«Σύμμαχος» των γεωστρατηγικών επιδιώξεων της Τουρκίας η Λευκωσία;

Υποκλίνεται στις Η.Π.Α. ο Αναστασιάδης

Γραφει ο Κίμων Γεωργακάκης 

Πολιτικός Επιστήμων 

Την σαφή προτίμησή του στην πολιτική «συνταγή» των παγκοσμιοποιητών της Ουάσινγκτον σε σχέση με το Κυπριακό έδειξε ο πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, που εκθείασε σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων Associated Press την παρέμβαση των Αμερικανών στο Κυπριακό, ενώ δεν δίστασε να αναφέρει ότι ενδεχόμενη «λύση» «θα διευκόλυνε και τις επιδιώξεις της Τουρκίας να αποκτήσει πρόσβαση στην προμήθεια κυπριακού φυσικού αερίου». Επιπλέον θα αναβαθμίζονταν οι σχέσεις της Άγκυρας με το Ισραήλ.

Ναι καλά διαβάσατε. Δεν πρόκειται για κάποιον εκπρόσωπο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά για τον εκλεγμένο αρχηγό της Κύπρου, ο οποίος, βάσει των δηλώσεών του, ανησυχεί για την γεωπολιτική απομόνωση των Τούρκων στην περιοχή και θέλει να αναβαθμιστούν οι σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας, έτσι ώστε μέσω μίας «επανενωμένης» Κύπρου να εξάγεται φυσικό αέριο στην γείτονα.

Αυτό το ονομάζουν στα επιτελεία της Λευκωσίας και ενδεχόμενα και της Αθήνας διπλωματία. Τέτοιου είδους ταγούς έχουμε. Το Κυπριακό ξεπουλιέται και μάλιστα μπροστά στα μάτια της απασχολημένης με τα οικονομικοκοινωνικής φύσεως προβλήματα κοινής γνώμης, αφού δεν τηρούνται πλέον ούτε τα προσχήματα. Γι’ αυτό άλλωστε μπήκε ο Ελληνισμός στο λούκι της Τρόικα. Οι παγκοσμιοποιητές μας έδωσαν τα μνημόνια να ασχολούμαστε και αυτοί αναλαμβάνουν όλα τα υπόλοιπα.

Αντί, τώρα που το δεσποτικό κράτος της Τουρκίας αντιμετωπίζει προβλήματα συνοχής και σταθερότητας, να αναπτυχθεί ένας γεωστρατηγικός άξονας ουσιαστικής αναβάθμισης Ελλάδας και Κύπρου στην περιοχή, στην Λευκωσία βιάζονται να κάνουν το χατίρι των Αμερικανών και να μετατρέψουν την ελεύθερη Κύπρο σε προτεκτοράτο των Η.Π.Α. και των λοιπών «δημοκρατικών» δυνάμεων στο πλαίσιο δημιουργίας πλήρως υποταγμένων κρατιδίων στον χώρο της Μεσογείου. Στην Άγκυρα δε, θέλουν να δώσουν μια ανέλπιστη γεωπολιτική επιτυχία με την de jure αναγνώριση του βόρειου τμήματος ως «τουρκοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία» με τον Έρογλου να επιμένει να μιλάει για δύο κράτη και να εκθειάζει τον ρόλο της «μητέρας πατρίδας», όπως εξακολουθεί να αποκαλεί την Τουρκία.

Αυτά είναι όμως ψιλά γράμματα για τους «ειδικούς» που βγαίνουν στα κυπριακά κανάλια και μιλούν για άξονες των Αμερικανών με Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία, Ισραήλ μέσα, αγνοώντας 

1. πως ο Ελληνισμός με το πανσπερμικό γειτονικό κράτος αποτελούν αποκλίνουσες γεωπολιτικές οντότητες και 

2. πως στην περιοχή αναμειγνύεται έντονα και η Ρωσία, η οποία, όπως δήλωσε μέσω του πρέσβη της στην Κύπρο, περιμένει την ηγεσία της να ζητήσει από την Μόσχα συμβολή στο Κυπριακό, τουτέστιν να ικανοποιηθούν συμφέροντα, αφού στην πολιτική δεν υπάρχουν φιλανθρωπικά ιδρύματα. 

Η Ρωσία λειτουργεί εξάλλου ως αποτρεπτικός παράγοντας παγκοσμιοποιητικών σχεδίων στην περιοχή της Μεσογείου, όπως αποδείχθηκε στην Συρία και μπορεί επιπλέον να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης στην αυθαιρεσία των Τούρκων. Ο Κύπριος πρόεδρος όμως βιάζεται να κάνει δηλώσεις περί «καταλυτικής εμπλοκής» των Η.Π.Α. στο Κυπριακό, επιλέγοντας ουσιαστικά «σύμμαχο», αντί να κινηθεί έξυπνα και πολυδιάστατα.

Αντίθετα «στρατολογημένοι αναλυτές» βιάζουν τους Κύπριους να συναινέσουν σε μία ταχεία παράδοση της ελληνικής μεγαλονήσου στα νύχια της παγκόσμιας διαπλοκής. Ελπίζω να μην τους εισακούσουν.

Πηγή ΠΥΓΜΗ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση