Η πολιτική της ντροπής

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Τα αποτελέσματα του πειράματος της «ελίτ» των Βρυξελλών, με στόχο τη διάσωση του ευρώ με κάθε μέσον και με κάθε θυσία, αποδείχθηκαν καταστροφικά για την ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Η προσπάθεια ισοσκελισμού των προϋπολογισμών αποκλειστικά και μόνο εις βάρος των ασθενών κοινωνικών τάξεων, με τις αυξήσεις των φόρων, με τις μειώσεις των μισθών και με τον περιορισμό των κοινωνικών παροχών οδήγησε, λόγω της μαζικής κατάρρευσης της ζήτησης, σε όλο και μεγαλύτερες μειώσεις του ΑΕΠ, σε εκτεταμένες χρεοκοπίες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σε αυξήσεις των δημοσίων (ως προς το ΑΕΠ) και ιδιωτικών χρεών, σε τραπεζικά αδιέξοδα, καθώς επίσης σε μία δραματική αύξηση της ανεργίας.

Το κοινό νόμισμα, το ευρώ δηλαδή, ευρίσκεται σήμερα στον καλύτερο δρόμο, για να καταστρέψει τις συνθήκες ειρήνης - οι οποίες επικράτησαν στην Ευρώπη τα τελευταία 70 χρόνια.

Η αιτία είναι πως «το μέλλον χωρίς καμία προοπτική», το οποίο διαπιστώνεται και επισημαίνεται σχεδόν καθημερινά από τους Πολίτες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, θα κλιμακώσει ακόμη περαιτέρω τις μαζικές διαμαρτυρίες των λαών – οδηγώντας σε κοινωνικές εξεγέρσεις και σε εμφυλίους πολέμους άνευ προηγουμένου, όπως φαίνεται ήδη στην Ισπανία και στην Πορτογαλία (με την Ελβετία να προετοιμάζεται για την κατάρρευση της Ευρωζώνης, με ασκήσεις του στρατού της στα σύνορα, για την προβλεπόμενη αναχαίτιση των μεταναστών από τον ευρωπαϊκό νότο).

Η Ευρωζώνη φαίνεται πλέον πως έχει δύο μόνο δυνατότητες επιβίωσης, εάν δεν θέλουμε να δημιουργηθούν ξανά στην ήπειρο μας εκρηκτικές καταστάσεις:

(α) Ελεγχόμενη επιστροφή όλων μαζί των κρατών στην προ ευρώ εποχή, όπου το κάθε εθνικό νόμισμα ήταν συνδεδεμένο με το ecu, με δυνατότητες απόκλισης +- 15%,

(β) Άμεση έξοδος της Γερμανίας από το κοινό νόμισμα - έτσι ώστε η κρίση να επιλυθεί με τη βοήθεια του ισοσκελισμού των ισοζυγίων εξωτερικών συναλλαγών, του ελεγχόμενου πληθωρισμού, της υποτίμησης του ευρώ, των ευρωομολόγων, της τραπεζικής ένωσης, της λειτουργίας μίας πραγματικά κεντρικής τράπεζας (ΕΚΤ) κοκ.

Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, εάν δεν εκδιωχθεί άμεσα το ΔΝΤ, καθώς επίσης εάν δεν σταματήσει η ανόητη, εάν όχι δειλή «πολιτική της ντροπής» (υποκλίσεις απέναντι στην πρωσική Γερμανία), δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον – παρά το ότι οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα, είναι οι πλέον ιδανικές για την πατρίδα μας.

“Τα βαθύτερα αίτια πίσω από τα γεγονότα, τα οποία οδηγούν μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, όπως για παράδειγμα την Ελλάδα, στα ελλείμματα και στην υπερχρέωση, είναι η μακροχρόνια έλλειψη εμπιστοσύνης των Πολιτών προς την Πολιτεία – προς την Πολιτική, προς τους Θεσμούς, προς το «πλαίσιο» λειτουργίας (επιχειρηματικό, φορολογικό κα.), καθώς επίσης προς τις πάσης φύσεως υπόλοιπες «εξουσίες» (ΜΜΕ, συνδικαλιστικές οργανώσεις κλπ.).

Η χρεοκοπία τώρα ενός κράτους δεν προκαλείται τόσο από την υπερχρέωση ή από την απώλεια της πιστοληπτικής αξιολόγησης του, όσο από την άρνηση των Πολιτών του να συμμετέχουν στη χρηματοδότηση του, καθώς επίσης στις προσπάθειες εξυγίανσης της οικονομίας του – από την ανυπακοή τους δηλαδή στα μέτρα που επιλέγονται από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Κατ’ επέκταση, μία κυβέρνηση είναι «καταδικασμένη», όταν δεν είναι ικανή να εφαρμόσει τα προγράμματα που έχει ψηφίσει ή συμφωνήσει με τους δανειστές – όταν δεν μπορεί πλέον να πείσει τους Πολίτες να πληρώσουν κερδίζοντας, ως οφείλει, την εμπιστοσύνη τους.

Τέλος, όταν μία χώρα χρεοκοπεί, είναι μάλλον αναπόφευκτες οι αιματηρές κοινωνικές εξεγέρσεις – με το Κοινοβούλιο ή τους υπόλοιπους Θεσμούς της να απειλούνται, με την άνοδο των «πολιτικών άκρων», με τάσεις απόσχισης των μειονοτήτων (όπως συμβαίνει σήμερα στην Ισπανία), με εμφυλίους πολέμους κοκ.

Σε κάθε περίπτωση, πάντοτε υπάρχουν λύσεις, ακόμη και όταν μία χώρα ευρίσκεται στο χείλος της καταστροφής - υπερχρεωμένη, εξευτελισμένη, υποχείριο των δανειστών ή των «εταίρων» της και «καταρρακωμένη».

Αρκεί να υπάρξει, έστω και την ύστατη στιγμή, μία επαρκής, έντιμη πολιτική ηγεσία, η οποία να μπορέσει να ανακτήσει την πλήρη εμπιστοσύνη των Πολιτών της - υποχρεώνοντας τους Θεσμούς, καθώς επίσης όλες τις υπόλοιπες εξουσίες, να λειτουργήσουν σωστά και με ανιδιοτέλεια, προς όφελος του συνόλου”.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση