Η Τεχεράνη κρατάει σε αγωνία τον κόσμο

Το Ιράν για άλλη μια φορά εκνεύρισε τον κόσμο με τα πυρηνικά του σχέδια. Η Τεχεράνη ανακοίνωσε πως ετοιμάζεται να ξεκινήσει την παραγωγή του επονομαζόμενου πυριτιούχου καυσίμου (silicide fuel), το οποίο θα του επιτρέψει να απλοποιήσει τον εμπλουτισμό του ουρανίου. Αυτό προορίζεται για τον ερευνητικό αντιδραστήρα στην Τεχεράνη, δήλωσε η Οργάνωση Πυρηνικής Ενέργειας του Ιράν.

Ορισμένοι δυτικοί εμπειρογνώμονες ισχυρίζονται πως το Ιράν έχει περάσει άλλη μία «κόκκινη γραμμή» και ήρθε η ώρα να υπάρξει αντίδραση γι’ αυτό. Άλλοι λένε πως η έναρξη αυτής της παραγωγής δεν είναι κάτι το νέο ή το εντυπωσιακό. Αν το Ιράν θα λειτουργήσει με διαφάνεια και υπό την εποπτεία της ΙΑΕΑ, τότε δεν θα συμβεί τίποτα το παράξενο. Το βασικό «αλλά» σε όλα όσα συμβαίνουν είναι η αντίδραση του Ισραήλ, το οποίο αντιδρά με νευρικότητα σε οποιαδήποτε είδηση από το ιρανικό «πυρηνικό μέτωπο», σημειώνει ο ειδικός σε ζητήματα διεθνούς ασφάλειας Πιότρ Τοπιτσκάνοφ:

Οι Ισραηλινοί πολιτικοί αναφέρθηκαν ήδη κατ’ επανάληψη ότι το Ιράν έχει περάσει την «κόκκινη γραμμή» και οι πράξεις του σηματοδοτούν την επιδίωξή του να αποκτήσει πυρηνικό όπλο. Αν το Ισραήλ ενδιαφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο γι αυτές τις ειδήσεις, μπορεί, λοιπόν, να αναλάβει δράση, παρόμοια με εκείνη που έλαβε έναντι της Συρίας. Δηλαδή να επιφέρει στρατιωτικό χτύπημα (το Σεπτέμβριο του 2007 ισραηλινά αεροσκάφη κατέστρεψαν το συριακό αντιδραστήρα στο Αλ Κουμπάρ). Αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση της έντασης στην περιοχή».

Το Ιράν σήμερα έχει 18 χιλιάδες μηχανήματα φυγοκέντρισης για τον εμπλουτισμό του ουρανίου. 10 χιλιάδες εξ αυτών αυτή τη στιγμή λειτουργούν, δήλωσε ο πρώην επικεφαλής της Οργάνωσης Πυρηνικής Ενέργειας του Ιράν Φερεϊντούν Αμπασί. Όλα όμως σχεδόν αυτά τα μηχανήματα φυγοκέντρισης είναι παλιά, πρωτόγονης γενιάς. Για τα παραγωγή ουρανίου υψηλής ποιότητας σε βιομηχανικές συνθήκες, απαιτούνται περίπου 30 χιλιάδες μηχανές φυγοκέντρισης νέας γενιάς.

Το Ιράν από καιρό ανεπιτυχώς προσπάθησε να αποκτήσει αυτό το είδους καυσίμου από το εξωτερικό, συγκεκριμένα από τη Γαλλία ή τη Ρωσία. Για πολιτικούς λόγους όμως αυτό δεν το κατάφερε. Και τώρα προσπαθεί να οργανώσει τη δική του παραγωγή, εξηγεί ο διευθυντής του ρωσικού Κέντρου Ενέργειας και Ασφάλειας Αντόν Χλοπκόφ:

Είναι ένας είδους καυσίμου, το οποίο χρησιμοποιείται στους ερευνητικούς αντιδραστήρες. Είναι αρκετά περίπλοκο για την παραγωγή. Σε βιομηχανικές συνθήκες ένα παρόμοιο καύσιμο σήμερα παράγεται μόνο σε δύο χώρες, στη Γαλλία και την αργεντινή. Το αργεντίνικο καύσιμο, συγκεκριμένα, τα τελευταία 30 χρόνια χρησιμοπ

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση