Τι συμβαίνει στο «αμπέλι» της Ελλάδας;

“…καλώς αποκτώμενα τα μισά ο διάβολος, τα κακώς και τον αφέντη μαζί”

Λόγια σταράτα, λόγια ζωής, εκφράσεις με εμπειρία αιώνων, ριζωμένες με σοφία στην Αγιοτόκο Ιωνική Γή της ημετέρας Μ. Ασίας. Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες αυτά τα νάματα της Ρωμέικης ψυχής δεν τα άφησαν εκεί, αλλά τα μετέφεραν εδώ στην Μητέρα Πατρίδα σαν ανεκτίμητο θησαυρό πνευματικής δικαιοσύνης και σαν Παρακαταθήκη κάποια ευλογημένη ημέρα να επιστρέψουμε με αυτά πίσω.

Τρίτης γενιάς πρόσφυγας της πονεμένης Ρωμιοσύνης ,όπως και άλλοι μεγαλώσαμε με τέτοια ακούσματα από σοφούς παππούδες που έζησαν στο πετσί τους τις τραγωδίες του νεώτερου ελληνισμού.

Ευτυχώς που δεν ζούνε σήμερα οι πρόγονοι μας για να μην διαρραγεί η καρδιά τους από την ηθική κατάντια της κλοπής και της αρπαγής του κρατικού χρήματος ,του κοινού μόχθου όλων των γενεών που συνέβη στις ημέρες μας.

Αυτοί γνώριζαν πολύ καλά και σε βάθος τις διαστάσεις του πνευματικού νόμου που πάντα έρχεται να συμπληρώσει τις ατέλειες του ανθρωπίνου. Μπορεί οι παραπάνω κουβέντες του αποφθέγματος αυτού να ακούγονται σκληρές, αλλά είναι Απόσταγμα ζωής που έρχεται ως μήνυμα και ταιριάζει σαν γάντι με αυτά που βιώνουμε σήμερα.

Και εξηγούμε παρακάτω την πνευματική εμπειρία του γεγονότος ότι αν για “τα καλώς αποκτώμενα” έχει μερίδιο ο πειρασμός και η δυσκολία, σκεφτείτε τι συμβαίνει για “τα κακώς αποκτώμενα” μέσα στην πορεία της ζωής.

Αυτό το πράγμα άλλωστε μας το δείχνει και η καθημερινότητα της βιοπάλης.

Προσπαθείς με τίμιο αγώνα να βγάλεις τα προς το ζην και απέναντι σου ορθώνονται όλα τα εμπόδια για να σε αποτρέψουν να ζήσεις με αξιοπρέπεια.

Μαζεύεις (δέκα τίμιες δραχμές) και πρέπει να δώσεις και παραπάνω από τις μισές για να ξεπληρωθούν οι αμαρτίες παρελθόντος στο κρατικό μηχανισμό.

Πολλές φορές τις δίνεις όλες και μένεις νηστικός εσύ και τα παιδιά σου. Σήμερα μάλιστα φθάσαμε να τα δίνουμε όλα για να ξεχρεώσουμε από “τα κακώς αποκτώμενα” των λαμογιών της μεταπολίτευσης.

Και ω του παραδόξου θαύματος! Αντί να ξεχρεώνουμε χρεωνόμασθε με δυσβάστακτα επί πλέον νέα χρέη.

Δεν φθάνει μόνο αυτό, αλλά απέναντι μας έχουμε και τις παχυλές αδικαιολόγητες, ως αναφορά το πόθεν έσχες τους, καταθέσεις στο εξωτερικό, επωνύμων. Και εύλογα αναρωτάτε κανείς πως αποκτήθηκαν αυτές ΚΑΛΩΣ η ΚΑΚΩΣ;

Αν αποκτήθηκαν κακώς τον λόγο τον έχει η ανθρώπινη δικαιοσύνη.

Όμως το πράγμα δεν τελειώνει εκεί, γιατί κάποιοι προσχεδίασαν να την υπερκεράσουν με δαιδαλώδεις τραπεζικές διαδρομές τύπου offshore εταιρειών η με πολύπλοκες συμμετοχές σε Hedge Funds.

Και φυσικά αυτοί πιστεύουν ότι το κεφάλι τους το έχουν ήσυχο γιατί θα δυσκολευθούν να τους ανακαλύψουν. Έλα όμως που είναι σφόδρα γελασμένοι γιατί δεν μπορούν να κρυφθούνε από ΑΥΤΟΝ που κατεξοχήν κλέψανε. Και ΑΥΤΟΣ έχει να δώσει τελικό λόγο και λογαριασμό στο δικό του πονεμένο λαό που οι καταχραστές τον αφήσανε έκθετο στις ορέξεις των τοκογλύφων.

Όλα αυτά τα μυθώδη ποσά που ξεδιπλώνονται στα μάτια μας αντιστοιχούν στην ανεπαρκή παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, στην δραματική έκπτωση του επιπέδου ζωής όλων των Ελλήνων και στις χαμένες ζωές απελπισμένων συνανθρώπων μας.

Άραγε με ποιο τρόπο θα πληρώσει Ο ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΟΣ αυτού του πανέμορφου αμπελώνα στο καλλίτερο οικόπεδο της γης που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ αυτούς τους άτιμους εργάτες, ντόπιους και ξένους που χρόνια δούλευαν για να το καταστρέψουν;

Οι καλύτερες σοδειές κρασιού που χάθηκαν και που σκοπεύουν να χαθούν είναι το αίμα και ο κόπος των Ελλήνων και ουσιαστικά το μέλλον της ευημερίας των επόμενων γενεών.

Στον ουρανό υπάρχει ένας άλλος διαφορετικός ποινικός κώδικας που λέει αν δεν μεταμεληθείς και αν δεν μετανοήσεις εμπράκτως θα ξεπληρώσεις με αντίστοιχη μισθαποδοσία. Δηλαδή, ο ιδρώτας και το αίμα των αθώων και ανυποψίαστων πολιτών με τι θα πρέπει να πληρωθεί;

Την απάντηση την δίνει αυτό το πενταπόσταγμα της Μικρασιατικής Ρωμέικης Σοφίας με το απόφθεγμα «τα κακώς αποκτώμενα και τον αφέντη μαζί».

Μπορεί ο ΘΕΟΣ να αργεί , αλλά πάντα μιλάει και αυτό είναι γνώρισμα της ΘΕΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ να προσμένει την αυθόρμητη μεταμέλεια μας.

Όμως μέσα στις ημέρες μας παρακολουθούμε και ένα άλλο συγκλονιστικό γεγονός, κάποιοι προσπαθούν να ξεπατώσουν και τις ρίζες αυτού του ΑΜΠΕΛΩΝΑ και να τον κάνουν χέρσο χωράφι για να φυτέψουν άλλη καλλιέργεια που συμβαδίζει με τα κελεύσματα της νέας εποχής.

Αλίμονο, γιατί δεν γνωρίζουν ότι οι βαθιές ρίζες αυτού του συγκεκριμένου αμπελώνα είναι οι χυμοί του ηρωικού αίματος των Ελλήνων που θυσιάσθηκαν ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ…

Ας όψονται, γιατί τέτοιες απροκάλυπτες ενέργειες τους φέρνουν πιο γρήγορα στους πνευματικούς νόμους του ΖΩΝΤΑΝΟΥ ΘΕΟΥ και επειδή πεισματικά επιμένουν να τον αγνοούν και να ταλαιπωρούν το αθώο πλάσμα του, είναι καιρός πλέον να ΤΟΝ γνωρίσουν για τα καλά.

Υ.Σ Το μικρό αυτό πόνημα το αφιερώνω στους πολλούς αναξιοπαθούντες με την ευχή ο ΘΕΟΣ των αδικημένων να ενεργήσει τάχιστα για όλους και για την πολύπαθη πατρίδα μας.

Μετά τιμής

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση