Ο καθεστωτικός μονόδρομος των πραξικοπημάτων

Κατά κανόνα κάθε αλλαγή σκηνικού για την αναπαλαίωσή του (τη βαπτίζουν «ανανέωση») γίνεται με καθεστωτικά πραξικοπήματα.

Πριν από το κορυφαίο πραξικόπημα τα ισχυρά κέντρα εξουσίας έχουν προβεί σε ποικίλα πολιτικά πραξικοπήματα τα οποία περνάνε για τον πολύ κόσμο σχεδόν απαρατήρητα ή είναι τόσο καθημερινά που συνηθίζουν την κοινωνία, όπως ο χειμώνας μας συνηθίζει στο κρύο.

Η σημερινή κρίση και σήψη του καθεστώτος είναι τόσο βαθιά και αδιέξοδη όπου η πολιτική ιατρική δεν προβλέπει καμία θεραπεία μέσα από τις νόθες και σάπιες «δημοκρατικές» του λειτουργίες.

Καμία προσφυγή στις κάλπες δεν μπορεί να ξεγελάσει και να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό, συνακόλουθα να λύσει το μέγα πρόβλημα της αναπαλαίωσης του πολιτικού σκηνικού.

Αντίθετα, μια προσφυγή στις κάλπες πολύ πιθανό να εκθέσει και να «κάψει» τις νέες πολιτικές εφεδρείες που ετοιμάζουν προσεκτικά, διακριτικά και επιμελώς για να παίξουν τον καταλύτη των εθνικών συναινετικών σχημάτων «σωτηρίας» και των «αρίστων»

Θέλουν νέους «εθνάρχες» και «αρίστους» για να αποτελέσουν τη «συγκολλητική ύλη» ανακύκλωσης και αναπαλαίωσης της καθεστωτικής σαπίλας…

Αυτή, βεβαίως, η «συγκολλητική ύλη» δεν βγαίνει ποτέ μέσα από εκλογές, ιδιαίτερα σε εποχές βαθιάς κρίσης και σήψης, όπως η σημερινή.

Οι νέοι «εθνάρχες» και οι «άριστοι» επιβάλλονται από πάνω, από τα ισχυρά κέντρα της οικονομικής εξουσίας και πάντα πραξικοπηματικά ή με ποικίλους εκβιασμούς του τύπου: «Καραμανλής ή τανκς», «χρεοκοπία ή κυβέρνηση «αρίστων-εθνικών σωτήρων», κ.λπ…

Αυτές τις «χρυσές» εφεδρείες προσπαθούν, μέσα βεβαίως από μεγάλες, ίσως και ανυπέρβλητες δυσκολίες, να κατασκευάσουν σήμερα.

Για το καθεστώς των «νταβάδων» (διεθνών και εγχώριων) είναι μονόδρομος αυτή η πραξικοπηματική επιβολή τέτοιων λύσεων γενικής κατάρρευσης και «έκτακτης ανάγκης».

Αυτό φυσικά, δεν αποκλείει και μία προσφυγή στις κάλπες. Όχι για καταλυτικές λύσεις αναπαλαίωσης, αλλά για καλύτερη προετοιμασία του καθεστωτικού πραξικοπήματος που ετοιμάζεται.

Η αδυναμία να κατασκευαστούν έγκαιρα οι «χρυσές» εφεδρείες των «αρίστων» και κάποιου νέου «εθνάρχη» μπορεί να οδηγήσει σε ένα επιπλέον προπαρασκευαστικό στάδιο εκλογών…

Η κεντρική όμως στρατηγική, η οποία απορρέει από την αδιέξοδη κρίση και σήψη του καθεστώτος, από την υπερχειλίζουσα και διαρκώς διογκούμενη λαϊκή οργή η οποία δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να απορροφηθεί από την εκλογική απάτη, είναι η πραξικοπηματική ΕΠΙΒΟΛΗ της «έκτακτης ανάγκης» και της «εθνικής συναίνεσης».

Αυτή η πραξικοπηματική λύση μπορεί να επιβληθεί με ποικίλες μορφές. Οι πιο πιθανές είναι:

α) Η πρόκληση ενός μεγάλου εθνικού ζητήματος: Μια προβοκάτσια «εθνικών κινδύνων». Π.χ. θερμά επεισόδια και ψευτοσυγκρούσεις με την Τουρκία…
β) Η κατάρρευση της κυβέρνησης με την αποχώρηση βουλευτών της, με πυρακτωμένο το κλίμα των κομματικών εντάσεων…
γ) Η αξιοποίηση της απελπισμένης και εκρηκτικής λαϊκής οργής με προβοκάτσιες «δεκεμβριανών '08», ακριβέστερα χειρότερες από αυτές των «δεκεμβριανών».

Ποια από αυτές τις πραξικοπηματικές λύσεις θα επιλέξουν οι διεθνείς και εγχώριοι «νταβάδες» δεν μπορούμε να «προφητεύσουμε». Το πιθανότερο να γίνει συνδυασμός και των τριών ή δύο από αυτές.

Με τέτοιου είδους πραξικοπήματα θα επιβάλλουν ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ και το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης»: Το καθεστώς της «εθνικής συναίνεσης», των «αρίστων» και του νέου «εθνάρχη»…

Τα κόμματα όλα θα νομιμοποιήσουν αυτό το πραξικόπημα, θα το στηρίξουν ΠΟΛΙΤΙΚΑ, δηλαδή πρακτικά, όπως νομιμοποίησαν και στήριξαν ΠΡΑΚΤΙΚΑ όλα τα πραξικοπήματα που έχουν ήδη συντελεστεί από αυτή την κυβέρνηση.

Περιληπτικά:

Πραξικόπημα 1ον
Το Μάρτη του 2010, σε εντελώς άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών, κατατέθηκε μια πολύ «περίεργη» τροπολογία «κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης», η οποία παρείχε στον πρωθυπουργό το αποκλειστικό δικαίωμα να αναθέτει μελέτες και έργα, να συγκροτεί επιτροπές και ομάδες εργασίας, να καθορίζει τις αμοιβές των μελών τους.

Πραξικόπημα 2ον
Το Μάη του 2010, η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή προς κύρωση το Μνημόνιο. Ουδείς αμφισβήτησε ποτέ ότι το μνημόνιο συνιστά συν τοις άλλοις μια σύμβαση διεθνούς χαρακτήρα μεταξύ της Ελλάδας με διεθνείς οργανισμούς. Αλλά γι' αυτού του τύπου τις συμβάσεις το Σύνταγμα περιλαμβάνει ειδική διάταξη όσον αφορά την κύρωσή τους.

Εδώ καταλύεται ευθέως το Σύνταγμα το οποίο προβλέπει αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων για την κύρωση συμβάσεων από τη Βουλή που αφορούν σε μεταβίβαση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Συνταγματικό πραξικόπημα, λοιπόν, και τα κόμματα εκτός από καταναλωτικές καταγγελίες ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΠΡΑΚΤΙΚΑ το πραξικόπημα με τη συμμετοχή τους στη Βουλή.

Το «επιχείρημα» ότι κάποια κόμματα καταψήφισαν την …κατάλυση του Συντάγματος είναι για στάχτη στα μάτια.

Όταν καταψηφίζεις, ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΣ στις πραξικοπηματικές διαδικασίες, συνεπώς νομιμοποιείς την κατάλυση του Συντάγματος.

Τα κόμματα έπρεπε να ΑΠΕΧΟΥΝ από αυτό το κυβερνητικό πραξικόπημα, να το καταγγείλουν και να κατεβούν στο λαό…

Πραξικόπημα 3ον
Η πραξικοπηματική τροπολογία της κυβέρνησης, αμέσως μετά το πραξικόπημα του Μνημονίου, η οποία νομιμοποιούσε τον εκάστοτε υπουργό των Οικονομικών να προχωρεί σε όποια συμφωνία θέλει με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τα κράτη της ΕΕ, δίχως καμία κοινοβουλευτική επικύρωση: Ούτε αυτή του διακοσμητικού «δημοκρατικού» ντεκόρ της Βουλής.

Εδώ καταργείται ΕΥΘΕΩΣ και το «δημοκρατικό» ντεκόρ!!!

Η τροπολογία αναφέρει:

«Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις εισάγονται στη Βουλή για συζήτηση και ενημέρωση. Ισχύουν και εκτελούνται από της υπογραφής τους».

Τα κόμματα τα οποία ωρύονται δήθεν για τα κυβερνητικά ανδρείκελα ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ την πραξικοπηματική πολιτική των ανδρεικέλων με τη συμμετοχή τους στα κυβερνητικά, κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα.

Το Σύνταγμα καταλύθηκε, η Βουλή καταλύθηκε και ως διακοσμητικό «δημοκρατικό» ντεκόρ και τα κόμματα ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ στη Βουλή και απλώς ψήφιζαν ή καταψήφιζαν!!!!!!!!

Και το ΚΚΕ, έρχεται απλώς να μας πει σήμερα ότι τα «αιτήματά» του για ονομαστική ψηφοφορία «απορρίφθηκαν».

Καλά ούτε ίχνος τσίπας δεν έχει; Συμμετέχει στις πραξικοπηματικές διαδικασίες και δημαγωγεί γιατί τα «αιτήματά» του «απορρίφθηκαν»!!!

Πραξικόπημα 4ον
Τον Ιούνη του 2010 η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή, έτσι για τα μάτια, τη δανειακή σύμβαση με την τρόικα: Μια κατάπτυστη συμφωνία, με την οποία η Ελλάδα υπάγεται υπό το «αγγλικό δίκαιο», όσον αφορά τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, των δανειστών και των ξένων τοκογλύφων.

Προβλέπει μεταξύ άλλων αυτή η σύμβαση:

«Ο δανειολήπτης (σ.σ. η Ελλάδα) αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή που πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση ή αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του».

Το νέο πραξικόπημα καθιστά «υπέρτατο νόμο» του κράτους το Μνημόνιο που συνέταξε η κυβέρνηση και συνυπέγραψε με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Και συμπληρώνεται με νέο πραξικόπημα το οποίο απαγορεύει ακόμα και κάθε συζήτηση στη Βουλή για τη Σύμβαση!!!

Και μόνο αυτά αναδεικνύουν περίτρανα τη διαλεκτική του φαύλου κύκλου των καθεστωτικών πραξικοπημάτων: Από πραξικόπημα σε πραξικόπημα…

Και τα κόμματα καταναλώνουν δημαγωγίες κοκορομαχίας, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ στο «πλαίσιο» των πραξικοπημάτων και νομιμοποιώντας ΠΟΛΙΤΙΚΑ αυτόν τον πραξικοπηματικό κατήφορο.

Ο καθεστωτικός αυτός μονόδρομος των πραξικοπημάτων οδηγεί στο κεντρικό πολιτικό πραξικόπημα ΕΠΙΒΟΛΗΣ της «εθνικής συναίνεσης», που περιγράψαμε παραπάνω…

ΟΛΟΙ είναι μέσα σε αυτό το ύπουλο πραξικοπηματικό παιχνίδι και κυρίως οι εκκολαπτόμενες εφεδρείες των νέων «εθναρχών» και «αρίστων»…

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση