Γερμανική ιστορία και... γονίδια

Η Γερμανία ακολουθεί τη διαδικασία της υποβάθμισης της οικονομίας και του ηθικού μας - για να ανταλλάξει τα παράνομα χρέη που έχει δημιουργήσει η πολιτική στην Ελλάδα, με τον πλούτο που διαθέτει η πατρίδα μας, όσο πιο φθηνά γίνεται

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

"Όλον αυτόν τον καιρό η χώρα μας έχει παγιδευτεί σε έναν τερατώδη μηχανισμό, ο οποίος κατασπαράζει τις σάρκες της, καταβροχθίζει τις καλύτερες ελπίδες και τα οράματα των Πολιτών της, παράγει απελπισία και αυξάνει επικίνδυνα την οργή. Η πατρίδα μας πρέπει να βγει από αυτή την παγίδα αμέσως - στη συνέχεια, πρέπει να προτάξει και να εφαρμόσει ένα εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης της παραγωγής, με δικά της μέσα, με αξιοπρέπεια, με διαφάνεια και με κοινωνική Δικαιοσύνη.

Η εκδίωξη των Γερμανών και των λοιπών εισβολέων, καθώς επίσης η εγκατάσταση της άμεσης δημοκρατίας, με τη βοήθεια της οποίας θα καταπολεμούταν η διαχρονική πολιτική διαφθορά, θα μπορούσαν να εγγυηθούν χωρίς καμία αμφιβολία ένα ευοίωνο, ανεξάρτητο μέλλον για την πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη πατρίδα μας" (πηγή: ΒΟΝ).

Οι Γερμανοί έχουν ξεκινήσει τον 3ο πόλεμο για την κατάκτηση της Ευρώπης, την οποία θεωρούν ότι "έχουν του χεριού τους". Όπως και στο παρελθόν, ρισκάρουν με την ελπίδα ότι, το εγχείρημά τους αυτό δεν θα μετατραπεί σε παγκόσμιο πόλεμο, με πολλά μέτωπα - από τον οποίο θα ξαναβγούν αυτοί ηττημένοι και η Ευρώπη κατεστραμμένη.

Η Γερμανία πρέπει να εξασφαλίσει σταθερές αγορές στις χώρες της περιφέρειας, όπως στην Ελλάδα, για να συνεχίσει να πουλάει τα προϊόντα της και να εμφανίζει εξαγωγικά πλεονάσματα.

Δυστυχώς όμως για την ίδια οι εξαγωγές της, ειδικά προς τις χώρες του Νότου, υποχωρούν στα επίπεδα προ τριών ετών - όπου ξέσπασε η κρίση χρέους στην Ευρώπη. Στο πρώτο εξάμηνο του 2012 οι εξαγωγές της Γερμανίας προς την Πορτογαλία (η οποία είναι σαφώς εκτός των στόχων του δικού της μνημονίου, παρά την αντίθετη προπαγάνδα), μειώθηκαν κατά 14,3% - στην Ισπανία και στην Ελλάδα κατά 9%, ενώ στην Ιταλία κατά 8,2%.

Στα πλαίσια τώρα του 3ου πολέμου, οικονομικού αυτή τη φορά, για την κατάκτηση της Ευρώπης η Siemens: καθαρό παράδειγμα αποικιοκρατικής οικονομικής επιβολής, μέσω της τεχνολογικής εξάρτησης. Όχι μόνον οι νέοι σταθμοί του Μετρό, ούτε τα φανάρια δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς την πλατφόρμα της Siemens στην Ελλάδα.

Φυσικά οι πολιτικοί της πατρίδας μας την αθώωσαν ουσιαστικά, σε σχέση με τα τεράστια σκάνδαλα του παρελθόντος. Πως θα μπορούσαν άλλωστε να μην το κάνουν, αναρωτιέται κανείς, όταν η απίστευτα διεφθαρμένη αυτή πολυεθνική έχει χρηματίσει κόμματα, βουλευτές, υπουργούς και κυβερνήτες, διατηρώντας στο αρχείο της όλες τις αποδείξεις;

Εκτός αυτού, πως θα μπορούσαν να διαπραγματευθούν το μέλλον της χώρας τους, όταν η Γερμανία έχει στην κατοχή της στοιχεία, τα οποία θα μπορούσαν να βυθίσουν το μεγαλύτερο μέρος του (διεφθαρμένου μόνο) πολιτικού συστήματος στο χάος;

Και να ήταν μόνο αυτή! Μήπως δεν είναι επίσης γερμανική η Hochtief, η οποία ευθύνεται για το χαρακτηρισμό του αερολιμένα των Αθηνών ως το ακριβότερο αεροδρόμιο της Ευρώπης - με αποτέλεσμα να το αποφεύγουν οι περισσότερες αεροπορικές εταιρείες εις βάρος του τουρισμού και των λοιπών επιχειρήσεων μας;

Υπάρχουν άπειρα άλλα παραδείγματα. Δυστυχώς τότε μόνο, όταν η πρωσική Γερμανία συμπληρώσει την οικονομική κατοχή της χώρας μας (δικαιώματα στον ήλιο, στη θάλασσα, στα πετρέλαια, στις επικοινωνίες, στις μεταφορές, στα τυχερά παιχνίδια και όπου αλλού κρίνεται σκόπιμο), έχοντας διασφαλίσει σημαντικά "πατήματα" στις άλλες προβληματικές χώρες, καθώς επίσης εκχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας, θα συμφωνήσει να "μαλακώσει" το Ευρώ - εκτός απροόπτου, σε καμία περίπτωση προηγουμένως.

Προς το παρόν η Γερμανία ακολουθεί (με την πολυετή συνεργασία του πολιτικού μας συστήματος), την διαδικασία της υποβάθμισης της οικονομίας και του ηθικού μας - για να ανταλλάξει τα παράνομα χρέη που έχει δημιουργήσει η Ελλάδα με τον πλούτο που διαθέτει, όσο πιο φθηνά γίνεται.

Ειδικά όσον αφορά την υποβάθμιση του ηθικού μας, η προπαγάνδα εκ μέρους της Γερμανίας, στην οποία δυστυχώς συμμετέχουν και δικοί μας Πολίτες, δεν έχει όρια. Ο καθημερινός εξευτελισμός μας από τα γερμανικά ΜΜΕ (πρόσφατο ντοκιμαντέρ εδώ, στο οποίο Έλληνας εφοπλιστής χαρακτηρίζει μαφία το ελληνικό δημόσιο, αναφέροντας χαρακτηριστικά "ποιός θα πλήρωνε φόρους στον Al Capone;", εννοώντας προφανώς την κυβέρνηση), οι συνεχείς συζητήσεις για έξοδο της χώρας μας από το Ευρώ, οι προσβολές και τόσα άλλα, θυμίζουν στην κυριολεξία τον Goebbels - μία μεγάλη ντροπή για την Ευρώπη και τη δημοκρατική Δύση.

Στρεβλή εικόνα

Το συνολικό έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ελλάδας, της Ισπανίας και των Η.Π.Α. φαίνεται πως θα είναι της τάξης του 9% (8-10%) για το 2012 – περίπου το ίδιο δηλαδή.

Σε απόλυτα μεγέθη όμως αυτό το «περίπου ίδιο» έλλειμμα μεταφράζεται σε περίπου 22,5 δις $, σε 135 δις $ και σε 1,35 τρις $ κατά σειρά, για τις παραπάνω χώρες – εκ των οποίων στην Ισπανία θα απαιτηθεί ακόμη ένα ποσόν της τάξης των 300 δις € για τη διάσωση των τραπεζών της (η μη διάσωση των οποίων θα ήταν θανατηφόρα για τις τράπεζες της Γαλλίας - κάπως λιγότερο για τις Γερμανικές).

Αυτό σημαίνει με τη σειρά του ανάγκες ανάλογης χρηματοδότησης από τις αγορές – επί πλέον των αναγκών χρηματοδότησης των ληξιπρόθεσμων ομολόγων δημοσίου.

Με κριτήριο τα παραπάνω, καθώς επίσης το τεράστιο τραπεζικό πρόβλημα της ΕΕ (οι Ισολογισμοί των ευρωπαϊκών τραπεζών είναι της τάξης των 30 τρις $, έναντι περίπου 17 τρις $ των τραπεζών των Η.Π.Α.), ποιος μπορεί να πιστέψει ότι, η Ελλάδα είναι η χώρα που απειλεί την Ευρωζώνη και τον πλανήτη;

Ποιος δεν βλέπει ολοκάθαρα πως απλά χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο, για τη κάλυψη των προβλημάτων της Δύσης και για την επιβολή της δικτατορίας της ελίτ;

Τέλος, ποιος μπορεί να πεισθεί ότι το μέλλον της Ελλάδας εξαρτάται από την έκθεση της Τρόικας, η οποία δεν πρόκειται να εγκρίνει καμία δόση, εάν δεν εξασφαλιστεί η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας των Ελλήνων από τους εντολοδόχους της;

Περί εθνικής ανεξαρτησίας

Υπάρχει ένα θέμα που είναι πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό από τους περισσότερους Ευρωπαίους Πολίτες - όχι μόνο από τους Έλληνες: Γιατί οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης (οι πρωθυπουργοί επίσης) επισκέπτονται το Βερολίνο, σαν να ήταν η Ουάσιγκτον της ΕΕ;

Γιατί δηλώνουν "υποτέλεια" στο Γερμανό ομόλογο τους και γιατί αναζητούν δουλικά τη συμφωνία του, για τα μέτρα λιτότητας, κατάρρευσης και λεηλασίας των οικονομιών των χωρών τους; Γιατί δεν επισκέπτονται για τον ίδιο λόγο την Ολλανδία, τη Γαλλία ή οποιαδήποτε άλλη "χώρα-εταίρο" τους;

Εξ όσων τουλάχιστον γνωρίζουμε, η "πρωτεύουσα" της Ευρώπης είναι οι Βρυξέλες, ενώ ο αρμόδιος για τους προϋπολογισμούς των χωρών-μελών της Ευρωζώνης δεν είναι ο Γερμανός υπουργός οικονομικών. Γιατί λοιπόν και με ποιό δικαίωμα αυτή η σιωπηλή μεταβίβαση και αυθαίρετη μονοπώληση της εξουσίας;

Οι πρωθυπουργοί των χωρών της Ευρωζώνης δεν είναι "ύπατοι αρμοστές" της καγκελαρίας του Βερολίνου, διορισμένοι στα προτεκτοράτα του Νότου - εάν φυσικά έχουμε τη σωστή ενημέρωση.

Επομένως, για ποιό λόγο και με ποιό σκοπό συμπεριφέρονται σαν να ήταν ύπατοι αρμοστές της Γερμανίας, χωρίς καν να ενημερώσουν τους πολίτες των χωρών τους προεκλογικά; Είναι αλήθεια τόσο ανόητοι οι Ευρωπαίοι Πολίτες, για να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει ερήμην τους ή έχουν γίνει απλά δειλοί από την καλοπέραση;

Τέλος, πως είναι δυνατόν η πρώτη προτεραιότητα του υπουργού οικονομικών της Ελλάδας, μετά την επιστροφή του από το Βερολίνο, να είναι η σύσκεψη με τον πρωθυπουργό, με θέμα τις αποκρατικοποιήσεις-εξπρές; Μας θεωρούν τυφλούς ή/και ανόητους όλους εμάς τους Έλληνες Πολίτες;

Οι μέθοδοι των εισβολέων

“Η επιτυχία της επέκτασης των πολυεθνικών με τη βοήθεια των κρίσεων χρέους στη Ν. Αμερική, στην Ασία, στην Τουρκία και αλλού, έχει αποφέρει στις ίδιες τόσο εντυπωσιακά κέρδη, ώστε να διψούν για συνεχώς νέες κατακτήσεις. Στα σχέδια τους πια δεν συμπεριλαμβάνονται μόνο οι αναπτυσσόμενες οικονομίες, αλλά και οι πλούσιες χώρες της Δύσης - όπου τα κράτη ελέγχουν ακόμη πιο προσοδοφόρα περιουσιακά στοιχεία, τα οποία θα μπορούσαν να εκμεταλλευθούν επικερδώς οι ιδιωτικές εταιρείες: τηλεφωνικές επικοινωνίες, λιμάνια, μεταφορές, αεροδρόμια, εταιρείες ηλεκτρισμού, εταιρείες ύδρευσης κλπ”.

Με κριτήριο την τραυματική εμπειρία της Τουρκίας, την οποία προσπαθήσαμε να αποδώσουμε περιληπτικά όσο καλύτερα γινόταν, συμπεραίνεται χωρίς καμία αμφιβολία ότι, η προσέγγιση του μονοπωλιακού καπιταλισμού στην επίλυση των προβλημάτων χρέους, συνίσταται στη «μετακύλιση» ολόκληρου του κοινωνικού κόστους στα ασθενή εισοδηματικά στρώματα – επειδή αυτά αποτελούν την συντριπτική, αλλά και αδύναμη πλειοψηφία.

Επίσης συμπεραίνεται πως η σχέση μίας χώρας με το ΔΝΤ δεν είναι σε καμία περίπτωση χρονικά περιορισμένη – ενώ δεν λύνει κανένα από τα πραγματικά προβλήματα της Οικονομίας της. Τέλος ότι, η αλλαγή της εκάστοτε κυβέρνησης, του «τρέχοντος» κόμματος εξουσίας καλύτερα, δεν σημαίνει ουσιαστικά τίποτα για τους συνδίκους του διαβόλου – αντίθετα, έχει μάλλον προϋπολογισθεί, με την υφιστάμενη κυβέρνηση να θεωρείται «νομοτελειακά αναλώσιμη».

Στο παράδειγμα της Τουρκίας, η νέα κυβέρνηση και όχι η παλαιά, ήταν αυτή που αφενός μεν «διεύρυνε» την εξαθλίωση των Πολιτών της, αφετέρου ξεπούλησε σχεδόν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας - παραμένοντας σταθερά «υποτελής» του Καρτέλ και των τοκογλύφων, χωρίς παραδόξως να διακινδυνεύει την εκλογική της δύναμη. Φυσικά το ξεπούλημα έγινε «έντεχνα», αφού ακολούθησε 2-3 έτη μετά την εκλογική της νίκη και τη σταθεροποίησή της στην εξουσία.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση