Η σύγκρουση Αμερικής και Γερμανίας

Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας

Τώρα που οι εκλογές στις ΗΠΑ τελείωσαν, ο οικονομικός πόλεμος μεταξύ Αμερικής και Γερμανίας θα γίνεται πλέον όλο και πιο φανερός, όλο και πιο ανυποχώρητος. Οι ΗΠΑ δεν βλέπουν με καλό μάτι το ανερχόμενο πολιτικό «μπαϊράκι» της κας Μέρκελ πάνω στη Γηραιά Ήπειρο. Ειδικά δε μετά το 2008 και το γιγαντιαίο πρόβλημα των ΗΠΑ, με τα στεγαστικά δάνεια χαμηλής διασφάλισης και την μετέπειτα οικονομική κρίση, που είχε και πολλά και επώνυμα θύματα (Lehman Brothers, κλπ). Επίσης, από την άλλη πλευρά, οι επερχόμενες Γερμανικές εκλογές θα «χρωματίσουν» έτι περαιτέρω και μια σειρά από σοβαρά γεωπολιτικά θέματα και χρηματο-οικονομικούς πολέμους με την Αμερική και όχι μόνο.

Η είσοδος του Ευρώ ήταν θεωρώ η μεγαλύτερη αλλαγή που έχει λάβει χώρα πάνω στη διεθνή πολιτική οικονομία, από αρχής χρόνου. Η Γερμανία, έχοντας το Ευρώ τόσο ως το νεώτερο παγκόσμιο «υπερόπλο» της, όσο και ως τον δικό της «πολιορκητικό κριό» πάνω στο διεθνικό σύστημα, «σήκωσε» γρήγορα πολιτικό ανάστημα και παίζει έκτοτε άτεγκτα, όπως έκανε άλλωστε και κατά το παρελθόν. Η προσπάθεια της κας Μέρκελ και της Γερμανίας να κυριαρχήσει στην Ευρώπη είναι πασίδηλη. Εάν προβάλουμε δε το γνωστό Γερμανικό ιστορικό παρελθόν στο μέλλον, είναι πολύ απλό να διακρίνουμε την δομή του και τις διεθνικές πολιτικές διαστάσεις του. Εξάλλου, οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι είναι τα «μωρά» της ίδιας επιθυμίας επικυριαρχίας και τις ίδιας γνωστής ναζιστικής αλαζονείας: μάλιστα, σας θυμίζω ότι πρώην Γερμανοί Καγκελάριοι έχουν αναφερθεί σε αυτή την συμπεριφορά της κας Μέρκελ με απίστευτη σφοδρότητα.

Ειδική περίπτωση αυτής της ανοιχτής διεθνούς σύγκρουσης αποτελεί η σχετικώς πρόσφατη σύγκρουση των ΗΠΑ (ΔΝΤ) με την Γερμανία (Eurogroup), σε σχέση με την Ελλάδα και το χρέος της. Σας θυμίζω ότι το ΔΝΤ ήθελε λύση με βασικό κορμό και άξονα τη βιωσιμότητα του χρέους μας. Η Γερμανία, αντιθέτως, πρότεινε (και τελικώς πέτυχε) την βήμα-βήμα λύση, χωρίς την ενδιάμεση αναδιάρθρωση του χρέους μας. Θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι το ΔΝΤ (ΗΠΑ) επέλεξε την τότε διαπραγμάτευση της Ελλάδος με την Τρόικα, για την «πρόβα» της πρώτης ανοιχτής σύγκρουσης με την Γερμανία, επί ευρωπαϊκού εδάφους.

Κατά συνέπεια, και η ψήφιση του νεότερου πολυ-Μνημονίου ουδόλως θα χαροποίησε την Αμερική, αφού με αυτή την εξέλιξη η Ελλάδα «γερμανοποιείται» ακόμη περισσότερο, κάτι που θίγει έτι περαιτέρω τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή. Δεν είναι ως εκ τούτου παράδοξο το ότι πολλά από τα Αμερικανικά Think Tanks κάνουν ευθύ λόγο για τους φόβους και τις μετέπειτα συνέπειες του να περιέλθει στο Βερολίνο ο έλεγχος της Ελληνικής οικονομίας. Και κυρίως δε, το να περιέλθουν στη Γερμανία αυτά τα οποία έχουν να κάνουν με τα ευρύτερα γεωστρατηγικά συμφέροντα, που συνδέονται με τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας.

Επομένως, δεν είναι τυχαίο, κατά τις ΗΠΑ, το ότι η Γερμανία φροντίζει να δέσει (με τα Μνημόνια) «χειροπόδαρα» την Ελλάδα και τους πολιτικούς της, διαλύοντας ενδιαμέσως τα πάντα που έχουν απομείνει στην Ελληνική επικράτεια. Πολύ πρόσφατα μάλιστα, οι New York Times έφτασαν στο σημείο να εξαπολύσουν δριμεία επίθεση κατά της Γερμανίας και της απροκάλυπτης συμπεριφοράς της απέναντι στην Ελλάδα. Κατά την έγκριτη αμερικάνικη εφημερίδα, οι ΗΠΑ θεωρούν αδύνατη την μελλοντική εκπλήρωση των συμβατικών δανεικών υποχρεώσεων από την χώρα μας. Κάτι που, μετά βεβαιότητος θα βάλει, μέσω των δεσμευτικών Μνημονίων και ελέω του Αγγλικού Δικαίου, ολόκληρη την Ελλάδα σε πλήρη Γερμανικό έλεγχο. Η πραγματική πορεία και συνέχεια θα γραφεί από την ίδια την ιστορία, την οποία όλοι μας θα ζούμε και θα διάγουμε.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση