Η συμμαχία των προθύμων του κ. Τσίπρα υπέρ Πρεσπών και εστιών

Στις 21 Ιουνίου 2013 ο Φώτης Κουβέλης ανακοίνωσε την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση Σαμαρά με αφορμή την απόφαση του τότε πρωθυπουργού για τη διακοπή λειτουργίας της ΕΡΤ. Μετά την απόσυρση της εμπιστοσύνης των 17 βουλευτών της ΔΗΜΑΡ, η κυβέρνηση Σαμαρά υποστηριζόταν από 161 βουλευτές – 128 της Ν.Δ. και 33 του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου. Τα δύο κόμματα είχαν αποσπάσει συνολικά 41,96% μόλις πριν από έναν χρόνο, στις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012. Και όμως, η αποχώρηση της «αριστερής συνιστώσας» θεωρήθηκε μέγα πλήγμα για τη «μνημονιακή κυβέρνηση». Το ζήτημα προφανώς δεν ήταν θεσμικό, αλλά πολιτικό. Η στέρηση της αριστερής νομιμοποίησης καθιστούσε την κυβέρνηση ευάλωτη στην αντιμνημονιακή ομοβροντία του ΣΥΡΙΖΑ.

Πεντέμισι χρόνια μετά, η υπερ-μνημονιακή (με τη βούλα της κ. Μέρκελ) κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που απέσπασε μόλις 35,46% στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 δεν αισθάνεται απειλούμενη, παρά το γεγονός ότι στηρίζεται πλέον μόνον σε 145 βουλευτές και σε 6 ακόμα ψήφους ανεξάρτητων βουλευτών. Ο κ. Βενιζέλος δεν δίστασε να καταγγείλει από το βήμα της Βουλής, την περασμένη Τετάρτη, «φαινόμενα ακραίας θεσμικής παρακμής, τα οποία καταλήγουν στο να σχηματιστεί μία τεχνητή κοινοβουλευτική πλειοψηφία πολιτικών ρεταλιών».


Ο πρώην υπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απαντούσε στην επίθεση του κ. Τσίπρα, ο οποίος είπε ότι η κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου (Νοέμβριος 2011-Απρίλιος 2012) δεν είχε ουδεμία νομιμοποίηση. Ο πρωθυπουργός θεώρησε ασήμαντη λεπτομέρεια το γεγονός ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου στηρίχθηκε από τρία κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ) και έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από 255 βουλευτές. Λίγο αργότερα το ίδιο βράδυ, η κυβέρνηση Τσίπρα έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης μόλις από 151 βουλευτές. Οι πέντε από τους έξι βουλευτές που προστέθηκαν στους 145 του ΣΥΡΙΖΑ προεξοφλείται ότι θα ψηφίσουν και τη συμφωνία των Πρεσπών και εντάσσονται πλέον στον σκληρό πυρήνα της συμμαχίας των προθύμων υποστηρικτών της κυβέρνησης.

Οι μεταγραφές

Κορυφαία «μεταγραφή» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο βουλευτής Ηρακλείου του Ποταμιού Σπύρος Δανέλλης. Ο κ. Δανέλλης προέρχεται από τον Συνασπισμό της δεκαετίας του ’90, του οποίου διετέλεσε βουλευτής την περίοδο 1996-2000, ενώ ως νεολαίος υπήρξε μέλος της Σοσιαλιστικής Πορείας (1976-1978) του Νίκου Κωνσταντόπουλου. Τη δεκαετία του 2000 είχε μετακινηθεί εγγύτερα στο ΠΑΣΟΚ και έτσι κατόρθωσε να εκλεγεί δήμαρχος Χερσονήσου στην Κρήτη. Με το έργο του κέρδισε την προσοχή του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος αναζητούσε νέα ταλέντα για την ανανέωση του Κινήματος, με αποτέλεσμα να διοριστεί σε εκλόγιμη θέση στη λίστα των ευρωεκλογών του 2009.
Ο κ. Δανέλλης προφανώς διαφωνεί με όσους εντοπίζουν χαρακτηριστικά ανικανότητας, αυταρχισμού και καθεστωτισμού στην κυβέρνηση και το έδειξε εμπράκτως εγκαταλείποντας το Ποτάμι και επιστρέφοντας στον φυσικό του χώρο, την Αριστερά, παρά το γεγονός ότι επισήμως συγκαταλέγεται στους ανεξάρτητους βουλευτές.

Έτερη μεταγραφή είναι η Κατερίνα Παπακώστα, η οποία υπήρξε βουλευτής της Ν.Δ. και μόνιμη παρουσία στα τηλεπαράθυρα από το 2000 όταν πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι του Κοινοβουλίου. Τον Οκτώβριο του 2017 διαγράφηκε από τη Ν.Δ. λόγω της σύγκρουσής της με τον Αδωνι Γεωργιάδη. Μικρό το κακό. Ο Πάνος Καμμένος είχε ήδη αναλάβει τις συστάσεις με τον κ. Τσίπρα, ενώ η έμπειρη πολιτικός έσπευσε να δημιουργήσει το δικό της όχημα, την Πολιτική Ορμή, προκειμένου να καλύψει την απόσταση ώς την Αριστερά. Η υπουργοποίηση της «ορμητικής» βουλευτού είναι ίσως το μόνο θέμα στο οποίο έχουν συμφωνήσει ο κ. Σαμαράς και ο κ. Τσίπρας. Ο κ. Σαμαράς τοποθέτησε την κ. Παπακώστα υφυπουργό Υγείας το 2014 και ο κ. Τσίπρας υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη το 2018.

Μια άλλη φυσιογνωμία της Ν.Δ. και στη συνέχεια των ΑΝΕΛ είναι η μακροβιότερη υπουργός Τουρισμού, η κ. Ελενα Κουντουρά, η οποία από τον Ιανουάριο του 2015 διακονεί αδιαλείπτως τη «βαριά βιομηχανία» της χώρας μας.
Η κ. Κουντουρά κατόρθωσε να διατηρήσει άθικτη τη συντηρητική ιδεολογία της παρά την επιτυχημένη σταδιοδρομία της στον ιδιαίτερα φιλελεύθερο χώρο του μόντελινγκ στα βάθη της δεκαετίας του ’90.
Εξαίρεση σε μια μοναχική πορεία συνέπειας στην υπεράσπιση παραδοσιακών πατριωτικών πεποιθήσεων αναμένεται να αποτελέσει η ψήφος της υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών.

Ο Η΄ αντιπρόεδρος της Βουλής Κώστας Ζουράρις, παρότι «Ανεξάρτητος Ελλην», παρείχε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση με το επιχείρημα ότι ήθελε να επιβραβεύσει την αριστερή φυσιογνωμία της – αλλά δεν προτίθεται να ψηφίσει τις Πρέσπες. Η σουρεαλιστική σκέψη του καθηγητή, που παραμένει βουλευτής των ΑΝΕΛ, αποδείχθηκε χρήσιμη για τον Πάνο Καμμένο που έψαχνε έναν τρόπο για να συνδράμει τον κ. Τσίπρα χωρίς να στηρίξει τις Πρέσπες και χωρίς να εκτεθεί ο ίδιος.

Aναζητείται ένας 

Δύο άλλοι μέχρι πρότινος «Ανεξάρτητοι Ελληνες», ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βασίλης Κόκκαλης και ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος δηλώνουν πλέον μόνον «Ανεξάρτητοι» αφού αποχώρησαν από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος που τους ανέδειξε και εντάσσονται στους ανεξάρτητους. Η εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση αναμένεται να επισφραγιστεί από την υποστήριξη της πολύκροτης συμφωνίας.

Συνεπώς, ο κ. Τσίπρας φέρεται να διαθέτει 150 βουλευτές που θα πολεμήσουν στη Βουλή «υπέρ Πρεσπών και εστιών» και αναζητεί τουλάχιστον έναν ακόμη. Δεν φαίνεται να ανησυχεί. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις το απαραίτητο πρόσθετο ύδωρ στις λίμνες των Πρεσπών αναμένεται να εισρεύσει από το Ποτάμι με τις ψήφους των κ. Σταύρου Θεοδωράκη, Σπύρου Λυκούδη και Γιώργου Μαυρωτά, ενώ δεν αποκλείεται και το «Ναι» του επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ Θανάση Θεοχαρόπουλου.

Αλλωστε, ο ιδρυτής του Ποταμιού έχει εκφράσει την υποστήριξή του στις προσπάθειες επίλυσης καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, ενώ η θετική ψήφος του μάλλον θα προκαλέσει ανακούφιση στους πολιτικούς φίλους του, αφού έτσι η «καυτή πατάτα» δεν θα περάσει στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης.

Παύλος Παπαδόπουλος
Καθημερινή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου