Ποιος δεν φοβάται τους Ισλαμιστές;
Ο αποκεφαλισμός δεν είναι μια απλή δολοφονική πράξη – όσο απλή μπορεί να είναι μια δολοφονική πράξη, εννοείται. Απαιτεί τέχνη και κατάλληλη προετοιμασία, ακόμη και πρόβες. Οταν, μάλιστα, πραγματοποιείται εν μέση οδώ μέρα μεσημέρι, ο αποκεφαλισμός μετατρέπεται σε θέαμα. Το θέαμα απαιτεί κοινό. Και το κοινό χωρίζεται σε δύο ομάδες. Η πρώτη τον βρίσκει αποτροπιαστικό και τρομοκρατείται. Η δεύτερη τον απολαμβάνει, τον θεωρεί πράξη δικαιοσύνης και χαίρεται με τον τρόμο που προκαλεί. Στην πρώτη ομάδα συγκαταλέγεται η πλειονότητα των Γάλλων πολιτών, χριστιανών, Εβραίων, βουδιστών, άθεων, ασχέτως χρώματος δέρματος, φυλής ή φύλου. Οσοι έχουν αποδεχθεί τη συνθήκη της Γαλλικής Δημοκρατίας. Σίγουρα, ανάμεσά τους βρίσκονται και πολλοί μουσουλμάνοι. Στη δεύτερη είναι «οι άλλοι». Οι μαθητές που ρωτούσαν τους δημοσιογράφους αν θέλουν να τους δείξουν το κεφάλι στο Twitter. Οσοι πήραν φιλοδώρημα από τον δολοφόνο για να του δείξουν τον δάσκαλο. Εκείνη η μαθήτρια που δήλωσε ότι το θύμα είχε «φήμη ρατσιστή» – όσοι χαρακτηρίζουν «ρατσιστή» ή «φασίστα» όποιον δεν γουστάρουν, ξέρουν τι κάνουν. Οι μουσουλμάνοι γονείς που διαμαρτυρήθηκαν για τη διδασκαλία του. Δεν είναι ούτε ένας ούτε δύο. Είναι κοινότητες ολόκληρες που αρνούνται να αποδεχθούν τη συνθήκη της Δημοκρατίας.
Αυτοί εκμεταλλεύονται τους πιστούς της «ορθής σκέψης». Η ένωση κατά της ισλαμοφοβίας είναι πανίσχυρη και πέρυσι στο πλευρό της, μαζί με τον Αδελφούς Μουσουλμάνους, είχε διαδηλώσει και ο πολύς κ. Μελανσόν – ο «δικός μας». Η περιφερειακή επιθεώρηση εκπαίδευσης είχε καλέσει τον δάσκαλο σε απολογία. Οπως είπε ο δικηγόρος του Charlie Hebdo, «οι δολοφόνοι πέτυχαν τον στόχο τους. Ποιος τολμάει σήμερα να γυρίσει ταινία ή να γράψει βιβλίο που να εκθέτει το Ισλάμ»; Και ποιος δάσκαλος θα τολμήσει να επαναλάβει την πράξη του άτυχου Πατί;
«Ποιος δεν φοβάται τους Αγιατολάδες;» ήταν ο τίτλος άρθρου του Αγγελου Ελεφάντη στο περιοδικό «Ο Πολίτης», απάντηση στην αγέλη της προοδευτικής Ευρώπης που χειροκροτούσε την Ιρανική Επανάσταση. Κάποτε υπήρξε και πεφωτισμένη Αριστερά. «Ποιος δεν φοβάται τους ισλαμιστές;». Ή μήπως όποιος δηλώνει ότι φοβάται τους ισλαμιστές υποπίπτει στο αμάρτημα της «ισλαμοφοβίας»; Κοινώς, στον φόβο που προκαλούν ηθελημένα όσοι, αν και πολίτες των δυτικών δημοκρατιών, προσπαθούν να καταστρέψουν όσες αξίες τις δημιούργησαν; Oι ισλαμιστές δεν είναι Αρειανοί. Ριζοσπαστικοποιούνται στις μουσουλμανικές κοινότητες της Ευρώπης. Ο δολοφόνος ήταν Τσετσένος, όμως είχε ζήσει όλη του τη ζωή στην Γαλλία.
Τάκης Θεοδωρόπουλος
Καθημερινή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αυτοί εκμεταλλεύονται τους πιστούς της «ορθής σκέψης». Η ένωση κατά της ισλαμοφοβίας είναι πανίσχυρη και πέρυσι στο πλευρό της, μαζί με τον Αδελφούς Μουσουλμάνους, είχε διαδηλώσει και ο πολύς κ. Μελανσόν – ο «δικός μας». Η περιφερειακή επιθεώρηση εκπαίδευσης είχε καλέσει τον δάσκαλο σε απολογία. Οπως είπε ο δικηγόρος του Charlie Hebdo, «οι δολοφόνοι πέτυχαν τον στόχο τους. Ποιος τολμάει σήμερα να γυρίσει ταινία ή να γράψει βιβλίο που να εκθέτει το Ισλάμ»; Και ποιος δάσκαλος θα τολμήσει να επαναλάβει την πράξη του άτυχου Πατί;
«Ποιος δεν φοβάται τους Αγιατολάδες;» ήταν ο τίτλος άρθρου του Αγγελου Ελεφάντη στο περιοδικό «Ο Πολίτης», απάντηση στην αγέλη της προοδευτικής Ευρώπης που χειροκροτούσε την Ιρανική Επανάσταση. Κάποτε υπήρξε και πεφωτισμένη Αριστερά. «Ποιος δεν φοβάται τους ισλαμιστές;». Ή μήπως όποιος δηλώνει ότι φοβάται τους ισλαμιστές υποπίπτει στο αμάρτημα της «ισλαμοφοβίας»; Κοινώς, στον φόβο που προκαλούν ηθελημένα όσοι, αν και πολίτες των δυτικών δημοκρατιών, προσπαθούν να καταστρέψουν όσες αξίες τις δημιούργησαν; Oι ισλαμιστές δεν είναι Αρειανοί. Ριζοσπαστικοποιούνται στις μουσουλμανικές κοινότητες της Ευρώπης. Ο δολοφόνος ήταν Τσετσένος, όμως είχε ζήσει όλη του τη ζωή στην Γαλλία.
Τάκης Θεοδωρόπουλος
Καθημερινή
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...