NYT: Κλείνοντας το «μεγάφωνο» του Τραμπ το Twitter έδειξε πού βρίσκεται το επίκεντρο της ισχύος

Η απόφαση του Twitter να αναστείλει οριστικά τον λογαριασμό του Ντόναλντ Τραμπ την περασμένη Παρασκευή "λόγω του κινδύνου περαιτέρω υποκίνησης βίας", μετά από μια αντίστοιχη απόφαση του Facebook να απαγορεύσει τον πρόεδρο ήταν μια κρίσιμη στιγμή στην ιστορία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Οι δύο εταιρείες είχαν περάσει χρόνια υπερασπιζόμενες τη συνεχή παρουσία του Τραμπ στις πλατφόρμες τους, μόνο για να αλλάξουν πορεία ημέρες πριν από το τέλος της προεδρίας του.

Σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times, η απόφαση των δυο επικεφαλής των τεχνολογικών κολοσσών, Τζακ Ντόρσεϊ του Twitter και Μαρκ Ζουκερμπεργκ του Facebook - να δράσουν τώρα δεν ήταν ξαφνική. Εδώ και χρόνια υφίσταντο αφόρητες πιέσεις να λογοδοτήσουν για το γεγονός οτι δεν περιόριζαν τον λογαριασμό του Ντόναλντ Τραμπ, πίεση, η οποία εντατικοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, καθώς όλοι από τη Μισέλ Ομπάμα μέχρι τους υπαλλήλους τους ζητούσαν μόνιμη απαγόρευση.

Αυτές οι επιχειρήσεις, "αυταρχικοί σχηματισμοί που μεταμφιέζονται ως μίνι-δημοκρατίες" σύμφωνα με την εφημερίδα, συχνά παρουσιάζουν τις αποφάσεις τους για φαινομενική μετριοπάθεια ως τα αποτελέσματα μιας μορφής τυπικής "δέουσας διαδικασίας". Σε αυτήν την περίπτωση, ο Ντόρσεϊ και Ζουκερμπεργκ εξέτασαν τα στοιχεία, συμβουλεύτηκαν τις ομάδες τους, ζύγισαν τους κινδύνους αδράνειας - συμπεριλαμβανομένης της απειλής μιας "εξέγερσης" των εργαζομένων, η οποία θα μπορούσε να βλάψει την ικανότητά τους να προσελκύσουν κορυφαία ταλέντα - και αποφάσισαν.

Την Παρασκευή το βράδυ, οι Ρεπουμπλικάνοι σύμμαχοι του Τραμπ εξοργίστηκαν, ισχυριζόμενοι ότι η κίνηση του Twitter ήταν ένα ακόμα παράδειγμα του περιορισμού της ελευθερίας του λόγου από τη Silicon Valley. Παρά το γεγονός οτι πολλοί φιλελεύθεροι χαιρέτησαν την απόφαση του Twitter ως το "κατάλληλο βήμα" για την αποτροπή περισσότερης βίας, ορισμένοι υποστηρίζουν οτι ο έλεγχος του λόγου στο διαδίκτυο βρίσκεται στα χέρια λίγων.

Πάνω απ' όλα, η περίπτωση του Τραμπ παρέχει ένα σαφές μάθημα για το πού βρίσκεται η εξουσία στην ψηφιακή μας κοινωνία.

Παρότι ο Ντόρσεϊ και ο Ζούκερμπεργκ δεν ήταν ποτέ υποψήφιοι για δημόσιο αξίωμα, έχουν ισχύ που κατείχε ποτέ εκλεγμένος αξιωματούχος στον πλανήτη. Αυτή η δύναμη εμφανίστηκε με το βίντεο που γύρισε ο Τραμπ την Πέμπτη υπό τον φόβο των απειλών από τις δυο πλατφόρμες οτι θα διαγράψουν τους λογαριασμούς του. Στο βίντεο, ο Τραμπ παραδέχτηκε ότι είχε χάσει τις εκλογές και καταδίκασε την επίθεση στο Καπιτώλιο, δύο πράγματα αρνούνταν να κάνει για καιρό.

Ο Τραμπ συνήθιζε να καυχιέται ότι οι πλατφόρμες "δεν θα τον απαγόρευαν ποτέ", θα ήταν σωστό να θέσει ως προτεραιότητα τον έλεγχο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τις υπόλοιπες μέρες του στο αξίωμα. Μια ενδεχόμενη καθαίρεση του θα ήταν ένα ταπεινωτικό τέλος στην πολιτική καριέρα του Τραμπ, όμως η απώλεια των διαδικτυακών οπαδών του - 88 εκατομμύρια στο Twitter και 35 εκατομμύρια στο Facebook- του στερεί την πολιτική του επιρροή. Αφαιρεί το προνόμιο που φαίνεται να λαχταρά περισσότερο: την ικανότητα να προσελκύει την προσοχή του κόσμου με το πάτημα ενός κουμπιού.

Ο Τραμπ δεν είναι ένας συνηθισμένος "φυλακισμένος" στη "φυλακή" του Twitter. Έχει μια τεράστια στρατιά ακόλουθων που θα τον ακολουθήσει όπου κι αν πάει, και λεγεώνες οπαδών που θα κάνουν ;o,τι πει, όπου κι αν το λέει. Την Παρασκευή, οι οπαδοί του ζήτησαν να μεταφερθεί σε λεγόμενες "ακροδέξιες πλατφόρμες" όπως το Gab και το Parler, οι οποίες έχουν λιγότερο αυστηρούς κανόνες. Ωστόσο, αυτές οι εφαρμογές είναι πολύ μικρές χωρίς μεγάλη απήχηση.

Πάντα υπάρχει επιλογή για τον Τραμπ να ξεκινήσει τη δική του πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης και αν αποτύχουν όλα τα άλλα, μπορεί πάντα να καλέσει το Fox News.

Ανεξάρτητα από το πού θα καταλήξει να δημοσιεύει, είναι αμφίβολο αν ο Τραμπ θα έχει ποτέ αυτό που είχε στο Facebook και το Twitter - την αμεσότητα και την ικανότητα να είναι πρώτη είδηση σε κάθε μέσο στη χώρα.

Κατά κάποιο τρόπο, η κυριαρχία του Τραμπ στο Twitter ήταν ένα παιχνίδι της ιστορίας. Το 2009, όταν μπήκε για πρώτη φορά στο Twitter, ο Τραμπ ήταν ένας τηλεοπτικός σταρ που αναζητούσε προσοχή και το Twitter ήταν ένα νεοσύστατο κοινωνικό δίκτυο που χρειαζόταν διασημότητες υψηλού προφίλ για να αναπτυχθεί.

Από εκεί ο Τραμπ είπε τα πάντα, μέχρι και οτι το πιστοποιητικό γέννησης του πρώην προέδρου Μπαράκ Ομπάμα ήταν ψεύτικο.

Και αφότου εξελέγη πρόεδρος, χάρη σε μεγάλο βαθμό στην κυριαρχία του στο Twitter και το Facebook, χρησιμοποίησε τους λογαριασμούς του με τρόπους που κανένας παγκόσμιος ηγέτης δεν είχε ποτέ: να ανακοινώσει μεγάλες πολιτικές, να εκφοβίσει τις ξένες κυβερνήσεις, να περάσει νόμους στο Κογκρέσο, να προσλάβει και να απολύσει ανώτερους αξιωματούχους.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση