Τα κομματικά παιχνίδια του ΣΥΡΙΖΑ και η δίκη της Χρυσής Αυγής

Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας

Είναι γεγονός ότι συνηθίζεται στις προεκλογικές περιόδους όλα τα κόμματα, να χρησιμοποιούν για επικοινωνιακούς λόγους, πρόσωπα που πιστεύουν ότι θα προσθέσουν κάτι θετικό στην εικόνα τους.
Ακόμα και ψέματα, ύβρεις, ανυπόστατες κατηγορίες, σκανδαλολογίες και απειλές.

Χρειάζεται όμως να έχεις απύθμενο θράσος να σπρώχνεις την σύντροφό σου σε ένα κομματικό παιχνίδι επικοινωνίας και προπαγάνδας, που αφορά την δολοφονία ενός νέου ανθρώπου.

Και το χειρότερο είναι, αυτή να ανταποκρίνεται σαν μια απλή γυναικούλα που πειθαρχεί στις απαιτήσεις του άνδρα της, ακυρώνοντας ουσιαστικά την επιστημονική της ιδιότητα.
Κυρία Μπαζιάνα, πριν κοιτάξετε σαν σύντροφος του Πρωθυπουργού στα μάτια την μάνα του Παύλου Φύσσα, μήπως θα έπρεπε σαν μάνα η ίδια, να πιέζατε τον σύζυγό σας να δημιουργήσει απρόσκοπτες συνθήκες διεξαγωγής της δίκης ώστε να είχε αποδοθεί δικαιοσύνη μέχρι σήμερα;

Είναι κάποιοι άνθρωποι που προσπαθούν από τις αμαρτίες τους να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη και η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης αυτό τους το επιτρέπει.
Ο Αλέξης Τρίπρας είναι ένας από αυτούς.
Το έχει κάνει στο παρελθόν πολλές φορές με επιτυχία.
Στο πρώτο καταστροφικό εξάμηνο της «πρώτης φοράς αριστερά» που φτωχοποίησε την χώρα κι έφερε το τρίτο μνημόνιο και στο δημοψήφισμα παρωδία που παραβιάζοντας το σύνταγμα της χώρας μέσα σε μια νύχτα ΑΚΥΡΩΣΕ την ετυμηγορία του ελληνικού λαού.
Μην ξεχνάμε ότι μέσα από αυτές του τις «αμαρτίες» κατάφερε να αποκτήσει κομματικά οφέλη και λίγους μήνες μετά, στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη του 2015 να ξαναπάρει την εξουσία.
Το ίδιο επιχειρεί να κάνει και σήμερα με την επετειακή παρουσία της κυρίας Μπαζιάνα στο δικαστήριο που διεξάγεται η δίκη για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα.


Η καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα είναι αποκλειστικά και μόνο δική του «αμαρτία».
Και από αυτή την «αμαρτία» ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να αποκομίσει πάλι πολιτικά οφέλη, βάζοντας αυτή την φορά την σύζυγό του μπροστά.
Δυστυχώς εδώ και τέσσερα χρόνια την δολοφονία του Παύλου Φύσσα την θυμάται μια φορά τον χρόνο.
Στην επέτειο της δολοφονίας του, με εκδηλώσεις μνήμης και λογύδρια περί φασισμού και δημοκρατίας και τις υπόλοιπες 364 μέρες παθαίνει αμνησία.
Για πρώτη φορά στα τέσσερα χρόνια που διεξάγεται αυτή η δίκη και στην επέτειο της έναρξής της, την θυμήθηκε «αυθορμήτως» και «αυτοβούλως» και η κυρία Μπαζιάνα, όχι φυσικά λόγω της προεκλογικής περιόδου σε καμία περίπτωση, αλλά γιατί ξαφνικά την έπιασε ο πόνος για την έκβαση της.
Και τόσο καιρό που ήταν;

Να εξηγούμαστε:
Για δίκες μείζονος εθνικής σημασίας, όπως είναι αυτή η δίκη που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός παραδέχεται και τώρα αλλά και στο παρελθόν, αλλά και η παρουσία της κυρίας Μπαζιάνα στο ακροατήριο αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει - εκτός αν η κυρία Μπαζιάνα συνηθίζει να παρευρίσκεται στην εκδίκαση και άλλων δικαστικών υποθέσεων και δεν το ξέρουμε - θα έπρεπε από την πλευρά της κυβέρνησης να είχε δοθεί μια προτεραιότητα στην διεξαγωγή τους.
Δεν δόθηκε, δεν το έκαναν, όπως δεν θα το κάνουν και στο μέλλον.
Όχι γιατί δεν το μπορούν, αλλά γιατί δεν το θέλουν.

Έγραφα σε ένα προηγούμενο άρθρο μου (βλέπε εδώ) ότι:
«Τι φοβούνται;
Ότι θα ολοκληρωθεί επιτέλους η δίκη για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα που ακόμα και αν δεν την καθυστερούν σκοπίμως, δεν κάνουν και κάτι να την διευκολύνουν.
Η δίκη του Ρουπακιά και της Χρυσής Αυγής που κατηγορούνται για την δολοφονία του Φύσσα καθυστερεί λόγω έλλειψης αιθουσών και ανάθεσης παράλληλων καθηκόντων στους δικαστές που εκδικάζουν την υπόθεση.
Πιστεύει κανείς ότι αν τους ενδιέφερε να τελειώσει αυτή η δίκη δεν θα εύρισκαν αίθουσα να συνεδριάζει απρόσκοπτα το δικαστήριο;
Αν το ήθελαν, την Κουμουνδούρου θα διέθεταν.
Την θέλουν ακόμα σε εκκρεμότητα. Δεν τους συμφέρει μάλλον και πολύ μια καταδίκη τώρα της Χρυσής Αυγής.
Δεν διστάζουν να παίξουν τα κομματικά τους παιχνίδια, ακόμα και στις πλάτες ενός αθώου παιδιού που ζητά από τον τάφο του δικαίωση.»

Η δίκη της Χρυσής Αυγής ξεκίνησε στις 20 Απριλίου 2015 με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα κλείνουμε ακριβώς τέσσερα χρόνια.
Στα τέσσερα χρόνια που έχουν περάσει από τότε, αυτή η δίκη θα μπορούσε αν το ήθελε ο Αλέξης Τσίπρας να είχε τελειώσει όχι μόνο σε πρώτο βαθμό, αλλά να είχε τελεσιδικίσει.
Αυτό όμως δεν εξυπηρετεί τα κομματικά παιχνίδια του ΣΥΡΥΖΑ, όσο κι αν προσπαθούν να δείξουν το αντίθετο, με τον υποκριτικό εναγκαλισμό της συντρόφου του πρωθυπουργού με την μάνα του Φύσσα που προκαλεί θυμηδία και οργή στους γνωρίζοντες.

Δεν θέλουν αυτή η δίκη να τελειώσει, γιατί δεν τους εξυπηρετεί κομματικά καμία απόφαση που θα παρθεί από το δικαστήριο.
Γιατί;
Στο σκαμνί παρέα με τον Ρουπακιά που είναι ο δράστης της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, κάθεται κατηγορούμενη ως ηθικός αυτουργός η Χρυσή Αυγή και όλα τα μέλη της ηγετικής της ομάδας.
Για την τύχη του Ρουπακιά κανείς φυσικά δεν ενδιαφέρεται. Η καταδίκη του είναι δεδομένη. Στο μόνο που ελπίζει ο ίδιος είναι μήπως του αναγνωριστεί έστω ένα ελαφρυντικό για να αποφύγει τα ισόβια.
Εκείνο όμως που καίει τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η τύχη του Ρουπακιά, αλλά η καταδίκη η όχι της Χρυσής Αυγής.
Ούτε η καταδίκη της, αλλά ούτε η αθώωση της συμφέρει κομματικά τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό τους απασχολεί.
Γιατί;
Δεν θα ήθελαν με τίποτα μια ενδεχόμενη αθώωση της Χρυσής Αυγής να σκάσει στα δικά τους χέρια γιατί δεν εξυπηρετεί την προπαγάνδα τους.
Θα επιθυμούσαν να σκάσει στα χέρια της Ν.Δ που ξέρουν κι αυτοί, ότι δυστυχώς η ευτυχώς θα είναι η επόμενη κυβέρνηση, για να μπορούν να τεκμηριώσουν τάχα, αυτό που κατηγορούν σήμερα την Ν.Δ.
Ότι δηλαδή η Ν.Δ ταυτίζεται με την Χρυσή Αυγή και έργο της Ν.Δ είναι η αθώωση της, παρεμβαίνοντας στις αποφάσεις της δικαιοσύνης.

Από την άλλη, μια καταδίκη αυτή την στιγμή της Χρυσής Αυγής, θα ήταν ένα καταστροφικό σενάριο για τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν την θέλουν.
Αν η Χρυσή Αυγή και τα μέλη της είχαν σήμερα τελεσίδικα καταδικαστεί όπως θα έπρεπε, τότε θα ετίθετο εκτός νόμου και αυτομάτως ο Άρειος Πάγος δεν θα ενέκρινε την συμμετοχή της στις επόμενες εκλογές.

Σε αυτή την περίπτωση το ποσοστό της Χρυσής Αυγής που δημοκοπικά τουλάχιστον τώρα υπολογίζεται κοντά στο 8%, θα έπρεπε να βρει καινούρια κομματική στέγη για τις εκλογές.
Που θα την έβρισκε;
Είτε αναζητώντας την σε κάτι καινούριο που θα μπορούσε να δημιουργηθεί από κάποια μέλη της που δεν θα είχαν καταδικαστεί, είτε σε κάποια από τα υπάρχοντα μικρότερα ακροδεξιά κόμματα.
Βλέπε: «Ελληνική λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου, «Νέα Δεξιά» του Φαήλου Κρανιδιώτη, «Πατριωτικό Μέτωπο» του Τάκη Μπαλτάκου, ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, είτε το χειρότερο σενάριο για τον ΣΥΡΙΖΑ να στραφεί προς την Ν.Δ που κατά τα λεγόμενα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα και το αυτό με την Χρυσή Αυγή.
Αυτό που κατηγορεί δηλαδή σήμερα την Ν.Δ ο ΣΥΡΙΖΑ, στις εκλογές θα του γυρνούσε μπούμερανγκ.

Αν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις που κάποιες θέλουν την Ν.Δ κοντά στην αυτοδυναμία, τότε ένα πολύ μικρό ποσοστό των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής ακόμα και της τάξης του 1 με 2% αν επέλεγε να την στηρίξει, ενδεχομένως να της αρκούσε για να πάρει την αυτοδυναμία.
Το σίγουρο πάντως είναι ένα: Από αυτό το ποσοστό της Χρυσής Αυγής ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να λαμβάνει τίποτα.

Γιατί να θέλουν λοιπόν να τελειώσει αυτή η δίκη;
Για να μεγαλώσει κι άλλο ψαλίδα της διαφοράς της Ν.Δ από τον ΣΥΡΙΖΑ, η μήπως για το περί δικαιοσύνης και δημοκρατίας αίσθημα που στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ ξεχειλίζει από τις μασχάλες;
Εδώ γελάμε ….

Για την ιστορία:
Η δίκη της Χρυσής Αυγής προβλέπεται να τελειώσει στο τέλος του 2019.
Μετά τις εκλογές, ανεξάρτητα πότε θα γίνουν αυτές.
Αν αυτό λέει κάτι σε κάποιους…


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση