Η χώρα με τους εφιάλτες: Ένας Έλληνας που δηλώνει πως το Αιγαίο ΔΕΝ είναι Ελληνική λίμνη!!!

Την περίοδο αυτή που η Ελλάδα βάλλεται από κάθε άποψη, με τις ελληνοαμερικάνικες σχέσεις να περνούν μια υποβόσκουσα κρίση λόγω του στενού μαρκαρίσματος υπέρ των Σκοπιανών, το Σκοπιανό να τρέχει σε όλα τα επίπεδα εν όψει και του αιτήματος τους στην Ε.Ε. για την ένταξη τους -όπου και η επόμενη διπλωματική και πολιτική μάχη.

Την ίδια στιγμή, φαίνεται να απειλούνται όχι μόνο ζωτικά συμφέροντα μας, εντός και εκτός συνόρων, αλλά κυρίως και πάνω από όλα, κυριαρχικά μας δικαιώματα με όσα κατά καιρούς βλέπουμε να διακινούνται στο διαδίκτυο με το πρόσχημα της προπαγάνδας,βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ένα καλοστημένο σχέδιο που εξυφαίνεται εις βάρος των κυριαρχικών και εδαφικών δικαιωμάτων της χώρας μας!

Ακούγεται συνομωσιολογικό αλλά είναι αλήθεια που τεκμηριώνεται με στοιχεία και ντοκουμέντα.

Μια μέρα μετά τα όσα συνέβησαν στις Βρυξέλλες με την κοινή συνεργασία Σκοπιανών και Τούρκων με την κοινή συνεργασία Σκοπιανών - Ουράνιου Τόξου- Π. Δημητρά(παρατήριο των συμφωνιών του Ελσίνκι) και της Ομοσπονδίας (αυτοπροσδιοριζομένων ως ) Τούρκων της Δ. Θράκης, κάνει την εμφάνιση του ένα περίεργο άρθρο- το οποίο μάλιστα υπογράφει Έλληνας(;)- που αμφισβητεί το δικαίωμα της ελλάδος να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια!

Ένα κείμενο - το οποίο όπως θα διαπιστώσετε - προετοιμάζει το έδαφος για μια σειρά εξελίξεων...Παρακάτω δημοσιεύουμε ολόκληρο το "άρθρο" το οποίο υπογράφει ο Dr. Γ. Νακρατζάς.

Ο κ. Νακρατζάς διαθέτει δική του ιστοσελίδα η οποία αποκλειστικά και μόνο δημοσιεύει ή αναδημοσιεύει άρθρα, αναλύσεις και ρεπορτάζ που συμπτωματικά και όλως τυχαίως, με το πρόσχημα πάντα της αριστερής θολό-κουλτούρας για την αποκατάσταση της "ιστορικής αλήθειας" και αποκατάστασης των ιστορικών "γεγονότων" σχεδόν μονίμως θέτουν υπό πλήρη και ευθεία αμφισβήτηση όχι μόνο την ιστορία και τα γεγονότα, αλλά πλέον αμφισβητούν ακόμα και την εδαφική μας υπόσταση και την υπάρχουσα δομή των συνόρων!

Δεν έχετε παρά να μελετήσετε ένα προς ένα τα κείμενα που υπογράφει ή φιλοξενεί στην ιστοσελίδα του ο κ. Νακραντζάς και τα συμπεράσματα είναι δικά σας...

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ ο κ. ΝΑΚΡΑΤΖΑΣ όπως και τα email του ιδίου αλλά και του περιοδικού που φιλοξένεισε το άρθρο κατά της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια(!) ώστε και Εσείς με τη σειρά σας να επιχειρηματολογήσετε αλλά και να απαντείσετε στο περιοδικό που θέλει να φιλοξενεί την διαφορετική άποψη...

ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΙΜΝΗ»

Η ΠΑΡΑΝΟΪΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ 12 ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΜΙΛΙΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Γράφει ο Δρ Γεώργιος Νακρατζάς

Ο δημοσιογράφος Τάκης Μίχας σε άρθρο του, δημοσιευθέν στις 5 Σεπτεμβρίου του 2005 στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, αναφέρεται στις εξωφρενικές εξοπλιστικές δαπάνες της Ελλάδας, οι οποίες για το 2004 ανέρχονταν σε 5,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με πρόσφατη εξαγγελία της ελληνικής κυβέρνησης οι εξοπλιστικές δαπάνες της χώρας μας θα ανέλθουν κατά τα επόμενα 15 χρόνια στο ιλιγγιώδες ποσό των 56 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Ως αιτία των παρανοϊκών αυτών εξοπλισμών, αποδίδει ο συγγραφέας τις εισηγήσεις διαφόρων φανατικών ειδημόνων του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων (ΙΑΑ). Μια σημαντική εισήγηση, που φέρει μάλιστα τη διαβάθμιση «Υπηρεσιακή Μελέτη», έχει συνταχθεί από τον επιστημονικό συνεργάτη τού ΙΑΑ Χρύσανθο Λαζαρίδη, ο οποίος διετέλεσε σύμβουλος του τ. ΥΠΕΞ Αντώνη Σαμαρά και εξέχον στέλεχος της εθνικιστικής ομάδας «Δίκτυο 21».

Οι εισηγήσεις αυτές, ως αιτία των εξοπλισμών, αποτελούν ένα μέρος της αλήθειας, το μεγαλύτερο τμήμα της αλήθειας πρέπει να αναζητηθεί στην ιστορική και ιδεολογική ανεπάρκεια του σημερινού Νεοέλληνα, ο οποίος χαρακτηρίζεται από έναν ελάχιστα ορθολογιστικό τρόπο σκέψης.

Ο Ανορθολογισμός και ο Εθνικισμός στην Ελληνική Εξωτερική Πολιτική Έναντι της Τουρκίας

Η σημερινή ελληνική κοινωνία χαρακτηρίζεται κατά κύριο λόγο από έναν εθνικιστικό τρόπο σκέψης, τόσο στον κοινωνικό τομέα όσο και στην εξάσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής, συνέπεια αυτού είναι ότι οι πολιτικοί μας δεν εκφράζουν τίποτε περισσότερο παρά τον ιδεολογικό τρόπο σκέψης της πλειοψηφίας των πολιτών της χώρας μας. Ένα κατάπτυστο παράδειγμα αφορά στο λεγόμενο διεθνιστικό ΚΚΕ της χώρας μας το οποίο μιλάει χωρίς ντροπή για τα εθνικά μας δικαιώματα στο διεθνή τομέα του νότιου Αιγαίου.

Κορυφαία πράξη ορθολογισμού, αποτέλεσε το μνημόνιο που συνυπέγραψαν πριν από μερικά χρόνια στη Μαδρίτη ο τέως Πρωθυπουργός της Ελλάδας κύριος Σημίτης, και ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας κύριος Γιλμάζ, σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων ανάμεσα στις δύο χώρες. Στο μνημόνιο αυτό αναφέρονταν τα εξής: «Τα προβλήματα ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία θα πρέπει να λύνονται λαμβάνοντας υπόψη το διεθνές δίκαιο και τα ζωτικά συμφέροντα και των δύο χωρών». Για πρώτη φορά ένας Πρωθυπουργός της Τουρκίας υπέγραψε δήλωση σεβασμού προς το διεθνές δίκαιο και ένας Πρωθυπουργός της Ελλάδας υπέγραψε δήλωση ότι η χώρα του θα λάβει υπόψη και τα ζωτικά συμφέροντα της γείτονας χώρας.

Αυτή η σοφή και ταυτόχρονα φιλειρηνική δήλωση των δύο Πρωθυπουργών έγινε δεκτή στην Ελλάδα με μία λυσσώδη αντίδραση εθνικιστικών στοιχείων, ιδιαίτερα των μελών του λεγόμενου «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ. Εκείνοι που αντέδρασαν με πάθος εναντίον του κυρίου Σημίτη ανήκαν κυρίως σε εκείνους που στο παρελθόν δήλωσαν, χωρίς ίχνος ντροπής, πως «εάν δεν ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν θα μας γνώριζε σήμερα ούτε και ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας».

Δυστυχώς ο κύριος Σημίτης στο πρόσφατο βιβλίο του αποκλίνει από το πνεύμα του Μνημονίου της Μαδρίτης, αναγκασθείς ίσως να προσαρμοσθεί στην κυριαρχούσα εθνικιστική ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ και γενικότερα της ελληνικής κοινωνίας, πράγμα όμως το οποίο δεν τον απαλλάσσει από την προσωπική του ευθύνη.

Συγκεκριμένα για το θέμα του λεγόμενου ελληνικού εναερίου χώρου των 10 μιλίων ο κύριος Σημίτης, στο βιβλίο του Πολιτική για μια Δημιουργική Ελλάδα 1996-2004, αναφέρει στην σελίδα 55 τα εξής: «...αξιώσεις και διεκδικήσεις που εγείρει η Τουρκία στο Αιγαίο, αμφισβητώντας έτσι σχεδόν στο σύνολό του το νομικό καθεστώς που έχει διαμορφωθεί μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και πριν από αυτόν (ελληνικός εναέριος χώρος των 10 ναυτικών μιλίων ....κ.λ.π»

Στο σημείο αυτό ο κύριος Σημίτης, κάνει μία ανεπίτρεπτη παραχώρηση στην εθνικιστική Ελλάδα, προσπαθώντας να μας πείσει ότι το ψεύδος της ελληνικής διπλωματίας σχετικά με τα 10 μίλια ελληνικού εναερίου χώρου αποτελεί τάχα νομικό καθεστώς. Τα 10 μίλια ελληνικού εναερίου χώρου δεν αποτέλεσαν ποτέ διεθνές αναγνωρισμένο νομικό καθεστώς διότι καθορίστηκαν γύρω στο 1931 μέσα από ένα ελληνικό προεδρικό διάταγμα, όχι ως ελληνικός εναέριος χώρος, αλλά ως χώρος στον οποίον η χώρα μας αναλαμβάνει τον συντονισμό της εναέριας κυκλοφορίας.

Το διάταγμα αυτό μπήκε στα χρονοντούλαπα του ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών, χωρίς να αναγνωριστεί από οποιοδήποτε διεθνές όργανο, ανασύρθηκε δε από τους Ταλευράνδους μας μετά από 40 περίπου χρόνια, σαν κάτι υπάρχον. Δηλαδή σύμφωνα με την λαϊκή παροιμία «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει». Εκτός αυτού πρόκειται για διεθνή γελοιότητα το να έχει μια χώρα στον αέρα 10 μίλια εναερίου χώρου και στην θάλασσα 6 μίλια χωρικά ύδατα.

Το Παράδοξο με

τα 12 Ναυτικά Μίλια

Το δεύτερο αλλά και απείρως σπουδαιότερο θέμα αφορά στην επέκταση των χωρικών υδάτων μας στο Αιγαίο από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια. Η απαίτηση αυτή της χώρας μας στηρίζεται σε μια διεθνή συμφωνία μεταξύ των κρατών, που έλαβαν μέρος στο Συνέδριο του Ριο ντε λα Πλάτα της Νοτίου Αμερικής. Στο Συνέδριο αυτό αποφασίστηκε ότι και τα νησιά έχουν δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων τους μέχρι και τα 12 ναυτικά μίλια.

Την συμφωνία αυτή υπέγραψε η Ελλάδα, δεν υπέγραψε όμως η Τουρκία με το αιτιολογικό ότι εφαρμογή μιας τέτοιας συμφωνίας απειλεί ζωτικά συμφέροντά της στο νότιο Αιγαίο. Οφείλουμε βέβαια να αναφέρουμε ότι με μια επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια έχει σαν συνέπεια το 50% του νότιου Αιγαίου, που είναι διεθνής θάλασσα, μετατρέπεται σε ελληνική λίμνη. Άξιον αναφοράς είναι ότι χώρες που δεν υπογράφουν μια οποιαδήποτε διεθνή συμφωνία δεν δεσμεύονται από την συνθήκη αυτή.

Το επιχείρημα ότι η Τουρκία δεν σέβεται τις διεθνείς συμφωνίες ή συνθήκες είναι τουλάχιστον γελοίο, λαμβανομένου υπόψη ότι ούτε και η Ελλάδα σέβεται τις συμφωνίες που υπέγραψε, όπως για παράδειγμα ότι δεν θα εξοπλίσει τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Η χώρα μας εξόπλισε τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου υποστηρίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό υπερασπίζει ζωτικά της συμφέροντα, επιχειρηματολογία που ισχύει όχι μόνο βέβαια για την Ελλάδα αλλά ισχύει και για την Τουρκία.

Το θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο ρυθμίζεται είτε με συμφωνίες ανάμεσα στις δύο χώρες, που να βασίζονται σε αμοιβαίες υποχωρήσεις, είτε με πόλεμο.

Το Αιγαίο δεν Είναι «Ελληνική Λίμνη»

Τέλος σχετικά με το τρίτο θέμα της υφαλοκρηπίδας ο κύριος Σημίτης αναφέρει στην σελίδα 103 του βιβλίου του τα εξής ανεπίτρεπτα: «Η Ελλάδα από την πρώτη στιγμή δήλωσε στις διερευνητικές επαφές ότι θα ασκήσει το δικαίωμα της να επεκτείνει μονομερώς την αιγιαλίτιδα ζώνη (στα 12 μίλια) πριν από την έναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας».

Η Ελλάδα κατηγορεί την Τουρκία ότι δεν αποδέχεται την επίλυση της διαφοράς μέσω διαπραγματεύσεων και προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο, την στιγμή κατά την οποία η ίδια μέσω του τέως Πρωθυπουργού δηλώνει ότι θα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια πριν από την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο.

Με άλλα λόγια η Ελλάδα διατυπώνει μέσω του τέως Πρωθυπουργού τη θέση ότι η επέκταση της αιγιαλίτιδος ζώνης στα 12 μίλια θα προηγηθεί της προσφυγής στο διεθνές Δικαστήριο, πράγμα το οποίο εξουδετερώνει τον ρόλο του Δικαστηρίου. Με την επέκταση της αιγιαλίτιδος ζώνης στα 12 μίλια, δεν θα υπάρχει αντικείμενο διαπραγμάτευσης από το Διεθνές Δικαστήριο, για τον λόγο ότι όχι μόνο η επιφάνεια αλλά και όλος ο πυθμένας του Νότιου Αιγαίου, δηλαδή η υφαλοκρηπίδα, γίνεται ελληνική ιδιοκτησία.

Θα ήταν βέβαια το λιγότερο αυθάδεια να πιστεύει κανείς ότι στην περίπτωση αυτή οι Τούρκοι είναι τόσο μπουνταλάδες ώστε να υπογράψουν συνυποσχετικό, πράγμα το οποίο είναι απαραίτητο, για προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης.

Μία λογική πρόταση θα ήταν να επεκτείνει η Ελλάδα τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια στο Ιόνιο, όπως έκανε ήδη η Τουρκία στην Μαύρη Θάλασσα, και στην συνέχεια να συνυπογράψουν οι δύο χώρες πρωτόκολλο ότι παραιτούνται οριστικά της επέκτασης των χωρικών τους υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο.

Μόνο μετά μια τέτοια ή παρόμοια διακρατική πράξη παραπομπή του θέματος του καθορισμού της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, θα έχει πραγματικό νόημα.

Εάν δεν λάβει χώρα μια συμβιβαστική λύση, ουδεμία τουρκική κυβέρνηση θα συμφωνήσει ποτέ με την μετατροπή του νότιου Αιγαίου σε ελληνική λίμνη, η συνέπεια θα είναι πόλεμος ή τεράστια οικονομική αιμορραγία των δύο χωρών για πάρα πάρα πολλά χρόνια. Τα αριστερά πολιτικά κόμματα της Ελλάδας, και ιδιαίτερα ο Συνασπισμός, είναι υποχρεωμένα να σκεφθούν ποια θα ήταν τα αποτελέσματα εάν οι ιλιγγιώδεις αυτές στρατιωτικές δαπάνες χρησιμοποιούνταν για την βελτίωση της ανεργίας των νέων, των συντάξεων των ηλικιωμένων και των κοινωνικών δαπανών...

Το επιχείρημα ότι η Τουρκία δεν σέβεται τις διεθνείς συμφωνίες ή συνθήκες είναι τουλάχιστον γελοίο, λαμβανομένου υπόψη ότι ούτε και η Ελλάδα σέβεται τις συμφωνίες που υπέγραψε, όπως για παράδειγμα ότι δεν θα εξοπλίσει τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Μια λογική πρόταση θα ήταν να επεκτείνει η Ελλάδα τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια στο Ιόνιο, όπως έκανε ήδη η Τουρκία στη Μαύρη Θάλασσα, και στην συνέχεια να συνυπογράψουν οι δύο χώρες πρωτόκολλο ότι παραιτούνται οριστικά της επέκτασης των χωρικών τους υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο.

Ουδεμία τουρκική κυβέρνηση θα συμφωνήσει ποτέ με την μετατροπή του νότιου Αιγαίου σε «ελληνική λίμνη».

Ο ΔΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΑΚΡΑΤΖΑΣ είναι συγγραφέας, έκδότης, σύμβουλος της ΕFA (European Free Alliance), και πρώην διευθυντής πνευμονολογικής κλινικής της Ολλανδίας.

Σημείωση: Το περιοδικό ΖΕΝΙΘ είναι πρόθυμο να δημοσιεύσει οποιαδήποτε διαφορετική άποψη ή αντίρρηση πάνω στο συγκεκριμένο άρθρο, αρκεί βεβαίως να βασίζεται σε επιχειρήματα και να είναι απαλλαγμένη από φανατισμό. Όπως έχει αποδείξει άλλωστε κατά την τριετή διαδρομή του, το ΖΕΝΙΘ επιθυμεί να αποτελέσει βήμα διαλόγου πάνω σε ζητήματα-ταμπού της ελληνικής κοινωνίας, προωθώντας τον πλουλαρισμό των ιδεών και την ελευθερία της έκφρασης, όπως αρμόζει στην κοιτίδα της δημοκρατίας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση