Κωνσταντινούπολη: Εισβολή και μικροκαταστροφές σε ελληνική εκκλησία

Ομάδα 10 περίπου νεαρών ατόμων εισέβαλε το απόγευμα της Κυριακής των Βαΐων στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου στη νήσο Αντιγόνη της Κωνσταντινούπολης και προκάλεσε περιορισμένες ζημιές.

Οι νεαροί, ηλικίας μεταξύ 15 και 18 ετών, συνελήφθησαν από κατοίκους του νησιού και μεταφέρθηκαν στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, όμως αφέθηκαν ελεύθεροι επειδή ήταν ανήλικοι. Όπως διαπιστώθηκε, οι νεαροί δεν είναι κάτοικοι του νησιού.

Κύκλοι της ελληνικής μειονότητας στην Πόλη σχολιάζουν ότι ο θρησκευτικός και εθνικιστικός φανατισμός που καλλιεργείται από διάφορους κύκλους στην Τουρκία, μεταξύ αυτών και από κυβερνητικούς, είναι ο ηθικός αυτουργός αυτής της επίθεσης.

Πηγή

Σχόλιο ιστολογίου: Στον αντίποδα, στην Ελλάδα βρίσκονται κάποιοι καλοπληρωμένοι ανθυποπράκτορες να καταγγέλουν την χώρα για άσκηση θρησκευτικής πίεσης, για ρατσισμό και φασιστικές μεθόδους κατά των μουσουλμάνων και ιδιαίτερα κατά των Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης! Οι καταγγελίες γίνονται χωρίς ούτε ένα στοιχείο, γίνονται απλά για να καταγράφονται και να συσσωρεύονται ως "διπλωματικά όπλα" της Άγκυρας, την στιγμή που οι μουσουλμάνοι της Θράκης δεν δέχονται καμία απολύτως επίθεση για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, τη στιγμή που ούτε ένα τζαμί δεν έχει υποστεί ούτε μία βλάβη από επίθεση εθνικιστών ή εξτρεμιστικών στοιχείων (οι ελάχιστες υποθέσεις που καταγγέλθηκαν αποδείχθηκαν προβοκάτσιες) , τη στιγμή που οι μουσουλμάνοι της Ελληνικής Θράκης αναπτύσσονται οικονομικά και χαίρουν ιδιαίτερων νομικών πρωτοβουλιών από τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, σε σημείο μάλιστα "παρεξηγήσεως" αφού δημιουργείται η εικόνα ενός υπερπροστατευτισμού και ανισότητας της κρατικής μέριμνας εις βάρος των υπολοίπων κατοίκων της περιοχής. 

Στην Τουρκία, ο εθνικισμός των κεμαλιστών μεταμορφώνεται σε φονταμενταλισμό των ισλαμιστών και το "έργο" συνεχίζεται με άλλους πρωταγωνιστές, εις βάρος πάντα της αναγνωρισμένης εθνικής ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ορθόδοξοι ναοί μετατρέπονται σε μουσεία ή αποθήκες εμπορευμάτων ή και ζώων. Παρ' όλα αυτά, το θράσος των πληρωμένων λακέδων του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, σε συνδυασμό με ολίγιστους ελληνόφωνους των Αθηνών (αλλά κυρίως της Θράκης), στο πνεύμα της ήπιας αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας έχει γίνει κατορθωτό να υπάρχει σήμερα μία άτυπη συγκυριαρχία της Άγκυρας στην Ελληνική Θράκη, μία σιωπηλή αποχώρηση του αθηνοκεντρικού κράτους με ταυτόχρονο αποδεκατισμό των Ελλήνων γηγενών κατοίκων (χριστιανών και μουσουλμάνων) που δεν αποδέχονται τον ρόλο της Άγκυρας στην ακριτική αυτή περιοχή. 

Η τελευταία "εικόνα" που αφήνει η Αθήνα στην Ελληνική Θράκη, ξεπερνά την τραγικότητα και εγγίζει (ή και προσπερνά) τα όρια της εθνικής προδοσίας, αφού η ανυπαρξία του Ελληνικού κράτους είναι τόσο αισθητή που οι κάτοικοι "αποδέχονται" την απουσία αυτή ως ένδειξη μίας άτυπης και βολικής για την Αθήνα συμφωνίας με την Άγκυρα, βάσει της οποίας δεν θα υπάρξουν "εξάρσεις", ούτε θα χρειαστεί να υπάρξει ένα νέο Κόσοβο (γεγονός που θα δυναμίτιζε την ευρύτερη περιοχή π.χ. νότια Βουλγαρία) και μέσα σε ένα γενικότερο "πνεύμα ειρήνης" (και προς όφελος του ΝΑΤΟ αλλά και της ΕΕ) έχει υλοποιηθεί ένας άτυπος διαχωρισμός σε αρμοδιότητες μεταξύ του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και των Ελληνικών κρατικών υπηρεσιών που εξ ανάγκης δραστηριοποιούνται ακόμη στην Θράκη.

Η "αδυναμία" της Αθήνας στο να κατανοήσει πως στην Θράκη απαιτείται η σε απόλυτο βαθμό έντονη παρουσία του Ελληνικού κράτους, μέσω της στήριξης τόσο σε οικονομικό, όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο ή και σε επίπεδο λειτουργίας των υπηρεσιών ασφάλειας, λειτουργεί ως καταλύτης (ή ως το απόλυτο "ορεκτικό") προς το νεο-οθωμανισμό της Τουρκίας, ο οποίος πλέον χωρίς δισταγμό προβάλει ακόμη και σε περιοχές της δυτικής Μακεδονίας (π.χ. Κοζάνη, Φλώρινα και Καστοριά) θέτοντας νέους στόχους, αφού η "περίπτωση της Θράκης" θεωρείται ένα κλεσμένο κεφάλαιο τόσο για την Άγκυρα όσο και για τους "απίθανους" και μεστούς ανευθυνότητας καρεκλοκένταυρων των Αθηνών, οι οποίοι -και παρά τις όποιες αποδείξεις και όχι ενδείξεις- συνεχίζουν να παραχωρούν "έδαφος" και "αρμοδιότητες" στην τουρκική εξωτερική πολιτική στην Θράκη, της οποίας οι άνθρωποι δεν διστάζουν να παραβιάζουν εξόφθαλμα την Ελληνική νομοθεσία και να δημιουργούν συνεχώς προβλήματα, μέσω των οποίων κατορθώνουν να κερδίζουν συνεχώς απέναντι σε μία "άβουλη" Ελληνική κυβερνητική πολιτική.   

Αυτή ακριβώς η "δοτικότητα" της Αθήνας είναι και ο λόγος που η Άγκυρα δεν έχει προχωρήσει σε περισσότερο σκληροπυρηνικές κινήσεις, όπως για παράδειγμα στην δημιουργία ενός τουρκικού κόμματος το οποίο θα κατέβει σε εθνικές εκλογές (βλ. Βουλγαρία), αν και το εθνικιστικό τουρκικό κόμμα DEB δημιουργήθηκε ως προειδοποίηση προς την Αθήνα, για το τι μέλλει γενέσθαι εάν αλλάξει η ελληνική κυβερνητική πολιτική στην Ελληνική Θράκη...

Και όλα αυτά, δυστυχώς, δεν αφορούν κανένα μνημόνιο και καμία διεθνή "υποχρέωση" της χώρας προς τους δανειστές της, οπότε δεν υπάρχει και καμία απολύτως δικαιολογία για όλους εκείνους που μετέχουν μέσω των αποφάσεων, των πράξεων ή των παραλείψεών τους στην γκριζοποίηση της Θράκης και στην μετατροπή της σε μία άτυπη βόρεια κατεχόμενη Κύπρο (χωρίς να έχει γίνει στρατιωτική εισβολή)...

Κωνσταντίνος 

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση