Ποιο είναι το μέτρο της Πατρίδας που θέλουμε;

Την Ελλάδα της υπερηφάνειας και όχι της μιζέριας…

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Η ιδιαίτερα συγκινητική αποχαιρετιστήρια ομιλία του Σωτήρη Τσιόδρα την Τρίτη στο τελευταίο ραντεβού των έξι, που είχε καθημερινά όλη η Ελλάδα μαζί του, έδειξε και έδωσε το μέτρο της Ελλάδας, που θέλουμε όλοι και που ιδιαίτερα οι νέοι προσδοκούν.

Κι αυτό γιατί δεν ήταν μόνο το σύνολο σχεδόν των πολιτών στη χώρα μας που κρέμονταν καθημερινά από τα χείλι του. Πολλοί Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό, τον παρακολουθούσαν καθημερινά και ακολουθούσαν τις υποδείξεις του, αγνοώντας τις λανθασμένες επιλογές των κυβερνήσεων των χωρών που διαβιούσαν.

Παράλληλα ένιωσαν και πάλι υπερήφανοι για την χώρα τους. Για την πρωτοπορία της στο θέμα της αντιμετώπισης του κορωναϊού. Γιατί στα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας που πέρασε, μπορεί οι ίδιοι να κέρδισαν την εμπιστοσύνη στον χώρο της εργασίας τους, όμως δεν έπαυαν να τα ακούνε για τους τεμπέληδες Έλληνες, που τρώνε τα λεφτά των Ευρωπαίων.

Και να σκεφθεί κανείς ότι στην Ελλάδα μπορεί ο Α. Τσίπρας να μην τόλμησε να αμφισβητήσει τον Σ. Τσιόδρα και την ομάδα των σπουδαίων επιστημόνων που συμβούλευε την κυβέρνηση και τους πολίτες, όμως τα εξαπτέρυγά του, βλέποντας την δημοσκοπική κατάρρευση του Σύριζα, έριξαν την χολή τους σε βάρος του διαπρεπούς καθηγητή.


Ανάλογη χολή έσταζαν και τα ακροδεξιά παπαγαλάκια. Έτσι για μια ακόμη φορά είδαμε, την λεγόμενη πρώτη φορά αριστερά, να ταυτίζεται με την ακροδεξιά. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Για τέσσερα και πλέον χρόνια συγκυβέρνησαν με ένα ακροδεξιό κόμμα, του οποίου τα ορφανά στη συνέχεια υιοθέτησαν και τα βόλεψαν εδώ κι εκεί.

Η διπλή κρίση, πέραν της οικονομικής, στα σύνορα στον Έβρο με την επιχείρηση εισβολή την πανδημία του κορωναϊού που προέκυψε αμέσως μετά, ανέδειξαν την ανάγκη να πάψει επιτέλους η χώρα να άγεται και να φέρεται από καφενόβιους, λαϊκιστές, που με διάφορες ταμπέλες, διεθνιστές, δικαιωματιστές και πάει λέγοντας, περιφέρουν την ένδεια τους να ενσκήψουν στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη.

Στην ασχετοσύνη τους κοπιάρουν θέσεις και απόψεις του Κινήματος Αλλαγής, κατά το «κόπυ πάστε» του Πολάκη, για την οικονομική ενίσχυση όσων έχουν πληγεί από την πανδημία και τις παρουσιάζουν στη συνέχεια επαυξημένες εν χορδαίς και οργάνοις. Και επέλεξε ο Τσίπρας ως τόπο των ανεκδιήγητων εξαγγελιών του το Ζάππειο, μιμούμενος τις εξαγγελίες Σαμαρά το 2012, που κι αυτός είχε υποσχεθεί τότε να σκίσει τα μνημόνια.

Πέρα όμως από τα λεφτόδενδρα του Τσίπρα, στην κρίση του Έβρου κάποιοι από το κόμμα του επιχείρησαν υιοθετώντας κατευθυνόμενες και αστήρικτες καταγγελίες περί νεκρών και άλλων fake news, να πλήξουν την Ελλάδα, παίζοντας έτσι το παιχνίδι της προπαγάνδας της Άγκυρας.

Κι εδώ η ομόθυμη στήριξη από τους πολίτες της δυναμικής απάντησης της ελληνικής πλευράς στους εισβολής, ήταν ένα ακόμη χαστούκι στην πολιτική του περάστε κόσμε ανοίξαμε και σας περιμένουμε, που ακολούθησε στο παρελθόν ο Σύριζα.

Όπως διηγείται ΕΠΟΠ, που υπηρέτησε στον Έβρο, επί Σύριζα η παράνομη είσοδος ήταν … ελεύθερη. Όταν επιχείρησε να αντιδράσει στις παράνομες εισόδους, άκουσε τους ανωτέρους του να του λένε «ας τους να περάσουν». Έτσι φύλαγαν τότε τα σύνορα. Γι’ αυτό και μας έλεγαν στην Αθήνα, ότι η ήρθαν να λιαστούν στην,,, Ομόνοια.

Η μαρτυρία ενός ιδιοκτήτη ταβέρνας, που βρίσκεται στον Έβρο 200 μέτρα από το ποτάμι, που μίλησε στον Σκάι επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. «Όπως φυλάγονται τώρα το σύνορα δεν φυλάγονταν ποτέ» μας είπε. Και πρόσθεσε: Αποψίλωσαν βούρλα στον ποταμό σε ένα μήκος 25 χιλιομέτρων, προκειμένου να αποτρέπονται οι παράνομες εισροές. Για να προσθέσει, «αισθάνομαι σιγουριά και ασφάλεια γιατί τα σύνορά μας είναι απαραβίαστα».

Τι άλλο να πει κανείς στους κουφιοκεφαλάκηδες Βρυξελιώτες, πλουσιοπάροχα αμειβόμενους, που βγάζουν ανόητες ανακοινώσεις σε βάρος της χώρας, που υποτίθεται υπηρετούν και τα συμφέροντα της οφείλουν να προωθούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που συμμετέχουν.

Μόνο αιδώς Αργείοι …

ΟΡΓΗ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου