Παίζοντας με τις λέξεις

• Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Αν είναι κάτι που σίγουρα ξέρουν σε αυτήν την Κυβέρνηση είναι να παίζουν με τις λέξεις. Προσέξατε, βέβαια ότι από την Παρασκευή (την ημέρα που η Τρόικα ανακοίνωσε το γενικό ξεπούλημα για να βρεθούν 50 δις.), το μοναδικό «θέμα» των υπουργών μας, οικονομικών και μη, ήταν να δείξουν ότι δεν τους επιβλήθηκε η απόφαση. Όχι ότι δεν θα την εκτελέσουν, αλλά ότι δεν τους εξανάγκασαν να τη λάβουν.

Ναι, αυτό είναι το μοναδικό μέλημα, της θλιβερής αυτής μηχανής εξουσίας. Και γι’ αυτό, απάντησε, στο εσωτερικό ακροατήριο: «Υπερέβη τα εσκαμμένα η Τρόικα, αλλά δεν θα το ξανακάνει», είπε ο Παπακωνσταντίνου σίγουρος ότι οι τρεις φίλοι του δεν θα τον εκθέσουν ξανά με τέτοιο τρόπο. «Τα 50 δις. δεν είναι αναγκαστικό πρόγραμμα που μας επιβλήθηκε, αλλά ρεαλιστικός και επιτεύξιμος στόχος», δήλωσε ο Πεταλωτής, που λίγο έλειψε να πει ότι παρακαλέσαμε να τον περιλάβουν στη συνέντευξη τους, οι εκπρόσωποι των δανειστών μας. Και λίγο αργότερα έβαλαν έναν υφυπουργό, να πει αυτό που γνώριζαν οι περισσότεροι στα δημοσιογραφικά γραφεία. Ότι, την περασμένη Παρασκευή, η κυβέρνηση είχε μοιράσει ένα non paper στο οποίο αναφερόταν στα 50 δις. αλλά με έναν τρόπο που ωραιοποιούσε την κατάσταση. Ώστε να περάσει δηλαδή την εικόνα ότι η ίδια βάζει μπροστά το ξεπούλημα (ακίνητης περιουσίας και κρατικών επιχειρήσεων) για να φτιάξει μια καλύτερη οικονομία για τα επόμενα χρόνια.

Καλοί μας κύριοι. Η ουσία του non paper είναι ακριβώς ότι… δεν υπάρχει. Ένα χαρτί που απλά ενημερώνει «κάποιους» που είναι πρόθυμοι να αναπαράγουν τις θέσεις τους για το πώς πρέπει να τις μεταδώσουν. Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε μετά να επικαλεστούμε ότι… ξέρετε, εμείς το είχαμε μοιράσει. Γιατί απλά γινόμαστε ρεζίλι. Η αντίδραση, λοιπόν, μου θυμίζει κάτι σαν τον κερατά, που η γυναίκα του πιάνεται δημοσίως στα πράσα, κι εκείνος λέει, ότι… ξέρετε, πήγαινε και με άλλους γιατί είχαμε οικονομικό πρόβλημα, κι έπρεπε να ταΐσουμε τα παιδιά μας. Για την ακρίβεια, μάλιστα, εγώ της πρότεινα να το κάνει.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο τρόπος, όπως έχουν συνηθίσει χρόνια τώρα οι γενιές των διαφόρων κυβερνώντων, που ζούν με ξένα κόλλυβα, αλλά η πραγματικότητα. Και αυτή είναι αμείλικτη. Διότι όποιον τρόπο κι αν βρουν να εκποιήσουν (νοικιάσουν, πουλήσουν, αποκρατικοποιήσουν, κάνουν λίζινγκ, ή ότι θέλετε πέστε εν πάση περιπτώσει) την όποια περιουσία έχει μείνει σε αυτό το έρημο κράτος, τα 50 δις. δεν θα βρεθούν. Πολύ απλά, γιατί και την εκτίμηση της αξίας αυτής την τζόγαραν για να την «πουλήσουν» καλύτερα στα ξένα και εγχώρια συμφέροντα.

Και τότε θα καταλάβουμε όλοι, ότι τα δώσαμε όλα χωρίς καν να έχουμε λύσει το δημοσιονομικό μας. Χωρίς καν να έχουμε πάρει τη διαβεβαίωση ότι θα μας δώσουν την επόμενη δόση. Κι ενώ η πατρίδα και τα σύμβολα της κυριαρχία της θα βρίσκονται πλέον υπό σημαία… ευκαιρίας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση