Δραματικό έλλειμμα δημοκρατίας είναι η ασθένεια της ΕΕ

Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση οικοδομείται από τους ηγέτες των κρατών, με πλήρη περιφρόνηση των επιθυμιών και της βούλησης των λαών

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Είναι αμφίβολο αν σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο υπάρχει πιο φιλοευρωπαϊκή εφημερίδα -και μάλιστα από βαθιά πεποίθηση, όχι από καιροσκοπισμό- από τη γαλλική «Λε Μοντ». Οταν λοιπόν βλέπει κανείς στην εφημερίδα αυτή, σε περίοπτη θέση, άρθρο με τίτλο «Μια Ευρώπη με έλλειμμα δημοκρατίας», σίγουρα εντυπωσιάζεται. Ακόμη περισσότερο προκαλεί σοκ η ομολογία της «Μοντ» στο άρθρο αυτό ότι η ΕΕ χτίζεται αντιδημοκρατικά, μακριά από τους λαούς της Ευρώπης, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη τους οι ηγέτες των κρατών της τη βούληση ή τις επιθυμίες των υπηκόων τους.

«Το να κακολογεί κανείς την Κομισιόν δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά η κρίση προσφέρει ένα πρόσχημα για να ξαναρχίσουν οι επιθέσεις... Αυτό το "πράγμα" αποφασίζει για την τύχη μας εν κρυπτώ και παραβύστω. Διαμορφώνει στα παρασκήνια κανόνες που μας τους επιβάλλει. Από την Ευρώπη λείπει η δημοκρατία. Δύσκολο να διαψεύσεις αυτή την ιδέα» παραδέχεται η αρθρογράφος Κλερ Γκατινουά, του Διεθνούς τμήματος της «Μοντ». Η Κομισιόν, η τρόικα, οι ηγέτες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων - όλοι αυτοί οι θεσμοί επιθυμούν να δρουν και όντως δρουν μακριά από τους λαούς της Ευρώπης. «Η χρεοκοπία χωρών της Ευρωζώνης έχει υποχρεώσει σε γρήγορες αποφάσεις, χωρίς γνωμοδότηση των λαών, για τη λήψη μέτρων συχνά καταπιεστικών» παραδέχεται η γαλλική εφημερίδα και συνεχίζει: «Για να απαντήσει στις επείγουσες περιστάσεις, να αποφύγει την αποσύνθεση, την κατάρρευση ή την έκρηξη της ΕΕ, η Ευρώπη αγωνίζεται, αλλά συχνά περιφρονώντας τους λαούς...» υπογραμμίζει.

Η αρθρογράφος δείχνει βαθιά προβληματισμένη από τις πιέσεις που άσκησαν οι Ευρωπαίοι πάνω στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου στις αρχές Νοεμβρίου του 2011, όταν πήγε και τους είπε ότι θα κάνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα. «Το να ερωτηθεί ο (ελληνικός) λαός ήταν εκτός συζήτησης. Δικαίως, ίσως. Αυτό το γεγονός όμως επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν θέματα ταμπού, τα οποία οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θέλουν να προσεγγίσουν από φόβο ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη λαϊκή αποδοκιμασία. Το ίδιο συμβαίνει και με τα καλά ή τα κακά του ευρώ» επισημαίνει. Περιγράφει στη συνέχεια με γαλλικό παράδειγμα την απέχθεια που αισθάνονται όλο και εντονότερα οι πολιτικοί για τους ενοχλητικούς γραφειοκράτες των Βρυξελλών. «Ο Αρνό Μοντεμπούρ, υπουργός Παραγωγικής Ανόρθωσης, γνωστός για την ευθύτητα του λόγου του, δεν φοβάται πλέον να διαβεβαιώσει δημοσίως ότι θα ήθελε οι Βρυξέλλες "να τον παρατήσουν ήσυχο"» γραφεί η δημοσιογράφος στο άρθρο της και προσθέτει: «Εξοργισμένος με την Κομισιόν που χώνει τη μύτη της σε κρατικές ενισχύσεις προς επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, στις 22 Ιανουαρίου ο Μοντεμπούρ απαίτησε να παραιτηθεί η Κομισιόν "από την καταχρηστική της εντύπωση για τις εξουσίες της" και "να αναφέρεται περισσότερο στη δημοκρατία"».

Δεν πρόκειται φυσικά για τίποτα σοβαρές κουβέντες, αλλά το γεγονός ότι ακόμη και οι Γάλλοι υπουργοί αισθάνονται ότι πρέπει να πουν κι αυτοί κάτι εναντίον της ΕΕ, προκειμένου να εναρμονιστούν κάπως με τα αισθήματα κατά της ΕΕ που αναπτύσσει εσχάτως ο γαλλικός λαός, είναι ενδεικτικό της τεράστιας κρίσης νομιμοποίησης της ΕΕ στις συνειδήσεις των Ευρωπαίων πολιτών. «Κάθε κριτική δεν μπορεί παρά να προέρχεται από εξτρεμιστικά κόμματα ή από προσωπικότητες με τις οποίες δεν πρέπει να κάνει κανείς παρέα» γράφει εξοργισμένη με τους ισχυρισμούς των ηγετών των ευρωπαϊκών χωρών η αρθρογράφος της «Μοντ», καθώς αυτές τις «ταμπέλες» προσπαθούν να κολλήσουν σε όποιον ασκεί κριτική στη δράση τους στο πλαίσιο της ΕΕ. «Οι πρόσφατες αποφάσεις που αποσκοπούν στη διόρθωση των χασμάτων του ευρωπαϊκού σχεδίου δεν κάνουν άλλο από το να διατηρούν αυτή την ιδέα μιας Ευρώπης που ανοικοδομείται χωρίς τους λαούς» τονίζει με ιδιαίτερη έμφαση.

Καταπέλτης είναι το άρθρο της «Μοντ» και εναντίον της τρόικας «η οποία υπαγορεύει την οικονομική πολιτική που πρέπει να ακολουθήσουν οι χώρες που λαμβάνουν βοήθεια, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία», όπως γράφει. «Η επιτόπια δράση των «ανθρώπων με τα μαύρα κοστούμια», η οποία επισκιάζεται από τις αφαιρέσεις (δημοσίων υπαλλήλων, κοινωνικών δαπανών, χρημάτων για τις συντάξεις...) έχει οξύνει τις κατηγορίες εναντίον τους για αυταρχισμό» υπογραμμίζει.

*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση