Το Βερολίνο τινάζει την Αθήνα στον αέρα
Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
Ήταν ένα μείγμα φτηνού σαρκασμού και, θα μπορούσε τελικά κανείς να πει, σχεδόν εμμονικού πλέον μίσους:
Το Βερολίνο τινάζει στον αέρα την Αθήνα. Λιγες εβδομάδες πριν από τις διπλές εκλογές, ο Σόιμπλε δίνει τον τόνο μίας ακατανόητης με λογικούς όρους επιμονής να σπρώξει τη χώρα προς την κυβερνητική κρίση. Σα να θέλει να κάνει ζημιά. Και μάλιστα που; Στην κυβέρνηση Σαμαρά η οποία τον τελευταίο ενάμιση χρόνο πορεύτηκε δυστυχώς με γνώμονα την πλήρη και απόλυτη υποταγή στις βουλήσεις του Βερολίνου.
Τώρα όμως, στην πραγματικότητα, οι Γερμανοί πετούν αυτή την κυβέρνηση σαν στημένη λεμονόκουπα: της απαγορεύουν να διαθέσει κάτι από το όποιο (λέει ότι έχει) πρωτογενές πλεόνασμα, της φέρνουν μπροστά διαρκώς την απειλή νέων μέτρων, νέων απολύσεων, θεμάτων που δεν κλείνουν με τίποτα. Με δύο λέξεις, την οδηγούν με ταχύτητα στο τέλος της.
Εκτός κι αν ο Σαμαράς αποφασίσει, έστω και τώρα, να τους βάλει ένα φρένο και να πάρει την ευθύνη γι αυτό. Να αγνοήσει επιτέλους τις εντολές τους και να μην υπακούσει άλλο.
Όμως, κάτι τέτοιο, πλέον, μοίαζει σχεδόν αδύνατον. Και έτσι, η κυβέρνηση θα πάει στις διπλές εκλογές όχι με το πλεόνασμα, την επιστροφή δήθεν στην ανάπτυξη και τα παραμύθια περί succes story, αλλά με το γερμανικό πιστόλι στον κρόταφο, όπου θα έρθει και το τέλος της.
Αλλά το κύριο ερώτημα για την Ελλάδα δεν είναι το γιατί αφήνουν πια οι γερμανοί τους ανθρώπους αυτούς στην τύχη τους – αυτό, για όποιον αντιλαμβάνεται τις αληθείς συντεταγμένες της γερμανικής πολιτικής, ήταν ασφαλώς δεδομένο ότι θα συνέβαινε.
Το κύριο ερώτημα είναι αν αυτό αφορά μόνον την κυβέρνηση ή και τη χώρα. Αν δηλαδή πίσω από τον παραλογισμό και την ακαμψία θανάτου που επιβάλλουν, βρίσκεται κάτι πιο στρατηγικό, όπως είναι η επανάκαμψη του σεναρίου της εξόδου της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα μετά από τις Ευρωεκλογές.
Πολλοί μπορεί να το θεωρούν αδιανόητο, αλλά, καλύτερα να κρατούν μικρό καλάθι. Γιατί ίσως βολεύει τελικά τους γερμανούς οι οποίοι εισέρχονται τώρα στη φάση της οικοδόμησης της πολιτικής ένωσης της γερμανικής πια Ευρώπης. Και σε αυτή η Ελλάδα, έτσι όπως την κατέστρεψαν δήθεν για να τη “σώσουν”, ίσως να μην χωράει πια. Και να συνιστά απλώς βαρίδι.
Ήταν ένα μείγμα φτηνού σαρκασμού και, θα μπορούσε τελικά κανείς να πει, σχεδόν εμμονικού πλέον μίσους:
«Η Ελλάδα μας απασχόλησε πάρα πολύ στο τελευταίο Eurogroup. Μελετήσαμε την ενδιάμεση έκθεση της Τρόικας και διαπιστώσαμε ότι η Ελλάδα δεν έχει εκπληρωσει όσα έχουν συμφωνηθεί. Γνωρίζω οτι δεν είναι απλά τα πράγματα στην Ελλάδα. Αλλά η Ελλάδα πρέπει να εκπληρώσει όσα συμφωνήθηκαν, αλλιώς δεν θα εκταμιευθεί η δόση. Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να δώσουμε οικονομική βοήθεια με το ζόρι εάν κάποιος δεν την θέλει».Αυτές ήταν οι χθεσινές δηλώσεις του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγανγκ Σόιμπλε, του ανθρώπου που αυτοκλήτως έχει δηλώσει πόσο πολύ τον θαυμάζει ο έλληνας ομόλογός του Γιάννης Στουρνάρας.
Το Βερολίνο τινάζει στον αέρα την Αθήνα. Λιγες εβδομάδες πριν από τις διπλές εκλογές, ο Σόιμπλε δίνει τον τόνο μίας ακατανόητης με λογικούς όρους επιμονής να σπρώξει τη χώρα προς την κυβερνητική κρίση. Σα να θέλει να κάνει ζημιά. Και μάλιστα που; Στην κυβέρνηση Σαμαρά η οποία τον τελευταίο ενάμιση χρόνο πορεύτηκε δυστυχώς με γνώμονα την πλήρη και απόλυτη υποταγή στις βουλήσεις του Βερολίνου.
Τώρα όμως, στην πραγματικότητα, οι Γερμανοί πετούν αυτή την κυβέρνηση σαν στημένη λεμονόκουπα: της απαγορεύουν να διαθέσει κάτι από το όποιο (λέει ότι έχει) πρωτογενές πλεόνασμα, της φέρνουν μπροστά διαρκώς την απειλή νέων μέτρων, νέων απολύσεων, θεμάτων που δεν κλείνουν με τίποτα. Με δύο λέξεις, την οδηγούν με ταχύτητα στο τέλος της.
Εκτός κι αν ο Σαμαράς αποφασίσει, έστω και τώρα, να τους βάλει ένα φρένο και να πάρει την ευθύνη γι αυτό. Να αγνοήσει επιτέλους τις εντολές τους και να μην υπακούσει άλλο.
Όμως, κάτι τέτοιο, πλέον, μοίαζει σχεδόν αδύνατον. Και έτσι, η κυβέρνηση θα πάει στις διπλές εκλογές όχι με το πλεόνασμα, την επιστροφή δήθεν στην ανάπτυξη και τα παραμύθια περί succes story, αλλά με το γερμανικό πιστόλι στον κρόταφο, όπου θα έρθει και το τέλος της.
Αλλά το κύριο ερώτημα για την Ελλάδα δεν είναι το γιατί αφήνουν πια οι γερμανοί τους ανθρώπους αυτούς στην τύχη τους – αυτό, για όποιον αντιλαμβάνεται τις αληθείς συντεταγμένες της γερμανικής πολιτικής, ήταν ασφαλώς δεδομένο ότι θα συνέβαινε.
Το κύριο ερώτημα είναι αν αυτό αφορά μόνον την κυβέρνηση ή και τη χώρα. Αν δηλαδή πίσω από τον παραλογισμό και την ακαμψία θανάτου που επιβάλλουν, βρίσκεται κάτι πιο στρατηγικό, όπως είναι η επανάκαμψη του σεναρίου της εξόδου της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα μετά από τις Ευρωεκλογές.
Πολλοί μπορεί να το θεωρούν αδιανόητο, αλλά, καλύτερα να κρατούν μικρό καλάθι. Γιατί ίσως βολεύει τελικά τους γερμανούς οι οποίοι εισέρχονται τώρα στη φάση της οικοδόμησης της πολιτικής ένωσης της γερμανικής πια Ευρώπης. Και σε αυτή η Ελλάδα, έτσι όπως την κατέστρεψαν δήθεν για να τη “σώσουν”, ίσως να μην χωράει πια. Και να συνιστά απλώς βαρίδι.
Πηγή "Το Βήμα"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Ο Σόιμπλε και οι άλλοι, θέλουν να μας κάνουν Ουκρανία. Ποιος όμως από τους διορισμένους δικούς, θα έβγαζε τον άσσο από το μανίκι και θα έλεγε : Εμείς θα προτιμήσουμε να γίνουμε Κριμαία. Δημοψήφισμα και μόνο δημοψήφισμα με διακύβευμα : Ναι ή όχι σε νέο Μηνομόνιο ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σταματήσουν οι υπεκφυγές, τα συνηθισμένα τερατώδη ψέμματα, και χωρίς περιστροφές να πουν στο λαό. Μας ζητούν απολύσεις, μας ζητούν νέους (κι άλλους) φόρους, ζητούν κατάργηση του στοιχειωδώς υπάρχοντος κοινωνικού κράτους στα θέματα υγείας, ζητούν τα δικά τους εκπαιδευτικά συστήματα, ζητούν να σας πάρουμε ό,τι έχετε. Θέλουν να μας κάνουν όπως ήταν κάποτε η σοβιετία. Όλα δικά τους, μοιρασμένα σε ΔΝΤ και ΕΚΤ.
Λοιπόν; Έχουν ή δεν έχουν "τα κότσια";
Δεν κατάλαβες ακόμη αδελφε.....
ΔιαγραφήΠροδότες , Ελληνοφωνοι και Γενιτσαροι ειναι αυτοι που ρωτάς εαν έχουν κότσια !
Οι μαριονέτες δεν έχουν βούληση .
Ο κ. Σόιμπλε και η παρέα του ,είναι ανθέλληνες και εξυπηρετούν τα Γερμανικά συμφέροντα.Οι Έλληνες πολιτικοί τι κάνουν? Είναι η τελευταία ευκαιρία να μη υπακούσουμε στις παραγγελίες της ΕΕ για τα οικονομικά μας.Είναι πρόβλημα της Ελλάδας και του κάθε Έλληνα πολίτη το χρέος, η κατανάλωση ,που μας λένε οι οικονομολόγοι και τόσα άλλα που συμβαίνουν σήμερα.Τα μνημόνια απεδείχθησαν λάθος επιλογή, που διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό της χώρας ,χωρίς να γνωρίζουμε τον λόγο της επιλογής τους από τους Γαλλογερμανούς .Είναι βέβαιο ότι ασκούνται πιέσεις για την υπογραφή νέου μνημονίου για νέα μέτρα(προαπαιτούμενα) κατά την οικονομική γλώσσα. Όπως προανέφερα είναι η τελευταία ευκαιρία ,που μας δίνεται να φύγουμε από το μνημόνιο και να γυρίσουμε στις αγορές να δανειστούμε σαν Ελλάδα και όχι ως ΕΕ υπό την επιτήρηση της ΕΚΤ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να καταφερουμε να μη δανειζομαστε δεν παιζει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μνημόνια απεδείχθησαν λάθος επιλογή, που διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό της χώρας ,χωρίς να γνωρίζουμε τον λόγο της επιλογής τους από τους Γαλλογερμανούς
ΑπάντησηΔιαγραφήκχ
Όχι και ότι δεν γνωρίζουμε το λόγο της επιλογής τους ! Αποφάσισαν να μας διαλύσουν όταν κάτι τους μύρισε άσχημα.
Πότε κάηκε η Αθήνα και πότε άρχισαν να πέφτουν τα Μνημόνια ; Όταν αρνηθήκαμε την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και όταν έγιναν κάποιες συμφωνίες με τον Βλαδίμηρο Πούτιν. Βίοι παράλληλοι είναι και τα γεγονότα στην Ουκρανία.
Πότε φούντωσε η αντιπολίτευση τις διαδηλώσεις και άρχισαν να πέφτουν οι πρώτοι νεκροί ; Όταν σταμάτησαν οι ενταξιακές διαβουλεύσεις της Ουκρανίας με την ΕΟΚ. Ο Γιαννουκόβιτς πήγε να εκβιάσει τους Ρώσους ξεδιπλώνοντας το χαλί της ένταξης στην ευρωπαϊκή ένωση, αλλά το πήρε ο αέρας κι αυτόν μαζί.
Τι θα γίνει τώρα; Δυο είναι οι λύσεις. Ή να αρχίσει εμφύλιος με αφορμή το εκεί αυριανό δημοψήφισμα στην Κριμαία, πάτημα δηλαδή για να αναλάβει δράση ο ΟΗΕ και οι κυανόκρανοι, ή το συνδικάτο ΝΑΤΟ και ΕΟΚ να καθήσει στα κλούβια αυγά του. Η πρώτη λύση θα σημάνει αστραπιαία κίνηση της Μόσχας και όλα θα τελειώσουν εντός 24ώρου. Οπότε, η "κλώσσα" θα πάει να βρεί άλλα αυγά.