H Άγκυρα προκαλεί: "Οι έρευνες γίνονται σε τουρκική υφαλοκρηπίδα"!

Η απάντηση των Τούρκων στο ελληνικό διάβημα για τις έρευνες που κάνει νορβηγικό ερευνητικό πλοίο είναι λίαν επιεικώς εξοργιστική και χαρακτηριστική των διαθέσεων της "φίλης" και γείτονος Τουρκίας:

"Οι έρευνες γίνονται σε θαλάσσιες ζώνες τουρκικής δικαιοδοσίας", είναι η απάντηση της Άγκυρας στο διάβημα του ΥΠΕΞ.

Φυσικά, όσοι παρακολουθούν την γενικότερη δράση και έχουν αποκωδικοποιήσει τις τάσεις της τουρκικής πολιτικής, θεωρούν ως πολύ φυσική την απάντηση της Άγκυρας στην Αθήνα...

Μία ιστορική αναδρομή και η ανακάλυψη της εθνικής μειοδοσίας της κυβέρνησης Παπανδρέου (χωρίς να απαλλάσσονται από τις τεράστιες ευθύνες τους και οι προηγούμενες κυβερνήσεις)

Ελληνοτουρκικές σχέσεις, τουρκικές αιτιάσεις και απαντήσεις στην προπαγάνδα της Άγκυρας που τορπιλλίζει την ειρήνη στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο

Διαβάζοντας την περίληψη της μελέτης του Ιnternational Crisis Group (ICG), στο άρθρο, σχετικά με τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας και τα προτεινόμενα μέτρα-πολιτικές για την επίλυση της διένεξης στο Αιγαίο,χωρίσαμε αυτή την περίληψη σε 7 συνολικά ισχυρισμούς ,που οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μας άφησε άναυδους.Στο παρόν άρθρο αναλύουμε τους πρώτους 2 ισχυρισμούς.Η μελέτη επικεντρώνεται και εστιάζει στο ότι:

“Μια καλή στρατηγική προΰποθέτει μια σειρά από συγχρονισμένα βήματα… που θα προετοιμάσουν αντίστοιχα την κοινή γνώμη σε αμφότερες τις πλευρές και θα οδηγήσουν σε μια αμοιβαία συμφωνία, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει, σε περίπτωση που κριθεί αναγκαίο, και μια ενδεχόμενη προσφυγή σε διεθνή δικαστήρια.”

“ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ: ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΥΘΕΙ Η ΔΙΕΝΕΞΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ”

1ος ισχυρισμός

Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχουν πλέον εξομαλυνθεί σε σχέση με τις εποχές όπου οι δύο σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ έφτασαν σε τρεις περιπτώσεις πολύ κοντά σε μια μεταξύ τους σύρραξη εξαιτίας των εντάσεων πάνω από το Αιγαίο. Το εμπόριο, οι επενδύσεις, η αμοιβαία συνεργασία και ο τουρισμός έχουν θέσει στο περιθώριο επί μέρους ζητήματα όπως το Κυπριακό, το οποίο πρώτο τροφοδότησε τη διένεξη στο Αιγαίο στις αρχές του 1970.

Απάντηση Να υπενθυμίσουμε ότι αυτό το άρθρο αναρτήθηκε πριν έναν μήνα περίπου. Άρα ο «αναλυτής» θεωρεί ότι την 19η Αυγούστου του 2011 μπορούμε πλέον να ισχυριζόμαστε ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν εξομαλυνθεί! Και αυτό διότι σε σχέση με προηγούμενες εποχές που φθάσαμε 3 φορές σε σύρραξη οι σχέσεις μας έχουν βελτιωθεί επειδή πλέον έχουμε διαφύγει τον κίνδυνο σύρραξης!

Το επιχείρημα όμως αυτό είναι τελείως άτοπο και αποδεικνύεται με τα παρακάτω 3 επιχειρήματα:

1) από το είδος των αεροναυτικών ασκήσεων των Τούρκων

Στο άρθροΤουρκική πρόβα αεραπόβασης στο Αιγαίο διαβάζουμε τις εξής σημαντικές αναφορές:

«Μείζονα αεραποβατική άσκηση της οποίας το σενάριο προέβλεπε την αερομεταφορά στο «πρώτο κύμα» ενός ολόκληρου τάγματος Ειδικών Δυνάμεων σε νησί εκτέλεσαν οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις κατά την διάρκεια της άσκησης EFES.
H άσκηση ξεκίνησε νύχτα και συνεχίστηκε κατά την διάρκεια της ημέρας και σε αυτή χρησιμοποιήθηκαν 52 μέσα μεταφορικά ελικόπτερα AS 532 Cougar Mk2 και S-70 Black Hawk. Οι μονάδες που χρησιμοποιήθηκαν είναι αυτές που βρίσκονται ανεπτυγμένες στην Μικρασιατική ακτή απέναντι από την ευρύτερη περιοχή των Δωδεκανήσων οι οποίες περιγράφονται στη ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί.

Οι πληροφορίες του defencenet.gr είναι εντυπωσιακές:

* για πρώτη φορά έγινε μία πλήρης επίδειξη των αυξημένων δυνατοτήτων αεροκίνησης των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων οι οποίες πλέον πιστοποιήθηκε πως έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν ΣΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ένα πλήρες τάγμα μαζί με τον εξοπλισμό και τα βαρέα του όπλα, ημέρα και νύχτα

* Η τελική φάση της τουρκικής άσκησης αεραποβάσεως EFES ήρθε σαν «αποκάλυψη» και για τις δύο πλευρές του Αιγαίου αφού η εκτέλεση της κίνησης για την δημιουργία αεραπρογεφυρόματος, με την χρήση 52 ελικοπτέρων των προαναφερόμενων τύπων, υπήρξε υποδειγματική και αποτελεί κανονική πρόβα για την υπερκέραση οργανωμένων παράκτιων αμυντικών οχυρώσεων.

Θα πρέπει να σημειωθεί πως το σημείο στο οποίο έλαβε χώρα η τελική φάση της άσκησης είναι οργανωμένο με εμπόδια και κωλύματα, όπως ακριβώς θα είναι και το «περιβάλλον» υπό πραγματικές συνθήκες…

Είναι σαφές πως η ελληνική πλευρά διαπίστωσε τα εξής:

- Στην περίπτωση μεγάλων νήσων, μία ανάλογη τουρκική αεραποβατική ενέργεια θα δημιουργήσει ένα μεγάλο πρόβλημα για την αντιμετώπιση και την εξάλειψη του αεροπρογεφυρόματος αφού η εγγύτητα με τις μικρασιατικές ακτές, ο αριθμός των μέσων που θα χρησιμοποιηθούν καθώς και ο αριθμός και εξοπλισμός των εισβολέων θα είναι τόσο μεγάλος ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΥΜΑ ΕΠΙΘΕΣΗΣ, με αποτέλεσμα η ελληνική άμυνα να αντιμετωπίσει πρόβλημα κορεσμού.

- Στην περίπτωση των μικρότερων νήσων, η τουρκική δυνατότητα αερομεταφοράς είναι τόσο αυξημένη όπου τα αποτελέσματα, δυστυχώς, μπορεί να είναι ΑΚΑΡΙΑΙΑ.

- Εκτιμάται λοιπόν πως η τουρκική «επίδειξη δύναμης» θα πρέπει να έχει και ένα «θετικό». Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να προχωρήσει ΑΜΕΣΑ σε αλλαγή και αναπροσαρμογή του αμυντικού της δόγματος στην περιοχή του Αρχιπελάγους.

Αργά αλλά σταθερά η Άγκυρα αυξάνει τις δυνατότητες «κάθετου ελιγμού» με αποτέλεσμα η «δύσκολη» γεωγραφία του Αρχιπελάγους να γίνεται ακόμα δυσκολότερη. Η κατάσταση επιβάλει την υιοθέτηση μέτρων και ριζοσπαστικών λύσεων στην αντιμετώπιση μίας διαρκούς αυξανόμενης απειλής ενώ εγείρει για άλλη μία φορά και το ερώτημα για την αντίστοιχη ελληνική ικανότητα αερομεταφοράς και επιτυχούς εκτελέσεως του «κάθετου ελιγμού».

Ας σημειωθεί πως η επικείμενη απόκτηση και ελικοπτερων Chinook θα επιτρέψει στην Άγκυρα να ενισχύσει το πρώτο κύμα επίθεσης με το απαραίτητο υλικό και προσωπικό έτσι ώστε το δυνητικό αεροπρογεφύρομα να μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε μία ισχυρή δύναμη κατοχής.»

2) Από τα τεραστίου μεγέθους οικονομικά συμφέροντα στα οποία συμμετέχουν περισσότεροι παίκτες, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, εκμεταλλευόμενοι την άσχημη οικονομική συγκυρία της πατρίδας μας.

Στο άρθρο Τα πετρέλαια του Αιγαίου το διακύβευμα της κρίσης διαβάζουμε τα εξής:

«Σύμφωνα με έρευνες 9 τρις εκατομμύρια δολάρια «περιμένουν» στον βυθό του Ελληνικού Αιγαίου. Μόνο που οι μνηστήρες είναι πολλοί και τα διεκδικούν για τον εαυτό τους. Η Ελλάδα βρίσκεται πεσμένη στο καναβάτσο από τις συνέπειες της κρίσης και ο «Υπερατλαντικός» προστάτης μας, ζητά επιτακτικά ν’ ανοίξουν οι πόρτες της χώρας μας ΚΑΙ στην Τουρκία για να συνεκμεταλλευτούμε τον μαύρο χρυσό που κρύβει στα έγκατα του το Αιγαίο. Κάπως έτσι θα λυθούν όλα τα επιμέρους θέματα όπως αυτό της υφαλοκρηπίδας, των χωρικών υδάτων και κάπως έτσι θα μας «τελειώσουν» και τα casus belli.

Η φόρμουλα για τη συνεκμετάλλευση του πετρελαίου έχει ήδη βρεθεί.

20% από τα έσοδα στην Ελλάδα. 20% στην Τουρκία και 60% σε ένα αμερικανικό κονσόρτσιουμ, το οποίο μαζί με Έλληνες εφοπλιστές θα αναλάβει την εξόρυξη του μαύρου χρυσού.

Μπορεί η Άγκυρα και η Ουάσιγκτον να διαφωνούν για το Ιράκ, το Ιράν, το Ισραήλ ή τις μπίζνες στην κεντρική Ασία, πάντα, όμως, συμφωνούν για το Αιγαίο και το τίμημα που «πρέπει» να πληρώσει η Ελλάδα. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται και αυτή την περίοδο, με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος εμφανώς έχει στρέψει το βλέμμα του προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Η Ουάσιγκτον προτείνει την εκμετάλλευση του Αιγαίου στα τρία, ενώ η Άγκυρα μας δείχνει τι περίπου διεκδικεί με τη δική της μέθοδο του «τσαμπουκά». Μένει να μάθουμε τι κάνει η Αθήνα. Τι πιστεύει και πώς ακριβώς σκέφτεται να διαχειριστεί τη νέα αυτή φάση για τη διεκδίκηση του Αιγαίου.

Το θέμα δεν αφορά στενά στην ελληνοτουρκική διαφορά συνδέεται με το ενεργειακό παιχνίδι στο οποίο μετέχουν Αμερικανοί, Ρώσοι και Ευρωπαίοι και στο οποίο η Τουρκία μπήκε με μεγάλες αξιώσεις.

Ο Ψυχρός Πόλεμος, τότε που η πολιτική των Αμερικανών αφορούσε στη συνολική αντιπαράθεση με τη σοβιετική Ρωσία, είναι πια μακρινό παρελθόν. Σήμερα, η αντιπαράθεση εστιάζει στα ενεργειακά. Συγκεκριμένα, στην αποτροπή της ενεργειακής συνεργασίας Ευρωπαίων και Ρώσων. Το δε Αιγαίο είναι και πάλι μέρος της αντιπαράθεσης.
Η ωμή αμερικανική τοποθέτηση για τη μοιρασιά των πετρελαίων του Αιγαίου διατυπώνεται την ώρα της οικονομικής κρίσης και του ΔΝΤ. Αυτό που υπονοείται είναι ότι, αφού η Ελλάδα χρωστάει, αφού είναι δέσμια του ΔΝΤ, τη… συμφέρει να εκχωρήσει τον εθνικό της πλούτο. Οι γερμανικές «χοντράδες» του στυλ –«μπατιρο-Έλληνες, πουλήστε την Ακρόπολη και τα νησιά σας»…– φαντάζουν αστεία καφενείου μπροστά στην επίσημη αμερικανική θέση για εκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου κατά 60% απ’ αυτούς, αφού Ελλάδα και Τουρκία έχουν άλυτες διαφορές και η δε Ελλάδα χρωστάει.»

3) Γκριζοποίηση της Ανατολικής Μεσογείου.

Σε άρθρο μας της 21ης Μαΐου 2011 «Τι πραγματικά συνέβει το 2008 στο Καστελλόριζο με το Νορβηγικό πλοίο» διαβάζουμε:

«Γκρίζες ζώνες προσπάθησε να δηµιουργήσει η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο λέγοντας στους Αµερικανούς ότι απειλήθηκαν από ελληνικό πολεµικό πλοίο. Για «αµφισβητούµενα ύδατα» µεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας µιλούσαν οι Τούρκοι στους Αμερικανούς τον Νοέµβριο του 2008, όταν η Άγκυρα προχωρούσε σε πρόκληση, στέλνοντας πλοίο για έρευνες ανοικτά του Καστελλόριζου και εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Οι Τούρκοι ισχυρίζονταν, όπως προκύπτει από τα εµπιστευτικά τηλεγραφήµατα που διέρρευσαν από το Wikileaks, ότι το ελληνικό πλοίο απείλησε να βυθίσει το νορβηγικό σκάφος και δήλωναν «έκπληκτοι» από την αντίδραση της ελληνικής πλευράς.

Μια µέρα νωρίτερα, είχαν στείλει πολεµικό πλοίο να απειλήσει δύο ερευνητικά σκάφη που διενεργούσαν έρευνες νότια της Κύπρου, σε «τουρκικά χωρικά ύδατα», σύµφωνα µε τους ισχυρισµούς τους. Και στις δύο περιπτώσεις οι Αµερικανοί συνέστησαν «αυτοσυγκράτηση», συσχετίζοντας ευθέως τα δύο περιστατικά µε την κίνηση της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας να ανοίξει στις ξένες εταιρείες τον διαγωνισµό για έρευνες πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Στις 13 Νοεµβρίου του 2008, τουρκικό πολεµικό σκάφος προσέγγισε δύο ερευνητικά σκάφη υπό ξένη σηµαία, τα οποία διενεργούσαν πετρελαϊκές έρευνες νότια της Κύπρου για λογαριασµό της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας, και τα απείλησε, µε τον ισχυρισµό ότι βρίσκονταν στην ΑΟΖ της Τουρκίας. Μια µέρα αργότερα, στις 14 Νοεµβρίου, σηµειώθηκε νέα τουρκική πρόκληση, αυτή τη φορά στα ανοικτά του Καστελλόριζου, όπου το νορβηγικό ερευνητικό σκάφος «Malene Ostervold», συνοδεία τουρκικής φρεγάτας πραγµατοποιούσε έρευνες για λογαριασµό της Τουρκίας. Στην περιοχή έσπευσε ελληνικό πλοίο, ενώ κατόπιν διαβηµάτων και προειδοποιήσεων ότι βρισκόταν σε ελληνική υφαλοκρηπίδα, το σκάφος αποµακρύνθηκε. Ηταν το πρώτο καταγεγραµµένο σοβαρό περιστατικό έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο… Λίγες µέρες µετά το συµβάν νότια της Κύπρου, στη συνάντησή του µε τον αµερικανό επιτετραµµένο στην Αγκυρα Ντάγκλας Σίλιµαν, ο τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών Χαϊντάρ Μπερκ υποστηρίζει ότι το τουρκικό πολεµικό σκάφος συνάντησε…τυχαία τα νορβηγικά ερευνητικά κι ότι δεν τα απείλησε, αλλά τα «ενηµέρωσε» ότι διενεργούσαν έρευνες σε «τουρκικά χωρικά ύδατα». Μάλιστα, όπως προκύπτει από το εµπιστευτικό τηλεγράφηµα, το τουρκικό ΥΠΕΞ ζήτησε εξηγήσεις από τους Νορβηγούς και έλαβε την απάντηση, σύµφωνα µε τον Μπερκ, ότι «το πλοίο έκανε λάθος». Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι άλλο σχετικά με τη δήθεν «εξομάλυνση» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ο αναλυτής αναφέρει ότι : «το εμπόριο, οι επενδύσεις, η αμοιβαία συνεργασία και ο τουρισμός έχουν θέσει στο περιθώριο επί μέρους ζητήματα όπως το Κυπριακό, το οποίο πρώτο τροφοδότησε τη διένεξη στο Αιγαίο στις αρχές του 1970». Ο «αναλυτής» βέβαια δεν αναφέρει το ποιός είναι υπεύθυνος για την διένεξη τόσο στο Κυπριακό όσο και στο Αιγαίο.Επίσης δεν αναφέρει ότι η τουρκική αδιαλλαξία, έλλειψη σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου και επιθετικότητα αποτελούν τα πραγματικά αίτια έλλειψης προόδου τόσο στο Κυπριακό όσο και για τα –ανύπαρκτα εν τούτοις- προβλήματα του Αιγαίου.

Η περιφερειακή εμβέλεια της συνεργασίας

Η ελληνοτουρκική οικονομική συνεργασία δεν αφορά βεβαίως μόνο τις δύο χώρες.Σε σχέση με τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα στόχος της Τουρκίας είναι να καταστήσει την Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα της περιοχής. Οι δε ελληνικές ελίτ αντί να αναδείξουν την Θεσσαλονίκη σε μία πόλη –βάση για την αυτόνομη συγκρότηση των Βαλκανίων ,φιλοδοξούν αντίθετα να την μεταβάλουν σε έναν απλό διαμετακομιστικό κόμβο, υπό τουρκική ηγεμονία. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις της Ν.Μπακογιάννη στο 10ο Ελληνοτουρκικό Επιχειρηματικό Συνέδριο:

«Πιστεύω τέλος ότι υπάρχουν τεράστια περιθώρια για «joint ventures» όχι μόνο στα Βαλκάνια ,αλλά και στον Καύκασο,στην Κεντρική Ασία και στην Μέση Ανατολή.Το παράδειγμα των κατασκευαστικών εταιρειών των δύο χωρών μας στο Ομάν πρέπει να αποτελέσει έναν φάρο έμπνευσης και για άλλα ανάλογα ελληνοτουρκικά εγχειρήματα μεγάλης κλίμακας.Το όραμα μας είναι δύο χώρες –και θα έλεγα τρεις με την Κύπρο-που συνεργάζονται στενά με τεράστιο αμοιβαίο όφελος.Ένα «win-win situation» που θα έλεγαν και οι Αγγλοσάξωνες».

Άνισες ανταλλαγές

Το εμπόριο με την Τουρκία είναι ελλειματικό,ενώ σε τομείς όπως της ενέργειας, ο σχεδιαζόμενος αγωγός θα επιδεινώσει δραστικά τους όρους της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας μας απο την Τουρκία. Έτσι ενώ μέχρι το 1997 οι ελληνικές εξαγωγές ξεπερνούσαν τις εισαγωγές από την Τουρκία (386 εκατ. ευρώ έναντι 263 εκατ.) από το 1998 και μετά η σχέση αντιστρέφεται και το έλλειμμα μεγαλώνει αδιάκοπα. Οι ελληνικές εξαγωγές παραμένουν στάσιμες την περίοδο 2000-7 από 631 σε 620 εκατ. ευρώ ενώ οι εισαγωγές από την Τουρκία εκτινάχθηκαν στα 1.670 εκατ.ευρώ και το έλλειμα έφτασε τα 1.050 εκατ. ευρώ.

Η εκρηκτική άνοδος του ελλείμματος μοιάζει να διευρύνεται ακόμα περισσότερο το 2008 . Έτσι για την περίοδο Ιανουαρίου- Μαϊου 2008,οι ελληνικές εξαγωγές προς την Τουρκία ανήλθαν στα 270 εκατ. ευρώ ενώ οι τουρκικές εξαγωγές προς την χώρα μας, την ίδια περίοδο, ανήλθαν στα 703 εκατ. ευρώ και το έλλειμμα του εμπορικου ισοζυγίου έφτασε τα 433 εκατ. ευρώ.

(Την ίδια περίοδο του 2007, οι ελληνικές εξαγωγές προς την Τουρκία ανήλθαν στα 213 εκατ. ευρώ ενώ οι τουρκικές εξαγωγές προς την Ελλάδα ανήλθαν στα 483 εκατ. ευρώ και το έλλειμα ήταν 270 εκατ. ευρώ)

Η σχέση εξαγωγών /εισαγωγών πλησιάζει το 3 προς 1 υπέρ της Τουρκίας, ανατρέποντας και το τελευταίο επιχείρημα περί της οικονομικής «διείσδυσης» των Ελλήνων στην Τουρκία. Αντίθετα η ελληνική οικονομία αποκτά σταδιακώς νεοαποικιακού τύπου σχέσεις μαζί της και αυξάνεται διαρκώς το ποσοστό των βιομηχανικών προϊόντων που εισάγουμε από την Τουρκία!

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βαμβακιού όπου «το 2008 εκτιμάται ότι η τουρκική αγορά απορρόφησε περί το 40% του συνόλου της παραγωγής εκκοκισμένου βάμβακος της σοδειάς του προηγούμενου έτους.» (Ελληνικός Οργανισμός Εξωτερικού Εμπορίου).
Στον τομέα του τουρισμού το κέντρο βάρους της ροής των τουριστών μετατοπίζεται στην γείτονα χώρα, ενώ η Ελλάδα μετεξελίσσεται σε δευτερεύοντα προορισμό πακέτων που για κύρια διαμονή προβλέπουν ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις που βρίσκονται στις ανατολικές ακτές του Αιγαίου.Και βέβαια το σημαντικότερο είναι πως τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και η Δωδεκάνησος σταδιακά προσδένονται στην τουρκική οικονομία.

Οι ελληνικές ελίτ σπεύδουν να συνεργαστούν με την Τουρκία προσβλέποντας στην μεγιστοποίηση των κερδών τους έστω και με τίμημα την φινλανδοποίηση της ελληνικής οικονομίας και πολιτικής.

Πηγή: «Νεοοθωμανισμός και ελληνική ταυτότητα»/Επιμέλεια Γιώργου Καραμπελιά
Ανάλυση: Γιώργος Ρακκάς

2ος ισχυρισμός

Οι συχνές διμερείς συνομιλίες και η ανεπίσημη παύση από πλευράς Τουρκίας των στρατιωτικών υπερπτήσεων πάνω από τα ελληνικά νησιά κατά το 2011 καταδεικνύουν ότι η περίοδος αυτή μπορεί να είναι κατάλληλη για την εξεύρεση μιας λύσης.

Η νέα ισχυρή κυβέρνηση της Τουρκίας, η οποία εκλέχθηκε τον Ιούνιο, ενδιαφέρεται να επιδιώξει την περαιτέρω αναγνώρισή της ως υπεύθυνη περιφερειακή δύναμη, επιλύοντας τα προβλήματά της με τις γείτονες χώρες και υπερπηδώντας τα εμπόδια για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Με την Αθήνα να χρειάζεται, εν μέσω οικονομικής κρίσης, οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια και τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια, αυτή η μη αναγκαία και δυνητικά επικίνδυνη διένεξη θα πρέπει να επιλυθεί.

Μια καλή στρατηγική προΰποθέτει μια σειρά από συγχρονισμένα βήματα που θα προετοιμάσουν αντίστοιχα την κοινή γνώμη σε αμφότερες τις πλευρές και θα οδηγήσουν σε μια αμοιβαία συμφωνία, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει, σε περίπτωση που κριθεί αναγκαίο, και μια ενδεχόμενη προσφυγή σε διεθνή δικαστήρια.

Απάντηση στο άρθρο Φεύγοντας ο Δρούτσας δέχθηκε θέμα συγκυριαρχίας για 114 νησιά του Αιγαίου! διαβάζουμε:

«Ο Φον Δημητράκης Δρούτσας, πριν τα μαζέψει από το υπουργείο Εξωτερικών για να μετακομίσει στις Βρυξέλλες (παίρνοντας πιο παχυλό μισθό, ως ευρωβουλευτής), φρόντισε (προφανώς με την έγκριση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου), να ανοίξει την κερκόπορτα στους Τούρκους για να «αλώσουν», μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, το Αιγαίο. Σύμφωνα με απόλυτα διασταυρωμένες και ελεγμένες πληροφορίες, Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν σε σχέδιο συνυποσχετικού για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα, αλλά για όλα τα εκκρεμή ζητήματα στο Αιγαίο, μεταξύ των οποίων και η κυριαρχία σε 114 νησίδες, ειδικά στο νότιο Αιγαίο. Με άλλα λόγια, πλήρης δικαίωση της τουρκικής πολιτικής που οδήγησε στην κρίση των Υμίων, περί γκρίζων ζωνών και αμφισβητούμενης κυριαρχίας σε βράχους, νησίδες και βραχονησίδες στην περιοχή του Αιγαίου. Θλιβερότερη και πιο δεινή ήττα απ’ αυτήν για την Ελλάδα δεν υπάρχει.

Έπειτα από 52 γύρους ελληνοτουρκικών διαβουλεύσεων, έχει διαμορφωθεί ένα σχέδιο συνυποσχετικού, βάσει του οποίου: «Οι δύο χώρες εξουσιοδοτούν το ΔΔΧ να οριοθετήσει επί χάρτου την υφαλοκρηπίδα». Η συμφωνία έκλεισε τον Μάιο, έπειτα από πίεση των Τούρκων. Μόλις ολοκληρώθηκε ο κύκλος των διερευνητικών συνομιλιών στην Αθήνα, τον Μάιο, οι Τούρκοι είδαν ότι η ελληνική πλευρά αποδέχεται τις αξιώσεις τους και προκειμένου να μη χαθεί η δυναμική των διαπραγματεύσεων ζήτησαν πιεστικά έναν ακόμα γύρο διαβουλεύσεων. Η ελληνική πλευρά αρχικά εμφανίστηκε διστακτική, λέγοντας ότι δεν χρειάζεται να γίνει λίγες βδομάδες πριν από τις τουρκικές βουλευτικές εκλογές άλλος γύρος και καλύτερα θα ήταν να ολοκληρωθούν οι εκλογές και μετά να υπάρξει συνέχεια. Όμως η τουρκική πλευρά πίεσε, αντιλαμβανόμενη πως υπάρχει το «momentum» και δεν πρέπει να χαθεί η δυναμική. Τελικά οι Τούρκοι κατάφεραν, εν μέσω δικής τους προεκλογικής περιόδου, και έσυραν την Ελλάδα σε έναν ακόμα γύρο διαβουλεύσεων που έγινε στον Τσεσμέ. Εκεί υπήρξε η πλήρης συμφωνία για το σχέδιο συνυποσχετικού, όπου ενσωματώθηκαν οι ακραίες και πρωτοφανείς τουρκικές αξιώσεις.

Το θέμα έχει ακόμα μεγαλύτερες και τραγικότερες διαστάσεις, καθώς η Τουρκία έχει πολλές αξιώσεις και διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας στο Αιγαίο και στο σχέδιο συνυποσχετικού υπάρχει αναφορά ότι οι δύο χώρες εξουσιοδοτούν το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να επιλύσει και «…όσα προβλήματα ήθελε ανακύψουν». Δηλαδή η Ελλάδα φαίνεται να συμφώνησε σε ένα σχέδιο που θέτει πλέον σε αμφισβήτηση την κυριαρχία της, με βάση τις πάγιες αξιώσεις της Άγκυρας και αφήνει τα πάντα στα χέρια του Διεθνούς Δικαστηρίου.

Βέβαια είναι αλήθεια πως η πάγια θέση της Ελλάδας επισήμως, μετά τη μεταπολίτευση, είναι η συνυπογραφή συνυποσχετικού και η προσφυγή στη Χάγη, μόνο όμως για την υφαλοκρηπίδα, αφού τη μόνη εκκρεμότητα στα Ελληνοτουρκικά που αναγνωρίζει η Αθήνα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Όμως από το συγκεκριμένο σχέδιο συνυποσχετικού φαίνεται ότι γίνεται δεκτός και ο όρος της Άγκυρας να εξετασθούν και άλλα ζητήματα, τα οποία η τουρκική πλευρά θα θέσει.

Μέχρι τώρα η Τουρκία δεν αποδεχόταν τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, λόγω των πολλών ανοιχτών της θεμάτων. Τώρα όμως αποδέχεται το Διεθνές Δικαστήριο, προφανώς για να μπορέσει να αμφισβητήσει την ελληνικότητα εκατοντάδων νησίδων και βραχονησίδων και την κυριαρχία της Ελλάδας πάνω σε αυτές στην αρχή και στη συνέχεια και σε άλλα θέματα (όπως της δίνει τη δυνατότητα να πράξει η διατύπωση που υπάρχει στο σχέδιο του συνυποσχετικού), όπως π.χ. το εύρος των χωρικών υδάτων, το εύρος του εναέριου χώρου κ.ά. Το παιχνίδι πλέον γίνεται επικίνδυνο για την Ελλάδα, αφού αν το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποδεχθεί ότι δεκάδες νησίδες δεν είναι ελληνικές (ακόμα και αν δεν είναι τουρκικές), αυτομάτως η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, θα στηριχθεί σε άλλα δεδομένα. Θα σπάσει δηλαδή το ενιαίο της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, ειδικά στον κεντρικό δίαυλο από Λέσβο-Λήμνο προς Κάρπαθο-Κρήτη, αλλά και γύρω από τα Δωδεκάνησα.»



Το αλφαβητάρι των ελληνοτουρκικών... σχέσεων

Για να παρακολουθήσει κάποιος τα ελληνοτουρκικά,ένα γλωσσάρι διπλωματικών και στρατιωτικών όρων είναι απαραίτητο.Το αλφαβητάρι που ακολουθεί απ΄ ότι φαίνεται θα μας είναι μάλλον απαραίτητο.

ΑΒΛΑΒΗΣ ΔΙΕΛΕΥΣΗ: Ακόμη και τα τουρκικά πολεμικά πλοία μπορούν να πλέουν διαμέσου του Αιγαίου αρκεί ο πλους να έχει τα χαρακτηριστικά της αβλαβούς διέλευσης που είναι:
*Σταθερή πορεία.
*Καλυμένα οπλικά συστήματα
*Κλειστά ραντάρ και συστήματα παρακολούθησης
*Απαγορεύονται πάσης φύσεως γυμνάσια.

ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη: Κάθε κράτος μπορεί να δηλώσει τη θαλάσσια περιοχή εώς και 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές του ως περιοχή που μπορεί να εκμεταλλευτεί θαλάσσιους φυσικούς όρους. Η Ελλάδα ακόμη δεν έχει οριοθετήσει ΑΟΖ.

ΓΚΡΙΖΕΣ ΖΩΝΕΣ:Με τη κρίση των Ιμίων το 1996,η Άγκυρα έθεσε θέμα κυριότητας για περισσότερες από 100 νησίδες,βραχονησίδες και νησάκια που η μεταβίβασή τους στην Ελλάδα δεν αναφέρονται ονομαστικά στις σχετικές συνθήκες. Η Τουρκία σκοπίμως αγνοεί τα όσα προβλέπονται στη Συνθήκη της Λωζάνης:
Άρθρο 12: Η τουρκική κυριαρχία περιορίζεται στα μικρασιατικά παράλια και σ΄ όσα νησάκια βρίσκονται μέχρι και 3 μίλια από αυτά.
Άρθρο 15:Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας για τα Δωδεκάννησα,τα οποία με τη Συνθήκη των Παρισίων το 1947,δόθηκαν στην Ελλάδα.
Η Τουρκία αμφισβητεί πλέον και κατοικημένα νησιά,όπως το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι.

ΕΕΧ (Εθνικός Εναέριος Χώρος): Το 1931 με Προεδρικό Διάταγμα η Ελλάδα καθόρισε τον εθνικό εναέριο χώρο της στα 10 ναυτικά μίλια. Η Τουρκία δεν αντέδρασε,μέχρι το 1974 και την εισβολή στη Κύπρο. Προσπαθεί να επιβάλει εύρος εναέριου ελληνικού χώρου στα 6 ναυτικά μίλια,όσα είναι και τα θαλάσσια χωρικά ύδατα. Γι΄ αυτό κι όταν τα τουρκικά μαχητικά πετούν μεταξύ 6 και 10 μιλίων οι Τούρκοι δεν δέχονται ότι παραβιάζουν τον ΕΕΧ.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΙΓΑΙΟΥ:Η Άγκυρα εκμεταλλεύτηκε την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ,το 1974 και από τότε προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο του μισού Αιγαίου. Το πρόβλημα έχει δημιουργήσει σημαντικά εμπόδια στο ΝΑΤΟ.

ΕΡΕΥΝΑ ΔΙΑΣΩΣΗ: Αποτελεί το «άρμα» της Τουρκίας για να βάλει πόδι στο μισό Αιγαίο. Ο έλεγχος και ο συντονισμός της έρευνας διάσωσης ανήκει στην Αθήνα για όλο το FIR Αθηνών. Οι Τούρκοι αμφισβητούν αυτή τη πραγματικότητα, υποστηρίζοντας και σ’ αυτή τη περίπτωση ότι πρέπει να ελέγχουν τις επιχειρήσεις έρευνας- διάσωσης τουλάχιστον στο μισό Αιγαίο. Ο ICAO μετά τη κατάργηση των ορίων ευθύνης που αποφασίστηκε το 2004, μιλάει για συνεννόηση των κρατών, αλλά εδώ είναι Βαλκάνια…

ΕΝΑΕΡΙΟΣ ΧΩΡΟΣ-ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ: Με Προεδρικό Διάταγμα του 1931 η Ελλάδα καθόρισε τον εναέριο χώρο της στα 10 ναυτικά μίλια. Το 1936 όρισε τα χωρικά θαλάσσια ύδατα στα 6 ναυτικά μίλια, εκτός από τις περιοχές που η απόσταση μεταξύ νησιών και τουρκικών παραλίων είναι μικρότερη, οπότε η συνοριακή γραμμή καθορίζεται στο μέσον. Η Τουρκία μέχρι το 1974 δεν είχε αμφισβητήσει ποτέ αυτή τη διαφορά των 4 ναυτικών μιλίων. Από τότε όμως μέχρι και σήμερα προβάλει κάθε μέρα την αμφισβήτησή της. Τα μαχητικά της μπαίνουν σ’ αυτά τα τέσσερα μίλια δηλώνοντας στη πράξη ότι τα θεωρούν διεθνή εναέριο χώρο κι όχι ελληνικό.
Η Ελλάδα έχει πάντα το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 8, στα 10 ή και στα 12 μίλια, ταυτίζοντας τα με τον εναέριο χώρο. Όμως η Τουρκία απειλεί με casus beli.

ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΚΑΝΟΝΩΝ ΕΝΑΕΡΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:Τα τουρκικά μαχητικά δεν καταθέτουν σχέδια πτήσης όταν μπαίνουν στο Αιγαίο.

ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ:Παράνομη είσοδος τουρκικών μαχητικών στον εθνικό εναέριο χώρο. Τα τουρκικά αναχαιτίζονται από ελληνικά μαχητικά.

ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ: Είναι η συνέχεια των ακτών κάθε κράτους στο βυθό και στο θαλάσσιο υπέδαφος, όπου μπορούν να εκμεταλλεύονται οποιαδήποτε φυσική πηγή, βλέπε πετρέλαιο. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι κάθε νησί του Αιγαίου έχει τη δική του υφαλοκρηπίδα και η Τουρκία από την άλλη διαφωνεί, υποστηρίζοντας ότι η υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου πρέπει να χωριστεί ακριβώς στη μέση. Τους προτείνουμε να πάμε στη Χάγη για να λύσουμε το θέμα, αλλά ποτέ δεν το έχουν δεχτεί. Η διαφωνία προέκυψε το 1973, όταν η Τουρκία έδωσε άδεια στη κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ να κάνει έρευνες για κοιτάσματα πετρελαίου σε υποθαλάσσιες περιοχές νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου. Από τότε η κόντρα για την υφαλοκρηπίδα παραμένει με αποκορύφωμα την ελληνοτουρκική κρίση του 1987, όταν φθάσαμε πολύ κοντά στην ένοπλη σύγκρουση.

FIR ΑΘΗΝΩΝ: Είναι η περιοχή πληροφοριών πτήσεων που από το 1947 ο Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας {ICAO} εμπιστεύθηκε στην Ελλάδα να ελέγχει για την ασφάλεια των πτήσεων. Καλύπτει όλη την ελληνική επικράτεια. Ως το 1974 η Τουρκία δεν είχε θέσει κανένα απολύτως θέμα αμφισβήτησης. Μετά την εισβολή στη Κύπρο εξέδωσε την ΝΟΤΑΜ 714 χωρίζοντας αυθαίρετα το Αιγαίο στη μέση. Η Ελλάδα με τη ΝΟΤΑΜ 1175 κήρυξε επικίνδυνη για τη διεθνή αεροπλοία τη περιοχή. Οι δύο ΝΟΤΑΜ απεσύρθησαν το 1980 αλλά η Τουρκία αμφισβητεί εμπράκτως το FIR Αθηνών. Πως; Τα μαχητικά της αεροσκάφη δεν υποβάλλουν ποτέ σχέδια πτήσης όταν μπαίνουν στο Αιγαίο. Επικαλούνται την εξαίρεση αυτής της υποχρέωσης που πράγματι προβλέπει ο ICAO. Όμως η ελληνική πλευρά επιμένει ότι για την ασφάλεια των πτήσεων πρέπει να υποβάλλονται σχέδια πτήσης. Ερώτημα διαχρονικά αναπάντητο είναι γιατί η Ελλάδα δεν εκδίδει διακήρυξη στην οποία για λόγους αεράμυνας θα αξιώνει την υποβολή σχεδίων πτήσεων και από στρατιωτικά αεροσκάφη. Το έχουν πράξει ήδη οι ΗΠΑ και η Γαλλία.
Από το 2007 τα FIR καταργούνται από τον ICAO και αντικαθίστανται από τα FAB , νέες περιοχές ελέγχου πτήσεων που καθορίζει ο ICAO. Τι θα γίνει με το Αιγαίο κανείς δεν λέει ακόμη, αλλά το σίγουρο είναι ότι το 2004 η Ελλάδα χωρίς καμία αντίρρηση αποδέχτηκε την κατάργηση ορίων ευθύνης για την έρευνα διάσωση και στο Αιγαίο, θέμα που έχει σχέση με το FIR.

ΧΑΓΗ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ:Αν και δεν είμαστε βέβαιοι για το αποτέλεσμα προσφυγής σ΄ αυτό το δικαστήριο έχουμε δεχτεί να πάμε μαζί με τη Τουρκία για να καθορίσουμε το θέμα της υφαλοκρηπίδας. Η Τουρκία όμως αρνείται να μας ακολουθήσει.

CASUS BELI: Με απλά λόγια η Άγκυρα μας απειλεί με πόλεμο αν «τολμήσουμε» να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια.





Πληροφορίες από Onalert.gr και Defencenet.gr

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση