Καινούρια κόλπα, γερασμένα σκυλιά

Είναι προφανές πως η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού που συντελείται τους τελευταίους μήνες οφείλεται κατά κύριο λόγο στην καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ λόγω της εκκωφαντικής αποτυχίας της πολιτικής του μνημονίου αλλά και λόγω της αντοχής του Αντώνη Σαμαρά στα φαινόμενα απαξίωσης του πολιτικού συστήματος.

Το ΠΑΣΟΚ συρόμενο από ψεύδος σε ψεύδος και από αποτυχία σε αποτυχία έχει καταστεί αναξιόπιστο στα μάτια του ελληνικού λαού και εξαντλεί τα όρια της επιρροής του στο στενό του κομματικό ακροατήριο. Αν και πλέον ούτε το τελευταίο πειθαρχεί με την εμφάνιση κινήσεων αυτονόμησης. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις προθέσεις απείθειας βουλευτών αλλά και σε πραγματικές κινήσεις αυτονόμησης κομματικών και συνδικαλιστικών του οργανώσεων. Η πυραμίδα του ΠΑΣΟΚ έχει υποστεί βαθιά ρήγματα από την αντίρροπη κίνηση της βάσης του προς τα αριστερά αντίθετα προς την ηγεσία του που κινείται σε αυστηρά νεοφιλελεύθερη και εξόχως μονεταριστική κατεύθυνση.

Αντίθετα ο Αντώνης Σαμαράς κράτησε μια γενναία στάση απέναντι στην πολιτική του μνημονίου. Δεν κράτησε μόνο μια θέση στείρας άρνησης αλλά προχώρησε στη χάραξη πολιτικής εξόδου από την κρίση και το μνημόνιο με τον πλέον επίσημο τρόπο στο Ζάππειο.

Αυτό όμως που αλλάζει πραγματικά τα δεδομένα είναι το κίνημα του Συντάγματος. Γιατί ο λαός αντιτίθεται ενεργά πια και όχι μέσα από απαντήσεις σε ερωτηματολόγια δημοσκοπήσεων στην αυτοκαταστροφική πολιτική του μνημονίου, διαλύοντας την όποια ψευδαίσθηση ανοχής στην κυβερνητική πολιτική.

Η φαινομενική ανοχή της κοινής γνώμης αποτέλεσε ένα από τα βασικά στηρίγματα του Γ. Παπανδρέου. Τα άλλα μεγάλα του στηρίγματα ήταν η τρόικα και οι πάσης φύσεως ελιτ της χώρας οι οποίες στήριζαν κύριως μέσα από τα έλεγχόμενα ΜΜΕ την πολιτική αυτή. Τα εξαπτέρυγα έτσι κι αλλιώς ήταν μικρά στηρίγματα, μαξιλαράκια για τυχόν απώλεια ψήφων στην ψήφιση του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου που έρχεται στη Βουλή.

Αυτή η απώλεια της ανοχής αποτελεί καίριο πλήγμα στην κυβερνητική σταθερότητα. Γιατί εκτός της προφανούς απώλειας της λαϊκής στήριξης, κινδυνεύει να χάσει και την στήριξη του διεθνούς παράγοντα. Γιατί μετά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις και την προϊούσα εκφρασμένη λαϊκή δυσαρέσκεια οι ξένοι γνωρίζουν πως αν η κυβέρνηση πέσει, τότε δεν θα επανεκλεγεί σύμφωνα με τα γκάλοπ, και όχι απλά δεν θα επανεκλεγεί αυτοδύναμη αλλά πιθανώς να μην συμμετέχει καν στο κυβερνητικό σχήμα – αφού μόνο το πρώτο κόμμα σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο συμμετέχει de facto στην κυβέρνηση, αυτοδύναμο ή σε κυβέρνηση συνεργασίας. Άρα το επιχείρημα του ΠΑΣΟΚ στον διεθνή παράγοντα πως ότι κι αν γίνει εμείς θα είμαστε κυβέρνηση δεν ισχύει πια.

Ο φόβος τους αυτός έχει βάλει σε κίνηση ένα καινούριο σχέδιο. Να εμφανίσουν το κίνημα του Συντάγματος και τις δυνάμεις που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική ως εξόχως αντιευρωπαϊκές και «μη συνεργάσιμες». Αυτό συμβαίνει και στο παρασκήνιο (δηλώσεις Ρομπάι) αλλά και στο προσκήνιο προσπαθώντας να εμφανίσουν του Αντώνη Σαμαρά σαν αντιτιθέμενο στα στελέχη του που θέλουν την ευρωπαϊκή πορεία. Στόχος του είναι να εντείνουν τις πιέσεις για συναίνεση και να καταστήσουν την ποθούμενη κυβέρνηση συναίνεσης κοινοβουλευτικά σταθερή εξασφαλίζοντας έτσι την παρουσία του ΠΑΣΟΚ σε αυτή. Βέβαια κονοβουλευτικά σταθερή κυβέρνηση δίνει και η «κυβέρνηση των προθύμων», αλλά αυτό προφανώς και αποτελεί εναλλακτικό σχέδιο αφού μια τέτοια κυβέρνηση με έντονη λαϊκή αντίθεση και ισχυρή δύναμη αντιπαράθεσης τον Αντώνη Σαμαρά ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει αβέβαιο μέλλον.

Εδώ υπεισέρχεται και το δημοψήφισμα που συζητάει ο Γ.Α.Π. Ο βασικός στόχος αυτής της οπερετικής κίνησης είναι να χωρίσει το λαό σε ευρωπαϊστές και μη, χαρακτηρίζοντας τους αντιπάλους του ως αντιευρωπαϊστές.

Η πολιτική και οικονομική ελιτ της χώρας προσπαθεί δια πυρός και σιδήρου να επιβάλλει την πολιτική του μνημονίου έχοντας εντείνει τις προσπάθειές της μετά την άρνηση συνενοχής του Αντώνη Σαμαρά καθώς την εμφάνιση του κινήματος του Συντάγματος. Οι έμμεσες πιέσεις έχουν ήδη αρχίσει. Έχουν φτάσει σε σημείο να εκτοξεύεται λάσπη και καταφανή ψεύδη εναντίον του Σαμαρά και δεν θα διστάσουν να προπαγανδίσουν και τον εθνικό διχασμό εμφανίζοντας τον Σαμαρά και το κίνημα του Συντάγματος ως θιασώτες του στείρου αντιευρωπαϊσμού και οπαδούς της εξόδου από την ΕΕ, εμφανίζοντας μόνο την ελληνική κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της ως αυθεντικές δυναμεις προόδου και κατεξοχήν φιλοευρωπαϊκές. Και όλα αυτά στην προσπάθειά τους να πείσουν τον διεθνή παράγοντα πως πιθανή αλλαγή κυβέρνησης στην Ελλάδα θα είναι από ανθρώπους «μη συνεργάσμους». Το δημοψήφισμα που η κυβέρνηση και τα εξαπτέρυγά της περιφέρουν ως δαμόκλειο σπάθη εκεί αποσκοπεί, σε έναν διχασμό.

Το κόλπο είναι καινούργιο αλλά καταδικασμένο σε αποτυχία. Ασφαλώς και δεν επιθυμούμε ως Έλληνες μια κυβέρνηση υποτακτικών αλλά μια κυβέρνηση που θα προασπίζεται τα συμφέροντά μας. Καλοί ευρωπαίοι γινόμαστε όταν είμαστε ισχυροί Έλληνες γιατί τότε γινόμαστε ισότιμοι και τότε προάγεται η ευρωπαϊκή ενοποίηση. Αλλά και η ΕΕ δεν θέλει να συνεργάζεται με μια κυβέρνηση η οποία θα έχει τον λαό απέναντί της και που είναι και ασταθής και αποτυχημένη και αργά η γρήγορα θα πάψει να την στηρίζει.

Η κυβέρνηση Γ.Α.Π έχει γεράσει μέσα σε λιγότερο από δυο χρόνια και είναι φανερό πως δεν μπορεί πια. Και δεν μπορεί να μάθει ούτε καινούρια κόλπα.

Κάσσανδρος ο Κυανός

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση