Οι καιροί απαιτούν Ηγέτες με πυγμή

Θυμάστε τους πανηγυρισμούς των Ευρωπαίων ηγετών για την πρόσφατη συμφωνία των Βρυξελλών; Τότε που οι.. νάνοι της Ευρώπης έκαναν το καθήκον τους πιστεύοντας ότι έλυσαν το ελληνικό πρόβλημα και ησύχασαν; Όμως, οι αγορές τιμωρούν τους άτολμους και τους φυγόμαχους σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή.

Θυμάστε που γράφαμε τόσες ημέρες, σε πείσμα των κυβερνητικών …παπαγάλων ότι η συμφωνία των Βρυξελλών είναι “τζίφος” και να περιμένετε τις αντιδράσεις της αγοράς;

Θυμάστε την Wall Street Journal που έγραφε ότι αν δεν αλλάξει κάτι σύντομα στις διαθέσεις των αγορών, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να διακόψουν τις διακοπές τους και να προσπαθήσουν να βρουν μια άλλη, πιο σωστή λύση.

Θυμάστε και την γαλλική “Le Monde” που έγραφε ότι μας κυβερνούν … παιδάκια και ότι η διχογνωμία των υποτιθέμενων “ηγετών” οδήγησαν τις αγορές στο να χάσουν την εμπιστοσύνη τους;

Οι καιροί απαιτούν ηγέτες με πυγμή λοιπόν. Ακόμα και οι …αγορές το λένε.

Για τους καθ’ ημάς κυβερνώντες, κανείς μπορεί να πει πολλά. Ενδεχομένως είναι άγνοια. Μπορεί και σκοπιμότητα, ίσως και απύθμενη βλακεία και Βοναπαρτισμός.

Το πρόβλημα είναι ότι τα δικά μας ξεφτέρια, φαντάζουν νάνοι μπροστά στα άλλα “παιδάκια” της Ευρώπης, δεκτικοί κάθε κουταμάρας και πολιτικάντικης πλην όμως ατελέσφορης δήθεν λύσης του προβλήματος χρέους της Ευρώπης.

Λίγο καλύτερα τα πράγματα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Όχι γιατί εκεί είναι τίποτα φωστήρες, αλλά γιατί είναι λίγοι, σφιχτοί και όταν είναι να μαζευτούν και να αποφασίσουν κάτι, δεν χρειάζονται 12 μήνες διαβουλεύσεις από 27 χώρες και αμέτρητους μανδαρίνους αλλά μεζεύονται πέντε – έξι decision makers, κάθονται τρεις – τέσσερις μέρες, και παίρνουν μια απόφαση, καλή ή κακή δεν το εξετάζω, αν και συνήθως είναι κακή.

Όλα αυτά τα ωραία, τα βλέπουν οι διαβόητες “αγορές”.

Είκοσι δηλαδή πολυεθνικές τράπεζες μαζί με καμιά δεκαριά επενδυτικούς συμβούλους διεθνούς κύρους είναι αυτές οι αγορές.

Το ωραίο, είναι ότι αυτές οι μέγα – εταιρείες, είναι ταυτόχρονα και με μικρές διαφοροποιήσεις
α) μέλη των μεγαλύτερων χρηματιστηρίων του κόσμου,
β) του IIF,
γ) του ISDA,
δ) των διεθνών συστημάτων διακανονισμού συναλλαγών

Και μέσα σε όλα αυτά, πανίσχυρα και διακεκριμμένα στελέχη των “αγορών” κατέχουν εξέχουσες θέσεις είτε στα οικονομικά επιτελεία χωρών, είτε στις αρμόδιες υπηρεσίες διαχείρισης χρέους παγκοσμίως είτε δρουν ως μυστικοσύμβουλοι κυβερνήσεων.

Η μικρή εικόνα λέει ότι η ταπεινή Ελλάς θα βασανιστεί οικονομικά πολύ περισσότερο από ότι έχουμε δει μέχρι τώρα στο προσεχές χρονικό διάστημα.

Η κάπως μεγαλύτερη εικόνα λέει ότι η Ευρώπη και η Αμερική θα δυσκολευτούν πολύ (δεν λέω ακόμη, θα αποτύχουν) να τιθασεύσουν το πρόβλημα χρέους τους.

Η ακόμη μεγαλύτερη εικόνα λέει ότι και οι αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής σύντομα θα εισέλθουν και αυτές σε έντονο κλυδωνισμό παρά τους τεράστιους ρυθμούς ανάπτυξης όσο οι παγκόσμιοι καταναλωτές (κατά βάση, Ευρωπαίοι και Βορειοαμερικανοί πιέζονται και περικόπτουν δαπάνες).

Τέλος, η πολύ μεγάλη εικόνα λέει ότι ο κόσμος θα εισέλθει σε σφοδρή παγκόσμια οικονομική ύφεση με πιθανό σενάριο έντονες τοπικές αρχικώς και ίσως πιο διευρυμένες πολεμικές συγκρούσεις στο απώτερο μέλλον.

Και σε όλες αυτές τις εικόνες οι περίφημες “αγορές”, συνεργάζονται, ταυτόχρονα με κυβερνήσεις, με επενδυτές, με κρατικές υπηρεσίες, με υπερεθνικά οικονομικά σώματα και fora, με οίκους αξιολόγησης, κλπ.

Η μπίζνα του χρέους είναι πολύ προσοδοφόρα. Η Ιταλία αυτές τις μέρες χτυπιέται σαν το χταπόδι. Αλήθεια, τί άλλαξε σήμερα σε σχέση με πριν 6 μήνες στην πραγματική οικονομία της Ιταλίας; Τίποτε σπεύδω να απαντήσω. Χρηματοοικονομικό και χρηματιστηριακό παιχνίδι γίνεται και μάλιστα χοντρό.

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

Τα λέω γιατί οι “αγορές” όσο απρόσωπες και άν είναι σαν έννοια, δεν παύουν να στελεχώνονται από ανθρώπους. Ικανότατους, αδίστακτους, πανέξυπνους, γρήγορους και προπάντων, αποτελεσματικούς.

Αν με τα εγχώρια και διεθνή χαϊβάνια που καθορίζουν σήμερα τις τύχες των χωρών και των λαών τους ελπίζουμε σε ταχεία και αναίμακτη έξοδο από την κρίση χρέους νομίζω ότι θα γελαστούμε.

Οι καιροί απαιτούν Ηγέτες με πυγμή που θα καθηλώνουν με το λόγο και το παράδειγμά τους και πολιτικές λυσσαλέας σύγκρουσης και θέσης ξεκάθαρων και αυστηρών κανόνων που θα επανακαθορίσουν σε παγκόσμιο επίπεδο το πως θα παίζεται το παιχνίδι από τις “αγορές”.

Πολύ φοβούμαι ότι, αν δεν γίνουν σύντομα αυτές οι δύο βασικές κινήσεις, θα στοιχημάτιζα τις πενιχρές οικονομίες μου υπέρ των …. “αγορών”…!

Ierofantis

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση