Στο όριο της φτώχειας λόγω χρεών στις τράπεζες 140.000 νοικοκυριά

Δουλεύουν για να πληρώνουν

τα δάνειά τους

Μεγαλύτερα ποσά από αυτά που πραγματικά «σηκώνει» η τσέπη των καταναλωτών χορηγούν οι τράπεζες, δημιουργώντας μια εν δυνάμει νέα γενιά «νεόπτωχων» πολιτών.

Οι μισές ελληνικές τράπεζες εγκρίνουν δάνεια που υπερβαίνουν σε ύψος το όριο ασφαλείας που έχει θέσει η Τράπεζα της Ελλάδος. Δηλαδή, οι συνολικές δόσεις κάθε δανειολήπτη να μην υπερβαίνουν το 30%-40% του εισοδήματός του. Εκτιμάται ότι από τα περίπου 2 εκατ. νοικοκυριά που έχουν κάποιο δάνειο το 7% (135.000- 140.000 νοικοκυριά) βρίσκεται «επί ξυρού ακμής», καθώς έχει δανειστεί ποσά που ξεπερνούν το 40% των συνολικών μηνιαίων εισοδημάτων του.

Την ίδια στιγμή ο δανεισμός των νοικοκυριών σε καταναλωτικά δάνεια έπιασε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο: στο 15,2% του ΑΕΠ αντιστοιχούσαν οι χορηγήσεις των νοικοκυριών για χρηματοδότηση καταναλωτικών αναγκών έναντι 15,8% στη ευρωζώνη. Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η τάση που παρατηρείται κυρίως τον τελευταίο χρόνο και αφορά την προσημείωση ακινήτου για τη λήψη μεγάλων καταναλωτικών δανείων, που μπορεί να φθάνουν και τις 200.000 ευρώ. Υπολογίζεται ότι ένα στα τέσσερα δάνεια με προσημείωση του ακινήτου δεν αφορά στεγαστικό, αλλά καταναλωτικό δάνειο και μάλιστα προορίζεται για να συγκεντρώσει διάφορες οφειλές σε μία.

Η κεντρική τράπεζα έχει επιδοθεί σε μια σειρά ελέγχων προς τα πιστωτικά ιδρύματα, ώστε να διαπιστώσει πόσοι είναι ακριβώς οι υπερχρεωμένοι δανειολήπτες, ενώ ήδη έχει ζητήσει εξηγήσεις για τη μη τήρηση του «πλαφόν» στα δάνεια. Αρμόδιες πηγές της ΤτΕ ανέφεραν στον ΕΤ ότι οι τράπεζες που χορηγούν ποσά άνω του 30%- 40% των εσόδων κάθε δανειολήπτη χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Από τη μία υπάρχουν αυτές που τεκμηριώνουν την τακτική τους παρουσιάζοντας πελατολόγιο το οποίο έχει ικανοποιητικά εισοδήματα αλλά δεν «φαίνονται» πλήρως στη φορολογική δήλωση, όπως γιατροί, ελεύθεροι επαγγελματίες, δικηγόροι, αλλοδαποί, αγρότες κ.λπ. Ουσιαστικά οι τράπεζες αναγνωρίζουν σε μεγάλο ποσοστό τη φοροδιαφυγή.

Ωστόσο, υπάρχει και ένας σημαντικός αριθμός τραπεζών που αδυνατούν να δικαιολογήσουν τη σχέση ύψος δανείου/οικονομική επιφάνεια πελάτη και ουσιαστικά βρίσκονται επί ξύλου κρεμάμενες.

Το πλαφόν του 40% συνεπάγεται ότι ένας δανειολήπτης που παίρνει στεγαστικό δάνειο ύψους 100.000 ευρώ, διάρκειας 20 ετών, με κυμαινόμενο επιτόκιο 5,3% και καταβάλλει μηνιαία δόση 684 ευρώ, πρέπει να έχει εισόδημα τουλάχιστον 1.700 ευρώ το μήνα, για να μπορεί και τη δόση του να πληρώνει κανονικά και να καλύπτει τα υπόλοιπα έξοδα διαβίωσής του. Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα όταν ο δανειολήπτης έχει ακόμη ένα καταναλωτικό δάνειο ή αποπληρώνει κάρτες. Εστω λοιπόν ότι εκτός από τη δόση του στεγαστικού πληρώνει κάθε μήνα 260 ευρώ για καταναλωτικό δάνειο και 50 ευρώ για την πιστωτική του κάρτα. Με συνολικές οφειλές στις τράπεζες ύψους 994 ευρώ, το μηνιαίο εισόδημά του πρέπει να υπερβαίνει τα 2.500 ευρώ για να καλύπτει το όριο του 40%.

Στην περίπτωση που έχει ένα ή δύο παιδιά, με τα υπόλοιπα 1.500 ευρώ το μήνα που περισσεύουν η καθημερινότητα κάθε άλλο παρά εύκολη είναι, καθώς καλείται να καλύψει έξοδα διατροφής, ένδυσης, δίδακτρα για ξένες γλώσσες κ.λπ. Με δεδομένο ότι το 21% των Ελλήνων βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, ο δανεισμός ως τρόπος «χρηματοδότησης» των εισοδημάτων αποδεικνύεται επισφαλής πρακτική.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση