Η Τουρκία υποκρίνεται πως σέβεται τους όρους της συμφωνίας του Ελσίνκι

• Καθήκον, λοιπόν, της Ελληνικής κυβέρνησης είναι, σταθμίζοντας το Εθνικό συμφέρον, να βρίσκεται σε συνεχή επαγρύπνηση, να ενημερώνει συνεχώς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και να εκπέμπει ξεκάθαρο σταθερό μήνυμα στην Τουρκία πως δεν θα κάνει πίσω και θα ασκήσει το δικαίωμα της αρνησικυρίας (veto)

Του Δημήτρη Κ. Σαρρή
Η Ελλάδα τάχθηκε, εξʼ αρχής υπέρ της ουσιαστικής υποψηφιότητας της Τουρκίας, για ένταξη της στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, και όχι μιας «εικονικής». Η ουσία αυτής της επιλογής έγκειται στη διασφάλιση της δυνατότητας να υπάρχει ο απαιτούμενος έλεγχος και η υποστήριξη για τη σταδιακή πορεία της Τουρκίας προς την ενσωμάτωση του κοινοτικού κεκτημένου και την αποδοχή, από μέρους της, των γενικότερων κριτηρίων επί των οποίων εδράζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα (σημ. τα ελάχιστα και απόλυτα κριτήρια της Κοπεγχάγης).
Αντίθετα μια «εικονική» υποψηφιότητα δεν θα ήταν αποδεκτή, εφόσον θα παρείχε την ιδιότητα της υποψήφιας χώρας (ικανοποιώντας το βασικό στόχο της Τουρκίας) χωρίς να εξασφαλίζει εργαλεία ελέγχου για την προσαρμογή της στις υποχρεώσεις της και φυσικά, συμμόρφωσης με τις δημοκρατικές αρχές, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ.
Εξάλλου μια «εικονική» υποψηφιότητα δεν θα βοηθούσε την Τουρκία να διασφαλίσει την ουσιαστική προσέγγισή της προς την Ε.Ε, με άλλα λόγια τον εξευρωπαϊσμό της. Ο χαρακτηρισμός όμως της Τουρκίας ως υποψήφιας χώρας συνδέθηκε με την υπογραφή της λεγόμενης «εταιρικής σχέσης» της Ε.Ε με την Τουρκία, που καμιά φορά ονομάζεται και «Οδικός χάρτης», στο περιεχόμενο της οποίας θα κληθεί να ανταποκριθεί η Τουρκία από την υποψηφιότητά της, μέχρι την έναρξη των ουσιαστικών ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
Αυτό το «πλαίσιο» συνεπάγεται την ανάληψη ουσιαστικότατων πραγματικών υποχρεώσεων για την Τουρκία, η μη τήρηση των οποίων θα ανακόψει την ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος χώρας. Ουσιαστικά επιτυγχάνεται έτσι η υλοποίηση ενός μηχανισμού ελέγχου και παρακολούθησης της Τουρκίας από τα αρμόδια θεσμικά όργανα της Ε.Ε, στα οποία συμμετέχει και η Ελλάδα.
Βάσει της «εταιρικής σχέσης» λοιπόν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ελέγχει την πορεία εκπλήρωσης των προτεραιοτήτων που αυτή θέτει.
Τα κράτη - μέλη της Ε.Ε μπορούν να χρησιμοποιήσουν την «πολιτική δυνατότητα» που τους παρέχεται από την «εταιρική σχέση» κατά την ενταξιακή διαπραγμάτευση με την Τουρκία και να παρεμβαίνουν στον πολιτικό διάλογο μʼ αυτήν.
Στις «εταιρικές σχέσεις», γενικότερα, προβλέπονται βραχυπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι στόχοι, βάσει των κριτηρίων της Κοπεγχάγης και αναθεωρούνται κάθε χρόνο.
Αναλόγως, είτε στους βραχυπρόθεσμους είτε στους μακροπρόθεσμους στόχους, προβλέπονται ιδιαίτερα, κατά χώρα, κριτήρια. Π.χ. προσπάθειες για επίλυση πολιτικού προβλήματος για την Κύπρο, μέριμνα για παιδιά και τσιγγάνους, καθώς και αποστρατικοποίηση της αστυνομίας στη Ρουμανία, βελτίωση της κατάστασης των τσιγγάνων στην Ουγγαρία και Σλοβακία, καθώς και η καθιέρωση νομοθεσίας μειονοτικών γλωσσών για τη Σλοβακία, ρυθμίσεις για γλωσσικό ζήτημα και μέτρα για τους αλλοδαπούς στη Λετονία και την Εσθονία, ρυθμίσεις για εξάλειψη των εθνικών διακρίσεων και προγράμματα για τους τσιγγάνους στη Βουλγαρία, επίλυση των συνοριακών προβλημάτων της Σλοβενίας με την Κροατία, βελτίωση της κατάστασης των τσιγγάνων στην Τσεχία κλπ.
Η αποτίμηση των ετησίων εκθέσεων προόδου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να συμφωνούν με το περιεχόμενο των «εταιρικών σχέσεων» και αντίστροφα.
Η Ελλάδα έχει πικρή εμπειρία, τριάντα πέντε χρόνων, από μία Τουρκία επιθετική, η οποία δρούσε εκτός κανόνων.
Συνεπώς ο στόχος μας για μια Τουρκία που να δεσμεύεται από κανόνες και να ελέγχεται, να έχει δε να χάσει πολλά πράγματα από τη μη τήρηση τους, έχει ήδη επιτευχθεί.
Άλλωστε είναι σαφώς προτιμότερο, όταν έχεις ένα σκυλί πεινασμένο και περιπλανώμενο γύρω από το φράχτη του σπιτιού σου, να είναι «δεμένο» και «χορτάτο»...
Είχαμε υπογραμμίσει, σε προηγούμενο σημείωμα μας ότι η επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού θα αποτελέσει ένα κρίσιμο τέστ κατά πόσο η Τουρκία επιθυμεί ειλικρινά την Ευρωπαϊκή της πορεία.
Ο απολογισμός όμως της πολυδιαφημισμένης επίσκεψης αυτής ήταν τελικά φτωχός.
Αναμφισβήτητα ο μόνος όρος, της Συμφωνίας του ΕΛΣΙΝΚΙ, ο οποίος υλοποιήθηκε ήδη, είναι αυτός ο οποίος αφορούσε στην απεξάρτηση της ΕΝΤΑΞΙΑΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ της Κύπρου προς την Ε.Ε.,από την πρόοδο του Κυπριακού προβλήματος ,το οποίο είναι βαλτωμένο μέχρι και σήμερα.
Αντίθετα οι άλλοι δύο όροι α) Η αποδοχή, από την Τουρκία, του Δικαστηρίου της Χάγης, ως όργανο επίλυσης των Ελληνοτουρκικών διαφορών(Αιγαίο) και β) Ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου ,όπως καθορίζεται από δεκάδες αποφάσεις του Ο.Η.Ε.(Κυπριακό) δεν παρουσίασαν καμία ουσιαστική πρόοδο .
Ωμή καθημερινότητα όμως αποτελούν οι “γκρίζες ζώνες” στο Αιγαίο, οι συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου μας ,από την αεροπορία και το ναυτικό της γείτονος (για τις οποίες ο κ.Ερντογάν… επέπληξε τους δημοσιογράφους που αναδεικνύουν το ζήτημα…), καθώς και η αδιαλλαξία της για την αποδοχή μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό πρόβλημα, 36 χρόνια μετά την εισβολή και κατοχή του 40% του Κυπριακού εδάφους από τον Τουρκικό ΑΤΤΙΛΑ, για το οποίο, όπως και για το Αιγαίο, την υφαλοκρηπίδα και το δικαστήριο της ΧΑΓΗΣ τήρησε σιγήν ιχθύος…
Και οι 21 δε νέες συμφωνίες που υπεγράφησαν από τους Έλληνες Υπουργούς και τους Τούρκους ομολόγους τους, αφορούσαν και μόνο θέματα “χαμηλής πολιτικής” οικονομικού η κοινωνικού χαρακτήρα.
Θέματα «υψηλής πολιτικής» αποσιωπήθηκαν κατά τρόπο εύγλωττο, γεγονός που σημαίνει ότι 11 χρόνια μετά το Ελσίνκι η Τουρκία δεν συμμορφώνεται με τους 2 σοβαρότερους από τους 3 όρους της επίμαχης συμφωνίας, ενώ γνωρίζει ότι η εκπλήρωση τους αποτελεί την ικανή και αναγκαία συνθήκη για την Ευρωπαϊκή της ένταξη…
Η πολυπρόσωπη δε και με τυμπανοκρουσίες Τουρκική “εκστρατεία” στην Ελλάδα, υπό τον Ερντογάν, ήταν ένα επικοινωνιακό τρικ της Τουρκίας παραπλάνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι δήθεν έχει επιτευχθεί, ουσιαστική και σε βάθος πρόοδος στη χώρα αυτή και έχουν θεαματική βελτίωση οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Με την επίσκεψη Ερντογάν, η Τουρκία κέρδισε κάποιο χρόνο και δεν είναι αναγκασμένη, για το εγγύς, τουλάχιστον μέλλον, να απολογηθεί στην Ε.Ε. για την μη συμμόρφωση της στους όρους της συμφωνίας του Ελσίνκι.
Διαφαίνεται, λοιπόν, ότι η Τουρκική ηγεσία, λόγω του ότι είναι υποχείριο των στρατοκρατών της Άγκυρας και δέσμια των εποίκων του Τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, δεν έχει σκοπό η δεν μπορεί να δώσει λυτρωτική λύση ούτε στο Κυπριακό ούτε στο Αιγαιακό πρόβλημα και προσπαθεί να άρει τις όποιες επιφυλάξεις της Ελλάδας με συμφωνίες σε δευτερεύοντα θέματα, υποκλέπτοντας την συναίνεση μας η την ανοχή μας, παραπλανώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δήθεν σέβεται τους όρους της συμφωνίας του Ελσίνκι.
Καθήκον, λοιπόν, της Ελληνικής κυβέρνησης είναι, σταθμίζοντας το Εθνικό συμφέρον, να βρίσκεται σε συνεχή επαγρύπνηση, να ενημερώνει συνεχώς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και να εκπέμπει ξεκάθαρο σταθερό μήνυμα στην Τουρκία πως δεν θα κάνει πίσω και θα ασκήσει το δικαίωμα της αρνησικυρίας (veto), σαν ύστατο όπλο ακύρωσης της προοπτικής ένταξη της γειτονικής χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, στόχο που φαίνεται να επιθυμεί διακαώς αν συνεχίσει να επιδεικνύει στην πράξη απροθυμία συμμόρφωση της στους όρους που τέθηκαν με σαφήνεια στο ΕΛΣΙΝΚΙ…
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση