Δεν παρακάμπτεται το βέτο

Υφέρπουν διάφορες θεωρίες τις τελευταίες ημέρες περί δήθεν πολλών επιλογών των ΗΠΑ να παρακάμψουν το βέτο που ετοιμάζεται να προβάλει ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι και να εντάξουν την ΠΓΔΜ στην Ατλαντική Συμμαχία, παρά την αντίρρηση της ελληνικής κυβέρνησης. Πρόκειται περί εντελώς αβάσιμων ισχυρισμών, που είτε διοχετεύονται από φιλοαμερικανικές πηγές είτε απορρέουν από ελλιπή γνώση των διαδικασιών του ΝΑΤΟ. Αν η ελληνική κυβέρνηση -και συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός- παραμείνει αμετακίνητη στη στάση «μη λύση σημαίνει μη πρόσκληση», κανένα νομικίστικο τέχνασμα δεν μπορεί να ακυρώσει το ελληνικό βέτο και να προωθήσει τις ενταξιακές διαδικασίες της ΠΓΔΜ. Ακούγεται, επί παραδείγματι, ότι οι Αμερικανοί θα εντάξουν τη γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ με την ονομασία ΠΓΔΜ και ότι δήθεν η Ελλάδα δεν μπορεί να σταματήσει αυτήν τη διαδικασία, διότι αυτό το απαγορεύει η Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995.
Οι αναμεταδότες αυτής της άποψης λησμονούν κατ αρχάς ότι όλη η ιστορία του ελληνικού βέτο έχει εγερθεί ακριβώς για να μην ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ ως ΠΓΔΜ! Ουδέποτε μπήκε θέμα να ενταχθούν ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ούτε οι Αμερικανοί ούτε οι ηγέτες της ΠΓΔΜ ζήτησαν ποτέ άλλο πράγμα από την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με την ονομασία ΠΓΔΜ. Η Αθήνα ήταν αυτή που ξεκίνησε την ιστορία προ εξαμήνου, δηλώνοντας την απόφασή της να μην επιτρέψει στα Σκόπια να μπουν στο ΝΑΤΟ με την ονομασία ΠΓΔΜ, άρα είναι εντελώς ανεδαφικός ο ισχυρισμός ότι οι ΗΠΑ μπορούν να τη βάλουν στο ΝΑΤΟ με αυτό το όνομα. Εχουμε αναλύσει από αυτές τις στήλες ότι είναι εντελώς ανεξάρτητο το δικαίωμα της Αθήνας να βάλει βέτο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ από το αν η Ελλάδα παραβιάζει ή όχι την Ενδιάμεση Συμφωνία με την απόφασή της αυτή, πράγμα που όντως κάνει.
Εμφανίζεται επίσης ως δήθεν... «ελιγμός» των Αμερικανών ενδεχόμενη αναβολή της απόφασης για ένταξη ή όχι της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Πρόκειται περί συνειδητής απόπειρας απόκρυψης της πραγματικότητας. Μα ακριβώς έτσι, μέσω της μη συζήτησης επισήμως και της μη λήψης σχετικής απόφασης εκφράζεται πρακτικά το βέτο στους διεθνείς οργανισμούς και συνασπισμούς!
Στο 95% και πλέον των περιπτώσεων αποφεύγεται η προώθηση της συζήτησης, και επομένως και η σκηνή κατά την οποία ο εκπρόσωπος της διαφωνούσας χώρας παίρνει τον λόγο και εκστομίζει τη λέξη «βέτο»! Αποφεύγεται αυτή η διαδικασία, επειδή μια τέτοια σκηνή εμπεριέχει εξαιρετικά υψηλό συμβολισμό, προσλαμβάνει δραματικές ή «μυθικές» διαστάσεις από πολιτική σκοπιά, που μπορούν να αξιοποιηθούν στο έπακρο στο εσωτερικό της διαφωνούσας χώρας και αναπότρεπτα οδηγεί σε ακραία σκλήρυνση της θέσης του βέτο, καθώς στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι αδύνατον να υπαναχωρήσει στο μέλλον ο πολιτικός που πρωταγωνίστησε σε αυτή την κορυφαία σκηνή του βέτο, χωρίς να κινδυνεύσει με ανεπανόρθωτη πολιτική ζημιά ή και γελοιοποίηση από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Γι αυτό και συνήθως προτιμάται το βέτο να εκφράζεται μέσω της πολύ πιο ανώδυνης και πολιτικά πολύ ευκολότερα αναστρέψιμης διαδικασίας της μη συζήτησης ή μη απόφασης, η οποία εξάπτει πολύ λιγότερα πάθη.
Θα πρόκειται περί πολιτικής νίκης της Ελλάδας, λοιπόν, και όχι περί «ελιγμού» των Αμερικανών, αν υπό το κράτος της απειλής του βέτο της Αθήνας οδηγηθούμε τελικά σε αναβολή.
Η σταθερότητα που επέδειξε -επιτέλους!- μέχρι στιγμής η κυβέρνηση Καραμανλή στο θέμα αυτό έχει ανατρέψει τους αλαζονικούς σχεδιασμούς των Αμερικανών, αλλά έχει πυροδοτήσει και οξύτατη πολιτική κρίση στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ.
Η κυβέρνηση έχει χάσει ήδη την πλειοψηφία μέσα στη Βουλή όσον αφορά το θέμα της τοποθέτησης τους Σώματος επί της πρότασης Νίμιτς και προσπαθεί να αποφύγει την ανατροπή της εξαιτίας του ζητήματος αυτού, κάτι που θα καταστεί αναπόφευκτο, αν διεξαγάγει το θέμα προς συζήτηση και το Κοινοβούλιο υιοθετήσει τις θέσεις της αντιπολίτευσης.
Μετά τη σύνοδο του Βουκουρεστίου, η προσφυγή στις κάλπες θεωρείται πλέον σχεδόν βέβαιη στην ΠΓΔΜ.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση