Οι κρυμμένες λύσεις...

Τον περασμένο Φλεβάρη ρεπορτάζ (εφημερίδα Ποντίκι) που ουδέποτε διαψεύστηκε είχε αποκαλύψει ότι η ελληνική κυβέρνηση ενημερώθηκε εγγράφως από τη Ρωσία για την ύπαρξη εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή της υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου. Η εν λόγω πληροφορία περιγράφει την τελευταία απέλπιδα προσπάθεια της Μόσχας να διατηρήσει τη δυναμική μιας ελληνορωσικής στρατηγικής σχέσης, την οποία ωστόσο δεν εκτίμησε ως ωφέλιμη για τη χώρα η ελληνική κυβέρνηση.Ο Γιώργος Παπανδρέου προτίμησε τη «σιγουριά» της αμερικανικής αγκάλης, φροντίζοντας να οδηγήσει γρήγορα τη χώρα στην… προστατευτική σκέπη του (αμερικανικού) Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δημιουργώντας μάλιστα την Κερκόπορτα από την οποία ο αμερικανικός παράγοντας «τρύπωσε» εντός της ευρωζώνης.

Η στρατηγική επιλογή του Παπανδρέου θα κριθεί από την ιστορία και κυρίως από το ποιος θα είναι ο νικητής σε αυτόν τον άγριο νομισματικό – οικονομικό (προς το παρόν) πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας. Οι συνέπειες, ωστόσο, αυτής της επιλογής αποτυπώνονται ήδη στην οικονομική – διπλωματική ζωή της χώρας ως εξής:

• Η Ελλάδα είναι υπό δυσμενή αναδιάρθρωση (επιμήκυνση) του χρέους της. Σε γενικές γραμμές αυτό σημαίνει ότι έπειτα από δέκα χρόνια τα 110 δισεκατομμύρια ευρώ που έντοκα μας δάνεισε το ΔΝΤ και οι ΕΕ θα έχουν γίνει 240.
• Όλα δείχνουν ότι μέσω του ΔΝΤ οι Αμερικανοί θα είναι οι διαχειριστές της ελληνικής αδυναμίας να εξυπηρετήσουν το κολοσσιαίο χρέος. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το «νέο» χρέος δεν υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία (που θα επέτρεπε την άρνησή του) αλλά στη δανειακή σύμβαση του μνημονίου.
• Με βάση τη δανειακή Σύμβαση οι πιστωτές, όταν το αποφασίσουν θα μας πάρουν στα αγγλοσαξονικά δικαστήρια (μαζί με τα σώβρακα) και ό,τι αξίζει και δεν έχει μέχρι τότε ξεπουληθεί…
• Όλα τα παραπάνω περιγράφουν σαφέστατα μια χώρα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας, όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ή προτεκτοράτο για χάρη συντομίας…

Ως προτεκτοράτο η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να προβάλει απαιτήσεις ούτε να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της. Οι πολιτικές της επιλογές σε μείζονα ζητήματα προϋποθέτουν τη σύμφωνη γνώμη του «προστάτη», ο οποίος προφανώς θα φροντίσει για την εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων.

Μέσα από αυτό το πρίσμα αποκτούν μια άλλη (θλιβερή) διάσταση όλα όσα ακούγονται αυτό το διάστημα περί των πλούσιων κοιτασμάτων υδατανθράκων που βρίσκονται στην επικράτεια της χώρας. Η διαχείριση των υπαρκτών ή εικαζόμενων κοιτασμάτων βρίσκεται ήδη, όπως και οι υπόλοιποι τομείς της ελληνικής οικονομίας, στα χέρια των «προστατών» της.

Ακόμη και αυτή η ίδια επικράτεια της χώρας, ας μην το ξεχνάμε, είναι υπό διαπραγμάτευση. Και δεν μιλάμε μόνο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Μιλάμε για την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου, εκεί όπου αποδεδειγμένα πια υπάρχουν σοβαρά κοιτάσματα φυσικού αερίου.

Η ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, βρίσκεται πολύ κοντά στην απόφαση να «αφήσει έξω» από την ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση για τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων στο Αιγαίο την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου. Με αυτόν τον τρόπο θα απολέσει στην πράξη το δικαίωμά της να εκμεταλλευτεί τους πόρους στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη που έχει αυτό το ελληνικό νησί.

Κατά τα λοιπά ο πρωθυπουργός την προ δεκαπενθημέρου τη βουλή ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να προχωρήσει σε συμφωνίες για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, όσο διάστημα η Τουρκία διατηρεί την απειλή πολέμου κα τις θεωρίες περί γκρίζων ζωνών. Αυτό που δεν είπε ο πρωθυπουργός είναι αν μπορεί να υπάρξει ελληνοτουρκική συμφωνία στο Αιγαίο, με δεδομένη την αμφισβήτηση της ΑΟΖ στο Καστελόριζο…

Όπως όλα δείχνουν οι διαπραγματεύσεις Ελλάδας και Τουρκίας για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο προχωρούν ταχύτατα. Μάλιστα σχετικές πληροφορίες κάνουν λόγο για μια συμφωνία που θα επιτρέπει κατά περίπτωση την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων πέραν των 6 μιλίων δημιουργώντας την εικόνα των «δοντιών» μιας χτένας.

Σημαντική λεπτομέρεια: Στην ελληνική ομάδα που διαπραγματεύεται τι θα δώσει και τι θα πάρει από την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο δεν υπάρχει γεωλογική επιστημονική υποστήριξη. Αντίθετα, οι Τούρκοι γνωρίζουν επακριβώς τι μπορεί να υπάρχει και τι όχι σε κάθε κομμάτι της υπό διαπραγμάτευσης υφαλοκρηπίδας.

Συνοψίζοντας, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση πιέζεται ασφυκτικά από τους «προστάτες» όχι μόνο να κλείσει το θέμα στο Αιγαίο, αλλά και να εγκαταλείψει (για διευθέτηση στο μέλλον , στην καλύτερη περίπτωση) το δικαίωμα της ΑΟΖ στο Καστελόριζο. Αυτό πρακτικά σημαίνει—εκτός από τα ενδεχόμενα κέρδη από τα κοιτάσματα—η Ελλάδα χάνει τη σύνδεσή της με την Κυπριακή ΑΟΖ.

Η κυβέρνηση, όπως υποστηρίζουν παράγοντές της, αυτήν την περίοδο της απόλυτης αδυναμίας δεν θα επιθυμούσε κανενός είδους νταραβέρι με την Αγκυρα για ζητήματα που έχουν να κάνουν με πλουτοπαραγωγικούς πόρους. Οι εν λόγω επισημάνσεις, ωστόσο, περιγράφουν:

• είτε την κυβερνητική διγλωσσία καθώς η Αθήνα έσπευσε να αναθερμάνει τις ελληνοτουρκικές συζητήσεις
• είτε την αδυναμία της να αρνηθεί τις εντολές του προστάτη
• είτε απλώς την ανικανότητα που χαρακτηρίζει πάγια την ελληνική (κυβερνητική) διοίκηση.

Καθώς το παιχνίδι των ερευνών για υδρογονάνθρακες στην ανατολική Μεσόγειο έχει ανοίξει και εταιρείες – κολοσσοί προσθέτουν την πίεσή τους για άδειες ερευνών και εκμετάλλευσης, η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Η ανακοίνωση της δημιουργίας του Δημόσιου Φορέα Ερευνών και εκμετάλλευσης που (ξανα)ανακοινώθηκε θα μοιράσει στις εταιρείες όποια από τα ελληνικά οικόπεδα δεν αμφισβητούνται στη Δυτική Ελλάδα…

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση