ΑΟΖ: Πόσο έτοιμη ειναι η Ελλάδα για να την ανακηρύξει;

Οι κίνδυνοι,οι απειλές και οι "αφελείς" των Αθηνών

Του Πάρι Καρβουνόπουλου 
 
Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές ότι ο πρωθυπουργός είναι έτοιμος να δώσει “πράσινο φως” για ανακήρυξη της ΑΟΖ άμεσα. Όπου άμεσα εννοούν τους επόμενους δυο με τρεις μήνες. Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό για να ενταχθεί στην ατζέντα της “πολιτικής επικοινωνίας” οποιασδήποτε κυβέρνησης και ελπίζουμε ότι η κουβέντα για την ΑΟΖ δεν εντάσσεται σε μία τέτοια “στρατηγική”. Γιατί αυτό που πρώτα απ΄ όλα ενδιαφέρει είναι η στρατηγική της χώρας. Υπάρχει τέτοια στο θέμα της ΑΟΖ;
Η συγκυρία για να προχωρήσει η Ελλάδα σε μία τέτοια κίνηση ,μοιάζει αν όχι αρνητική πάντως σίγουρα εξαιρετικά ριψοκίνδυνη. Η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει τεράστια προβλήματα στις Ένοπλες Δυνάμεις, που ήρθαν να προστεθούν στα αποτελέσματα των εγκλημάτων που έγιναν από το 1996 έως και το 2005 στο χώρο των εξοπλισμών. Για να λέμε τα πράγματα με τ΄ όνομά τους, οι κυβερνήσεις αυτής της περιόδου κυριολεκτικά διέλυσαν τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Ο Α/ΓΕΝ Κοσμάς Χρηστίδης έχει μιλήσει δημόσια για τις δυσκολίες που υπάρχουν κι όποιος διάβασε τη συνέντευξή του προσεκτικά κατάλαβε πολλά.
Ανώτατοι αξιωματικοί που υπηρετούν σε καίριες θέσεις των Γενικών Επιτελείων ,λένε ότι “αν δεν επιλυθούν κάποια θέματα τεχνικής υποστήριξης και ανταλλακτικών για οπλικά συστήματα, κάποιοι θα πάμε φυλακή μέχρι το 2015”!
Ασφαλώς όλα αυτά δεν λύθηκαν με την... αυτονόητη απόφαση για την προμήθεια 67 κινητήρων για τα F16! Οι οποίοι θα αρχίσουν να έρχονται στην Ελλάδα μετά από 18 μήνες!
Με αυτά τα δεδομένα είναι κάτι παραπάνω από λογικό και αυτονόητο να ρωτήσει κάποιος:

• Πως θα στηριχθεί στρατιωτικά μια τόσο μεγάλη στρατηγική κίνηση όπως η ανακήρυξη της ΑΟΖ;

Η Ελλάδα είναι απολύτως νόμιμη κι έχει κάθε δικαίωμα,αλλά και υποχρέωση να το πράξει. Όμως θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ,ρεαλιστές και έτοιμοι για όλα. Το πρόβλημα είναι ένα και λέγεται Τουρκία. Η οποία μετά από την δεινότατη ήττα που υπέστη με την ΑΟΖ στην Κύπρο, γνωρίζει ότι αν η Ελλάδα κάνει αυτό που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο , χάνει τα πάντα απ΄ όσα υπολόγιζε να κερδίσει με τις απειλές για τη χρήση βίας. Και γι΄ αυτό δεν θα διστάσει να προκαλέσει ένταση ακόμη και σοβαρά επεισόδια στο Αιγαίο.

Η Ελλάδα οφείλει να αντιμετωπίσει αυτή τη κατάσταση. Δεν έχει άλλο δρόμο. Αυτή είναι η αλήθεια. Και για να το κάνει αυτό πρέπει πρώτα απ΄ όλα να είναι πανέτοιμη και ισχυρή στρατιωτικά. Αρκούν τα όπλα που διαθέτει σε συνδυασμό με το ικανότατο προσωπικό των ΕΔ. Αυτό που χρειάζεται και κουραστικά ίσως επαναλαμβάνουμε, είναι να λειτουργούν τα πάντα σε επίπεδα υψηλών διαθεσιμοτήτων . Και σ΄ αυτό το τομέα μέχρι στιγμής έχουν γίνει ελάχιστα.

Δεν γνωρίζουν οι κυβερνητικοί την υπαρκτή τουρκική απειλή; Δεν ανησυχούν γι΄ αυτή;

Μόλις χθες ο καλός και έγκυρος συνάδελφος Άγγελος Αθανασόπουλος έγραφε στο Βήμα:

“Συνομιλητές του πρωθυπουργού εμφανίζονται πιο καθησυχαστικοί. Σημειώνουν ότι η Άγκυρα δεν θα προχωρήσει σε όξυνση ούτε θα εγκαταλείψει τις διερευνητικές επαφές σε μια περίοδο που το μυαλό της είναι επικεντρωμένο στη διαχείριση του συριακού προβλήματος και του “αγκαθιού” του Κουρδικού”.

Οι συνομιλητές του πρωθυπουργού είναι τουλάχιστον αφελείς, για να μην χρησιμοποιήσουμε άλλη έκφραση και ορθά ο Α.Αθανασόπουλος σημειώνει:

“Ποιος μπορεί όμως με ασφάλεια να αποκλείσει μια “εθνικιστική ρελάνς” από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος κινείται με το βλέμμα του στραμμένο στο να διασφαλίσει την προεδρική εκλογή”;

Η αφέλεια των συνομιλητών του πρωθυπουργού και τα επιχειρήματά τους είναι αδικαιολόγητα:

• Η Τουρκία στο πρόβλημα της Συρίας είναι “εργαλείο” των μεγάλων δυνάμεων που θα επιλύσουν το ζήτημα όπως αυτές νομίζουν. Η Τουρκία εκτελεί δεν αποφασίζει,όσο κι αν παριστάνει ότι συμμετέχει στις αποφάσεις για τη Συρία. Μπορεί να πιέζει , να ζητά , να προσπαθεί να πετύχει στόχους, αλλά δεν είναι αυτή που θα αποφασίσει και θα επιβάλει την όποια λύση.
• Στο Κουρδικό η Τουρκία βρίσκεται επίσης σε δύσκολη θέση, κατανοώντας ότι όσα χρόνια κι αν πολεμά τους αντάρτες δεν πρόκειται να καταφέρει να αντιμετωπίσει την αντίσταση σ΄ αυτά που θέλει να επιβάλλει. Έχει χάσει.
• Η Τουρκία “δουλεύει” χρόνια τώρα το θέμα της ΑΟΖ,την ίδια ώρα που στην Αθήνα όλοι κοιμόντουσαν! Με την Αίγυπτο βρίσκονται σε διαρκή επαφή για να “σβήσουν” από το χάρτη το Καστελόριζο. Στη Λιβύη η ψυχρολουσία που υπέστη η Ελλάδα, λογικά θα πρέπει να είναι γνωστή στους “συνομιλητές του πρωθυπουργού”. Οι Λίβυοι είπαν όχι σε καθορισμό ΑΟΖ με την Ελλάδα, ζητώντας να “συνομιλήσουν με όλους”, δηλαδή με την Τουρκία, η οποία θέλει να θέσει... θέμα Γαύδου, βάζοντας τη Λιβύη να υποστηρίξει ότι το νησί... δεν έχει ΑΟΖ!

Όλα αυτά δείχνουν ότι το ζήτημα δεν προσφέρεται για “χρυσαυγίτικους τσαμπουκάδες”, ούτε για ερασιτεχνικές παραστάσεις “πολιτικής αποφασιστικότητας”. Χρειάζεται αποφασιστικότητα αλλά και σχέδιο. Και χρειάζονται οπωσδήποτε ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις.
Δεν γνωρίζουμε αν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός στηρίζονται σε διαβεβαιώσεις ξένων για την υποστήριξή τους σε περίπτωση που η Τουρκία επιχειρήσει να κινηθεί επιθετικά. Το είδαμε αυτό το σενάριο να λειτουργεί στην περίπτωση της Κύπρου, με ιδιαίτερη επιτυχία. Προσοχή όμως! Δεν πρέπει να συγκρίνουμε όσα έγιναν στην Κύπρο με τη δική μας περίπτωση. Υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα και διαφορετικές συνθήκες. Γι΄ αυτό κι αν πράγματι υπάρχουν διαβεβαιώσεις “ξένων δυνάμεων” καλό θα είναι να μετρηθούν και να εκτιμηθούν με πολύ μεγάλη σοβαρότητα και περίσκεψη. Έχουμε “καεί” πολλές φορές στην ιστορία μας από τέτοιες... διαβεβαιώσεις. Εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Ακόμη κι αν πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε μόνοι μας.

Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ακόμη και το “συνωμοσιολογικό” σενάριο ,κάποιοι να θέλουν να μας σπρώξουν βιαστικά σε μια περιπέτεια μόνο και μόνο για να βγούμε χαμένοι απ΄ αυτή. Ίσως μια ελληνική ήττα να εξυπηρετεί πολλούς. Ας το προσέξουμε και πάντως σίγουρα ας το σκεφτούμε καλά. Η επιχείρηση ΑΟΖ , είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αντιμετωπίζουμε με ερασιτεχνισμό. Ο οποίος στην πολιτική μας πραγματικότητα δεν μας έχει λείψει ποτέ. Δυστυχώς…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση