Δανειακή σύμβαση: Το παράθυρο για ξεκαθάρισμα και η πόρτα για τον Κορυδαλλό

• Γράφει η Σοφία

Γύρω στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2011, ειδικά αφού ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται καθημερινά στο Σύνταγμα και να διαδηλώνει κατά της κυβέρνησης, παρακολουθήσαμε ένα crescendo «κινητοποιήσεων» των «πνευματικών ανθρώπων», ακαδημαϊκών, πανεπιστημιακών… διδακτόρων συνταγματολόγων και επιφανέστατων νομικών, που με το κύρος της θέσης τους κατακεραύνωναν, επανειλημμένως το μνημόνιο και τους επαχθείς όρους του, καλώντας τον κόσμο να αντισταθεί!

Άκουσα πύρινους λόγους και νομικές αναλύσεις και περίμενα ότι το επόμενο βήμα θα ήταν να κατέβουν όλοι αυτοί σύσσωμοι στη δικαστική αρένα και να μην αφήσουν όρθιο ούτε κολυμπηθρόξυλο.

Κι ενώ, εγώ και οι αφελείς σαν και μένα, περιμέναμε από τους « ταγούς» του τόπου και ειδήμονες του νόμου να πάνε δικαστικώς και να «καθαρίσουν», ειδικά τη δανειακή σύμβαση, τους παρακολουθήσαμε άναυδοι να θεωρούν αντίσταση μόνο τις διαδηλώσεις, να τρέχουν πίσω απ’ τα βρακιά του ΣΤΕ και να του ζητούν να πάρει θέση επί των όρων του μνημονίου!
Το ΣΤΕ αναμένεται, όπως έμαθα, να γνωμοδοτήσει ότι δεν είναι αρμόδιο.

Κι εμείς οι αφελείς αναρωτιόμαστε: ολόκληροι ειδήμονες δεν ξέρουν ποιος είναι ο αρμόδιος;
Αν δεν το ξέρουν αυτό τι συνταγματολόγοι είναι; πώς έγιναν καθηγητές; Με τι προσόντα διδάσκουν;

Πώς επελέγησαν να κάποτε να είναι σύμβουλοι πρωθυπουργού;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΝΟΜΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΘΕΑΥΤΗ;

Δεν έχουν τα μέσα; Δεν γνωρίζουν τους νόμους;

Είναι νομικοί ή έχουν βουλκανιζατέρ;

Ή μήπως παραμένουν σιωπηλά πιστοί στο σύστημα που τους ανέδειξε και τους καθιέρωσε; Ένα σύστημα που τρέφεται από τις σάρκες της χώρας υπογράφοντας φαιδρά και κατάπτυστα κείμενα, που θα μείνουν στην ιστορία ως μνημεία απόλυτης ξεφτίλας για όσους τα υπέγραψαν και για όσους τα ανέχονται.

Η δανειακή σύμβαση έχει δύο de facto όρους που την καθιστούν άκυρη!

1 ) Δεν έχει επικυρωθεί από τη βουλή ως οφείλετο σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος και

2 ) Περιέχει όρους κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας!

Και ω! του θαύματος δεν έχουμε δει να την θίγει κανένας «αντιμνημονιακός», ούτε οι καταπληκτικοί «πνευματικοί άνθρωποι» του τόπου…

…Ούτε η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση (μείζων και ελάσσων)

Ειδικά η μείζων αντιπολίτευση όλως τυχαίως δεν αναφέρεται καν στην δανειακή σύμβαση!!
Τι θα περίμενε να κανείς από την αντιπολίτευση;

Πρέπει να το πω εγώ ότι θα έπρεπε να είχαν παραιτηθεί σύσσωμοι από τη βουλή αρνούμενοι να συμμετάσχουν σε μια βουλή εθνοπροδοσίας και ανείπωτου αυτοεξευτελισμού αφήνοντας την κυβέρνηση και το απόκομμα του μνημονίου μόνα, χωρίς καμία νομιμοποίηση απ΄ όλο το πολιτικό σύστημα;

Θα προκαλούσαν εκλογές αν το έκαναν αυτό και θα σωζόταν η χώρα, γιατί οι εκλογές θα ήταν δημοψήφισμα για το μνημόνιο!

Πρέπει να το πω εγώ ότι θα έπρεπε να είχαν κατέβει όλοι μαζί στην πλατεία συντάγματος μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες που διαδήλωναν και θα έπρεπε να είχαν καταφύγει σύσσωμοι –ως κόμματα, ως πολιτικό σύστημα της χώρας- στα δικαστήρια χτυπώντας στα αυτιά τη δανειακή και καταγγέλλοντας τους υπογράφοντες για εσχάτη προδοσία;

Αυτό θα ήταν το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ σε ΕΝΑ ΥΓΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ στο οποίο οι πολιτικοί νοιώθουν ότι τιμήθηκαν από την ψήφο και μεριμνούν για να τιμήσουν με τη σειρά τους, το συλλογικό καλό, τους συμπολίτες και τον εαυτό τους.

Με αυτήν την ευκαιρία λοιπόν ανακαλύψαμε ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει σαπίσει και το τρώνε τα σκουλήκια!

Οι πολιτικοί νοιώθουν έξυπνοι παπατζήδες που «έπιασαν την καλή» γιατί είπαν ωραία την παραμύθα, και τώρα που «τρούπωσαν» δίπλα στην κουτάλα, η κουτάλα τους ενώνει σιωπηλά και άρρηκτα και δεν την εγκαταλείπουν με κανέναν τρόπο και για κανέναν λόγο!

Με μια προσφυγή στο πολυμελές πρωτοδικείο Αθηνών μπορούν να ζητήσουν την ακύρωση της Δανειακής Σύμβασης.

Τόσο απλό! το βρήκα ακόμα κι εγώ, οι δικηγόροι βουλευτές κι οι καθηγητάδες που συμβούλευαν πρωθυπουργούς δεν το έχουν ακούσει;

Μέχρι πότε θα βασιλεύει η επιτήδεια «αναποτελεσματικότητα» κι όλα θα είναι ακατόρθωτα όταν πρόκειται για την υπεράσπιση αυτής της πατρίδας και του συλλογικού μας οφέλους;

Υπάρχει, αν δεν κάνω λάθος κι ένας δικηγορικός σύλλογος Αθηνών (τουλάχιστον), με αίγλη και κύρος…ΜΑ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΝΑ ΚΙΝΗΣΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ;

Κάπου άκουσα ότι οι δικηγόροι ορκίζονται να διαφυλάττουν τους νόμους και το Σύνταγμα.
Σταυρώνουν τα δάχτυλα με το άλλο χέρι όταν εκστομίζουν τον όρκο;

Τι άλλο να υποθέσω όταν δεν έχω δει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ δικηγόρο να προσφεύγει στα δικαστήρια κατά της τρισάθλιας κυβέρνησης για εσχάτη προδοσία;

Τι άλλο να σκεφτώ όταν αυτοί που ειδικεύονται στην τήρηση των νόμων και στην υπεράσπιση των συνταγματικών ελευθεριών των πολιτών, δεν κινούνται να ζητήσουν την ακύρωση της κατάπτυστης δανειακής σύμβασης που είναι η πηγή κάθε δουλείας;

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΙΜΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ. Ο δούλος δεν ορίζει πόσο επαχθείς θα είναι οι όροι.

Ο άνθρωπος ή τη δέχεται τη δουλεία ή την ανατρέπει.

Όλα τα μέτρα που λαμβάνονται, οι περικοπές, η αύξηση του ΦΠΑ, ο φόρος στα ακίνητα μέσω ΔΕΗ, ΟΛΑ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ.

Κι ενώ βλέπουμε μαζικές προσφυγές για επιμέρους θέματα που θίγουν τοπικά την τσεπούλα, δεν κινείται κανείς κατά της δανειακής που είναι η πηγή όλων!!! Και του μνημονίου!

Πού είναι ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου, που εξελέγη για την αντιμνημονιακή του στάση;

Δεν θα έπρεπε να έχει κινηθεί σύσσωμος ο δικηγορικός σύλλογος κατά της δανειακής σύμβασης;

Δεν θα έπρεπε να έχει μπει σύσσωμος ο δικηγορικός κόσμος σε θέση μάχης για την υπεράσπιση της πατρίδας και του Συντάγματος;

Δεν θα έπρεπε να ενημερώνουν, να ξεσηκώνουν να συνασπίζουν, να ενώνουν τους πολίτες;

Δεν θα έπρεπε να εξηγούν όλα τα νομικά τερτίπια που μετέρχεται η χούντα του μνημονίου;

Έχουν περάσει 16 μήνες δουλείας κι ακόμα κι οι δικηγόροι είναι ΑΦΑΝΤΟΙ!

ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ!!!

Απλοί πολίτες, άσχετοι με νόμους, γιατροί, κάθονται και διαβάζουν μαθαίνουν, φρίττουν και καταφεύγουν στα δικαστήρια.

Οι ειδικοί πουθενά!

Τελικά μέσα σ’ αυτήν την κατάρρευση του συστήματος, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε την αντίληψη που έχουμε:

1) σε ό,τι αφορά τη σχέση του ατομικού και του συλλογικού οφέλους.

Διότι πρέπει να καταλάβουμε ΟΛΟΙ ότι

α) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ουσιαστικά ΑΤΟΜΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ που να βασίζεται ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ.

β) Τα επιμέρους προβλήματα ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΜΙΑ κεντρική ΠΗΓΗ κι αν θες να τα σταματήσεις ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΗΓΗ αντί να κυνηγάς τις σταγόνες.

γ) ότι το μέρος ενέχει το όλον και το όλον ενέχει το μέρος και δεν υπάρχει περίπτωση να ευεργετηθεί το όλον με συρρίκνωση και μείωση του μέρους… κυρία Μπενάκη μας…

2) σε ό,τι αφορά την κοινωνική αναγνώριση και το κύρος.

Το κύρος πιστεύω ότι οφείλει να ακολουθεί αυτούς που αποδεικνύουν ότι το αξίζουν έργω, με την προσφορά τους προς το κοινωνικό σύνολο και την πατρίδα.

Δεν νομίζω ότι αξίζουν κύρους «τίτλοι ευγενείας» που αποδεικνύονται χωρίς αντίκρυσμα κάθε φορά που το καθήκον τους καλεί να δώσουν το παρών για το σύνολο.

Εν κατακλείδι ίσως η κατάπτυστη δανειακή, πριν φύγει, να δώσει στην ελληνική κοινωνία την ευκαιρία να κάνει ένα πολύ γερό ξεκαθάρισμα, να ξεκολλήσει από παρωχημένα κοινωνικά και κομματικά ταμπού και να πετάξει την άχρηστη σαβούρα που κρατούσε επί 10ετίες και την φύλαγε ως κόρη οφθαλμού.

Η απαλλαγή από την άχρηστη σαβούρα θα αφήσει χώρο για να ανθίσουν υγιείς αντιλήψεις ώστε να πάρουμε τη δύναμή μας ως Έλληνες και θα μας επιτρέψει να αναπτύξουμε συλλογικά μια εσωτερική πυξίδα, που θα μας δείχνει ξεκάθαρα ποιο είναι το συλλογικό καλό, και να αποκτήσουμε ένα εσωτερικό αίσθημα που να συνηχεί με την αλήθεια για να ξέρουμε προς τα πού να πάμε και να τελειώσουν οι κοροϊδίες.

Ας ανοίξουμε όλοι το μυαλό μας γιατί το μυαλό όπως και το αλεξίπτωτο λειτουργεί καλλίτερα όταν είναι ανοιχτό.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση