Πού θα πάει με τα σουλάτσα του Ορούτς Ρέις;
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Είναι αυτονόητο ότι η επιλογή της στρατιωτικής εμπλοκής πρέπει να είναι η έσχατη. Όμως από την άλλη πλευρά και η συνεχής ανοχή συνήθως αποθρασύνει τον παραβάτη. Πολύ πολύ δύσκολο το δίλημμα και μεγάλο το βάρος.
Και τι να κάνουμε δηλαδή; Να πυροβολήσουμε; Να δώσουμε στον Ερντογάν το επεισόδιο που επιδιώκει αλλά δεν επιθυμεί προς το παρόν να έχει ξεκινήσει ο ίδιος; Να γίνουμε εμείς... παραβάτες από τη στιγμή που δεν έχει γίνει επέκταση στα 12 μίλια άρα δεν απειλείται η εθνική κυριαρχία; Και επί της ουσίας ποια είναι η ενδεδειγμένη δράση; Δύσκολο να απαντηθεί κατηγορηματικά. Κυκλοφορούν άλλωστε τόσες απόψεις, τόσες θέσεις και ερμηνείες από ειδικούς και αναλυτές...
Όμως, είναι αλήθεια ότι τα "σουλάτσα" του Ορούτς Ρέις δεν είναι απλώς προκλητικά. Έχουν μεν ως στόχο την πρόκληση στην κόψη του ξυραφιού, ίσως και τη δημιουργία εντυπώσεων για εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία, όμως δεν παύει να δημιουργούν συμπεριφορά και εικόνα... δεδικασμένου. Εικόνα... δικαιωματικής παρουσίας στην περιοχή που θα χρησιμοποιηθεί ενδεχομένως ως άλλοθι και επιχείρημα στην πορεία των εξελίξεων.
Βεβαίως το ερώτημα παραμένει. Και τι να κάνουμε δηλαδή; Δεν έχω απάντηση. Δεν είμαι ειδικός. Μπορώ ωστόσο να προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω κοινή λογική. Και αυτή λέει ότι τα πράγματα δεν δείχνουν να εξελίσσονται προς όφελος των εθνικών συμφερόντων. Ή τουλάχιστον, αν αυτό είναι υπερβολικό, η όλη υπόθεση δεν δείχνει να λειτουργεί υπέρ μας. Δεν είναι ορατό τι μπορούμε να κερδίσουμε, ενώ αντίθετα μπορεί να ανιχνευθεί τι κινδυνεύουμε να χάσουμε. Τι είναι αυτό; Οποιαδήποτε υποχώρηση από το status που ισχύει σήμερα. Και οποιαδήποτε υποχώρηση επί των διαχρονικών ελληνικών θέσεων και διεκδικήσεων.
Και επιπρόσθετα, η υπόθεση δεν λειτουργεί υπέρ μας γιατί ξεγύμνωσε και φανέρωσε τα συμφέροντα και τις αγκυλώσεις που δεν μας ευνοούν στους κόλπους των θεσμικών εταίρων μας. Η πικρή αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε να επιδείξουμε διπλωματικές νίκες που να προκαλούν δράσεις και να στριμώχνουν την Τουρκία στη γωνία. Διγλωσσία, αναβλητικότητα, υπεκφυγές, ατολμία χαρακτηρίζουν σε μεγάλο βαθμό τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπου οι εθνικές ατζέντες υπερισχύουν...
Ας ελπίσουμε ότι στο επόμενο διάστημα δεν θα κληθούμε να αποφασίσουμε. Τι; Ότι ή επιδεικνύουμε έμπρακτη αποτρεπτική ισχύ ή παγιώνουμε ρόλο αδύνατου. Ας ελπίσουμε ότι το σόου διαρκείας του Ερντογάν στο ελληνικό κατώφλι δεν θα οδηγήσει σε αδιέξοδη κλιμάκωση. Και να μην λησμονούμε ότι το παιχνίδι δεν παίζεται σε ένα μόνο "γήπεδο". Την ώρα που το Ορούτς Ρέις σουλατσάρει... άνωθεν ελληνικής υφαλοκρηπίδας, στην Κύπρο κλιμακώνεται η τουρκική πρόκληση.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει κληθεί να διαχειριστεί μία από τις δυσκολότερες καταστάσεις στην πρόσφατη ιστορία των ελληνοτουρκικών διενέξεων. Μία κρίση διαρκείας. Έχει επιδείξει ψυχραιμία, έχει προσπαθήσει να κινητοποιήσει ευρύτερες δυνάμεις με την ελληνική πλευρά. Όμως ο κίνδυνος να βρεθεί στη θέση να λάβει δύσκολες, πολύ δύσκολες αποφάσεις μεγάλου εθνικού ειδικού βάρους και ενδεχομένως υψηλού πολιτικού κόστους, είναι πολύ ορατός. Γιατί και η λύση, αν επιτευχθεί, μπορεί να είναι... επίπονη πολιτικά... Είναι ένα φορτίο μεγάλο και βαρύ. Σε κάθε περίπτωση, ας ελπίσουμε για το καλύτερο.
Capital
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...