Η ανατροπή θα έλθει από τις πλατείες, όχι από τις απεργίες!

• Γράφει ο Δημήτρης Ματσικούδης

Καιρός είναι, αδέλφια, να πάψουμε να τιμωρούμε εαυτούς και αλλήλους με απεργίες που και αποτελεσματικές δεν είναι αλλά και μας φέρνουν τον ένα απέναντι στον άλλο. Αντίθετα με τις συγκεντρώσεις στις πλατείες όπου, παρ όλες τις διαφορετικές προσωπικές μας ανάγκες, μας ενώνουν η αγάπη για την πατρίδα που ξεπουλιέται για ένα κομμάτι ψωμί, η ελπίδα για το μέλλον που μπορούμε να έχουμε εμείς και τα παιδιά μας εφ' όσον ανατραπεί η επαίσχυντη πολιτική της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, τοποτηρητή των συμφερόντων των τοκογλύφων δανειστών μας.

Οι απεργίες, όσο δίκαια αιτήματα κι αν έχουν, για να έχουν επιτυχία πρέπει να πληρούν τις παρακάτω, τουλάχιστον, προϋποθέσεις:
1. Η συμμετοχή των απεργών να είναι μεγέθους ικανού να ασκήσει την απαιτούμενη πίεση για την ικανοποίηση αιτημάτων.
2. Τα προβαλλόμενα αιτήματα να έχουν αποδοχή ως δίκαια από την κοινωνία.

3. Η συνδικαλιστική ηγεσία να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των απεργών.

4. Η ηγεσία του τόπου, προς την οποία απευθύνονται τα αιτήματα των απεργών, να έχει την ευαισθησία αλλά και την ελευθερία, πια, να ανταποκριθεί σε όσα από αυτά είναι δίκαια και σύμφωνα με την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου.

Όταν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ καλούν σε γενική απεργία και οι απεργοί δεν ξεπερνούν τις 200.000, τη στιγμή που κάποιος εύλογα θα περίμενε 2.000.000 να βουλιάξουν το κέντρο της Αθήνας, τι πίεση ασκεί αυτή η γενική απεργία για ικανοποίηση αιτημάτων; Όχι μόνο δεν ασκεί πίεση αλλά δίνει δικαίωμα στους εκλεκτούς της τρόικας να ισχυρίζονται ότι τα μέτρα έχουν την αποδοχή του Ελληνικού λαού.

Η μειωμένη συμμετοχή στις απεργίες μπορεί κατ’ αρχήν να ερμηνευθεί ως αποτέλεσμα του φόβου, που αισθάνονται οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, μετά και τις τελευταίες εργασιακές ρυθμίσεις ότι μπορεί να βρεθούν την επομένη χωρίς δουλειά, ή οι πιεστικές οικογενειακές υποχρεώσεις που δεν επιτρέπουν απώλειες μεροκάματων, στον εργαζόμενο στον δημόσιο τομέα.

Με συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν από καιρό χάσει την αξιοπιστία τους εξ αιτίας των κομματικών εξαρτήσεών τους και κατά συνέπεια την επαφή τους με την βάση, φθάνουμε στο τραγικό αποτέλεσμα να έχουμε πολίτες που δεν αντιλαμβάνονται ποιο είναι σήμερα το διακύβευμα. Διότι, ας μην ξεχνάμε, πέρα από την απογοήτευσή τους από την πολιτική εν γένει, έχουμε και την λυσσαλέα προπαγάνδα που ασκούν μίσθαρνα δημοσιογραφικά όργανα που είτε ψωμίζονται από θέσεις συμβούλου στον ευρύτερο δημόσιο τομέα για να στηρίζουν τις άθλιες επιλογές της Κυβέρνησης από τα ΜΜΕ όπου δουλεύουν το βράδυ, ή είναι άτομα που έχουν γοητευθεί, οι ανόητοι, από τις ιδέες του άκρατου νεοφιλελευθερισμού που εφαρμόζεται στην χώρα μας και νομίζουν πως υπερβαίνουν την φυσική τους μειονεξία με το να υπηρετούν αυτό το ακραίο οικονομικοιδεολογικό μόρφωμα που έχει βλάψει την ανθρωπότητα εξίσου αποτελεσματικά με τον Ναζισμό και τον Σταλινισμό.

Έτσι φθάσαμε, πολλοί συμπολίτες μας να μην έχουν καν διάθεση να ακούσουν τα αιτήματα των όσων απεργούν. Το πράγμα γίνεται ακόμη χειρότερο όταν υφίστανται κάποια ταλαιπωρία ή οικονομικό κόστος εξ αιτίας της απεργίας κοινωνικών ομάδων στις οποίες δεν ανήκουν οι ίδιοι. Οι αλλεπάλληλες απεργίες του τελευταίου χρόνου συνέβαλαν στην ανάπτυξη του διαβόητου «κοινωνικού αυτοματισμού» που μόνο διχαστικό ρόλο είχε στην κοινωνία και που ευτυχώς ήλθαν οι πλατείες για να τον κυρώσουν!

Τέλος, σε ποιους απευθύνονται τα αιτήματα των απεργών; Στους πολιτικούς της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ που μαθήτευσαν στα σχολεία του ακραίου νεοφιλελευθερισμού της Goldman Sachs;

Τον καιρό που μαίνονταν οι γενικές απεργίες, ένας Καστανίδης, όλος κι όλος, είχε την ευαισθησία να αναφερθεί στην έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης της Κυβέρνησης να κάνει τα όσα έκανε. Μετά τα μάζεψε κι αυτός και συντάχθηκε με το άθλιο νομικά κείμενο της εισηγήτριας του ΣτΕ που βγάζει συνταγματική την δανειακή σύμβαση του Μνημονίου Ι...

Ναι, αυτό που κλέβει τις συντάξεις-περιουσίες των συνταξιούχων!

Δείτε τώρα τι γίνεται χάρις στην διαρκώς αυξανόμενη συμμετοχή μας στις πλατείες. Τα στόματα άνοιξαν στα κομματικά όργανα του ΠΑΣΟΚ και της Κυβέρνησης κι ακούστηκαν λόγια που ακούγονται στις πλατείες.

Κι αυτό είναι μόνο η αρχή.

Μπορεί η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να είναι εκπαιδευμένη στην κοινωνική αναισθησία και αναλγησία δεν είναι όμως έτσι όλοι οι βουλευτές ή τα απλά μέλη του κόμματος. Όσα δηλαδή έχουν μείνει ακόμη... Από τα οποία τα μισά, όπως ειπώθηκε και στον επισκέπτη πρωθυπουργό μας, είναι στις πλατείες και τα άλλα μισά με μελαγχολία στα σπίτια τους.

Δεν θα κουρασθούμε να απευθυνόμαστε στους πατριώτες της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ και να τους καλούμε, στο όνομα της αξιοπρέπειας και του μέλλοντος της πατρίδας μας, είτε να απομακρύνουν την ηγετική ομάδα της Κυβέρνησης και να αναλάβουν έντιμοι και ικανοί πατριώτες, που υπάρχουν στο κόμμα, για να μας βγάλουν από την ύφεση και την επερχόμενη καταστροφή ή να προκαλέσουν εκλογές καταψηφίζοντας τα νέα μέτρα που έφερε η Κυβέρνηση στην Βουλή για ακόμη βαθύτερη ύφεση της οικονομίας μας και επομένως φθηνότερη τιμή ξεπουλήματος του τόπου στους τοκογλύφους δανειστές μας. Κατόπιν με σχηματισμό πολυκομματικής κυβέρνησης, που θα έχει δέσμευση μόνο απέναντι στον Ελληνικό λαό, να οδηγηθεί η χώρα στην σωτηρία της με την συμπαράσταση του.

Την προηγούμενη Κυριακή φθάσαμε τις 500.000 στην πλατεία Συντάγματος. Τις ερχόμενες Κυριακές θα ξεπεράσουμε το 1.000.000. Αν δημιουργηθεί η ίδια δυναμική στις πλατείες όλων των πόλεων της Ελλάδος, όλων των γειτονιών των πόλεων, αυτό θα είναι το τέλος της μικροψυχίας και της υποταγής των επίορκων πολιτικών στα ατελέσφορα προγράμματα του ΔΝΤ και της τρόικας. Κι όσο για τις απεργίες, ας λύσουμε πρώτα το γενικό πρόβλημα της επιβίωσης του τόπου και μετά, αν χρειαστεί, κινητοποιείται ο κάθε κλάδος για τα επί μέρους προβλήματα του.

Με δημοκρατικούς κυβερνήτες όμως πια, που να μας ακούνε.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση