Χρειάζεται έξτρα δόση σοβαρότητας

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Κύπρος σήμερα, ώρα μηδέν... με τον Ερντογάν και το "γατί” του -τον Τατάρ, να ετοιμάζονται ν’ ανοίξουν τα Βαρώσια, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, την άποψη και τις καταδίκες από Ε.Ε. και ΗΠΑ, καθώς και το διεθνές δίκιο.

Ελλάδα σήμερα, ώρα μηδέν… με την πολιτική ηγεσία και τους υπηκόους του νέο-Οθωμανικού Ερντογανιστάν, να αμφισβητούν εδάφη και χώματα ελληνικά, κατοχυρωμένα στην Ελλάδα τόσο ιστορικά, όσο και με διεθνείς συνθήκες, την κυριαρχία της σε στεριά, αέρα και θάλασσα, την εκμετάλλευση του θαλάσσιου της πλούτου, την ελληνικότητα των Ελλήνων μουσουλμάνων, τους οποίους βαφτίζουν Τούρκους, απειλώντας με πόλεμο, κάθε φορά που η Ελλάδα θέλει να εφαρμόσει τα αυτονόητα και αναφαίρετα δικαιώματά της!

Τι κάνει η Ελλάδα γι’ αυτό; Μα νομίζω πως κάνει "σχεδόν” τα πάντα, ό,τι δηλαδή απαιτείται για να αντιμετωπίσει τις προθέσεις του Ερντογανιστάν. Δημιουργεί συμμαχίες με χώρες της Μεσογείου και όχι μόνο, επιδίδεται σε μια άνευ προηγουμένου διπλωματική επέλαση με τον πολύ καλό υπουργό Νίκο Δένδια να απογυμνώνει κάθε τουρκικό επιχείρημα και κάθε τουρκικό όνειρο..., εξελίσσει, ανανεώνει και ισχυροποιεί την αποτρεπτική δύναμη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, δημιουργεί συμφωνίες περί αμυντικής συνδρομής, αν ποτέ υπάρξει πρόβλημα και ενημερώνει σε συνεχή βάση τους Έλληνες ως προς τις εξελίξεις... όμως... υπάρχει ένα όμως!

Όταν επιθυμεί μια χώρα που απειλείται αμυντική συνδρομή, αφενός αποκλείει όλους εκείνους που παρέχουν εξυπηρετήσεις στον εχθρό, επιβουλεύονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, χρησιμοποιώντας τον εχθρό ως "πλατφόρμα” για να βάλει χέρι στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που μας ανήκουν, εξοπλίζοντάς τον με οπλικά συστήματα με τα οποία θα επιτεθεί στη χώρα μας και αντιδρούν σε όποια πρόταση υπάρξει για καταδίκη και επιβολή κυρώσεων εναντίον του. Δύο τέτοιες εχθρικές χώρες είναι η Ισπανία (κατασκευάζει "κάτι σαν αεροπλανοφόρο" για την Τουρκία) και βεβαίως η Γερμανία, που επιμένει να τους παρέχει στρατιωτικό εξοπλισμό, τους υποστηρίζει όπου βρεθεί και όπου σταθεί και είναι έτοιμη να τους παραδώσει υποβρύχια τύπου 214!

Από την άλλη, υπάρχουν χώρες, όπως η Γαλλία, η οποία αποδεδειγμένα μας στηρίζει και όπως φαίνεται σε περίπτωση απειλής θα μας υποστηρίξει δυναμικά -ήδη το κάνει! Καλά κάναμε λοιπόν και αγοράσαμε τα Rafale, αν και κάλλιστα θα μπορούσαμε να είχαμε αγοράσει 24 αντί για 18 και ας ήταν όλα μεταχειρισμένα! Ως προς τις φρεγάτες τώρα, ακόμα το ψάχνουμε και συσκεπτόμεθα με τη μία σύσκεψη να διαδέχεται την επόμενη, τη στιγμή που οι Ερντογανιστές αλωνίζουν, ενοχλούν και απειλούν με οθωμανικό θράσος.

Τι δεν καταλαβαίνουν κάποιοι; Τι αδυνατούν να κατανοήσουν;

Οι Γάλλοι μας προσφέρουν τέσσερις εξωπραγματικές φρεγάτες -τις Belh@rra, που η δύναμη πυρός μιας εξ’ αυτών είναι μεγαλύτερη της δύναμης πυρός ολόκληρου του υπάρχοντος τουρκικού στόλου, με ενδιάμεση λύση δύο φρεγάτες Gowind που αυτή τη στιγμή είναι στα φινιρίσματα -σχεδόν έτοιμες προς παράδοση στην Αίγυπτο. Φαίνεται πως το Παρίσι έχει απαντήσεις σε κάθε απαίτηση της Αθήνας, αλλά για ανεξήγητους λόγους χάνουμε χρόνο και η παραγγελία καθυστερεί, παρ’ όλο που ακόμα και η ίδια η Υπουργός Άμυνας της Γαλλίας, διαβεβαίωσε ότι το 2025, θα έχουμε παραλάβει δύο φρεγάτες με τα κορυφαία συστήματα μάχης που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον κόσμο, ενώ η πρώτη, θα είναι έτοιμη πολύ νωρίτερα.

Είναι οι κορυφαίες φρεγάτες που υπάρχουν και δεν καταλαβαίνω τι ζόρι τραβάνε κάποιοι, τη στιγμή που όχι μόνον έμμεσα, αλλά με άμεσο τρόπο ζητάμε αμυντική συνδρομή από αυτή τη χώρα με εκείνη να ανταποκρίνεται, βρισκόμενη συνεχώς στην περιοχή μας με αεροπλανοφόρο, φρεγάτες και αεροπλάνα, στέλνοντας ευθέως μήνυμα στην Άγκυρα; Πώς φαίνεται να στηρίζουμε τις ελπίδες μας σε κάποιον, και από την άλλη, παρ’ όλο που διαθέτουν την κορυφαία λύση για εμάς, να ψωνίσουμε από άλλους και ειδικά από εκείνους που μας το λένε και μας το δείχνουν κατάμουτρα, ότι δεν μας στηρίζουν, αλλά αντιθέτως, το πράττουν ανερυθρίαστα με τον εχθρό μας...

Οι φρεγάτες Belh@rra, θα αποτελέσουν τις βασικές μονάδες κρούσης της Διοίκησης Φρεγατών τα επόμενα 30 τουλάχιστον χρόνια, και οι αποφάσεις είναι υψίστης σημασίας για την Ελλάδα και πρέπει να ληφθούν ει δυνατόν ακόμη και "χθες”, με δεδομένη την εξαιρετικά κρίσιμη χρονική συγκυρία.

Για να μη γελιόμαστε όμως, βασική αρχή στις διεθνείς σχέσεις, βάσει του πολιτικού ρεαλισμού είναι, ότι δεν υπάρχουν διακρατικές συμμαχίες, που να στηρίζονται μόνο σε αξίες, ή και ίσως σε "συμπάθειες, αλλά αποκλειστικά και μόνο σε αμοιβαία συμφέροντα. Είναι απορίας άξιο, πως αυτή η διεθνοπολιτική πραγματικότητα πολιτικού ρεαλισμού, παραγνωρίζεται ή δεν αξιολογείται όπως θα ‘πρεπε, από τους εξαιρετικά έμπειρους παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας.

Η σε κάθε περίπτωση ανομολόγητη πραγματικότητα ότι, η στρατιωτική και η εξοπλιστική διπλωματία ή γενικά το είδος διπλωματίας, ειδικά σε περιόδους περιφερειακών συγκρούσεων, όπως αυτή που ατυχώς βιώνουμε σήμερα, υπερτερεί της όποιας πολιτικής και της ίδιας της διπλωματίας και είναι κάτι που συμβαίνει πάντα και θα συμβεί και τώρα. Η Γαλλία, στη σημερινή κρίση με το Ερντογανιστάν που κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα, έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ της χώρας μας και της Κύπρου, και εμφανώς εναντίον του Ερντογανιστάν. Είναι γεγονός, η αναβάθμιση των ελληνογαλλικών σχέσεων, όπως και των σχέσεων Γαλλίας/Κύπρου, που σχετίζονται όμως άμεσα και με τα στρατηγικά συμφέροντα του Παρισιού στην περιοχή, με τη Γαλλία να εκτιμά ότι αν ο Ερντογάν καταφέρει να επιβληθεί σε Ελλάδα και Κύπρο, -είναι σαφείς οι προθέσεις του, τότε, θα έχει καταφέρει και ένα ακόμη κρίσιμο για εκείνη στόχο. Να δημιουργήσει έναν οθωμανικό κλοιό που θα καταστεί ασφυκτικός για Ισραήλ και Αίγυπτο.

Από την άλλη, είναι ηλίου φαεινότερο, πως για ενεργειακούς λόγους και φυσικά γαιοπολιτικής επιρροής, οι σχέσεις Γαλλίας, Ισραήλ και Αιγύπτου, με τον Ερντογάν είναι πολύ κακές -ίσως και εχθρικές, διότι συγκρούονται άμεσα τα συμφέροντά τους.

Αλλά, ειδικά για τη Γαλλία, αν το Ερντογανιστάν αποκτήσει όπως επιδιώκει στρατιωτικές βάσεις και πολιτική επιρροή σε Λιβύη και ίσως και σε Αλγερία, αυτό θα είναι μια καταιγιστικά αρνητική εξέλιξη, διότι το Παρίσι θα χάσει τον γεωπολιτικό του ρόλο, τόσο στη Μεσόγειο, όσο και στη Βόρεια Αφρική και αυτό θα συμβεί, διότι απέναντί της θα έχει το Ερντογανιστάν, ως νέα περιφερειακή υπερδύναμη, υπό την προϋπόθεση βέβαια, πως θα ευοδώσουν τα σχέδια της "Γαλάζιας Πατρίδας”, που προωθεί πεισματικά και με ισλαμικό φανατισμό, το εκεί σύστημα εξουσίας.

Είναι καιρός να εκμεταλλευθούνε ακόμα περισσότερο τις ευνοϊκές για εμάς συγκυρίες, αλλά να μην προδώσουμε χωρίς λόγο και αιτία εκείνους που στέκονται δίπλα μας! Σίγουρα κανένας ξένος δεν θα πολεμήσει επίσημα στον δικό μας πόλεμο, όσα σύμφωνα αμυντικής συνδρομής και αν υπογράψουμε, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σε έναν πόλεμο, καλό είναι να έχεις κάποιον να σου βάζει πλάτη... και αυτός ο κάποιος, αυτή τη στιγμή για εμάς είναι η Γαλλία -δεν υπάρχει άλλος.

Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση