Η εμπλοκή της Γερμανίας στα ελληνοτουρκικά

Της Δρος Έλενας Λυμπουρή

Καίριο ζήτημα για τη Γερμανία ανέκαθεν υπήρξε η ανάγκη της για διέξοδο στη Μεσόγειο θάλασσα. H επιδίωξή της αυτή έρχεται και εντάσσεται στον σχεδιασμό των Αμερικανών για τη Βαλκανική Διώρυγα μέσω Ελλάδας. Πρόκειται για ένα σχέδιο που πάει πίσω στο 1979 και αποβλέπει στην εξουδετέρωση του εφοδιασμού της ΕΕ με φυσικό αέριο από τη Ρωσία, ακυρώνοντας έτσι τους δύο αγωγούς Nord Stream 1 & 2.

Το έργο προβλέπει τη δημιουργία μιας πλωτής διώρυγας, συνολικού μήκους 650 χιλιομέτρων, που θα διασχίζει την Ελλάδα, τα Σκόπια και τη Σερβία και θα διέρχεται των ποταμών Δούναβη- Μόραβα- Αξιού με κατάληξη το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Μέσω της διώρυγας αυτής θα διέρχονται πλοία που θα μεταφέρουν υγροποιημένο αέριο (LNG).

Οι παραπάνω χώρες αλλά και όσες διαθέτουν τερματικά LNG επενδύουν στην κατασκευή FSRU, μονάδων παραλαβής και αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου, καθώς αυτές αποτελούν ταχύτερες και οικονομικότερες λύσεις από τα χερσαία τερματικά, καθιστώντας έτσι το υγροποιημένο αέριο φθηνότερο από το αέριο αγωγού. Πέντε έργα κατασκευής FSRU βρίσκονται στο στάδιο κατασκευής τους αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Αυτά είναι στην Κροατία, στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στη Γερμανία και στην Τουρκία.

Αντιλαμβάνεται κανείς βλέποντας τον σχεδιασμό πως για την υλοποίησή του απαιτείται η εξομάλυνση των σχέσεων των χωρών μέσω από τις οποίες θα διέρχεται η πλωτή αυτή διώρυγα και κατανοεί πόσο καθοριστικής σημασίας για τη Γερμανία υπήρξε η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών.


Μέχρι την υλοποίηση του φιλόδοξου αυτού έργου, το κόστος του οποίου αναμένεται να ξεπεράσει τα 17 δισ. δολάρια, η Γερμανία θα μπορεί να προμηθεύεται φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω της Γεωργίας-Τουρκίας-Ελλάδας-Βόρειας Ηπείρου-Ιταλίας- Αυστρίας από το τερματικό της Αλεξανδρούπολης το οποίο εύκολα μπορεί να διασυνδεθεί με τον Διαδριατικό Αγωγό TAP (Trans Adriatic Pipeline).

Στο σημείο αυτό ακριβώς υπεισέρχεται ο καθοριστικός ρόλος της Τουρκίας, που πλέον αποτελεί τη βασική δίοδο διέλευσης των αγωγών για την τροφοδοσία των Βαλκανίων σε φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω του Διαδριατικού Αγωγού TAP και από τη Ρωσία μέσω του Turkish Stream.

Άρα, αντιλαμβάνεται και πάλιν κανείς πόσο ζωτικής σημασίας ζήτημα για τη Γερμανία είναι η εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας τόσο αναφορικά με τα ζητήματα που έχουν σχέση με το Αιγαίο (ιδιαίτερα στο σενάριο που ακούστηκε και στο παρελθόν για ένα πλωτό εργοστάσιο υγροποίησης φυσικού αερίου στο Αιγαίο πάνω σε πλατφόρμα) όσο και στο Κυπριακό με τη διασύνδεση όλων των τερματικών FSRU που κατασκευάζονται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη.

Ίσως τελικά να μην ήταν και τόσο τυχαίο το γεγονός ότι η συνάντηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Αναστασιάδη και του κ. Ακιντζί με τον ΓΓ των ΗΕ κ. Γκουτέρες, μετά την κατάρρευση των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά, έγινε στο Βερολίνο στις 26/11/2019.

Με βάση τα πιο πάνω, καθίσταται επιβεβλημένη και άμεση η υλοποίηση του αγωγού East Med η οποία αποσυνδέει τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Κύπρου από τη λύση του Κυπριακού, ενώ ταυτόχρονα εκμηδενίζεται ο ρυθμιστικός παράγοντας της Τουρκίας και παράλληλα αναβαθμίζεται η Κυπριακή Δημοκρατία ως ένας σημαντικός ενεργειακός κόμβος στην Ευρώπη.

Απόψεις


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση