Η οριοθέτηση της Τουρκίας προαναγγέλλει το τέλος του πολέμου στη Συρία

Η Τουρκία συνεχίζει να παραβιάζει την εκεχειρία και να επιτίθεται στους Κούρδους της Συρίας

Σε τέλμα η τουρκική εισβολή...

Του Γιώργου Καζαντζή

Όταν στην αρχή του συριακού εμφυλίου η υποστηρικτική στην οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων αμερικανική διοίκηση Oμπάμα εξόπλιζε την «μετριοπαθή συριακή αντιπολίτευση» στο πλαίσιο των «δημοκρατικών» εξεγέρσεων της αποκαλούμενης «Αραβικής Άνοιξης» πολλοί θεωρούσαν πως το καθεστώς Άσαντ ήταν θέμα χρόνου να ανατραπεί και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι να εγκαταστήσουν και εκεί μία ισλαμιστική και φιλική προς την Δύση κυβέρνηση. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει.

Σημείο καμπής οπωσδήποτε αποτελεί η μέρα που ο αιγυπτιακός λαός απέκρουσε την ισλαμιστική προέλαση ανατρέποντας τον Μόρσι. Έκτοτε η διάσπαση των υποστηριζόντων την «μετριοπαθή συριακή αντιπολίτευση» έγινε εμφανής και το αμερικανικό πλάνο ανατροπής του καθεστώτος άρχισε να δείχνει τις αδυναμίες του.

Η ρωσική επέμβαση υπέρ του Άσαντ και η αναγκαστική «στροφή» των ΗΠΑ προς την υποστήριξη του κουρδικού παράγοντα αντί του ισλαμιστικού ,έθεσαν τα θεμέλια για την σημερινή πραγματικότητα όπου η Συρία πλησιάζει στην επανένωσή της με τραγικές ωστόσο απώλειες, εκατομμύρια εκτοπισμένους ανθρώπους αλλά και μία θετική έκβαση· την αναγνώριση των δικαιωμάτων των Κούρδων από το καθεστώς και την νίκη κατά του ισλαμισμού και της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας.

Ας υπενθυμίσουμε λοιπόν πως πολλοί εξ αυτών που κόπτονται ξαφνικά για τους Κούρδους (αν και εμφανώς αντίθετοι με τις ιδέες του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού και της αλληλεγγύης αριστερών και αναρχικών οργανώσεων στην «Επανάσταση της Rojava») είναι οι ίδιοι που πριν από μία πενταετία ζητούσαν την συνέχιση του εξοπλισμού των παρακλαδιών του FSA και την ανάληψη στρατιωτικής δράσης κατά του καθεστώτος. Την ίδια στιγμή βεβαίως δυσκολεύονταν να μας εξηγήσουν με ποιόν τρόπο τα αγροτικά των τζιχαντιστών έφτασαν από την Μοσούλη στη Ράκα. Ας είμαστε λοιπόν επιφυλακτικοί σχετικά με τους πραγματικούς λόγους που το κουρδικό ζήτημα γίνεται κομβικό σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ της διοίκησης Τραμπ και ενός ευρύτατου πολιτικού χώρου εντός και εκτός Ηνωμένων Πολιτειών. Ο ίδιος χώρος που προωθούσε το σχέδιο Ανάν και συνεχίζει να προωθεί την διζωνική στα καθ’ημάς…


Είμαστε υποχρεωμένοι να σημειώσουμε πως το τέλος του πολέμου στην Συρία μέσω της εύρεσης μίας πολιτικής λύσης στο πλαίσιο των ψηφισμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών είναι ο μόνος τρόπος η Τουρκία να πάψει να εκβιάζει την ασυντόνιστη σε κάθε περίπτωση Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω του προσφυγικού-μεταναστευτικού και να καταλαγιάσουν τα παρελκόμενα αυτού του εκβιασμού σε κοινωνικό επίπεδο.

Η πορεία των εξελίξεων στη Συρία καταδεικνύει πως υπάρχει ευρύτερη συνεργασία μεταξύ μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων που στόχο έχει τον περιορισμό της …έμφυτης τάσης τουρκικού επεκτατισμού ,την διατήρηση της Συρίας ως ενωμένης χώρας με παράλληλη αναγνώριση των κουρδικών δικαιωμάτων και την υποστήριξη πολιτικής αντιπροσώπευσης του κουρδικού πληθυσμού. Αυτό επιχειρείται κυρίως δια της συνεργασίας των Ηνωμένων Πολιτειών της διοίκησης Τραμπ με την Ρωσική Ομοσπονδία. Στο πλαίσιο αυτών των συνεννοήσεων αναγνωρίζεται ως κίνδυνος η κινεζική οικονομική και στρατιωτική ισχύς ενώ εντοπίζεται η ανάγκη αποκλεισμού της ιρανικής επέκτασης με στόχο την επίτευξη μίας νέας συμφωνίας που θα καλύπτει και τις ισραηλινές ανησυχίες. Περισσότερα επί της ευρύτερης γεωπολιτικής εικόνας αναφέραμε σε προηγούμενο κείμενο μας από αυτό το βήμα(1).

Η θέση του γράφοντος είναι πως οι Κούρδοι δεν έχουν εγκαταλειφθεί. Εντοπίστηκε όμως η ανάγκη σύμπραξής τους με την συριακή κυβέρνηση για λόγους επίσπευσης των εξελίξεων και άμβλυνσης των αντιθέσεων στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας έστω με ένα «χρυσωμένο χάπι» από πλευράς αμερικανικής διοίκησης. Η εργαλειοποίηση της Τουρκίας από Ρωσία και ΗΠΑ για άλλη μία φορά έγινε εμφανής. Σύντομα η τουρκική επιθετικότητα οριοθετήθηκε.

Αυτή τη στιγμή στο πεδίο της Συρίας μονάδες του συριακού στρατού τοποθετούνται στα βόρεια και βορειοανατολικά της χώρας στις κουρδικές περιοχές. Η τουρκική επιθετικότητα βρίσκεται σε τέλμα. Το μόνο που μπορεί να πει ο Ερντογάν στο εσωτερικό του πλέον είναι πως διέκοψε την πορεία κουρδικής ανεξαρτησίας στη Συρία με τις τρεις επιχειρήσεις της τελευταίας τριετίας.

Μα και οι Κούρδοι για συνομοσπονδία μιλούσαν …όχι για ίδρυση κράτους.
Eπιπλέον το PYD διατηρεί γραφεία και στη Μόσχα.

ΥΓ1. Την στιγμή που οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις κινούνται συνεργατικά τουλάχιστον σε ορισμένα πεδία και εμβαθύνονται οι επαφές εντός του τριγώνου Μόσχας-Ιερουσαλήμ-Ουάσιγκτον είναι αδιανόητο η Ελλάδα να ακολουθεί λογικές προηγούμεων «νεοψυχροπολεμικών» ετών παγώνοντας τις σχέσεις της με την Ρωσία. Υπενθυμίζουμε δε ,πως για την αμερικανική διοίκηση η Κίνα είναι ο νούμερο ένα κίνδυνος.

ΥΓ2. Για τον Νερτσιβάν Μπαρζανί της Περιφερειακής Κουρδικής Κυβέρνησης του βορείου Ιράκ, οι ενέργειες του PKK ευθύνονται για την τουρκική εισβολή.. Ας τα παρατηρούμε αυτά.

1. Η απειλή της Κίνας ορίζει τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή: Φταίει η διχόνοια των Κούρδων

* Ο Γιώργος Καζαντζής είναι Γεωπολιτικός Αναλυτής – Ερευνητής, Κέντρο Ανατολικών Σπουδών – Πάντειο Πανεπιστήμιο
Εmail Επικοινωνίας: kazantzis.giorgos@yahoo.gr
HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση