Ο Καντάφι ελέγχει καλύτερα τη Λιβύη από ότι ο Παπανδρέου την Ελλάδα

Αντιμέτωπος με την κατάρρευση,

ο Γιώργος προσπαθεί να δραπετεύσει

Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

Ας έρθουμε για λίγο στη θέση του κ. Παπανδρέου.

Πρώτον, ήρθαν στο φως από τον ίδιο τον Ντομινίκ Στρος Κάν οι παρασκηνιακές συζητήσεις τους, που οδήγησαν την χώρα μας στις δαγκάνες του μνημονίου. Η αξιοπιστία του κ. Παπανδρέου δέχθηκε ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα από το οποίο ουδέποτε θ’ ανακάμψει.

Δεύτερον, η βασική του επιλογή, το μνημόνιο, κατέρρευσε και η χώρα βρίσκεται στο απόλυτο αδιέξοδο.

Τρίτον, οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον του ιδίου, αλλά και μελών της κυβέρνησής του, εξελίσσονται σε μόνιμο εφιάλτη. Σε λίγο δεν θα τολμούν να βγουν έξω. Αυτό θα συγκλόνισε τον κ. Παπανδρέου, που του άρεσε να περπατάει ανάμεσα στον κόσμο. Μπορεί να σκέφτεται τι τον περιμένει όταν τα πράγματα χειροτερεύσουν.

Τέταρτον, η κυβέρνησή μετά τα απανωτά κρούσματα ασυνεννοησίας και τις αλλεπάλληλες γκάφες, απώλεσε κάθε ίχνος σοβαρότητας. Βασικοί υπουργοί «δίνουν στεγνά ο ένας τον άλλον», σε μια προσπάθεια διασωθούν εν όψει της επερχόμενης κατάρρευσης. Η χθεσινή σύγκρουση Βενιζέλου –Ραγκούση σηματοδοτεί την έναρξη της μάχης των ..επιγόνων. Τέτοιες κρίσεις είναι διαλυτικές!

Πέμπτον, η κοινοβουλευτική ομάδα αρνείται να ακολουθήσει στο χορό του Ζαλόγκου που σέρνει η κυβέρνηση. Από εδώ και στο εξής κάθε νομοσχέδιο θα χρειάζεται τιτάνια προσπάθεια για να περάσει από τη βουλή

Έκτον, όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις, δείχνουν την Κυβέρνηση σε φάση προϊούσας φθοράς. Αν η λαϊκή οργή εκδηλωθεί στις κάλπες, τότε ο Ιρλανδός ομόλογος του κ. Παπανδρέου θα συγκέντρωσε …υψηλό ποσοστό!

Έβδομον, τις τελευταίες ημέρες, ακόμα και το MEGA, το κανάλι του Μνημονίου, καταφέρετε εναντίον του!

Ε, αυτά δεν τα βλέπουμε μόνον εμείς! Τα βλέπουν εντός και …εκτός Ελλάδος!

Από την Σκύλλα…..

Όταν, λοιπόν, βρίσκεσαι σ’ αυτήν την φάση και με την ψυχολογία καταρρακωμένη, εξετάζεις τις πιθανότητές σου. Δυστυχώς ο κ. Παπανδρέου, «έτσι όπως τα κατάφερε» οι επιλογές του είναι μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.

Επιλογή πρώτη: Καλεί τους πολιτικούς αρχηγούς, τους ενημερώνει για την κατάσταση της οικονομίας (κάτι παρόμοιοι είχε επιχειρήσει και ο κ. Καραμανλής τον Μάιο του 2009), ζητά τη συναίνεσή τους, προκειμένου να τους καταστήσει συνενόχους και στη συνέχεια μεταβαίνει στις Βρυξέλλες και προσπαθεί να εξασφαλίσει κάτι παραπάνω απ’ τα λίγα που έχουν ήδη συμφωνηθεί.

Αυτό σημαίνει ό,τι ο κ. Παπανδρέου θα επιμείνει στην τήρηση του μνημονίου και θα επιχειρήσει να αγοράσει πολιτικό χρόνο για να αντιμετωπίσει την κρίση αργότερα, ίσως σε κάποια καλύτερη συγκυρία.

Ενδεχομένως προβαίνει και σ’ ένα γενναίο ανασχηματισμό, θυσιάζοντας τον άνθρωπο του μνημονίου, τον κ. Παπακωνσταντίνου και τοποθετώντας στη θέση του μια προσωπικότητα ευρύτερης αποδοχής.

Έτσι θα ελπίζει σε μια νέα αρχή.

Η επιλογή αυτή πάσχει σε πολλά σημεία και ουσιαστικά δεν λύνει το πρόβλημα .

Πρώτον γιατί ακόμα και ο κ. Καρατζαφέρης, που ψήφισε το μνημόνιο, εσχάτως το αποκηρύσσει. Πολύ δεν περισσότερο τα άλλα κόμματα, που εξ υπαρχής τοποθετήθηκαν εναντίον. Δεύτερον, το μνημόνιο δεν έχει πλέον την ανοχή της κοινής γνώμης γιατί δεν προσφέρει καμιά ορατή διέξοδο.

….στη Χάρυβδη

Η άλλη επιλογή του κ. Παπανδρέου ενέχει μεγαλύτερο ρίσκο. Ο πρωθυπουργό ενδεχομένως επιχειρήσει να δραματοποιήσει τα πράγματα, να δημιουργήσει ένα σκηνικό ρήξης με την τρόικα και να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές! Ακόμα και μέσα στον Απρίλη!

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα αυτής της κίνησης;

Πρώτον, ανακτά την πρωτοβουλία των κινήσεων. Γιατί τώρα κάθεται και περιμένει το πολιτικό του τέλος!

Δεύτερον, σταματάει το φυλλορρόημα του κόμματος του, συσπειρώνει την εκλογική του βάση και ζητάει νέα εντολή!

Τρίτον, καταγγέλλοντας το μνημόνιο μπορεί να υποσχεθεί ότι έχει στο μυαλό του μια άλλη λύση!

Τέταρτον, μπορεί βασίμως να ελπίζει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει την τύχη του ομολόγου του της Ιρλανδίας, (που συνετρίβη) και θα έχει τη δυνατότητα να παίξει ρόλο στο μετεκλογικό σκηνικό.

«Μεγάλος συνασπισμός με εξαπτέρυγα»;

Στην παρούσα συγκυρία μια τέτοια κίνηση μπορεί να φαίνεται ως απονενοημένο διάβημα! Όμως, δεν είναι! Δεν είναι γιατί αυτά που τον περιμένουν, αν συνεχίσει στην σημερινή πορεία, θα είναι χειρότερα. Καμιά φορά ο περιορισμός των ζημιών μπορεί να αποτελεί σοφή επιλογή.

Προφανώς και το σενάριο της αυτοδυναμίας πρέπει να αποκλειστεί. «Μα τότε γιατί να κάνει εκλογές;» Εύλογη η ερώτηση.

Υπάρχουν δυο απαντήσεις: Μπορεί να κάνει εκλογές επειδή θέλει να δραπετεύσει, όπως αναλύσαμε πιο πάνω. Γιατί δεν μπορεί άλλο.

Δεύτερον, να αναγκαστεί να προσφύγει σε εκλογές επειδή τον πιέζουν και άλλοι «παράγοντες» που έχουν πειστεί ότι «η κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον μόνη της»!

Στη δεύτερη περίπτωση μιλάμε για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Ο λεγόμενος «μεγάλος συνασπισμός» είναι ο διακαής πόθος εγχωρίων και εξω-χωρίων παραγόντων.

Ένας τέτοιος συνασπισμός μπορεί να πάρει τα πολύ σκληρά μέτρα που έχουν προαποφασίσει για εμάς, πριν από εμάς, χωρίς ουσιαστικές πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις. Η χαρά των τραπεζιτών.

Με δεδομένη την πάγια αντίθεση του κ. Σαμαρά στο ενδεχόμενο αυτό, η επόμενη επιλογή είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας με τα γνωστά εξαπτέρυγα.

Η μια πρόθυμη είναι δεδομένη. Για αυτό και την περασμένη Κυριακή μια δημοσκόπηση, έκανε τα …μαγικά της και την εμφανίζει να διαβαίνει το κατώφλι της Βουλής.

Ο άλλος… πρόθυμος είναι ο κ. Κουβέλης! Το επιτυχές αποτέλεσμα της συνεργασίας στο Δήμο της Αθήνας, λένε, μπορεί να επαναληφθεί!

Και ο κ. Καρατζαφέρης; Ο κ. Καρατζαφέρης λόγω των γνωστών του …κυβιστήσεων δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στο “σύστημα”, αλλά θα παραμείνει ως εφεδρεία για μια ώρα ανάγκης!

Ποιοι θα ηγηθεί ενός τέτοιου σχήματος; Δυο ονόματα μονοπωλούν το ενδιαφέρον: Ένας πρώην και ένας νυν από μεγάλη Τράπεζα!

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση