Μία αληθινή ιστορία (Νο2)

Ήταν ήδη 8 το απόγευμα. Είχαν περάσει 6 ώρες που βρέθηκε μέσα ση φυλακή. Δεν σηκώθηκε καθόλου από το κρεβάτι του, ούτε για το φαγητό. Όταν άνοιξαν οι πόρτες διάφοροι μπήκαν μέσα στον θάλαμο και τον κοίταζαν περίεργα. Ήξεραν ήδη την ιδιότητά του, το επάγγελμά του, μπορεί και το όνομά του. Δεν ήξερε πως ένιωθαν γι αυτόν, αλλά έπρεπε να βρει κάποια προστασία.
Ο εύσωμος και γυμνασμένος νεαρός είχε βγει για φαγητό, αλλά δεν βγήκε για προαυλισμό. Προτίμησε να καθήσει κι αυτός στον θάλαμο. Κάπνιζε τα τσιγάρα που έκανε τράκα και τον κοίταζε. Έμοιαζε να είναι ένα καλό παιδί… Τι αντίθεση! Καλό παιδί στην φυλακή… Είχε χρόνο όμως μπροστά του για να μάθει όλα όσα του χρειάζονταν για όλους.
- Αύριο θα σου δώσω 2 πακέτα τσιγάρα, μην ανησυχείς. Όσο είμαι εγώ εδώ, δεν θα έχεις καμία ανάγκη…
- Ευχαριστώ πολύ, είσαι πρώτος μάγκας… Χαμογέλασε ο νεαρός. Με λένε Νίκο, ό,τι χρειαστείς θα είμαι δίπλα σου.
Ήταν πολύ νέος για να τον προστατέψει, αλλά ήταν καλός τουλάχιστον για να τρομάξει μερικούς λεχρίτες, γύφτους και κλεφτρόνια, ώστε να μείνουν μακριά του. Έπρεπε να βρει το «αφεντικό» της φυλακής και να κερδίσει την εύνοιά του.
Οι πόρτες έκλεισαν και πάλι, αλλά ένα κρεβάτι παρέμενε στρωμένο και κενό. Υπήρχε κάποιος ακόμη που δεν είχε δει.
- Ο κυρ Γιώργος θα έρθει σε λίγο, του είπε ο Νίκος. Δουλεύει στα γραφεία και λείπει όλη την ημέρα. Τους ξέρει όλους εδώ. Δούλευε σε τράπεζα, προϊστάμενος, διευθυντής, θα σε γελάσω και τον έβαλαν μέσα για κατάχρηση. Τους πήρε πολλά λεφτά. Δεν τα βρήκαν ποτέ, ούτε δραχμή. Του έριξαν 15 χρόνια και βγαίνει σε 7 χρόνια έξω. Τους ξέρει όλους εδώ. Έχει τις άκρες του… Γι αυτό είναι σε αυτόν τον θάλαμο. Ξέρεις, είναι ο καλύτερος θάλαμος…
Μάλιστα… Σημαντικός κρατούμενος, σε καλή θέση, με ελευθερία κινήσεων και σε διαλεγμένο χώρο... Μάλλον ήταν τυχερός. Δεν χρειαζόταν να ψάξει άλλο για να βρει ποιος έκανε κουμάντο στην φυλακή.
Ακούστηκε πάλι τα κλειδί στην πόρτα. Άνοιξε και μπήκε μέσα ένας μεσόκοπος, ντυμένος καλύτερα από όλους τους άλλους, γκριζομάλης και χωρίς μαλλιά στο πάνω μέρος του κεφαλιού του. Τον κοίταξε, κοίταξε γύρω του και συνέχισε προς το κρεβάτι του. Άφησε ένα δέμα που κρατούσε και προχώρησε προς την τουαλέτα. Κανένας δεν κοίταξε κανέναν. Μετά από λίγο βγήκε έξω και πήγε στο κρεβάτι του. Άλλαξε, φόρεσε τις φόρμες του και κάθησε στο κρεβάτι του. Έβαλε το πακέτο που κρατούσε μέσα σε έναν αθλητικό σάκο και ύστερα ξάπλωσε. Αφού άναψε ένα τσιγάρο, ρώτησε:
- Ποιος είναι ο καινούργιος;
- Δεν ξέρω κύριε Γιώργο, του είπε ο Νίκος.
- Δεν έχει μιλήσει καθόλου από την ώρα που ήρθε. Δεν πήγε ούτε για φαγητό, του είπε ο νεαρός που νωρίς διάβαζε το πορνοπεριοδικό.
- Μάλιστα. Θα στρώσει. Ελπίζω όμως να μην μας φέρει μπελάδες, είπε με νόημα ο κυρ Γιώργος
Δεν γύρισε καν να τον κοιτάξει. Δεν κοίταξε κανέναν. Αφού κάπνισε το τσιγάρο του, γύρισε στο πλάι λέγοντας:
- Ζεστή νύχτα θα έχει σήμερα. Κι εσείς κάντε ησυχία μην σας πάρει και σας σηκώσει. Εντάξει κωλόπαιδα;
Κανένας δεν μίλησε. Μάλιστα, ο κυρ Γιώργος λοιπόν ήταν το αφεντικό του θαλάμου. Σε δύο-τρεις ημέρες θα ήξερε αν ήταν και το αφεντικό της φυλακής.
Μετά από λίγο έκλεισαν και τα φώτα.
Ο νεαρός με τα πορνοπεριοδικά μούγκριζε πάλι, είχε το «βάσανό» του.
Ο Νίκος ήταν στο διπλανό κρεβάτι και είχε κοιμηθεί ήδη.
Τα αστέρια φαινόντουσαν και τρεμόπαιζαν πίσω από τα ανοιχτά παράθυρα με τα κάγκελα και η ησυχία της νύχτας και της φυλακής ήταν τόσο τρομακτική που του τρυπούσε τα αφτιά. Κάπου-κάπου κάποιος έβριζε.
Ήταν ήδη πολύ κουρασμένος. Έπρεπε να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί. Η αυριανή ημέρα θα ήταν πολύ διαφορετική από την προηγούμενη σίγουρα. Δεν είχε φάει και δεν είχε πιεί τίποτε μέχρι την στιγμή εκείνη. Ήταν σε γωνιακό κρεβάτι, στην άκρη του θαλάμου. Γύρισε στο πλευρό του ώστε να τους βλέπει όλους. Τα βλέφαρα ήταν βαριά. Το φως του φεγγαριού σχημάτιζε παράξενες μορφές.
- Καληνύχτα μαλάκα, σκέφτηκε και τον πήρε ο ύπνος…

συνεχίζεται…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση