Τελικά, τι παιχνίδι παίζεται;

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Κυρώσεις ακούμε, της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της Τουρκίας... αλλά η Μέρκελ έστειλε το εργοστάσιο της Volkswagen... στην Τουρκία! Τους τελευταίους μήνες στελέχη του γερμανικού ομίλου, με τις ευλογίες της Μέρκελ, επισκέφθηκαν τη Βουλγαρία και την Τουρκία... με την Ελλάδα να βρίσκεται εξ’ αρχής... εκτός του κάδρου, στο οποίο ποτέ δεν φάνηκε να μπήκε, έστω και για τα μάτια.

Η συγκεκριμένη επένδυση θα αγγίξει τα 2 δισ. ευρώ… με όλες τις ενδείξεις να γέρνουν προς τη μεριά της Τουρκίας. Αν τελικά πάρει σάρκα και οστά το εργοστάσιο, που είναι και ο διακαής πόθος του σουλτάνου Ερντογάν, θα μπορούσε να παράγει περί τις 300.000 μονάδες τον χρόνο ενώ η επένδυση που θα γίνει υπολογίζεται στα δύο δισεκατομμύρια ευρώ όπως ήδη αναφέρθηκε, συν άλλα τόσα και παραπάνω, που θα έρθουν από περιφερειακές επενδυτικές δραστηριότητες και δορυφορικές επενδυτικές προσθήκες!

Δεν μιλάμε βέβαια καν για τα κέρδη που θα αποκομίσει η τουρκική οικονομία σε βάθος χρόνου.

Ο Εντογάν για να πείσει τη Volkswagen να επιλέξει το τουρκικό έδαφος για την τεράστια αυτή εμβληματική επένδυση, έδωσε κυριολεκτικά γη και ύδωρ, υπό τη μορφή εξαιρετικά γενναίων ανταλλαγμάτων, παρακάμπτοντας με αυτά τα δέλεαρ που προσέφερε, τις κυρώσεις της Ε.Ε. κατά της χώρας του... μιάς και οι οικονομικοί κολοσσοί ψάχνουν μόνο για τη συμφερότερη λύση για τα σχέδιά τους, και ειδικά όταν υπάρχουν και οι ευχές της πολιτικής τους ηγεσίας, ξεχνιούνται τα πάντα... και οδηγός-καθοδηγητής των επενδυτικών σχεδιασμών, αναλαμβάνει αποκλειστικά η προοπτική της ασφαλούς επένδυσης και του μεγαλύτερου δυνατού προσδοκίμου κερδών, εξοβελίζοντας από τον ορίζοντα την όποια ηθική, δεοντολογία ή αλληλεγγύη! Το χρήμα και η προοπτική ασφαλούς επένδυσής του, μιλά και πράττει εν ψυχρώ!


Θέλει μεγάλη προσπάθεια από τη νέα ελληνική κυβέρνηση, να αντιστραφεί το κλίμα που καλλιέργησαν οι αριστεριστές του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε κάποια στιγμή η χώρα μας να ξαναμπεί στο πάνθεον των χωρών εκείνων, που πραγματικά προσφέρουν επενδυτικές ευκαιρίες και που τις σπρώχνουν με κάθε τρόπο και μέσο, προς γενικό όφελος και ευημερία...

Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία μας χρωστάει πολλά και ίσως να ήταν μια ευκαιρία, μέρος του προβλήματος των πολεμικών αποζημιώσεων και της αποπληρωμής του αναγκαστικού δανείου την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να διευθετούνταν μέρος των ελληνικών διεκδικήσεων, μέσω σοβαρών επενδύσεων, που θα έδιναν ώθηση αναπτυξιακή στη χώρα, αλλά με ποιόν να γίνονταν τότε οι επαφές και οι συνεννοήσεις; Μήπως με τον Τσίπρα ή κάποιους από τους υπουργούς του, που ήταν πολύτιμοι μόνο στο να παραδίδουν αμαχητί, μέρη της Εθνικής Κυριαρχίας και σίγουρα όχι για να την ενισχύουν με σοβαρές επενδύσεις, τις οποίες μισούσαν, όπως ο διάβολος το λιβάνι! Οι Γερμανοί γνώριζαν Γολιάθ την εκδίωξη της Ελληνικός Χρυσός και το βάλτωμα της τεραστίων διαστάσεων επένδυσης στο Ελληνικό... Σιγά μην και το διακινδύνευαν...

Φθάσαμε λοιπόν σε ένα σημείο, παρ’ όλο που υποτίθεται πως οι Ευρωπαίοι είναι αλληλέγγυοι στην Ελλάδα σε σχέση με τους τουρκικούς τσαμπουκάδες, να την έχουν στο περιθώριο και να συνδιαλέγονται σε θέματα εμβληματικών επενδύσεων με τους γείτονες, παρά το γεγονός, πως εκείνοι λοιδορούν την Ευρώπη και απειλούν με κάθε ευκαιρία!

Έτσι, παρά τις αντιδράσεις των τουρκικών συνδικάτων, πληροφορίες μέσα από τη Volkswagen, θέλουν τον δικτάτορα Ερντογάν, κυριολεκτικά να έχει κατεβάσει ακόμα και τα παντελόνια του, προτιθέμενος κατ΄ εξαίρεση, να δώσει στην Volkswagen, για όλες τις μεταξύ τους συμφωνίες δημόσιες εγγυήσεις του τουρκικού κράτους, που θα φέρουν ως γαρνιτούρα και τη δική του υπογραφή. Μάλιστα, η τουρκική κυβέρνηση έδωσε στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία όλα τα ανταλλάγματα που ζήτησε, ακόμα και εκείνο της έγγραφης δέσμευσης του τουρκικού δημοσίου, που αναμένεται να απορροφήσει ένα μέρος των 40.000 πωλήσεων Passat τον χρόνο, μόνο στην Τουρκία, μιας και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές όχημα σε υψηλόβαθμους δημοσίους υπαλλήλους και ανθρώπους της πολιτικής ζωής στη γείτονα.

Η υπογραφή των επιμέρους συμφωνητικών και συμβάσεων, για την κατασκευή της μονάδας αυτής στην Τουρκία, θα πραγματοποιηθεί χρονικά περί τα τέλη Σεπτεμβρίου, ή αρχές Οκτωβρίου. Θα είναι η στιγμή που στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα θα ανοίξουν οι τουρκικές σαμπάνιες.... όχι επειδή δημιουργήθηκαν μερικές χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, αλλά λόγω του ότι, με αυτή τη γιγαντιαία και εμβληματική επένδυση, όλα δείχνουν, πως οι μεγάλες γερμανικές επενδύσεις στην Τουρκία, οι οποίες είχαν παγώσει τα τελευταία χρόνια λόγω των εντάσεων στις γερμανοτουρκικές σχέσεις. Των προβλημάτων στο μεταναστευτικό και τις εντάσεις που η Τουρκία δημιουργεί στην ευρύτερη περιοχή, επιστρέφουν και μάλιστα πανηγυρικά! Η ερώτηση που βέβαια τίθεται είναι... για ποιές κυρώσεις άραγε μιλάμε;

Εύκολα η επένδυση αυτή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με κατάλληλους χειρισμούς και πολιτική βούληση στην Ελλάδα, αλλά τα 4,5 χρόνια επέλασης των ταγμάτων της "1ης φοράς αριστερά των Πολάκηδων, των Παππάδων και των Αλέξηδων, στέρησαν από τη χώρα μας, ακόμα και τη δυνατότητα να την διεκδικήσει... Η επένδυση αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα, αν οι Έλληνες πολίτες αποδεικνύονταν λίγο πιό έξυπνοι, σώφρονες και υποψιασμένοι... και δεν έπαιζαν με τις επιλογές τους, οι ίδιοι, παιχνίδια στις δικές τους πλάτες.

Τώρα μετά αυτό το πάθημα που σίγουρα μας πόνεσε, ας πάμε για άλλα, που σίγουρα θα έρθουν, αφού όμως πρώτα θωρακίσουμε τη χώρα κατά όλων αυτών των ντόπιων εχθρών της προόδου, που επιβουλεύονται τη θέση της στον κόσμο και αφού από την άλλη, αλλάξει ριζικά το νομοθετικό πλαίσιο, που μέχρι τώρα ήταν ο κύριος ανασταλτικός παράγοντας για πιθανές μεγάλες επενδύσεις στη χώρα...

Ευτυχώς ο Άδωνις γνωρίζει πολύ καλά τι χρειάζεται η χώρα και τι ακριβώς πρέπει να γίνει!

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση