Τράτζικ ντε σπελλ…

«Αυτοί ομόρφυναν ή εγώ έχω πολύ καιρό να ψηφίσω»; Αν έχετε θέσει στον εαυτό σας το παραπάνω ερώτημα, κατά τη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας τρεις φορές τουλάχιστον, τότε… πιθανότατα… τελείτε ήδη υπό την επήρεια της χείριστης μορφής συστημικής μαγείας, της προ-εκλογικής μαγείας. Η λογική σας πνέει τα λοίσθια, μαζί με το υπόλοιπο του τραπεζικού λογαριασμού σας. Πριν καλά - καλά συνέλθετε από τους βιοτικούς φούσκους της τελευταίας χρονιάς, σας εξαπέλυσαν από τηλεοράσεως το «Χόκους τόκους!», το «Σουπερκαλιφρατζιλιστικεξπιαλι…δόσιους!» και το «Άμπρα στα φράγκα!» με αποτέλεσμα να έχετε γίνει τελειωμένα υποχείρια των παλιομαριόληδων του ελληνικού και τροϊκανικού skotus quo. Το «Π» όμως δεν θα σας αφήσει στην τύχη σας. Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της κατάστασης είναι η διάγνωσή της. Αν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας σε κάποια από τις παρακάτω δυο κατηγορίες, ακολουθήστε αμέσως τις οδηγίες για το αντίστοιχο «λύσιμο».

Βαριά βενιζελισμένοι…

Πριν ήσασταν απλώς βάζελοι. Τώρα έχετε γίνει βενίζελοι. Διαβάζετε σε όλες τις ταμπέλες, ακόμα και σε κείνες που δεν δείχνουν προς το αεροδρόμιο: «Προς Βαγγ. Βενιζέλος». Ανεμοχάφτετε καθ’ όλη τη διάρκεια του άνεργου εικοσιτετραώρου σας, προκειμένου να αποκτήσετε τις καμπύλες ή, μάλλον, τις παράλληλες ευθείες του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Το υποσυνείδητό σας σάς πληροφορεί δολίως ότι, εκτός από το ανεμογκάστρι, υπάρχουν και τα ανεμοπάχη. Γενικώς, απεχθάνεστε οτιδήποτε φιτ και αποθεώνετε οτιδήποτε φατ. Σκέφτεστε να γίνετε βουδιστές επειδή ο σωματότυπος του Βούδα σας κάνει να πιστεύετε ότι είναι ο χαμένος αδελφός του πολιτικού που λατρεύετε κι ότι η Χατζηβασιλείου κάποια στιγμή θα τους φέρει κοντά. Παρατηρείτε ότι έχετε αρχίσει να υιοθετείτε και τη λεκτική του Ευάγγελου. Όταν συναντάτε κάποιον γνωστό, αντί να του πείτε «καλημέρα», του λέτε: «Αποτελεί πρωταρχική ανάγκη για τη χώρα η ευθυγράμμισή μας με την ευγενή εθιμοτυπία των χαιρετισμών είτε κατά το πήγαινε είτε κατά το έλα των καθημερινών μας αειφόρων διαδρομών στο πεδίο της ανάπτυξης και της ευημερίας. Οφείλουμε ωστόσο να διαχωρίζουμε με συνέπεια την ημέρα από τη νύχτα, εκστομίζοντας μία ισχυρή “καλημέρα”, όταν είναι πρωί, ένα ηχηρό “καλησπέρα”, όταν είναι απόγευμα, κι ένα αποφασιστικό “καληνύχτα”, όταν έχει παρέλθει η φάση της δραστηριότητας την οποία συνηθίζουμε να ταυτίζουμε με την ημέρα. Επειδή, τώρα είναι πρωί, κόντρα σε όλους εκείνους που επιθυμούν να κάνουνε την ευρωπαϊκή ημέρα οπισθοδρομική νύχτα περιχαράκωσης, σε κοιτάζω στα μάτια και σου λέω “καλημέρα”!».

Λύσιμο: Σταματήστε αμέσως να παρακολουθείτε ειδησεογραφικές εκπομπές στα μεγάλα κανάλια. Κρατώντας στο αριστερό σας χέρι την απόδειξη από το χαράτσι της ΔΕΗ και την απόλυσή σας, τραγουδήστε μπροστά στον καθρέφτη, τρεις φορές την ημέρα: «Δεν υπάρχουν Ευ-άγγελοι σου λέω. Νόμιζα πως είχα πρόεδρο τον τελευταίο. Δεν υπάρχουν Ευ-άγγελοι, δεν με ξεγελάει, το μάτι που γυαλίζει και η King size κοιλιά. Πάντοτε οι Ευ-άγγελοι πιο ψηλά μας πάνε, όμως από ετούτον λείπει η μαγκιά…».

Σαμαροκρουσμένοι

Στην ερώτηση: «Τι φρούτα βγάζει η Καλαμάτα, αγοράκι;» έχετε μία και μόνο μία απάντηση. «Πρωθυπουργούς». Κι όταν λέτε «πρωθυπουργούς» εννοείτε τον εξής έναν: Τον Αντώνη τον Σαμαρά. Το πιο περίεργο από όλα είναι ότι καθ’ όλη τη διάρκεια των παραπάνω ηχηρών ή σιωπηρών ερωταπαντήσεων, σε κανένα σημείο δεν σας βγαίνει γέλιο. Αντιθέτως. Οτιδήποτε σχετικό με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας σας συγκινεί βαθύτατα. Ακόμα και το «Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ…» να απαγγείλει με τον επιθανάτιας βαρύτητας στόμφο του (στην υποκριτική ονομάζεται «επιθανάτιος στόμφος») ο Αντώνης Σαμαράς, εσάς το σαγόνι σας τρέμει. Και δεν είναι επειδή στην πολυκατοικία φέτος δεν ανάβουνε καλοριφέρ. Είναι επειδή σας προκαλεί ρίγη το συναίσθημα του ανδρός. Καθημερινά, επισκέπτεστε το περίπτερο της γειτονιάς σας και διαβάζετε τους τίτλους των εφημερίδων που τον αφορούν από απόσταση 500 μέτρων, προκειμένου να αποκτήσετε κάποια, οποιαδήποτε οφθαλμική πάθηση και να βάλετε ίδια γυαλιά με το είδωλό σας. Επειδή τα σκελετά είναι ακριβά, έχετε κρατήσει ένα ζευγάρι αποκριάτικα ιδίου σχήματος, από τα οποία έχετε αφαιρέσει τη μυτόγκα και το μουστάκι. (Τη μυτόγκα κρατήστε τη για την περίπτωση που όντως θα γίνει πρωθυπουργός και θα αρχίσει τα παπανδρεϊλίκια). Είστε φανατικοί αντιμνημονιακοί, εκτός αν υποστείτε ισχυρές μνημονιακές πιέσεις. Κι επιμένετε ότι υπάρχει καλύτερη συνταγή γι’ αυτό και βρίσκεστε σε κόντρα με την τριανδρία των σεφ (Λαζάρου, Λουκάκο, Σκαρμούτσο). Την τριανδρία ωστόσο (τουλάχιστον) είναι απίθανο να τη γλιτώσετε μετά τις εκλογές.

Λύσιμο: Πανεύκολο. Παίρνετε τηλέφωνο τον Κώστα Μητσοτάκη και του ζητάτε (τάχα έναντι ψήφου στη ΔΗ.ΣΥ.) να ευχηθεί από καρδιάς στον Α. Σαμαρά «Καλή επιτυχία!». Θα ελευθερωθείτε αμέσως.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση