Η απαγωγή των μητροπολιτών του Χαλεπίου και η ελληνική εξωτερική πολιτική
Του Σ. Καλεντερίδη
Από τότε που ξεκίνησε η κρίση, εκείνοι που μιλούσαν στην Ελλάδα για την ανάγκη ενεργού πολιτικής παρουσίας της χώρας μας στα δρώμενα γύρω από το ζήτημα της αποσταθεροποίησης της Συρίας, ήταν ως συνήθως εκείνοι που χαρακτηρίζονται ως “γραφικοί” από τους θεσμικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες που χαράσσουν και υλοποιούν την ελληνική εξωτερική πολιτική. Στην κυριολεξία, ακόμα και ένα μικρό παιδί μπορούσε να διακρίνει τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τους Χριστιανούς της Συρίας, από τη δράση πληρωμένων δολοφόνων, είτε αυτές χαρακτηρίζονται ως φανατικοί ισλαμιστές, είτε αντιφρονούντες κλπ.
Η ελληνική κυβέρνηση, αντί να είναι πανταχού παρούσα και να τονίζει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τους κινδύνους που ενέχουν αυτές οι εγκληματικές και καταστροφικές πολιτικές που εξοπλίζουν και ενθαρρύνουν τους λεγόμενους εξεγερμένους να συνεχίζουν τη δολοφονική τους δράση επί Χριστιανών και Αλαουιτών, δήλωνε την υποστήριξη και την αλληλεγγύη της στην …Τουρκία, που αποτελεί τον κύριο υποστηρικτή αυτών των εγκληματικών συμμοριών.
Μάλιστα, κλείνοντας άρθρο μας που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα “δημοκρατία”, στις 2-11-2012, με τίτλο “Η αδίστακτη Τουρκία και η ανεξήγητη στήριξή μας” γράφαμε τα εξής:
…Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις, γνωρίζουν τον βρώμικο ρόλο της Τουρκίας στις δολοφονίες χιλιάδων ανθρώπων.
Τα γράφουμε αυτά γιατί είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τη σκοπιμότητα της δήλωσης και εκδήλωσης αλληλεγγύης από τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Κ. Αβραμόπουλο, για το θέμα της Συρίας προς την Τουρκία και προς τον κ. Νταβούτογλου, οποίος έχει βουτηγμένα τα χέρια του στο αίμα αθώων ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και ελληνορθόδοξοι χριστιανοί της Συρίας, τη στιγμή μάλιστα που ο υφυπουργός Εξωτερικών της Συρίας, Φαϋσάλ Μικντάτ, καλεί τη διεθνή κοινότητα να κατατάξει την Άγκυρα τις χώρες που στηρίζουν την τρομοκρατία, αναφερόμενος στις ομάδες της Αλ Κάιντα που δρουν και δολοφονούν αδιακρίτως στη Συρία.
Ο καπετάνιος να δει τη ρότα, γιατί μάλλον στραβά αρμενίζουμε…
Ο καπετάνιος, που αναφέρουμε στο άρθρο μας, είναι ο πρωθυπουργός και δυστυχώς δεν άλλαξε εγκαίρως τη ρότα, ή εκείνους που τη χαράσσουν.
Τώρα ήλθε η ώρα της κρίσης για όλους, για να αποδειχτεί για άλλη μια φορά ότι η πολιτική των δημοσίων σχέσεων και των χαμόγελων στο υπουργείο εξωτερικών, έχει δολοφονικά αποτελέσματα.
Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του, ιδιαίτερα μάλιστα εκείνοι που έχουν ευθύνες ηθικού αυτουργού στο έγκλημα που γίνεται εναντίον των χριστιανών της Συρίας και των απαχθέντων μητροπολιτών.
Πηγή: Ινφογνώμων
Αναρτήσεις
Να δείτε που στο τέλος θα στηθεί μια φάση τέτοια που οι Τούρκοι θα αναδειχθούν σε σωτήρες των δεσποτάδων. Λέτε; Μπα... Καλπάζουσα φαντασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά παθαίνεις αν βάζεις στο τιμόνι ένα μούτσο να κάνει τον καπετάνιο. Εδώ που τα λέμε, όμως, εκεί ψηλά, μόνο μούτσοι υπάρχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει και λούτσους... και λούτσους που το γυαλίζουν το πόμολο...
ΔιαγραφήΈφυγαν από Τουρκία και μόλις μπήκαν στην Συρία τους επιτέθηκαν... ούτε το ακριβές δρομολόγιο να ήξεραν οι απαγωγείς...!!! Όταν θα μαθευτεί ολόκληρη η αλήθεια για το γεγονός, μην ξαφνιαστούμε αν μάθουμε πως υπήρξε "διαρροή" από τις τουρκικές αρμόδιες αρχές για την μετακίνηση των χριστιανών αρχιερέων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει η Ελλάδα εξωτερική πολιτική ή είναι το τελευταίο σύντομο ανέκδοτο για το μήνα που φεύγει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ το απεύχομαι, αλλά βλέπω μέσα στη μεγάλη εβδομάδα να κυκλοφορεί κανένα βίντεο με την εκτέλεση και τον αποκεφαλισμό των ιεραρχών. Η εν ζωή επιστροφή τους θα γίνει -εάν γίνει- μόνο για να δοθεί ένα όμορφο πρόσωπο από την πλευρα των φονταμενταλιστών τρομοκρατών - απαγωγέων τους
ΑπάντησηΔιαγραφή