Δε φταίει ο “Τιτανικός” που έπεσε στο παγόβουνο. Ο κυβερνήτης φταίει

Περί ασύλου, και όχι μόνον, το ανάγνωσμα. Υπάρχουν σίγουρα πολλοί τρόποι για να προσεγγίσει κανείς το θέμα του ασύλου: ο νομικός τρόπος. ο πολιτικός τρόπος, ο θεσμικός τρόπος κ.α. Υπάρχει και ο τρόπος του Σαμαρά. Ο καθαρός τρόπος. « Το άσυλο πρέπει να καταργηθεί». Όχι τα περίεργα του στυλ κατάργηση de jura, de facto, de mufa κ .λπ., αλλά να καταργηθεί. Basta.

Πραγματικά, 35 και πλέον χρόνια από τη μεταπολίτευση, αδυνατώ να κατανοήσω την ανάγκη διατήρησης αυτού του μηχανισμού διάλυσης του δημόσιου πανεπιστημίου, καταστροφής δημόσιας περιουσίας και κατασπατάλησης κρατικών πόρων. Δεν γνωρίζω τι εξαρχής οδήγησε το νομοθέτη στη διαμόρφωση αυτού του καθεστώτος, όμοιο του οποίου δεν πρέπει να υπάρχει σε άλλη χώρα (επ’ αυτού δέχομαι διορθώσεις). Για να αποτρέψει παρόμοια φαινόμενα εισβολής στους πανεπιστημιακούς χώρους ίσως; Από μια νέα χούντα; Με το φτωχό μου το μυαλό, πόσο πιθανό μπορεί να είναι αυτό σήμερα;

Και αν αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί, σιγά μη σεβαστούνε το άσυλο για να μπουκάρουνε. Έχουμε φτάσει στο σημείο να καταλύεται γύρω μας κάθε γνωστός και άγνωστος νόμος, αλλά το άσυλο είναι εκεί. Αγέρωχο. Αδιαπραγμάτευτο. Κόκκινη γραμμή. Όπως τουλάχιστον το εκλαμβάνω, τα τελευταία χρόνια το άσυλο αποτελεί πέπλο νόμιμης προστασίας σε κάθε μορφή τρομοκράτη, εκβιαστή, ληστή, καταστροφέα και, εν γένει, δυνάστη του κοινωνικού συνόλου.

Για να μιλήσουμε επί της ουσίας, ποιος θα δεχόταν το, ας πούμε, 5% της ακίνητης περιουσίας του να βρισκόταν μόνιμα υπό κατάληψη. Κι όμως, αυτό συμβαίνει στα πανεπιστήμιά μας. Κτίρια που χρησιμοποιούνται ως βιοτεχνίες μολότοφ, ως καταφύγια ληστών, για σχεδιασμό εγκληματικών ενεργειών, ως κατοικίες λαθρομεταναστών. Το ελληνικό πανεπιστήμιο απεικονίζει όλο το φάσμα της νεοελληνικής φαιδρότητας.

Να μιλήσουμε για τους πανεπιστημιακούς δασκάλους μας; Τις πρυτανικές αρχές; Την ακαδημία αθηνών (επίτηδες χωρίς κεφαλαία αρχικά). Η πλειοψηφία των παρεμβάσεών τους έχουν να κάνουν με τη διατήρηση του ασύλου. Ψευδεπίγραφες αριστερίστικες ανησυχίες. Ανύπαρκτοι οι περισσότεροι από τις κρίσιμες στιγμές που περνά η Ελλάδα. Χωρίς λόγο, χωρίς πρωτοβουλία, χωρίς πυγμή. Δε ζητώ προγκρόμ εναντίον τους. Ζητώ αξιοκρατία, καθιέρωση αξιολόγησης, επαναφορά της κοινής λογικής.

Αλλά και τι να πει κανείς για τη συντεταγμένη Πολιτεία; Θλίβομαι όταν αδυνατούν να συνεννοηθούν δυο υπουργοί για τα στοιχειώδη. Εκνευρίζομαι όταν δεν μπορώ να περπατήσω βράδυ στην Αθήνα. Εξοργίζομαι όταν δεκάδες λαθρομετανάστες φτάνουν ανενόχλητοι στο κέντρο της πρωτεύουσας και καταλύουν στη νομική σχολή. Σε αυτή ακριβώς τη σχολή από όπου αποφοιτούν οι αυριανοί γνώστες και φύλακες των νόμων. Ο συμβολισμός δε θα μπορούσε να είναι ισχυρότερος. Τα παίρνω στο κρανίο όταν παραχωρούν εν μια νυχτί τη Χώρα στους πιστωτές της με το μνημόνιο. Ζούμε στη χώρα, όπου δεν παραιτείται κανείς υπουργός. Δεν υπάρχει, άλλωστε, λόγος. Κανείς σχεδόν δεν τιμωρείται από τους πολίτες για τις επιλογές του.

Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι, παραθέτω σύντομο απόσπασμα από τη γνωμάτευσή του Λεωνίδα Κύρκου για τους κομμουνιστές ηγέτες κατά τον εμφύλιο:

«Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο –τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν– θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά. Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία φιλοδοξούσαν να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο. Κι όμως εκείνη την εποχή τους έβλεπα σαν γίγαντες».

Δε φταίει πατριώτες ο Τιτανικός που έπεσε στο παγόβουνο. Ο κυβερνήτης φταίει. Κι’ όμως, αυτοί οι απίστευτοι τύποι συνεχίζουν να διοικούν τη Χώρα μας σε κρίσιμες στιγμές. Αυτούς ψήφισε ο ελληνικός λαός. Εμείς τους το επιστρέψαμε.

Anti Κοινοβουλευτικός

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση