Πως χρησιμοποιούν την παραπληροφόρηση Τουρκία, Κίνα και Ρωσία;

Η έλευση της σαρκοφάγου διπλωματίας

Την άποψη, ότι η Κίνα, η Ρωσία και η Τουρκία μοιράζονται τις ίδιες επιθετικές μεθόδους στις εξωτερικές τους σχέσεις, με βάση ιδίως την παραπληροφόρηση, χρησιμοποιώντας επί του παρόντος, παρόμοιες μεθόδους επικοινωνίας, αλλά με αμφισβητήσιμη αποτελεσματικότητα, πέραν των αποφασιστικών δυνατοτήτων στρατιωτικής προβολής τους.

Τα παραπάνω υποστηρίζει ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Le Monde, Piotr Smolar.
Όπως σημειώνει, κάθε χώρα έχει τις ιδιαιτερότητές της, αλλά τα χαρακτηριστικά που εμφανίζουν είναι κοινά. Ένα μείγμα εθνικισμού, περιφρόνησης για την ιστορική αλήθεια και παράνοια, εντοπισμός των αντιπάλων και αμφισβήτηση του έργου των κριτικών δημοσιογράφων.

Επίσης, χρησιμοποιούν τα δικά τους τηλεοπτικά κανάλια, πρακτορεία ειδήσεων, λογαριασμούς θυγατρικών στα κοινωνικά μέσα και όχι μόνο, για να παρουσιάζουν μία «παραμυθένια» εικόνα των ενεργειών τους, αλλά και για να υποτιμούν τις δυτικές κυβερνήσεις, εκπροσώπους ενός ανταγωνιστικού μοντέλου, που θεωρείται ελαττωματικό, με μερικές φορές οι ίδιοι οι διπλωμάτες να κάνουν τη βρώμικη δουλειά.


Έτσι, η Ευρώπη έχει γίνει περιοχή επιρροής για το Πεκίνο, όπως η Αφρική.  Κατά την άποψή του, η χαλάρωση αυτών των εξαρτήσεων, σε τομείς που έχουν αφεθεί στην ιδεολογία των ροών και στον πλήρη  φιλελεύθερο ανταγωνισμό, αποτελεί για την  ΕΕ μια υπαρξιακή πρόκληση για τα επόμενα χρόνια.

Ως προς την Τουρκία, υπενθυμίζει τη σκληρή δήλωση, στις 21 Απριλίου, του υπουργείου Εξωτερικών – μετά τη συνέντευξη του Γάλλου ΥΠΕΞ Jean-Yves Le Drian στην εφημερίδα Le Monde, στην οποία, επεσήμανε τις αντίθετες με το καθεστώς της ως μέλους του ΝΑΤΟ στρατιωτικές δεσμεύσεις της Τουρκίας –  με την οποία κατηγορούσε τη Γαλλία, ότι προσπαθεί να «κρύψει την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκεται», ενώ τα φιλοτουρκικά ΜΜΕ, από την πλευρά τους, μετέφεραν αποκαλυπτικά άρθρα στα γαλλικά προάστια. Ωστόσο, αναφερόμενος στην σε «ειρηνικό πνεύμα» τηλεφωνική επικοινωνία Emmanuel Macron και Recep Tayyip Erdogan σημειώνει, ότι «σε αυτόν τον κόσμο, όπου δεν μπορούμε πλέον να στηριζόμαστε πλήρως σε κανέναν, δεν πρέπει να τα σπάσουμε με καμία δύναμη»

Θεωρεί, ότι αξίζει να επισημανθεί η προσπάθεια του Γάλλου Προέδρου, εν μέσω αυτού του τοξικού διεθνούς οικοσυστήματος, για αναβίωση της πολυμέρειας, παρά το μειωμένο περιθώριο ελιγμών, ως προς την οποία και αναφέρει: «Από την αρχή της κρίσης, ο κ. Macron σεβάστηκε το ευρωπαϊκό πλαίσιο και το καθήκον διαβούλευσης,  ώστε να μην κατηγορηθεί, αυτή τη φορά, για μοναχικός καβαλάρης.

Στη συνέχεια αγωνίστηκε να υπέρ των συνεδριάσεων της G7, της G20, και ιδίως των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, προς το παρόν όμως χωρίς αποτέλεσμα». Ωστόσο, όπως τονίζει, «τα επαγγέλματα με πίστη στην πολυμέρεια δεν αρκούν, οι καταδίκες και οι εκφράσεις λύπης στα χαρτιά εξαντλούνται και πρέπει να αναληφθούν ευθύνες έναντι των αγώνων ισχύος».

«Ενώ οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να ζυγίζουν τα κόμματα και τις άνω τελείες, ένα απαρχαιωμένο προνόμιο του παλαιού κόσμου, άλλοι επιτίθενται με τα σπαθιά τους,  συκοφαντούν, το παίζουν αμνησία, χωρίς να φοβούνται τις αντιφάσεις στις δεσμεύσεις τους. Η ΕΕ ξεφτίζει σε πολιτικό επίπεδο, πέρα από τα σχέδια οικονομικής διάσωσης.

Πώς μπορούμε να ισχυριστούμε, ότι ενσωματώνουμε το δημοκρατικό μοντέλο, εάν αφήσουμε δύο κράτη μέλη, την Ουγγαρία και την Πολωνία, να το ποδοπατήσουν, λαμβάνοντας ταυτόχρονα τις επιχορηγήσεις από τις Βρυξέλλες;

Ο αγώνας ενάντια στον κορωνοϊό είναι σίγουρα προτεραιότητα, αλλά δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ψυχική διάβρωση», αναφέρει καταλήγοντας ο δημοσιογράφος.

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση