Καμία νόμιμη αξίωση της Τουρκίας στο Αιγαίο

Το κράτος πειρατής διεκδικεί την αλλαγή κυριαρχίας στο Αιγαίο χωρίς κανένα διεθνές νομικό έρεισμα

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Διαβάζοντας το άρθρο Τούρκος πρέσβης: «Η Ελλάδα αγνοεί τα δικαιώματα της Τουρκίας» δεν θα ήταν δυνατόν να αφήσουμε αναπάντητα τα τουρκικά επιχειρήματα.
Τα «επιχειρήματα» που προβάλλει η Τουρκία σχετικά με το Αιγαίο γενικότερα είναι
- η μικρή απόσταση των παραμεθόριων νησιών από τις Μικρασιατικές ακτές,
- ο μικρός πληθυσμός τους σε σχέση με τον πληθυσμό της Μ.Ασίας
- το γεγονός ότι ήταν επί μακρόν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
- το γεγονός ότι αποτελούν γεωγραφική προέκταση της Ανατολίας.
- το γεγονός ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα

Αλίμονο αν η απόσταση μίας νήσου από την πλησιέστερη στεριά καθόριζε το που θα ανήκει αυτή.

Αναφέρουμε παραδείγματα:
- Τα νησιά της Δανίας Μπόρνχολμ και Ζέελαντ,όπως και η πρωτεύουσα της Κοπεγχάγη δεν θα άνηκαν σ’ αυτή αλλά στη Σουηδία,το δε νησί Λώλαντ στην Γερμανία.
Τα νησιά αυτά απέχουν λιγότερο από την Σουηδία και Γερμανία αντιστοίχως παρά από την χερσόνησο της Γιουτλάνδης.
- Τα νορμανδικά νησιά θα άνηκαν στην Γαλλία και όχι στην Βρετανία,
- Τα νησιά Φερόαι θα άνηκαν στη Βρετανία και όχι στην Δανία
- Τα νησιά Ανάμπας θα άνηκαν στην Μαλαισία και όχι στην Ινδονησία.
- Τα νησιά Ανδαμάνεν στην Βιρμανία και όχι στις Ινδίες.

Το δημογραφικό επιχείρημα που επικαλούνται δεν μπορεί να σταθεί στην κρίση οποιουδήποτε που δεν έχει την ναζιστική νοοτροπία περί ζωτικού χώρου (Δυστυχώς ο «καθηγητής» και έχει και την κατέχει).

Είναι γνωστό ότι από την αυγή της ιστορίας τα νησιά αυτά ήσαν ελληνικά και ανέπτυξαν μεγάλο ελληνικό πολιτισμό στα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες. Το γεγονός ότι επί 400 χρόνια ήσαν υπό τουρκική κυριαρχία, όπως όλος σχεδόν ο ελληνικός χώρος, δεν δίνει κανένα δικαίωμα για διεκδίκηση. Πέραν τούτου δεν υπάρχει νησί στο οποίο ο τουρκικός πληθυσμός ξεπέρασε το 10-12%, ενώ πολλά δεν γνώρισαν παρά μόνο τους Τούρκους φοροεισπράκτορες και σε μερικά όπως η Πάτμος και η Σάμος στην οποία με σουλτανικό φιρμάνι απαγορευόταν η εγκατάσταση Τούρκων, δεν πάτησε Τούρκος.

Η Τουρκία δεν δικαιούται να επικαλείται την Οθωμανική Αυτοκρατορία σχετικά με το Αιγαίο.
Από πλευρά Διεθνούς Δικαίου με τα άρθρα 12,15,16 της Συνθήκης της Λωζάννης,η Τουρκία έχει αναγνωρίσει την παραχώρηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου στην Ελλάδα και έχει παραιτηθεί παντός δικαιώματος και τίτλου από αυτά.


Με το άρθρο 12 προβλέπεται ότι «παραμένουν υπό τουρκική κυριαρχία οι νήσοι που κείτονται σε απόσταση μικρότερη των 3 μιλίων από της ασιατικής ακτής», που σημαίνει ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα σε νησιά που απέχουν πέρα των 3 μιλίων.

Με το άρθρο 15 προβλέπεται ότι « η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί της Δωδεκανήσου και του Καστελλορίζου». Τα δικαιώματα αυτά η Ιταλία τα μεταβίβασε στην Ελλάδα με την Συνθήκη Ειρήνης του 1947.

Τέλος με το άρθρο 16 προβλέπεται ότι « η Τουρκία παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη εκείνα που κείτονται πέρα των προβλεπομένων υπό της παρούσης συνθήκης ορίων ως και επί νήσων».

Από την πλευρά της Ιστορίας το γεγονός βεβαίως ότι τα νησιά αυτά φέρουν ελληνική ονομασία τουλάχιστον επί 5.000 χρόνια,ότι κατοικούνται ανέκαθεν από ελληνικούς πληθυσμούς σε ποσοστά του 95% τουλάχιστον και έχουν κατοχυρωθεί στην Ελλάδα με διεθνείς συνθήκες που συνυπέγραψε και η Τουρκία προφανώς διαφεύγει από τους τούρκους αξιωματούχους.Οι Τούρκοι επίσης φαίνεται να αγνοούν ότι ο μυθικός Αιγέας, που έδωσε το όνομά του στο Αιγαίο πέλαγος, ήταν Έλληνας βασιλιάς της προϊστορικής Αθήνας και πατέρας του πασίγνωστου μυθολογικού ήρωα (επίσης Έλληνα) ήρωα Θησέα.

Το Αιγαίο δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση φυσική γεωγραφική προέκταση της Ανατολίας

Ο πρώην υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χασάν Ισίκ δήλωνε τον Απρίλιο του 1984 στην αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα «Daily News»:

«....Είναι φυσικό ότι οι υπευθυνότητες και τα δικαιώματα του έθνους που κυριαρχεί στην Ανατολία θα πρέπει να επεκτείνονται τουλάχιστον μέχρι το μέσον του Αιγαίου....Καμία τουρκική κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει αυτό το γεγονός που είναι θέμα εθνικής μας ασφαλείας».
(Δηλαδή, θεωρία ίδια και χειρότερη με την αντίστοιχη ναζιστική περί «ζωτικού χώρου» βάσει της οποίας ο Χίτλερ ενσωμάτωσε την Αυστρία,μοίρασε την Πολωνία και διαμέλισε την Τσεχοσλοβακία δημιουργώντας τις αφορμές για τον πολυαίμακτο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο).

Ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ είχε δηλώσει την 9/6/1974 (παραμονές της ήδη προετοιμαζόμενης εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο):

«Η βασική διαφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ανέκυψε, επειδή τα νησιά που βρίσκονται κοντά στην Τουρκία, ανήκουν στην Ελλάδα και όχι στην Τουρκία... Τα νησιά αυτά αποτελούν μέρος της Ανατολίας και για αιώνες άνηκαν στο Κράτος που κυριαρχούσε στην Ανατολία».

Στην συνέχεια ο ίδιος ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ,την 19/8/1976 σε άλλη συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» και απευθυνόμενος σε δημοσιογράφο αναφέρει:

«Να μην ονομάζετε αυτά τα νησιά «Ελληνικά νησιά» αλλά «νησιά του Αιγαίου...».

Και επειδή υπάρχουν,πέρα από τον αισιόδοξο και μεγαλοϊδεάτη «σουλτάνο» αρκετοί ανιστόρητοι «Συνέλληνες» αλλά και Ευρωπαίοι και Αμερικανοί,οι οποίοι ερασιτεχνικά κοιτάζοντας τους γεωγραφικούς χάρτες «ανακαλύπτωντας» ότι τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου βρίσκονται πιο κοντά στις Μικρασιατικές Ακτές απ’ ότι στην ηπειρωτική Ελλάδα «απορούν» και «διερωτώνται» μήπως και η Τουρκία έχει κάποια «εδαφικά δικαιώματα» στο Αιγαίο (εφόσον τα μικρασιατικά παράλια είναι τμήμα του σημερινού τουρκικού κράτους...), έχουμε να προβάλουμε κι εμείς την δική μας «απορία».

Είναι γνωστό ότι οι Άραβες και οι Ασιάτες, μέχρι το Πακιστάν ή τις Ινδίες και την Κίνα –αλλά και οι ίδιοι οι Τούρκοι αποκαλούν τους Έλληνες με το όνομα «Γιουνάν» δηλαδή «Ίωνες». Παράλληλα δεν αμφισβητείται από κανέναν ότι οι Ιάπωνες πρέπει να κατοικούν στην Ιαπωνία, οι Κινέζοι στην Κίνα, οι Πέρσες στη Περσία κτλ. Αυτό μάλιστα συμβαίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια για όλους αυτούς τους λαούς και τις αντίστοιχες πατρίδες τους.

Η απορία μας λοιπόν είναι η εξής:
Δεν είναι εύλογο και δίκαιο (και) οι Ίωνες να κατοικούν στην πατρίδα τους, δηλαδή την Ιωνία, η οποία ονομάσθηκε έτσι εδώ και χιλιάδες χρόνια από τον Ίωνα, τον εγγονό του Έλληνα, τον γιο του Δευκαλίωνα (και κάθε «σπιθαμή» από την γη της κοσμείται από ελληνικές αρχαιότητες);

Όμως την Ιωνία, δηλαδή ένα μέρος μόνο από τα παράλια της Μικράς Ασίας στο Αιγαίο-για να μην αναφερθούμε και στην Αιολίδα, στην Μαγνησία,στην Καρία, στην Λυκία αντί για τους Ίωνες –Έλληνες, σήμερα την κατέχει «λάθρα» ένας άλλος λαός που η πατρίδα του είναι το μακρινό ασιατικό Τουρκμενιστάν...

Επομένως, αυτή είναι η ορθή απάντηση στη δήθεν «γεωγραφική αδικία» που επικαλούνται κυβερνώντες Τούρκοι (με την συνηγορία μερικών εγχώριων θλιβερών απολογητών τους, εθελοντών νεοραγιάδων...), προκειμένου να διεκδικούν θρασύτατα την κυριαρχία των ελληνικών νησιών αλλά και την «συγκυριαρχία» και «συνεκμετάλλευση» του μισού Αιγαίου.

Δεν είναι λοιπόν οι Τούρκοι, που έχουν δικαιώματα στο Αιγαίο και εμείς άδικα τα αμφισβητούμε και τα στερούμε. Είναι οι σημερινοί απόγονοι των προσφύγων Ελλήνων-Ιώνων (αλλά και Αιολέων, Μαγνήτων και Ποντίων), οι οποίοι, βεβαίως δεν έπαψαν να έχουν αυτή την μοναδική καταγωγή και προφανώς έχουν προαιώνια δικαιώματα στην πανάρχαια Μικρασιατική πατρίδα τους, εξίσου όπως έχουν τα αντίστοιχα δικαιώματα οι Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδας.
(Προφανώς μεγαλύτερα και περισσότερα απ’ όσα προβάλλουν λ.χ. οι Άγγλοι,που κατέχουν με το «δίκαιο» του ισχυρού τα νησιά Φώκλαντ στο άκρο της Νότιας Αμερικής,φθάνοντας στο σημείο να κηρύξουν πόλεμο εναντίον της Αργεντινής για να διατηρήσουν την αδιανόητη -γεωγραφικά και ιστορικά- κατάκτηση τους).

Ο τουρκικός ισχυρισμός ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα είναι άτοπος

Κατά την Τουρκία τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα,αλλά επικάθονται επάνω στην ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα της Μ.Ασίας,η οποία περιλαμβάνει τα ανατολικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου - Μυτιλήνη, Χίο, Σάμο, Ικαρία και την Δωδεκάννησο πλήν Ρόδου Σύμης και Νισύρου. Αν είχαν έτσι τα πράγματα, τα νησιά αυτά θα ήταν αποκλεισμένα μέσα σε θάλασσα τουρκικού οικονομικού ενδιαφέροντος και τουρκικού δικαιώματος εκμεταλλεύσεως, γεγονός που θα ήταν το πρώτο βήμα για περαιτέρω διεκδικήσεις.

Το Διεθνές Δίκαιο όμως είναι σαφές και αντίθετο με τις τουρκικές απόψεις.

Θα αναφερθούμε επιγραμματικώς στον ορισμό της υφαλοκρηπίδας που διατυπώνεται στο 1ο άρθρο της Σύμβασης της Γενεύης, όπου ο όρος υφαλοκρηπίδα χρησιμοποιείται για να δηλώσει:

α) Το βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος των υποθαλάσσιων περιοχών των παρακείμενων στις ακτές αλλά ευρισκομένων εκτός της αιγιαλίτιδος ζώνης, μέχρι βάθους 200μ. ή και πέρα του ορίου τούτου μέχρι το σημείο εκείνου όπου το βάθος των υπερκείμενων υδάτων επιτρέπει την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων των εν λόγω περιοχών.

β) Τον βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος των αντίστοιχων περιοχών οι οποίες συνέχονται προς τις ακτές των νήσων.
Η διάταξη αυτή αποδίδει ισχύον διεθνές δίκαιο, επομένως δεσμεύει την Τουρκία στην υιοθέτηση της, παρ’ όλο που δεν έχει επικυρώσει την Σύμβαση!
Επιπλέον προβλέπει ότι το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας, αναφορικώς προς την έρευνα και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της.

Στην περίπτωση που η αυτή υφαλοκρηπίδα παράκειται στα εδάφη δύο ή περισσοτέρων κρατών (λ.χ. Δωδεκάνησα), των οποίων οι ακτές βρίσκονται η μία απέναντι της άλλης, τα όρια της υφαλοκρηπίδας καθορίζονται διά συμφωνίας μεταξύ των εν λόγω κρατών. Σε έλλειψη συμφωνίας και εφόσον ειδικές περιστάσεις δεν δικαιολογούν διάφορο κανονισμό των ορίων,αυτά καθορίζονται υπό της μέσης γραμμής, κάθε σημείο της οποίας βρίσκεται σε ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσεων, από των οποίων μετράται το το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης του κάθε κράτους.

Αυτό το άρθρο της Σύμβασης το αναφέραμε, διότι βάσει τούτου βασικά το «πρόβλημα» της υφαλοκρηπίδας λύνεται πολύ εύκολα!

Κατά την Συνθήκη της Γενεύης περί Δικαίου της Θαλάσσης,του 1958, τα νησιά έχουν και αιγιαλίτιδα ζώνη και υφαλοκρηπίδα. Αυτό προβλέπεται και με την μεταγενέστερη Συνθήκη του Καράκας. Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τις Συνθήκες περί Δικαίου της Θαλάσσης δεν της δίνει το δικαίωμα να ισχυρίζεται ό,τι θέλει και να έρχεται σε αντίθεση με όλο τον κόσμο.

1. Πηγή: «Ιδού οι Τούρκοι» Συγγραφέας: Γρηγόρης Κοσσυβάκης
2. Πηγή: «Διεθνείς πολιτικές και στρατιωτικές Συνθήκες - Συμφωνίες και Συμβάσεις», Συγγραφέας Χαραλ. Γ. Νικολάου
3. Πηγή: «Θράκη-Η Έπαλξη του Ελληνικού Βορρά » Συγγραφέας Γ. Μαγκριώτης


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου