Ξεκάθαρες κουβέντες για την ασφάλεια

Του Κωνσταντίνου Δούβλη

‘Ίσως είναι απλώς ανθρώπινο. Ίσως πάλι είναι ένα από τα ελαττώματα της "φυλής" μας. Δεν έχει και τόση μεγάλη σημασία. Η ουσία είναι ότι τελευταία ακούω συνεχώς παράπονα για την ασφάλεια.

Για την ακρίβεια, "παραπονάκια". Με την έννοια της γκρίνιας από ανθρώπους που ψήφισαν και στηρίζουν την κυβέρνηση, μεταξύ άλλων, και για τη μεταρρυθμιστική της ατζέντα στα ζητήματα ασφάλειας και εγκληματικότητας.

Εξ ου και ο όρος "παραπονάκια". Διότι μιλάμε για πολίτες που πιστεύουν την κυβέρνηση, εγκρίνουν τη δράση της και έχουν ανεβάσει τον αρμόδιο υπουργό στα ύψη της δημοτικότητας.

Νιώθουν όμως ότι τα πράγματα δεν κινούνται με τους ρυθμούς που περίμεναν. Ότι οι εξελίξεις δεν είναι ανάλογες των προσδοκιών που είχαν καλλιεργηθεί. Έχουν δίκιο. Και ταυτοχρόνως, δεν έχουν…

Εξηγούμαι:

Η αλήθεια είναι ότι προεκλογικά, είχαν καλλιεργηθεί υπερβολικές, ίσως και ουτοπικές προσδοκίες για το ευαίσθητο ζήτημα της ασφάλειας. Ως ένα βαθμό ήταν αναμενόμενο. Η κοινωνία υπέφερε έντονα από την προκλητική αδιαφορία του ΣΥΡΙΖΑ για οτιδήποτε άπτεται της ευταξίας και της ευνομίας.


Η προηγούμενη κυβέρνηση ευνούχισε την αστυνομία, νομιμοποίησε ηθικά την παρανομία και χάιδεψε πολλά αυτιά μπαχαλάκηδων και παραβατικών.

Ποιος δεν θυμάται τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής να στέλνει σπίτι τους τα μέλη του "Ρουβίκωνα" που είχαν συλληφθεί για παράνομη είσοδο στη Βουλή των Ελλήνων – και μάλιστα με τους αστυνομικούς σε ρόλο ταξιτζή –λέγοντας "τα παιδιά είναι ακτιβιστές όχι παράνομοι";

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη διάλυση της αποτελεσματικής ομάδας Δ, περνώντας το μήνυμα στο κοινωνικό περιθώριο ότι "δεν σας ακουμπάμε";

Ακόμα και προ ημερών ο τότε αρμόδιος υπουργός δήλωσε ότι η ομάδα Δ ήταν "μπαχαλάκηδες του Κράτους"...

Δε νομίζω ότι χρειάζεται να συνεχίσω. Ο βίος και η πολιτεία της προηγούμενης κυβέρνησης ( και) στα θέματα της ασφάλειας είναι γνωστός. Είναι άλλωστε και ένας βασικός λόγος που καταψηφίστηκε...

Αναμενόμενη λοιπόν η κοινωνική επιθυμία να αλλάξουν όλα άρδην. Πάνω εκεί βέβαια κάποιοι υπερθεμάτισαν, λαϊκίζοντας και μιλούσαν για καταστάσεις που θα αλλάξουν " σε 1 μήνα". Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική.

Οι κοινωνικές αλλαγές απαιτούν χρόνο για να γίνουν αντιληπτές και σίγουρα αυτός ο χρόνος δεν είναι "δημοσιογραφικός"...

Ας κάνουμε μια παραδοχή θεμελιώδους σημασίας. Είτε μας αρέσει, είτε όχι η παρανομία στη χώρα μας απέκτησε χαρακτηριστικά ενός άτυπου κοινωνικού θεσμού. Οτιδήποτε παγιώνεται, αποκτά χαρακτήρα φυσιολογικού. Ακόμα και αν δεν είναι. Ακόμα και αν αποτελεί στρέβλωση.

Ο αναρχικός χώρος και οι συν αυτώ μπαχαλάκηδες δρούσαν επί δεκαετίες ανενόχλητοι. Χωρίς αντίδραση. Τις περισσότερες φορές, χωρίς καν αντίλογο! Οι δράσεις τους λοιπόν συν τω χρόνω, έγιναν αντιληπτές από τον μέσο πολίτη ως φυσιολογικές.

Η έλλειψη κρατικής αντίδρασης σε συνδυασμό με την "εθιμική" σχεδόν συμπάθεια του μέσου Έλληνα για οποιονδήποτε ενδύεται μανδύα επαναστάτη, προσέδωσαν χαρακτηριστικά "κανονικότητας" σε παραβατικές πράξεις.

Ακόμα θυμάμαι τον αγώνα που έκανα να πείσωφοιτητές μου ότι η κατάληψη δημόσιου χώρου είναι παράβαση! Αδυνατούσαν να αντιληφθούν που έγκειται η παρανόμια! Είχαν βλέπετε μεγαλώσει σε μια πολιτεία που την ανεχόταν, άρα στη συνείδησή τους την απενοχοποίησε!

Κρατήστε αυτό το στοιχείο και κάντε τον συνειρμό με το επόμενο. Αυτή η κυβέρνηση είναι η πρώτη στα μεταπολιτευτικά χρόνια που κήρυξε ανοιχτά "πόλεμο" στους μπαχαλάκηδες και στην παρανομία γενικότερα! Η πρώτη στην οποία Πρωθυπουργός και αρμόδιος υπουργός είναι αποφασισμένοι και δεν κάνουν σπιθαμή πίσω. Η δράση όμως φέρνει αντίδραση.

Οι περιθωριακοί και οι κάθε λογής παρανομούντες δεν πρόκειται να παραδώσουν την "εξουσία" που η –επί δεκαετίες– κρατική απουσία τους εκχώρησε, χωρίς μάχη!

Θα αντιδράσουν! Διόρθωση: Αντιδρούν! Με ποικίλους τρόπους. Είτε με δολοφονικές απόπειρες εναντίον αστυνομικών (όπως είδαμε στο Κουκάκι) είτε μεταφέροντας το πεδίο των "εχθροπραξιών" σε άλλες περιοχές, όπως βλέπουμε καθημερινά με τις πυρπολήσεις οχημάτων.

Ο πόλεμος είναι πλέον δεδομένος και δεν θα λήξει εύκολα. Η διαφορά είναι ότι η αστυνομία πολεμά μέσα σε πλαίσια που ορίζει ο Νόμος και το Σύνταγμα. Η παρανομία πολεμά χωρίς περιορισμούς και δεσμεύσεις και μεταφέρει το πεδίο της σύγκρουσης όπου την εξυπηρετεί.

Αυτή η αναταραχή δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι δεν αλλάζουν τα πράγματα γρήγορα. Η αλήθεια είναι ότι αλλάζουν. Όπως είχα αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μου, ο σπιτονοικοκύρης (η Πολιτεία) ανακαταλαμβάνει το "σπίτι" του τετραγωνικό το τετραγωνικό!

Ξεκίνησε δηλώνοντας ότι πλέον είναι εδώ και δεν θα ανεχτεί πλέον τους σφετεριστές της εξουσίας του. Και ξεκινά να τους "απωθεί". Με σχέδιο και στρατηγική. Μέθοδοι που δεν αποδίδουν θεαματικά αποτελέσματα αλλά λειτουργούν μακροπρόθεσμα.

Σε ζητήματα υψίστης κοινωνικο-πολιτικής σημασίας, η πολιτεία οφείλει να κινείται θεσμικά, με στοχοπροσήλωση και ζήλο. Χωρίς να πτοείται από περιστασιακές αποτυχίες ή αρνητικές συγκυρίες. Και πάνω από όλα, η πολιτεία οφείλει να σέβεται την κοινωνική συνοχή και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Δεν ζούμε στην "άγρια δύση" για να εγκαταστήσουμε από έναν "σερίφη" σε κάθε γειτονιά που θα "κουμπουριάζει" όποιον κρίνει ότι παρανομεί, με συνοπτικές διαδικασίες. Ζούμε (ακόμα ευτυχώς...) σε μια δυτικού τύπου αστική δημοκρατία που επιτελεί έργο με πλήρη λογοδοσία και είναι υπόλογη στη λαϊκή βούληση και στους Νόμους.

Συμπέρασμα;

Η πολιτεία μετά την πολιτική αλλαγή της 7ης Ιουλίου, επανήλθε στο προσκήνιο και πήρε τα ηνία της άσκησης εξουσίας. Βρίσκεται όμως ακόμα σε φάση ανασυγκρότησης και ανανέωσης. Εξ ου και οι όποιες αρρυθμίες.

Είναι όμως παρούσα για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες! Αποφασισμένη και αποφασιστική. Όλοι θα θέλαμε λύσεις "εδώ και τώρα", που έλεγε και ο Ανδρέας. Όλοι όμως, είμαι βέβαιος, προτιμούμε λύσεις που θα αντέξουν στον χρόνο και όχι εντυπωσιακά πυροτεχνήματα.

Υπομονή λοιπόν. Δεν είναι μακριά η μέρα που θα νιώσουμε την αλλαγή.

* Ο κ. Κωνσταντίνος Δούβλης είναι εγκληματολόγος, διδάκτωρ Κοινωνιολογίας της Αστυνόμευσης.
Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση