Ευσεβείς πόθοι με ονείρατα κίβδηλα και πλάνα

Του Θοδωρή Γιάνναρου

"Ψάχνοντας σε ατέρμονα μονοπάτια, ακολουθώντας κίβδηλα όνειρα, αγγίζεις τελικά τις πιο ξεφτισμένες στιγμές της ματαιοδοξίας σου...”

To έργο το έχουμε ξαναδεί, μα αυτήν τη φορά σε πλήρη σύνθεση και μεγαλοπρέπεια... Ασυνεννοησία στους κόλπους της κυβέρνησης, διαφορετικές θέσεις και δεσμεύσεις για μέτρα πρόσκαιρης ελάφρυνσης -μέχρι της επικείμενες εκλογές- ή προεκλογικών παροχών, σε μια προσπάθεια να εξαγοραστούν με ψίχουλα καθρεφτάκια και πολύχρωμες χάντρες οι ψηφοφόροι, που ημέρα με την ημέρα λακίζουν από το αριστερό μαντρί... Όλα τελικά αποδεικνύονται "ευσεβείς πόθοι” και φρούδα ονείρατα.

Και φυσικά όλο αυτό το σκηνικό θυμίζει το κάποτε προεκλογικό "Τσοβόλα, δώστα όλα”, που ακόμα πληρώνουμε και που αντί να μειωθεί, γιγαντώνεται, μέσω κατασπατάλησης, κακής διοίκησης και διακυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα, συμπαρασύροντας τα πάντα στον "όλεθρο” και το "χάος” - τα δύο "δομικά χαρακτηριστικά” που αποζητά εναγωνίως ο ΣΥΡΙΖΑ, για να έχει λόγο ύπαρξης. Ένα μεγάλο ποσοστό αριστεριστών του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο μέσα από την κυβέρνηση όσο και από τη βάση, θέλει ο "αστικός χώρος” να είναι ή έστω να δείχνει ακροδεξιός... ώστε το αφήγημα που ψελλίζουν, επιτέλους, να οπτικοποιηθεί!

Καθώς μπήκαμε και με τα δύο πόδια στον αστερισμό των εκλογών και στην κορύφωση της πολιτικής αντιπαράθεσης και του σκληρού ροκ, αναλογίζομαι και συγχρόνως μου κινείται η περιέργεια για τον ρόλο των ευσεβών αυτών πόθων.

Είναι τόσο παράδοξο, όσο και αληθινό, πως μεγάλη μερίδα Συριζαριστερών, τόσο από την ηγεσία όσο και από τη βάση του κόμματος, επιθυμεί σφόδρα την ύπαρξη εντός των τειχών -μέσα στη χώρα δηλαδή- μιας πραγματικής "ακροδεξιάς". Όχι βέβαια μιας φασιστικής ακροδεξιάς, αλλά η επιθυμία τους στοχεύει στο ότι όλος σχεδόν ο "αστικός χώρος” θα τους βόλευε τα μάλα να γίνει και να δείχνει ακροδεξιός και έτσι να ξεσκεπαστεί επιτέλους η κρυμμένη αλήθεια του αφηγήματος-μπαμπούλα που διηγούνται... σαν τη γιαγιά στα παραμύθια, προκειμένου να μαζέψουν ψήφους από τους φοβισμένους και εύπιστους ιθαγενείς της χώρας.


Ένας βασικός λόγος ύπαρξης, στο πίσω καμαράκι του μυαλού του Συριζαίου, είναι η ανάγκη για εικονογράφηση του "απόλυτου κακού”. Οι θεωρητικές έννοιες και τα δογματικά και ίσως υπερβολικά για κάποιους αριστερά ιδεολογικά σχήματα και διλήμματα, δεν αρκούν για τη δημιουργία ισχυρών συναισθήματων φόβου, θυμού και τάσεων αντίστασης, ούτε φυσικά για να ξεπροβάλουν από τα κρυμμένα σεντούκια των αναμνήσεων μνήμες δεύτερης, τρίτης... ακόμα και τέταρτης γενιάς.

Οι ψηφοφόροι σκέφτονται με πολύχρωμες εικόνες και φαντεζί λεζάντες. Έτσι, για την κυβέρνηση και το κόμμα που την υποστηρίζει, είναι επιθυμητή η ύπαρξη μιας ενιαίας "κακιάς αστικής παράταξης” που πρέπει να βαπτιστεί "ακροδεξιά’’, ώστε το αφήγημα με το οποίο παγιδεύει τα θύματά της να αποκτήσει ταυτότητα, σάρκα και οστά. Αυτό πασχίζουν καθημερινά τα πρωτοσέλιδα των κυβερνητικά "φιλικών” εφημερίδων ή sites και τηλεοπτικών σταθμών, αυτό επιδιώκουν πολλοί και διάφοροι παρατρεχάμενοι - τα γνωστά σε όλους "τρολ", στον χώρο του "α λα καρτ σχολιασμού” και της αρθρογραφίας... των οπισθίων!

Ζούμε, λοιπόν, έναν παράλογο, παράδοξο και εν πολλοίς έντεχνο αναδιπλασιασμό της ακροδεξιάς στην Ελλάδα με ορισμένες από τις θέσεις της να έχουν βρει καινούργια ακροατήρια και σε άλλους χώρους.

Την ίδια στιγμή, όμως, είναι προβολή μιας επιθυμίας και ενός σταλινικού τεχνάσματος, που έχει ξεκινήσει ένα πολύ βρώμικο και επικίνδυνο παιχνίδι: το παιχνίδι που ωθεί στη τεχνητή μετακίνηση ανθρώπων προς την ακροδεξιά μέσα από μια παρανοϊκή φαντασίωση πως όλοι οι αντίπαλοι της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα ή όλοι οι μη Τσιπραριστεροί πρέπει να σταμπαριστούν ως... ακροδεξιοί και να το δείχνουν!

Ποτέ άλλοτε δεν είχε κολακευτεί τόσο ο χώρος της Χρυσής Αυγής και γενικά της ακροδεξιάς: σαν να έπρεπε να βρεθεί κάπου κρυμμένη στον χωροχρόνο η ημιαποφλοιωμένη αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, για να σαλπίσει τις σάλπιγγες της αντίστασης, την ώρα της εφόδου των ταγμάτων της ακροδεξιάς, που φαντάζονται μέσα στη ραστώνη της εξουσίας και της περιρρέουσας ιδεοληψίας τους!

Η διαρκής και ιδιαίτερα ανόητη αναφορά τους στην ακροδεξιά και τις απειλές που φέρει στη φαρέτρα της μοιάζει περισσότερο με κάλεσμα παρά με προτροπή για οποιαδήποτε αντίσταση. Λειτουργεί περισσότερο ως έντεχνη και δυναμική παραίνεση, παρά ως αποτρεπτική ιαχή. Δεν είναι "πόλεμος” με την ακροδεξιά αλλά μια πρόχειρη εφαρμογή της θεωρίας του Carl Smidt, σχετικά με το ποιος είναι φίλα προσκείμενος και ποιος εχθρικά.

Με τον τρόπο αυτόν η αριστερά στα χαρτιά, του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, αναζητεί εναγωνίως το χαμένο είδωλο του ξεκάθαρου και δακτυλοδεικτούμενου εχθρού, στον φασισμό, την ακροδεξιά και... στο κακό τους τον καιρό!

Κάθε λίγο το συνονθύλευμα των οπαδών της αριστερής παραμύθας στρέφεται στα λαϊκά μέτωπα του 1935-36, στη σημειολογία του παρακράτους για να αποδείξει τα δεινά που δήθεν εντοπίζει και βλέπει, εν έτει 2019, και μάλιστα λίγο πριν καταρρεύσει στις επικείμενες εκλογές, όποτε γίνουν.

Και, βέβαια, συμβαίνει και το αντίστροφο. Υπάρχει πολύς κόσμος στα δεξιά που έχει αρχίσει να βλέπει ακόμα και τους πιο χλιαρούς αριστερούς ως κρυφοριζοσπάστες και εθνοπροδότες. Και από τα δεξιά εμφανίζεται μια οφθαλμοφανέστατη λοιδορία για το Κέντρο, για τα διαδικαστικά και θεσμικά κρατήματα του αστικού φιλελευθερισμού. Όπως για σοβαρές κριτικές στον μεταμοντέρνο φιλελευθερισμό αλλά και για δράσεις περιφρονητικής απόρριψης και κατάρας, που ευθέως πλέον καταδεικνύουν μια νέα σκλήρυνση. Κάπως έτσι γεννήθηκε ο νέος διχασμός, διά χειρός Αλέξη Τσίπρα...

Πού θα πάει όμως αυτό το άκρως επικίνδυνο παιχνίδι, που αποδεικνύει την αλληλεξάρτηση των άκρων; Προφανώς, οι ευσεβείς πόθοι για τον αντίπαλο είναι μέσα στην εν γένει ρουτίνα της πολιτικής. Είναι κάτι που πάντα υπήρχε και που μάλλον θα υπάρχει και στο μέλλον. Όλοι "κατασκευάζουν” φήμες για τον αντίπαλό τους, αλλά ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε τέτοιος ξεπεσμός των αξιών! Όλα γίνονταν -δεν θα το αρνηθεί κανείς- αλλά ως έναν βαθμό. Πάντα υπήρχαν κόκκινες γραμμές, υπήρχε έστω κάποιο μέτρο. Ποτέ στο παρελθόν τα πράγματα δεν φάνταζαν τόσο ποταπά και ξεπεσμένα, όπως σήμερα με ΣΥΡΙΖΑ και Αλέξη Τσίπρα...

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση