Πιθανό θερμό επεισόδιο στη νοτιοανατολική Μεσόγειο

1.Οι πάντες ανέμεναν την Τουρκία να αντιδράσει μετά από τη δημοσιοποίηση,που είχε αναβληθεί αρκετές φορές, της έκθεσης του ΟΗΕ για το Μαβί Μαρμαρά,ωστόσο γιατί εσείς εκτιμάτε ότι αυτή η αντίδραση θα λάμβανε τόσο έντονη μορφή;

Τα ακολουθούντα σημεία της εκθέσεως της 2ης Ερευνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ, προεδρευομένης από τον π. νεοζηλανδό πρωθυπουργό Sir Geoffrey Palmer, και τον απερχόμενο κολομβιανό πρόεδρο Alvaro Uribe, είναι επακριβώς αυτά, τα οποία όχλησαν την ισλαμιστική κυβέρνηση της Άγκυρας:

Σημείον 1ο: Η Τουρκία δεν έπραξε παν το δυνατόν για να αποτρέψει το επεισόδιο. Συγκεκριμένα η έκθεση αναφέρει ότι «όταν ένα κράτος τελεί εις γνώσιν ότι οι πολίτες του ή τα σκάφη του προτίθενται να παραβιάσουν όρια Ναυτικού Αποκλεισμού,οφείλει να δράσει έναντι των προτιθεμένων με τρόπο σύμφωνο προς τις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας, και να τους προειδιποιήσει για τους ενεχομένους κινδύνους όπως και να προσπαθήσει να τους αποτρέψει [από ένα τέτοιο εγχείρημα]».

Σημείο 2ο: Αναγνωρίζει ότι το Ισραήλ ως κράτος έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα.

Σημείο 3ο: Θέτει εν αμφιβόλω τα κίνητρα και τους σκοπούς των οργανωτών του στολίσκου και ιδιαιτέρως της Οργανώσεως ΙΗΗ (η οποία άλλωστε εξεδιώχθη από τα κεντρικά γραφεία της στην Φρανκφούρτη με απόφαση της Γερμανικής Κυβερνήσεως, ως συνεργαζομένη με ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις), και σημειώνει ότι: «ο στολίσκος έδρασε απερίσκεπτα προσπαθώντας να θραύσει τον Ναυτικό Αποκλεισμό. [...]» και ότι: «υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την συμπεριφορά,την πραγματική φύση, και τους πραγματικούς στόχους των οργανωτών, και ιδιαιτέρως της Ι.Η.Η. Οι πράξεις του στολίσκου δημιουργησαν άνευ λόγου προϋποθέσεις κλιμακώσεως»

Σημείο 4ο: Αναγνωρίζει ότι «κακοποιήθηκαν βάναυσα και ετέθησαν σε κρίσιμη για τη ζωή τους κατάσταση, τρείς ισραηλινοί στρατιώτες ενώ πολυάριθμοι ισραηλινοί στρατιώτες τραυματίσθησαν από τους ακτιβιστές».

Σημείο 5ο: Θεωρεί νόμιμο τον Ναυτικό Αποκλεισμό. Αναφέρει: «Συμφώνως προς το διεθνές Δίκαιο, ο Ναυτικός Αποκλεισμός της Γάζας είναι νόμιμος. Το Ισραήλ σέβεται τις ανθρωπιστικές του υποχρεώσεις έναντι των απλών πολιτών της Γάζας. Όντως ο Αποκλισμός δεν αποτελεί συλλογική τιμωρία του πληθυσμού των απλών πολιτών της Γάζας αλλά υφίσταται για λόγους [ισραηλινής]εθνικής ασφαλείας».

Τα ανωτέρω σημεία της Εκθέσεως ακυρώνουν εμφατικώς τις επιδιώξεις της ισλαμιστικής Τουρκίας να δράσει υπό «καθεστώς υπερασπιστού της διεθνούς νομιμότητος και του ανθρωπισμού» στη Μέση Ανατολή -και στα πλήρη κοιτασμάτων φυσικού αερίου και υδριτών Μεθανίου ύδατα της Ν/Α Μεσογείου- ώστε να καρπωθεί ανεξόδως, υπό τον μανδύα της δικαιοσύνης, της ηθικής και της νομιμότητος και την επιδοκιμασία του αραβο-ισλαμικού κόσμου αλλά και της Δύσεως, την μερίδα του λέοντος εξ αυτών.

2.Η απόφαση του Ερντογάν για περιπολίες του τουρκικού στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο σε τι στοχεύει; Βρυχηθμοί άνευ αντικρίσματος; Ή κάτι βαθύτερο;

α) Αντιλαμβάνεται η Άγκυρα, ότι εάν λειτουργήσει ο άξων μεταφοράς υδρογονανθράκων Ισραήλ-Κύπρου-Κρήτης-Ιονίου-Ευρώπης, ακυρώνεται κάθε φιλοδοξία της:

1) να εκβιάζει την δυτική Οικονομία και Πολιτική μέσω του αγωγού φυσικού αερίου Ι.T.G.I αλλά και μέσω του πιθανού να κατασκευασθεί, σε διαφορετική περίπτωση, σωληναγωγού Νabucco και

2) να συνεργασθεί με τη Ρωσία στον τομέα της μεταφοράς φυσικού αερίου από την Σαμψούντα στον Κόλπο της Κιλικίας ώστε να επηρρεάζει με ανάλογο τρόπο τον Λίβανο και την Συρία, αλλά κυρίως το Ισραήλ. Ο προαναφερθείς άξων, όμως, διαθέτει περί το ένα τρισεκατομμύριο κυβικά μέτρα φυσικού αερίου προς μεταφορά στην ενεργειοβόρα ευρωπαϊκή οικονομία, και μάλιστα εν καιρώ οικονομικής κρίσεως. Αυτό σημαίνει πλήρη απεξάρτηση της Δύσεως από τους αραβομουσουλμανικούς, αλλά και από τους ρωσικούς, υδρογονάνθρακες δηλαδή πλήρη αχρήστευση των δρομολογίων τα οποία φιλοδοξεί να ελέγξει η ισλαμική Τουρκία. Ο έλεγχος όμως από την ισλαμιστική πλέον Τουρκία, αυτών των δρομολογίων, είναι κάτι που δεν εξυπηρετεί τις ΗΠΑ και το Ισραήλ διότι τις εκθέτει στους εκβιασμούς μιας νεο-οθωμανικής Αγκύρας με εξαιρετικά επικίνδυνες «φιλίες και συνεργασίες» στην περιοχή.

β) Αντιλαμβάνεται επίσης ότι κάθε επιρροή της στο Βόρειο, το κατεχόμενο 37 χρόνια από 43.000 τουρκικά στρατεύματα, τμήμα της Κύπρου θα εξατμισθεί. Ο τουρκοκυπριακός πληθυσμός -αλλά και η πλειονότητα των τούρκων εποίκων (περίπου 160.000 έχουν μεταφερθεί από την Ανατολία, από το 1974 μέχρι σήμερα)- θα αντιληφθεί ότι το οικονομικό και κοινωνικο-πολιτικό συμφέρον τους βρίσκεται σε μια ενωμένη ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία και όχι σε «τουρκικά προτεκτοράτα» επί της βορείου πλευράς της Μεγαλονήσου. Οι ήδη εκδηλωθείσες εξεγέρσεις τους, το αποδεικνύουν.

γ) Αντιλαμβάνεται ακόμη η Άγκυρα ότι τώρα πρέπει να ασκήσει πίεση στο Ισραήλ, ώστε να αυξηθεί η τρωθείσα αξιοπιστία της στον αραβομουσουλμανικό κόσμο, μετά την άνευ αντιδράσεων στάση της, έναντι του αρνουμένου να της ζητήσει συγνώμη, κράτους του Ισραήλ.

δ) Επίσης αντιλαμβάνεται ότι μόνον έτσι, με νέο αυξημένο κύρος στον ισλαμικό κόσμο, θα μπορεί πειστικά να διεκδικήσει τη λεία της από τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια της Νέας Λιβύης. Επίσης, μια «αδικηθείσα Τουρκία» διεκδικούσα όχι μόνον το δίκαιόν της, αλλά και την διεθνή δικαιοσύνη, νομιμοποιείται να προβεί, κατά την νταβουτόγλειον αντίληψη, σε «θερμά επεισόδια» στη Ν/Α Μεσόγειο. Το γεγονός αυτό, της δίδει την δυνατότητα να εκβιάσει την Ουάσιγκτον η οποία θέλουσα να κατευνάσει την οργισμένη ισλαμική Τουρκία, μπορεί να προβεί σε κάποιες παραχωρήσεις υδρονονθράκων στην Νότιο Λιβύη. Στα κοιτάσματα εκείνα που δεν πρόλαβε να εξαγοράσει το Πεκίνο από τον Λίβυο συνταγματάρχη. Άρα, για τους δύο αυτούς λόγους, η ανακοίνωση της εκθέσεως Palmer ήταν γι την Άγκυρα η καλύτερη, και ίσως η τελευταία, ευκαιρία πρίν την κατανομή της πετρελαϊκής λείας της Λιβύης. Αργότερα θα είναι αργά. Όποιος πρόλαβε τον Κύριον είδε!Υπενθυμίζω την επίσκεψη Νταβούτογλου στην Λιβύη (14/09/2011)

ε) Στο ίδιο ακριβώς σκεπτικό εντάσσεται και η περίπτωση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στον υποθαλάσσιο χώρο μετά τις εκβολές του Νείλου. Τα νέα, μη αξιοποιηθέντα εισέτι Αιγυπτιακά κοιτάσματα! Υπενθυμίζω επίσκεψη Ερντογάν στην Αίγυπτο (12 au 14/09).

στ)Ανάλογα κίνητρα βρίσκονται όπισθεν της επισκέψεως Ερντογάν στην Τυνησία (14 έως 15/09).

Όλα τα ανωτέρω αποτελούν σημαντικά στρατηγικά διακυβεύματα για την Άγκυρα, η οποία όμως αυτήν τη φορά δεν διοικείται από κοσμική πολιτική τάξη αλλά από ισλαμιστική τοιαύτη. Και η γεωστρατηγική της αυτή έχει χαραχθεί από το 2001, από τον τότε Καθηγητή και σημερινό Υπεξ Κ. Α. Νταβούτογλου, και δημοσιεύεται έκτοτε υπό τον τίτλο: Στρατηγικό Βάθος. Ας κάνουμε τον κόπο να την μελετήσουμε. Κυρίως αυτοί οι καλόπιστοι εξ ημών, που πιστεύουν ότι η ενεργός πολιτική σε κάνει «να βάλεις νερό στο κρασί σου». Αυτό μπορεί να συμβαίνει όταν είσαι θεράπων του Αριστοτέλη, όχι όμως όταν όταν αισθάνεσαι «πιστός μαχητής του Θεού». Συνεπώς ένα θερμό επεισόδιο στην Ν/Α Μεσόγειο, ίσως και πλησίον του Καστελλορίζου, το οποίο θεωρούν στην Άγκυρα άνευ ΑΟΖ (!) ώστε να επεκτείνουν την τουρκική ΑΟΖ μέχρι την Κρήτη και να καλύψουν και την Κύπρο, είναι πιθανό. Η αυτοπαγιδευμένη στους λεονταρισμούς της Άγκυρα δεν έχει πολλά περιθώρια να περιορισθεί σε λόγια μόνον, αυτήν την φορά.

3.Ποιος μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, πιστεύετε ότι βγαίνει περισσότερο χαμένος, σε επίπεδο γεωπολιτικής, από την παγίωση της ψύχρανσης των σχέσεών τους;

Εδώ θα απαντήσω με το βιβλικό: «Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι!» Και ο συγκεκριμένος «Κύριος», εξ όσων γνωρίζω, μάλλον δεν ήτο…Μουσουλμάνος! Τώρα όσο για τον «όντα», βάλλετε όποιον θέλετε στη θέση του.

4.Η Τουρκία στρέφεται στην αναβάθμιση των σχέσεών της με την Αίγυπτο, το Ισραήλ αναβαθμίζει τις σχέσεις του με Αθήνα και Λευκωσία ενόψει της εκμετάλλευσης της ΑΟΖ, τι δεικνύουν και αναδεικνύουν αυτές οι εξελίξεις σε μια περιοχή που ήδη επηρεάζεται σοβαρά από την “αραβική άνοιξη”;

Η Τουρκία με τις δηλώσεις αυτές, και τις σχεδιαζόμενες «ανθρωπιστικές» προσφυγές στον ΟΗΕ, δήθεν υπέρ των ανθρωπίνων και πολιτικών όπως και εθνο-ανεξαρτησιακών δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, αλλά και της Γάζας ιδιαιτέρως, σκοπεύει να εκμεταλλευθεί την σχεδιαζόμενη κατάθεση αιτήματος στον ΟΗΕ από πλευράς Παλαιστινιακής Αρχής -την 20η Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους- για την ίδρυση Παλαιστινιακού Κράτους. Θεωρεί ότι, εκμεταλλευόμενη η Άγκυρα την δυναμική της «Αραβικής Ανοίξεως» στο παλαστινιακό αίτημα, ασκεί ισχυρή πίεση επί της Ουάσιγκτον η οποία θέλει να έχει καλές σχέσεις με τις νέες «επαναστατικές» ηγεσίες των κρατών της «Ανοίξεως». Προσθέτοντας, σε αυτό το ευνοϊκό για τους Παλαιστινίους κλίμα, και το δικό της «αίτημα» περί άρσεως του Ναυτικού Αποκλεισμού της Γάζας, θεωρεί ότι μπορεί να πιεσθεί το Ισραήλ και από τις ΗΠΑ ώστε, να άρει μεν η Ιερουσαλήμ τον αποκλεισμό της Γάζας, αλλά να μην κάνει δεκτό το αίτημα ιδρύσεως Παλαιστινιακού κράτους εις αντάλλαγμα! Οπότε, η Τουρκία

1) θα καταγάγει θρίαμβο στον αραβομουσουλμανικό κόσμο έχοντας «ικανοποιήσει» ένα σημαντικότατο αίτημα των Παλαιστινίων

2) θα ικανοποιήσει και τους Αμερικανούς διότι «συμμόρφωσε» τους Παλαιστινίους, ώστε να μην επιμείνουν, για την ίδρυση του Παλαιστινιακού Κράτους

3) θα εμφανισθεί να θεωρεί ότι εξυπηρέτησε μέχρι και τους Ισραηλινούς, τους οποίους …προφύλαξε από την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους, έχοντας παράλληλα συγκρατήσει τους Παλαιστινίους από εξεγερσιακές ακρότητες! Αυτό είναι διπλωματία!

Ας διδαχθώμεν και οι εις τα καθ’ ημάς! Βέβαια, για να επιτύχει αυτό το παίγνιον, χρειάζεται την αφέλεια των ισραηλινών (!) και την συμπαιγνία μεταξύ Τουρκίας και Η.Π.Α εις βάρος του Ισραήλ (!). Αν το δουν και αυτό τα μάτια μας…

Αλλά μόνον η Άγκυρα είναι άραγε ευφυής; Δεν νομίζω ότι εις την Ιερουσαλήμ στερούνται φαιάς ουσίας! Είναι λοιπόν η καταλληλότερη στιγμή για την ισραηλινή κυβέρνηση να κινηθεί και αυτή προς

1) αφενός μεν την Κουρδική πλευρά την οποίαν και να «προστατεύσει» με ανάλογες αιτήσεις προς τον ΟΗΕ εις βάρος της Τουρκίας

2) να πιέσει σοβαρά προς όλα τα μέτωπα (Κογκρέσσο, ΟΗΕ, ΕΕ) για την αναγνώριση της Αρμενικής και Ποντιακής γενοκτονίας

3) να ζητήσει την εφαρμογή μιας σειράς Αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης των ΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας οι οποίες έχουν καταδικάσει την εισβολή στην Κύπρο

4) Να ζητήσει την εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας 541 (1983) και 550 (1984) που καταδίκασε την πειρατική μονομερή τουρκική ενέργεια κηρύξεως τουρκοκυπριακού κράτους στα Κατεχόμενα εδάφη του βορρά, κηρύσσοντάς την νομικώς άκυρη και απαίτησε την άμεση άρση της.

5) Να απαιτήσει την εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης το οποίο έχει καταδικάσει (Μάιος 2001) την Τουρκία ως ένοχη σοβαρών παραβιάσεων ανθρώπινων δικαιωμάτων στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Μεγαλονήσου.

Η «φιλάνθρωπη» και «ηθική» Τουρκία, η «αγωνιώσα και προστάτις των παλαιστινιακών ανθρωπίνων δικαιωμάτων» έχει αδιαφορήσει πλήρως για όλες αυτές τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ. Στις κινήσεις της αυτές η Ιερουσαλήμ θα μπορούσε (;) να έχει την σύμπραξη και την αμέριστη (:) βοήθεια των Αθηνών! Μερικά μόνον από τα όπλα που κατέχει το Ισραήλ είναι ετούτα, κ. Τσερεζόλε… Σε δικαϊκό επίπεδο…

Συνέντευξη του Ιωάννη Μάζη στην «Κυριακάτικη ΑΥΓΗ», 11-Σεπτεμβρίου 2011 (Ελένη Τσερεζόλε)

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση