Οδηγούν την κοινωνία στα άκρα…

Η  συζήτηση, μέσω διαρροών, που διεξάγεται δημοσίως για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο προκαλεί τις αντοχές της κοινωνίας, υποσκάπτει τις όποιες ελπίδες για σταθεροποίηση της χώρας, αποδυναμώνει την κυβέρνηση και τρέφει τα άκρα.
Το ζήτημα δεν είναι οικονομικό. Αντιθέτως είναι βαθύτατα πολιτικό και κοινωνικό και απορώ πως οι …φωτεινοί εγκέφαλοι που εισηγούνται τα μέτρα δεν το βλέπουν.

Κατ’ αρχήν …επί της διαδικασίας, όπως λέγαμε στα αμφιθέατρα τα φοιτητικά μας χρόνια.
Αν έκαναν τις διαρροές για να μετρήσουν τις αντιδράσεις και να επαναφέρουν …ηπιότερα τα ίδια μέτρα (δηλαδή το 45% να το κάνουν 36% και τις φοροαπαλλαγές για τα παιδιά να τις αντικαταστήσουν με κάποια…επιδόματα), τότε δεν έχουν αντιληφθεί ότι η κοινωνία χρειάζεται ένα φύσημα για ν’ ανάψει. Ας μη προκαλούν…..
Είναι δυνατόν, στο μέσον της χειρότερης  μεταπολεμικής κρίσης, κάποιοι να επιδίδονται σε ασκήσεις επικοινωνίας;

Αν πάλι αυτά τα οποία γράφτηκαν για το νέο φορολογικό απηχούν τις απόψεις κυβερνητικών στελεχών ή κάποιων καρεκλοκένταυρων, τότε…..έχουμε πρόβλημα! Οι άνθρωποι  απλώς είναι επικίνδυνοι γιατί η  αναλγησία τους δεν έχει όρια. Αδιαφορούν για τους ανθρώπους και αντιμετωπίζουν σύνθετα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα  ως υπάλληλοι λογιστικού γραφείου που βλέπουν μόνο αριθμούς.

Και δεν γίνεται κάθε φορά να παρεμβαίνει ο πρωθυπουργός για να μαζέψει τα ….ασυμμάζευτα!

Πρώτον γιατί η ζημιά  γίνεται και μπορεί να μη ….μαζεύεται.
Δεύτερον  γιατί μ’ αυτόν τον  τρόπο αυτό φθείρεται η κυβέρνηση, μειώνεται η αξιοπιστία της  και εξαντλείται το πολιτικό της κεφάλαιο.
Τρίτον, γιατί προσφέρουν απλόχερα στην αντιπολίτευση, αλλά και στους άλλους κυβερνητικούς εταίρους ευκαιρίες για να ….φιλοτεχνούν το …φιλολαϊκό τους προφίλ.
Επί της ουσίας τώρα:

Η κατάργηση των φοροαπαλλαγών για τα παιδιά αναμένεται να πλήξει βίαια, μειώνοντας δραματικά τα  εισοδήματά της, ελληνικής οικογένειας.  Με άλλα λόγια …τιμωρούνται τα  ζευγάρια που έχουν παιδιά και ….αποθαρρύνονται εκείνα που θέλουν να αποκτήσουν! Όπως γράψαμε και άλλες φορές με δεδομένα τα προβλήματα γήρανσης του πληθυσμού και υπογεννητικότητας, μια τέτοια πολιτική  υπονομεύει τη συνοχή του έθνους.

Μου λένε ότι θα δοθούν κάποια επιδόματα που θ’ …αντικαταστήσουν τις απώλειες από τις φοροαπαλλαγές. Καλά μας δουλεύουν; Αφού θα τα δώσουν ως …επίδομα, τότε γιατί καταργούν τις φοροαπαλλαγές; Εκτός και αν το κόστος των …επιδομάτων θα είναι μικρότερο εκείνου των …φοροαπαλλαγών! Επιπλέον επειδή τα επιδόματα είναι γενικώς στο στόχαστρο της τρόϊκας, ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι, αν τα πράγματα εξελιχθούν αρνητικά στο μέτωπο των εσόδων, στην επόμενη έκθεση της τρόϊκας δεν θα ζητηθεί η …κατάργηση των επιδομάτων;  Ουδείς μπορεί να παράσχει τέτοια διαβεβαίωση, είναι η αλήθεια.

Λοιπόν, για να τελειώνουμε. Οι φοροαπαλλαγές για τα παιδιά όχι μόνο δεν πρέπει να καταργηθούν, αλλά ιδιαίτερα για τα χαμηλά εισοδήματα πρέπει να επεκταθούν κιόλας. Γιατί τα εισοδήματα αυτά έχουν ήδη υποστεί πολλές και μεγάλες  απώλειες. Και πρέπει να παραμείνουν γιατί έχουν άμεση σχέση όχι μόνο με το παρόν, αλλά κυρίως με το μέλλον της χώρας μας. Ένα μέλλον με το οποίο ουδείς έχει το δικαίωμα να παίξει.

Ο συντελεστής του 45%, που μπορεί να γίνει….36% για τα εισοδήματα πάνω από 26 χιλιάδες ευρώ, ουσιαστικά οδηγεί στη φτωχοποίηση τη μεσαία τάξη. Την εξαφανίζει. Και η μεσαία τάξη αποτελεί  τη ραχοκοκκαλιά της κοινωνίας μας και την τελευταία τριετία έχει σηκώσει όλο το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής. Με ενάμιση εκατομμύριο ανέργους και πάνω από 3 εκατομμύρια στα όρια ή κάτω από τα όρια της φτώχειας, έχουμε την πολυτέλεια να  συμπιέζουμε προς τα κάτω και άλλες κοινωνικές ομάδες; Η απάντηση είναι όχι!

Και κάτι ακόμα, ήσσονος σημασίας για τους σημερινούς καιρούς, αλλά η μεσαία τάξη αποτελεί και τον βασικό κορμό της κεντροδεξιάς. Οδηγώντας αυτούς τους ανθρώπους στην απόγνωση και την ανέχεια, είναι σαν να τους  εξωθείς στα άκρα. Ύστερα να μην απορούν για τις δημοσκοπήσεις. Στην πολιτική σχεδόν όλα τα πράγματα έχουν τις …αιτίες και τις εξηγήσεις τους.

Τελειώνοντας με μια ακόμα παρατήρηση: Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να τα περιμένει όλα από το Πρωθυπουργό. Πόσο μάλλον, όταν έχουμε μια τρικομματική κυβέρνηση στην οποία οι άλλοι εταίροι  έχουν και εσωκομματικά ζητήματα να φροντίσουν. Τέτοιοι χειρισμοί υπονομεύουν  την κυβερνητική συνοχή, συντηρούν την αβεβαιότητα και δημιουργούν μια αίσθηση απογοήτευσης στον κόσμο.

Να δουλεύουν περισσότερο και ας μιλούν λιγότερο….

Και οι ανεπαρκείς που προκαλούν την κοινωνία με τις …ιδέες τους να πάνε να …γράψουν ιστορία…

Κώστας Ροδινός

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση