Η Τουρκία είναι πλέον ο "τοπικός αντιπρόσωπος" των ΗΠΑ στην περιοχή μας
Είναι άραγε θέμα διεθνών συγκυριών ή
οφείλεται στην ανικανότητα των Ελλήνων;
Οι προβλέψεις των τελευταίων δύο μηνών επιβεβαιώθηκαν. Ατυπα, αλλά ουσιαστικά, η Τουρκία είναι πλέον ο βραχίονας της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή. Κι αυτή είναι μια πραγματικότητα, την οποία ούτε ν αγνοήσουμε πρέπει, ούτε να υποβαθμίσουμε είναι δυνατό, μια και μας αφορά άμεσα. Φτάνει, βέβαια, και τα σωστά διδάγματα ν αντλήσουμε και την επιβαλλόμενη σοβαρότητα να επιδείξουμε.
ΚΑΙ ΤΑ διδάγματα ούτε πολλά, ούτε δύσκολα είναι. Ουσιαστικά συνοψίζονται στην αδιαμφισβήτητη διαπίστωση ότι στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων η τουρκική εξωτερική πολιτική κινήθηκε προγραμματισμένα και μεθοδικά, έτσι ώστε να διευρύνει την επιρροή της στην περιοχή, να κλείσει μέτωπα, να δημιουργήσει συμμαχίες και να καταστεί έτσι όχι μόνο χρήσιμη αλλά και απαραίτητη στη νέα αμερικανική κυβέρνηση, για την προώθηση μιας νέας πολιτικής στη Μέση Ανατολή.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ώρα η ελληνική εξωτερική πολιτική ακολούθησε, στην περίοδο της νεοδημοκρατικής πενταετίας, την αντίθετη ακριβώς πορεία. Υπακούοντας σε μια εσωστρεφή λογική, που ήθελε τη χώρα να μεταβάλλεται σε απαθή και άβουλο παρατηρητή των εξελίξεων, έφτασε να χάσει τα ερείσματα που με προσπάθειες χρόνων είχε αποκτήσει, να απολέσει την επιρροή σε περιοχές και λαούς με τους οποίους παραδοσιακά συνδεόταν και να καταφύγει σε φτηνής επικοινωνιακής αξίας τεχνάσματα, προκειμένου να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνει.
ΚΑΙ ΑΥΤΗ ακριβώς η λογική χαρακτήριζε την πολιτική της και τις μέρες αυτές. Την ώρα που η τουρκική διπλωματία απολάμβανε το αποτέλεσμα των κόπων της και δεν δίσταζε να προβάλλει αξιώσεις για την ικανοποίηση και άλλων αιτημάτων ή και απαιτήσεών της, η ελληνική διπλωματία έκρινε ότι ανταποκρινόταν στον ρόλο και στις υποχρεώσεις της, αποσπώντας ένα χαμόγελο, ένα συγκαταβατικό χτύπημα στην πλάτη ή μια θέση για κάποιον αξιωματούχο, προκειμένου να την εξαργυρώσει επικοινωνιακά.
ΟΠΩΣ και να είναι, όμως, το νέο τοπίο έχει ήδη διαμορφωθεί. Και μέσα σ' αυτό θα πρέπει να κινηθεί υποχρεωτικά η χώρα. Αλλά με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και όχι με επικοινωνιακού χαρακτήρα σαπουνόφουσκες.
οφείλεται στην ανικανότητα των Ελλήνων;
Οι προβλέψεις των τελευταίων δύο μηνών επιβεβαιώθηκαν. Ατυπα, αλλά ουσιαστικά, η Τουρκία είναι πλέον ο βραχίονας της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή. Κι αυτή είναι μια πραγματικότητα, την οποία ούτε ν αγνοήσουμε πρέπει, ούτε να υποβαθμίσουμε είναι δυνατό, μια και μας αφορά άμεσα. Φτάνει, βέβαια, και τα σωστά διδάγματα ν αντλήσουμε και την επιβαλλόμενη σοβαρότητα να επιδείξουμε.ΚΑΙ ΤΑ διδάγματα ούτε πολλά, ούτε δύσκολα είναι. Ουσιαστικά συνοψίζονται στην αδιαμφισβήτητη διαπίστωση ότι στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων η τουρκική εξωτερική πολιτική κινήθηκε προγραμματισμένα και μεθοδικά, έτσι ώστε να διευρύνει την επιρροή της στην περιοχή, να κλείσει μέτωπα, να δημιουργήσει συμμαχίες και να καταστεί έτσι όχι μόνο χρήσιμη αλλά και απαραίτητη στη νέα αμερικανική κυβέρνηση, για την προώθηση μιας νέας πολιτικής στη Μέση Ανατολή.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ώρα η ελληνική εξωτερική πολιτική ακολούθησε, στην περίοδο της νεοδημοκρατικής πενταετίας, την αντίθετη ακριβώς πορεία. Υπακούοντας σε μια εσωστρεφή λογική, που ήθελε τη χώρα να μεταβάλλεται σε απαθή και άβουλο παρατηρητή των εξελίξεων, έφτασε να χάσει τα ερείσματα που με προσπάθειες χρόνων είχε αποκτήσει, να απολέσει την επιρροή σε περιοχές και λαούς με τους οποίους παραδοσιακά συνδεόταν και να καταφύγει σε φτηνής επικοινωνιακής αξίας τεχνάσματα, προκειμένου να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνει.
ΚΑΙ ΑΥΤΗ ακριβώς η λογική χαρακτήριζε την πολιτική της και τις μέρες αυτές. Την ώρα που η τουρκική διπλωματία απολάμβανε το αποτέλεσμα των κόπων της και δεν δίσταζε να προβάλλει αξιώσεις για την ικανοποίηση και άλλων αιτημάτων ή και απαιτήσεών της, η ελληνική διπλωματία έκρινε ότι ανταποκρινόταν στον ρόλο και στις υποχρεώσεις της, αποσπώντας ένα χαμόγελο, ένα συγκαταβατικό χτύπημα στην πλάτη ή μια θέση για κάποιον αξιωματούχο, προκειμένου να την εξαργυρώσει επικοινωνιακά.
ΟΠΩΣ και να είναι, όμως, το νέο τοπίο έχει ήδη διαμορφωθεί. Και μέσα σ' αυτό θα πρέπει να κινηθεί υποχρεωτικά η χώρα. Αλλά με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και όχι με επικοινωνιακού χαρακτήρα σαπουνόφουσκες.
Αναρτήσεις
Η χωρα μας συμφωνα με μεγαλους επιστημονες στην ελλαδα αλλα και στο εξωτερικο εχει σε ορισμενα σημεια στο αιγαιο πελαγος εκμεταλευσιμα μεχρι σημειου ενεργειακης απεξαρτισης,πετρελαιο και φυσικο αεριο,αλλα λογο αντιδρασεων της τουρκιας δεν κανουμε εξοριξη ουτε καν ερευνα.Η ιστορια μας διδασκει οτι μονο με τη Στρατιωτικη ισχυ επιβαλεις τα συμφεροντα και την εξωτερικη πολιτικη σου.Καναμε πολλες αγορες του αιωνα αλλες σε χρησιμα αλλα τις περισοτερες φορες σε αχρηστα πολεμικα υλικα διςεκατομηρια σε μιζες το αποτελεσμα να απειλουμαστε απο τους αβαπτιστους με πολεμο.Που καταληγουμε.ΟΧΙ 6 Fremm αλλα 15.ΟΧΙ 40 Eurofiter αλλα 150.Αυτο σημενη Δυναμη,αυτοπεποιθεση,χιληαδες νεες θεσεις εργασιας.Χαραζουμε την εξωτερικη μας πολιτικη συμφωνα με τα δικα μας συμφερωντα.
ΑπάντησηΔιαγραφή