Η μεταρρύθμιση του Ισλάμ και η αμήχανη στρουθοκάμηλος

«…ὁ Μωάμεθ μὲ τὸν πόλεμο ἄρχισε νὰ ξαπλώνει τὸ Κοράνιο. Σημείωσε πῶς οἱ Ἄραβες, οἱ πατριῶτες τοῦ Μωχάμετ, τοὺς Τούρκους, ποὺ πήρανε τὴ θρησκεία ἀπ᾿ αὐτούς, δὲν τοὺς παραδέχουνται γιὰ γνήσιους μωχαμετάνους, καὶ δὲν τοὺς συμπαθοῦν. Κι οἱ ἴδιοι οἱ Ἄραβες παραμόρφωσανε σὲ πολλὰ τὸ Κοράνιο, ὅπως γίνεται, πάντα ἀπὸ τὴν περιωρισμένη ἀντίληψη τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ὅμως δὲν ἔχασε τὸν χαρακτήρα τῆς θρησκείας, ὅπως θὰ τὸν ἔχανε μὲ νεωτερισμοὺς κοσμικούς, ἂν εἶχε ὁ μωαμεθανισμὸς ὀπαδοὺς καὶ πιστοὺς στὴ Δύση...».

Φώτης Κόντογλου – Ὁ Χριστιανισμὸς κι ὁ Μωαμεθανισμός

Όταν λέω ότι οι Ευρωπαίοι ΔΕΝ έχουν ιδέα. Τρόμαξαν με τον βανδαλισμό της Αγιά Σοφιάς, όπως και τότε, με τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’, ή με τη Χίο ή το Μεσολόγγι, και μιλούν (πάλι) διαρκώς για επιτακτική ανάγκη αναθεώρησης και μεταρρύθμισης του Ισλάμ. Είδαν τους μπερντέδες να σκεπάζουν τα ψηφιδωτά, την ακαλαίσθητη επίπλωση, είδαν και τον σεϊχουλισλάμ με το γιαταγάνι, είδαν την ολική επαναφορά ενός Μεσαίωνα από τον οποίο τους γλίτωσαν κατά καιρούς οι μισητοί Βυζαντινοί, ο Κάρολος Μαρτέλος, ο Γιαν Σομπιέσκι, κοιτάχτηκαν και ξεροκατάπιαν, πάλι.

Η ίδια συζήτηση επανέρχεται κάθε φορά που τελείται κάποια εξαιρετικά βάρβαρη πράξη στον όνομα και με επίκληση της θρησκείας αυτής, όπως μαζικοί αποκεφαλισμοί, καταστροφές των αρχαιοτήτων της Μεσοποταμίας, φυλακίσεις διανοουμένων, διωγμοί και σφαγές Χριστιανών ή πολυθεϊστών, λιθοβολισμοί γυναικών, μακελειό Ευρωπαίων στην καρδιά της Ευρώπης για δυο σκίτσα κ.α., πράξεις, δηλαδή, που έρχονται να φέρουν σε αμηχανία όλες τις στρουθακαμήλους της Ευρώπης.

Νομίζουν λοιπόν, οι Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί επιστήμονες, ότι μπορεί να έρθει ένας τύπου ”Λούθηρος” σε χότζα, και με το μαγικό του χαλί να πετάξει πάνω από όλες τις σκληροπυρηνικά ισλαμικές χώρες, τις από απόλυτους μονάρχες δεσποζόμενες, και με ένα άγγιγμά του να τις μεταμορφώσει σε κάτι μοντέρνο που σέβεται και υπολήπτεται αυτά που τηρεί ο μέσος Βιεννέζος. Θα αφήσει, δηλαδή, ο μουφτής το γιαταγάνι του, και θα κυματίσει ψηλά και περήφανα τη σημαία του ουρανίου τόξου. Θα κάνει σύμφωνο συμβίωσης ο Αμέτ με τον Ρετζέπ, και στην Μέκκα θα ανοίξει σχολή Καλών Τεχνών, κάτι σαν την Ecole des Beaux Arts των Παρισίων. Και θα πίνουν όλοι μαζί αντάμα τα dirty martini τους. Μια τέτοια φαντασίωση γλυκοχαράζει στα καφέ σχεδόν ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, και αυτοί που βλέπουν το πράγμα στις πραγματικές του διαστάσεις για τους σωστούς λόγους, είναι απογοητευτικά λίγοι.


Γιατί συμβαίνει αυτό; Από άγνοια, φυσικά, αλλά και λόγω μιας νοοτροπίας που προβάλει την καλή θέληση, την οποία το … αντίπαλον δέος βλέπει απλώς ως αδυναμία, ως χώρο που θα καταλάβει, που θα εκμεταλλευτεί. Διότι εμείς στην Ευρώπη μπορεί να ξεχάσαμε ποιός είπε το «αγάπα τον πλησίον σου», αλλά ανήκει κι αυτό στις καταβολές της κοινωνικής ηθικής της Δύσης, πάνω στις οποίες οικοδόμησε τα νομικά της συστήματα, θέσπισε κανόνες δικαίου, τους εξέλιξε στην κατεύθυνση του σωφρονισμού και όχι του εκδικητικού κολασμού, και τους εξόπλισε με ανάλογη εκτελεστότητα από όργανα του κράτους, εκλεγμένα, θεσπισμένα, αξιοκρατικώς τοποθετημένα, και όχι από τον όχλο ή από τυράννους που αποφασίζουν αυθαίρετα, αυθέντες- αφέντες.

Και τί εννοούν, σοβαρά, λοιπόν, αυτοί οι αδαείς άνθρωποι όταν μιλούν για αναθεώρηση και εκσυγχρονισμό του Ισλάμ; Tί ακριβώς να αναθεωρηθεί, που ντύνονται και κυκλοφορούν στο Λονδίνο και στη Στοκχόλμη ως βεδουίνοι της ερήμου; Oύτε τα πιο επιφανειακά στοιχεία δεν δέχονται να αλλάξουν όταν μόνοι τους αποφασίζουν να μετακομίσουν στην Ευρώπη. Θα αλλάξουν τα δόγματά τους για να κάνουν σπονδές στο δυτικό πολιτισμό;

Δεν βλέπουν ποιό είναι το μέσο πάνω στο οποίο ταξιδεύει και επεκτείνεται αυτή η θρησκεία; Mα οι αυθεντικοί κανόνες του, που δεν υπόκεινται σε καμία απολύτως αμφισβήτηση διότι τους έδωσε ο ίδιος ο Αλλάχ. Ποιά είναι η ποινή της ανυπακοής και της αποστασίας; ποιός ο τρόπος επέκτασης και διάδοσης της θρησκείας; Μιλά εύγλωττα το γιαταγάνι του Σεϊχουλισλάμη. Δεν ανέβηκε στον άμβωνα χωρίς λόγο με το φονικό όργανο, και προσωπικά, δεν έχω δει σε καμία από τις χώρες που κινούμαι κάποιον πνευματικό ηγέτη να κυκλοφορεί με γιαταγάνι, Εξκάλιμπερ ή με τη σπάθα του Ελ Σιντ. Σε πέντε λεπτά θα τον είχε μαζέψει η αστυνομία. Αλλά τα δικά μου όρια του πολιτισμού εδώ και δεκαετίες, είναι ο ποταμός Έβρος. Ακόμη και οι Γερμανοί, το σπαθί του Καρλομάγνου σε βιτρίνα το τοποθέτησαν. Ωστόσο είναι εύκολη λύση η προσποιητή ή ηθελημένη άγνοια κινδύνου, και στις δημοκρατικές κοινωνίες, ελκυστικότερη στους ψηφοφόρους, που προτιμούν την ψευδ-αίσθηση, πολλές φορές, της ασφάλειας, από το κόστος της έγκαιρης δράσης, όπως συνέβη άλλωστε και στα πρόθυρα του Β’ ΠΠ.

Αυτό, λοιπόν, είναι το τραίνο που πήρε ο Ερντογάν αφού κατέβηκε από εκείνο της Δημοκρατίας, και δεν ωφελούν σε τίποτε οι συζητήσεις για μεταρρυθμίσεις, όπως πιστεύει η κάθε ευγενής στρουθοκάμηλος. Διότι τα συστατικά στοιχεία της θρησκείας, δεν είναι μεταρρυθμήσιμα και δεν υπόκεινται σε αναθεώρηση.

Και είναι το τελευταίο, αυτό το τραίνο, δεν θα πάρει άλλο, διότι με αυτό θα γίνει αυτοκράτορας και παγκόσμιος ηγέτης των μουσουλμάνων, με αυτό θα έχει στο πιάτο τη Μεσόγειο, και με αυτό βλέπει τον εαυτό του ως τον νέο ιμπεριαλιστή με ΜΕΓΑΛΕΣ αποικιοκρατικές βλέψεις, ανάλογες σχεδόν των παλιών αποικιοκρατών των περασμένων αιώνων. Η στιγμή είναι κατάλληλη, καθώς ο Τράμπ αποφάσισε να κλειστεί στο δωμάτιό του και ο Πούτιν, για την ώρα, βολεύεται.

Woman, why are you crying?


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση