Φωνάζει το κράτος για να φύγει ο νοικοκύρης
Στα πλαίσια της επιλογής για πολιτική σταθερότητα... η κυβέρνηση ανασκευάζει ακόμη μία φορά το φορολογικό μας σύστημα. Η κίνηση αυτή κρίνεται ότι αποτελεί μία ακόμη άκριτη επιλογή μέτρων τα οποία αποδεικνύουν την έλλειψη βάσιμων προβλέψεων και την προσπάθεια δημιουργίας κλίματος κατά της «φοροδιαφυγής» για διάφορους λόγους.
Αρχικά, η κατάθεση του τρίτου κατά σειρά φορολογικού νομοσχεδίου σε διάστημα μικρότερου του έτους επ΄ ουδενί λόγω δεν συνιστά απόδειξη φορολογικής σταθερότητας. Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι η φορολογική σταθερότητα αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες έλλειψης επενδύσεων στη χώρα μας.
Επιπλέον, η επί της ουσίας ποινικοποίηση της μη καταβολής φόρων συνιστά μονομερή και δυσανάλογη απόφαση της πολιτείας. Σύμφωνα με το ποινικό μας δίκαιο, έγκλημα αποτελεί η πράξη η οποία επιφέρει ποινή. Η ποινή αποτελεί την αντίδραση της πολιτείας σε μία αντικανονική συμπεριφορά του πολίτη, η οποία ενέχει μία ιδιαίτερη κοινωνική απαξία. Το δε έγκλημα πρέπει να είναι ανάλογο προς την ποινή. Με τα ανωτέρω δεδομένα, δεν κρίνεται ότι η ποινικοποίηση της μη καταβολής φόρων ενέχει τόσο έντονο το στοιχείο της κοινωνική απαξίας. Οι πολίτες γνωρίζουν το ζήτημα, ωστόσο δεν εξανέστηνται προκείμενου να δικαιώσουν την επιλογή της πολιτείας να ποινικοποιήσει τις φορολογικές παραβάσεις και άρα να πληρούνται οι συνταγματικές επιβολές της αναλογίας. Άλλωστε, εάν τεθεί το θέμα της διαδικασίας του αυτοφώρου για την καταβολή του ΦΠΑ, πως θα πρέπει να αντιδράσει η πολιτεία για την μη επιστροφή του ΦΠΑ από την ίδια την πολιτεία, όταν εκείνη δεν αποδίδει ήδη παρακρατηθέντες φόρους;
Ακόμη, η πρόταση όπως η μη απόδοση του ΦΠΑ να μετατραπεί σε αδίκημα, το οποίο θα παραγράφεται σε σημαντικά χρονικά διαστήματα, υπερβαίνει κάθε νομική λογική αναλογίας μεταξύ μέτρων και κράτους δικαίου. Άλλωστε, όπως η πολιτεία αξιοποιεί την επιστροφή ΦΠΑ ως μορφή πίστωσης για την ίδια, αναρωτιέται κανείς γιατί να μην διατηρούν και οι πολίτες αυτό το «δικαίωμα». Επίσης, η αύξηση της προκαταβολής φόρου στο 50% προκειμένου να αμφισβητήσει ενώπιον της δικαιοσύνης ο φορολογούμενος κάποιο επιβληθέν πρόστιμο θέτει υπό αμφισβήτηση την ίδια την φύση του κράτους καθώς το μετατρέπει από διαχειριστή και πάροχο σε δεινό εισπράκτορα, διότι μία τέτοια ρύθμιση αποτελεί ουσιαστικό εμπόδιο στο συνταγματικό δικαίωμα της πρόσβασης του πολίτη στη δικαιοσύνη.
Κοντολογίς, τα ανωτέρω αποδεικνύουν ότι η πολιτεία κάνει άκριτη χρήση της νομοθετικής της εξουσίας επιβάλλοντας επιπλέον μέτρα. Οι κινήσεις αυτές δεν εντάσσονται στα πλαίσια μίας πλήρους και σταθερής φορολογικής πολιτικής, η οποία θα βασίζεται σε ουσιαστικές προβλέψεις, επιχειρήματα και μακρόχρονη φορολογική πολιτική. Επιπλέον, αναδεικνύεται ακόμη μία φορά η υπεροχή του κράτους έναντι των αδύναμων πολιτών. Στις 20 Οκτωβρίου 2010, ψηφίστηκε ευρωπαϊκή οδηγία σύμφωνα με την οποία το Δημόσιο θα είναι υποχρεωμένο να πληρώνει τους πιστωτές του μέσα σε 30 μέρες. Δυστυχώς, η πιθανή ενσωμάτωση μίας τέτοιας οδηγίας δεδομένης της σημαντικής άτυπης και μονομερής πίστωσης που απολαμβάνει το δημόσιο από την αλόγιστη καθυστέρηση πληρωμών θα μπορούσε να απειλήσει την ίδια του την ύπαρξη. Ωστόσο, μόνο κατ’ αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να πείσει όλους μας ότι η επιβολή φόρων και κυρίως η είσπραξη τους συνιστά αναπόσπαστο τμήμα μίας υγιούς φορολογικής συνείδησης, όταν το κράτος και οι πολίτες του συναλλάσσονται με ίσους και δίκαιους εκατέρωθεν όρους.
* Επαμεινώνδας Λ. Στυλόπουλος, Δικηγόρος, LL.M.
Αρχικά, η κατάθεση του τρίτου κατά σειρά φορολογικού νομοσχεδίου σε διάστημα μικρότερου του έτους επ΄ ουδενί λόγω δεν συνιστά απόδειξη φορολογικής σταθερότητας. Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι η φορολογική σταθερότητα αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες έλλειψης επενδύσεων στη χώρα μας.
Επιπλέον, η επί της ουσίας ποινικοποίηση της μη καταβολής φόρων συνιστά μονομερή και δυσανάλογη απόφαση της πολιτείας. Σύμφωνα με το ποινικό μας δίκαιο, έγκλημα αποτελεί η πράξη η οποία επιφέρει ποινή. Η ποινή αποτελεί την αντίδραση της πολιτείας σε μία αντικανονική συμπεριφορά του πολίτη, η οποία ενέχει μία ιδιαίτερη κοινωνική απαξία. Το δε έγκλημα πρέπει να είναι ανάλογο προς την ποινή. Με τα ανωτέρω δεδομένα, δεν κρίνεται ότι η ποινικοποίηση της μη καταβολής φόρων ενέχει τόσο έντονο το στοιχείο της κοινωνική απαξίας. Οι πολίτες γνωρίζουν το ζήτημα, ωστόσο δεν εξανέστηνται προκείμενου να δικαιώσουν την επιλογή της πολιτείας να ποινικοποιήσει τις φορολογικές παραβάσεις και άρα να πληρούνται οι συνταγματικές επιβολές της αναλογίας. Άλλωστε, εάν τεθεί το θέμα της διαδικασίας του αυτοφώρου για την καταβολή του ΦΠΑ, πως θα πρέπει να αντιδράσει η πολιτεία για την μη επιστροφή του ΦΠΑ από την ίδια την πολιτεία, όταν εκείνη δεν αποδίδει ήδη παρακρατηθέντες φόρους;
Ακόμη, η πρόταση όπως η μη απόδοση του ΦΠΑ να μετατραπεί σε αδίκημα, το οποίο θα παραγράφεται σε σημαντικά χρονικά διαστήματα, υπερβαίνει κάθε νομική λογική αναλογίας μεταξύ μέτρων και κράτους δικαίου. Άλλωστε, όπως η πολιτεία αξιοποιεί την επιστροφή ΦΠΑ ως μορφή πίστωσης για την ίδια, αναρωτιέται κανείς γιατί να μην διατηρούν και οι πολίτες αυτό το «δικαίωμα». Επίσης, η αύξηση της προκαταβολής φόρου στο 50% προκειμένου να αμφισβητήσει ενώπιον της δικαιοσύνης ο φορολογούμενος κάποιο επιβληθέν πρόστιμο θέτει υπό αμφισβήτηση την ίδια την φύση του κράτους καθώς το μετατρέπει από διαχειριστή και πάροχο σε δεινό εισπράκτορα, διότι μία τέτοια ρύθμιση αποτελεί ουσιαστικό εμπόδιο στο συνταγματικό δικαίωμα της πρόσβασης του πολίτη στη δικαιοσύνη.
Κοντολογίς, τα ανωτέρω αποδεικνύουν ότι η πολιτεία κάνει άκριτη χρήση της νομοθετικής της εξουσίας επιβάλλοντας επιπλέον μέτρα. Οι κινήσεις αυτές δεν εντάσσονται στα πλαίσια μίας πλήρους και σταθερής φορολογικής πολιτικής, η οποία θα βασίζεται σε ουσιαστικές προβλέψεις, επιχειρήματα και μακρόχρονη φορολογική πολιτική. Επιπλέον, αναδεικνύεται ακόμη μία φορά η υπεροχή του κράτους έναντι των αδύναμων πολιτών. Στις 20 Οκτωβρίου 2010, ψηφίστηκε ευρωπαϊκή οδηγία σύμφωνα με την οποία το Δημόσιο θα είναι υποχρεωμένο να πληρώνει τους πιστωτές του μέσα σε 30 μέρες. Δυστυχώς, η πιθανή ενσωμάτωση μίας τέτοιας οδηγίας δεδομένης της σημαντικής άτυπης και μονομερής πίστωσης που απολαμβάνει το δημόσιο από την αλόγιστη καθυστέρηση πληρωμών θα μπορούσε να απειλήσει την ίδια του την ύπαρξη. Ωστόσο, μόνο κατ’ αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να πείσει όλους μας ότι η επιβολή φόρων και κυρίως η είσπραξη τους συνιστά αναπόσπαστο τμήμα μίας υγιούς φορολογικής συνείδησης, όταν το κράτος και οι πολίτες του συναλλάσσονται με ίσους και δίκαιους εκατέρωθεν όρους.
* Επαμεινώνδας Λ. Στυλόπουλος, Δικηγόρος, LL.M.
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...