Ελλάδα: Χθες, σήμερα και αύριο… Τι έχουν να πούνε τα κόμματα;

Είναι δεδομένο πως ζούμε στην χειρότερη χρονική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Η χώρα έχει απαξιωθεί διεθνώς και οι Έλληνες πολίτες δέχονται ανήθικα χτυπήματα από «φίλους», «συμμάχους» και… «εταίρους» οι οποίοι εξαναγκάζουν σε εξανδραποδισμό οποιονδήποτε είναι Έλληνας. Το φαινόμενο αυτής της επίθεσης δεν περιορίζεται μόνο εντός Ελλάδας, αφού πολλαπλά και σε καθημερινή βάση, είναι οι πάσης φύσεως προσβολές που δέχονται οι Έλληνες του εξωτερικού οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως «λαμόγια», «κλέφτες» και είναι αναγκασμένοι να βιώνουν ένα πλήθος άλλων προσβλητικών χαρακτηρισμών από τους «ανώτερους» δυτικούς και ευρωπαίους.

Επίσης, είναι δεδομένο πως η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει προς το καλύτερο και όχι προς το χειρότερο, στο οποίο οδηγήθηκε (είτε λόγω αφέλειας - βλακείας, είτε λόγω ανικανότητας, είτε λόγω σχεδιασμού) μέχρι σήμερα. Άλλωστε, ποιός είναι αυτός που δεν έχει πει έστω μία φορά: "Πολλά πρέπει να αλλάξουν"; Όμως, το πως και το προς τα που θα γίνουν αλλαγές και εάν αυτές πράγματι γίνουν, είναι κάτι που οι πολίτες θα το ορίσουμε, μέσα από τις επιλογές μας. Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ πραγματικά για το ποιές είναι αυτές οι επιλογές;

Τα κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα εντός της Ελλάδας έχουν αποξενωθεί και έχουν απομείνει μόνο με τους οπαδούς τους. Ο φόβος της εξόδου από το ευρώ, ο φόβος επανόδου της δραχμής, ο συνεχής φόβος του απολύτως ασταθούς οικονομικού περιβάλλοντος, η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και ο φόβος κάποιας νέας εθνικής ήττας στο Αιγαίο, στην Θράκη ή στην Κύπρο, ο απόλυτος παραλογισμός των συνεχών οικονομικών μέτρων, οι απολύσεις, η διάλυση της Υγείας, της Παιδείας, της κρατικής κοινωνικής μέριμνας, και ένα πλήθος ακόμη εξελικτικών καταστάσεων, δημιουργούν ένα απολύτως ασταθές πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, με έντονες τις τάσεις – προβλέψεις μίας κοινωνικής έκρηξης η οποία σύμφωνα με τους φιλομνημονιακούς (πολιτικούς και πολίτες) ενδέχεται να βυθίσει την χώρα στο χάος.

Τα φιλομνημονιακά κόμματα θέτουν διλήμματα που εμφανίζονται προς τους ιθαγενείς της χώρας δεν είναι μόνο συνεχή, δεν έχουν απλώς ποικίλα, αλλά είναι –κυρίως- στοχευμένα στον μαζικό εκφοβισμό και την παγίωση ενός κλίματος φοβίας και αστάθειας. Η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, τοποθετημένη από την τρόικα και τους αρχηγούς των –μέχρι χθες- κυβερνητικών κομμάτων, Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, έχει αναλάβει έναν εκτελεστικό ρόλο, εφαρμογής των συμφωνηθέντων και ταυτόχρονης πλήρους αδιαφορίας για τις επιπτώσεις στην χώρα. Ο τραπεζοϋπάλληλος Παπαδήμος, δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών, δεν έχει ορισθεί από τους πολίτες και «αποφασίζει» για την καταστρατήγηση σειράς ανθρωπίνων, πολιτικών και άλλων δικαιωμάτων, τα οποία μέχρι πρότινος προστατευόταν από το Σύνταγμα της Ελλάδας, από το Ευρωπαϊκό και από το Διεθνές Δίκαιο. Φυσικά, η δράση του τοποθετημένου Παπαδήμου έχει τη συναίνεση τόσο του κ. Σαμαρά, όσο και του κ. Βενιζέλου.

Στον αντίποδα, η εμφάνιση αντιμνημονιακών κομμάτων (η όψιμη αυτή εμφάνιση έχει έντονα τα χαρακτηριστικά του «διαίρει και βασίλευε») και οι θέσεις τους για επιστροφή στη δραχμή, ή για έξοδο από το ευρώ (φαινόμενο που δεν αφορά αποκλειστικά αριστερά ή αριστερίζοντα κόμματα), φαίνεται πως βρίσκουν θερμούς υποστηρικτές, παρουσιάζοντας έντονες ανοδικές τάσεις στις δημοσκοπήσεις (τις οποίες πολλοί αμφισβητούν ευθέως). Όμως, είτε η προχειρότητα των πολιτικών απόψεων, είτε η (άραγε επιτηδευμένη;) ανακοίνωση «παράξενων» πολιτικών τοποθετήσεων, δημιουργούν (ή επιδιώκονται;) ανασχετικά προβλήματα στις αυξητικές τάσεις τους (π.χ. βλ. περιπτώσεις Τσίπρα, Κουβέλη και Καμμένου για λαθρομετανάστευση), προδίδοντας είτε αμηχανία των ιδίων είτε άρνηση σε ουσιαστική (με πρωταγωνιστικό ρόλο) συμμετοχή στην διαχείριση της «επόμενης ημέρας».

Μνημόνιο ή μη μνημόνιο;
Ευρώ ή δραχμή;
Ποιο είναι το πίσω, ποιο είναι το μπροστά;
Ποιος βρίσκεται αριστερά, ποιος δεξιά;
Τι πραγματικά συμβαίνει στην πολιτική σκηνή της χώρας;
Υπάρχει κυβέρνηση ή υπάλληλοι που απλά εκτελούν εντολές τρίτων;

Κι ενώ τα κόμματα εκβιάζουν τον λαό (κυρίως τα κατ’ εξοχήν υπεύθυνα για τα όσα σήμερα βιώνει η χώρα), εμμένουν στην παραμονή τους στην εξουσία (ή στην ατιμωρησία;), προσπαθώντας να επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες, τις δικές τους αποφάσεις, ομολογώντας ταυτόχρονα πως τόσο οι κανόνες όσο και οι αποφάσεις «αποστέλλονται» από την τρόικα!!! Ίσως θα έπρεπε να απαγορευθεί δια παντός η συμμετοχή σε εκλογές, τόσο στη Νέα Δημοκρατία όσο και στο ΠΑΣΟΚ, αφού μέχρι και οι αρχηγοί τους αναγνωρίζουν πως συμμετείχαν στο «πάρτυ» που κατέστρεψε την χώρα.

Όμως, σήμερα το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Το ζητούμενο είναι να αποφασίσει ο Έλληνας πολίτης για το τι θα πρέπει να γίνει. Ποιος του λέει την αλήθεια; Ποια είναι η αλήθεια; Τι πρέπει να γίνει; Ποιός και πως μπορεί να το εγγυηθεί αυτό;

Το σίγουρο είναι πως πρέπει να μην απομονωθούμε ως χώρα, αλλά και ταυτόχρονα να βρεθεί εκείνη η πολιτική ηγεσία που θα εξασφαλίσει αυτή την μη απομόνωση. Θα πρέπει να βρεθεί εκείνη η ηγεσία που θα σταθεί απέναντι στους δανειστές της Ελλάδας και θα τους εξηγήσει πως η λογική του overdose (υπερβολική δόση) μόνο αρνητικά - καταστροφικά αποτελέσματα φέρνει. Αυτή ακριβώς η λογική που σήμερα εφαρμόζεται μετ’ επιτάσεως και που ισοπεδώνει μία ολόκληρη κοινωνία, έχοντας εξασφαλίσει μέσω της δυτικής προπαγάνδας την «δαιμονοποίηση» των Ελλήνων στα μάτια των πολιτών της Ευρώπης (κυρίως) οι οποίοι βρίσκονται σε σημείο αποδοχής κάθε είδους απάνθρωπου μέτρου εις βάρος του Ελληνικού λαού, επειδή είχε την «ατυχία» επί 40 χρόνια να έχει ηγέτες κάθε είδους λαμόγια και τυχάρπαστους που ήξεραν μόνο να αρπάζουν και όχι να δημιουργούν, να καταστρέφουν και όχι να παράγουν.

Ποιο δρόμο, λοιπόν, θα πρέπει να ακολουθήσει ο Έλληνας πολίτης;
Να απομακρυνθεί από την Δύση και να εκτεθεί στην σοβαρή απειλή κάποιας εξ ανατολών «άνοιξης»;
Να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχθεί τις αποφάσεις τοποθετημένων (από τράπεζες) δυτικών κυβερνήσεων, οι οποίες επιθυμούν να υφαρπάξουν όλα όσα μπορέσουν, όλα όσα τους επιτραπούν, όλα όσα προλάβουν, από την Ελλάδα;
Να αποδεχθεί λύσεις οι οποίες διαλύουν την χώρα και φυσικά καταστρέφουν και τον ίδιο;
Να σταθεί ψυχρά στην κάθετη μείωση του βιοτικού του επιπέδου σε βάθος δεκαετιών;

Μέσα από ένα πλήθος ερωτήσεων, που απασχολούν όλους όσους σκέφτονται (ακόμη) στην Ελλάδα, αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε σε μόλις τρεις, τις οποίες και απευθύνουμε ανοιχτά προς κάθε ενδιαφερόμενο πολιτικό φορέα και κόμμα. Είναι καλό να υπάρξουν τοποθετήσεις, χωρίς εικοτολογίες και με επιχειρήματα. Ανοίγουμε, λοιπόν, μία πύλη διαλόγου (προεκλογικού, αν γίνουν εκλογές…) των πολιτικών προς τους πολίτες. Μία πύλη ενημέρωσης, την οποία ευελπιστούμε πως δεν θα διστάσουν να διαβούν όλοι εκείνοι που θέλουν να μας σώσουν.

Παρακαλούμε, όσους απαντήσουν, να τοποθετηθούν με κείμενο που δεν θα ξεπερνά τις 500 λέξεις (για να μην είναι κουραστικό στην ανάγνωση), μέσα από το οποίο θα αιτιολογείτε τις πολιτικές σας απόψεις, θέσεις και μελλοντικές πρακτικές τοποθετήσεις.

Το ερωτηματολόγιο αυτό αποστέλλεται σε όλα τα κόμματα και –όπως αντιλαμβάνεστε- οι απαντήσεις τους θα διαβαστούν από δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες, οι οποίοι είναι αναγνώστες του ιστολογίου (Ας Μιλήσουμε Επιτέλους, http://www.kostasxan.blogspot.com, e-mail: kostasxan@gmail.com)

1. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Τι ακριβώς συνέβη;

2. Ποιός είναι ο ασφαλής δρόμος εξόδου από την κρίση;

3. Ποιά θα είναι η γεωπολιτική θέση (σύμφωνα με την επιλογή εξόδου) της Ελλάδας, τόσο στην περιοχή των Βαλκανίων, της Ευρώπης, της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο;

Λίγες ερωτήσεις, καθ' όλα μεστές, οι απαντήσεις των οποίων θα δώσουν και το «στίγμα» του καθενός πολιτικού κόμματος (ή προσώπου) που θα απαντήσει. Οι απαντήσεις θα δημοσιεύονται την ίδια ημέρα της παραλαβής τους. Οι απαντήσεις που θα δημοσιεύσουμε μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως βήμα διαλόγου, τόσο μεταξύ των αναγνωστών, όσο και μεταξύ των κομμάτων στα οποία δίνουμε βήμα για μία πραγματική πολιτική αντιπαράθεση, μακριά από τις «συνηθισμένες» που γινόντουσαν μέχρι τώρα στα γνωστά μεγάλα ΜΜΕ.

Ιδού λοιπόν η μεγάλη ευκαιρία, να απαντήσουν όλοι σε ερωτήματα ουσίας. Όσοι και αν μπορούν…

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Παρακαλούνται οι φίλοι και οι αναγνώστες του ιστολογίου να προωθήσουν το παρόν κείμενο με το ερωτηματολόγιο σε όλα τα κόμματα. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των μηνυμάτων - απαιτήσεων για τοποθέτηση στα ερωτήματα, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να εξαναγκαστούν να τοποθετηθούν δημόσια εκείνοι που θέλουν να μας... "σώσουν".

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση