Στα οδυνηρά ίχνη της Γουατεμάλας

Οι Έλληνες φαίνεται πως περιμένουν υπομονετικά και αδιαμαρτύρητα να ολοκληρωθεί η υφαρπαγή των περιουσιακών τους στοιχείων – οπότε να μετατραπεί η Ελλάδα σε μία θλιβερή αποικία, με εντυπωσιακούς μεν ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας της, αλλά προς όφελος αυτών που τη χρεοκόπησαν, κυρίως βέβαια των νέων ιδιοκτητών της.

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

«Ο πλούτος μας πάντα δημιουργούσε την πείνα μας και έτρεφε την ευημερία των άλλων. Στην αποικιοκρατική και νέο-αποικιοκρατική εποχή, ο χρυσός μετατρέπεται για εμάς σε σκουριασμένη λαμαρίνα και η τροφή σε δηλητήριο». (Εδουάρδο Γαλεάνο).

Απέναντι στις οικονομικές, πολιτικές ή κοινωνικές διαστρεβλώσεις που έχουν συμβεί σε μία χώρα, υπάρχει μία μόνο λύση: η χρεοκοπία η οποία, όπως έχουμε αναλύσει, αν και οδυνηρή είναι σωτήρια, αποτελώντας το ελιξίριο του καπιταλισμού (πηγή). Ως εκ τούτου η Ελλάδα, μετά τα επανειλημμένα λάθη ή/και τις προδοσίες των κυβερνήσεων της που την οδήγησαν στα δίχτυα του ΔΝΤ και της Γερμανίας, έπρεπε το αργότερο πριν την υπογραφή του PSI να χρεοκοπήσει – είτε εγκαταλείποντας την Ευρωζώνη και μετατρέποντας όλα της τα χρέη σε εθνικό νόμισμα (η αλλαγή νομίσματος θεωρείται διεθνώς ως χρεοκοπία), είτε προβαίνοντας σε στάση πληρωμών εντός της Ευρωζώνης, με στόχο τη διαγραφή μεγάλου μέρους των χρεών της (ανάλυση).

Κάτι τέτοιο όμως ήταν αντίθετο με τα συμφέροντα του κομματικού-πελατειακού κράτους, υπεύθυνου για το βρώμικο παιχνίδι που παίχθηκε εις βάρος των Ελλήνων, καθώς επίσης με τα αντίστοιχα του διεφθαρμένου τμήματος της κοινωνίας της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των ελίτ της – αφού θα ακολουθούσε η «εκκαθάριση» τους, όπως έχει συμβεί σε όλα τα κράτη που πτώχευσαν στο παρελθόν. Χωρίς τη χρεοκοπία όμως δεν καταπολεμούνται οι οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές διαστρεβλώσεις, οι οποίες συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα – με αποτέλεσμα η Ελλάδα να είναι η πλέον χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία, από όλες τις πλευρές, παρά το ότι οι Πολίτες της έχουν υποστεί τα πάνδεινα επί οκτώ συνεχή χρόνια.

Περαιτέρω, η Ελλάδα είναι πια δεμένη χειροπόδαρα από τους δανειστές της – αφού έχει υποθηκεύσει τα πάντα, ενώ επέτρεψε να κλειστούν σταδιακά όλες οι διέξοδοι της από την κρίση. Όσον αφορά τους Πολίτες της, απλά περιμένουν να ολοκληρωθεί η υφαρπαγή των δημοσίων και ιδιωτικών τους περιουσιακών στοιχείων – οπότε να μετατραπεί η Ελλάδα σε μία άλλη Γουατεμάλα, με εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας της, οι οποίοι όμως θα είναι προς όφελος αυτών που τη χρεοκόπησαν (πολιτικά κόμματα, διεφθαρμένη εγχώρια ελίτ), κυρίως βέβαια των νέων ιδιοκτητών της (μεταξύ των οποίων αυτών που θα εξαγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές την υποθηκευμένη αγροτική γη, με τους αγρότες να είναι πλέον εργάτες στις καλλιέργειες τους).

Εύλογα τώρα θα αναρωτηθεί κανείς εάν υπάρχουν ακόμη λύσεις – παρά το ότι έχουν ήδη πέσει οι τίτλοι τέλους. Ασφαλώς, θα απαντούσαμε, αλλά θα πρέπει να προηγηθεί η εκκαθάριση όλων των διαστρεβλώσεων, ακόμη και αν χρειαστεί να χρεοκοπήσει η Ελλάδα – πριν από όλα του διεφθαρμένου κομματικού-πελατειακού κράτους που δεν αφήνει να ανθίσει τίποτα το υγιές, ενώ καταστρέφει και απομυζεί τους πάντες (μαζί με όλους τους μηχανισμούς του που συνεχίζουν να κυριαρχούνται από το «σύστημα ΠΑΣΟΚ», ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβέρνηση).

Αμέσως μετά θα έπρεπε η Ελλάδα να επικεντρωθεί στους τρεις ισχυρούς πυλώνες της οικονομίας της, παράγοντας πλούτο: στον πρωτογενή τομέα που απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό, στον τουρισμό που μπορεί να προσφέρει στη χώρα τα διπλάσια έσοδα με τις ίδιες αφίξεις κατά το παράδειγμα άλλων χωρών (τα έσοδα της πανέμορφης Ελλάδας το 2016 ήταν 16,5 δις $, ενώ της Ολλανδίας 18 δις $! – πηγή), καθώς επίσης στη ναυτιλία που κατέχει την πρώτη θέση στον πλανήτη, ενώ αποτελεί το 50% της ΕΕ. Ειδικά όσον αφορά τον πρωτογενή τομέα, έχουμε ήδη αναφέρει πως η Ολλανδία το 2017 εξήγαγε αγροτικά προϊόντα αξίας 101 δις € ή το 20% των εξαγωγών της – τα οποία συνιστούν το 50% των πλεονασμάτων της! (γράφημα).

Αντίθετα, η ελληνικές εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και τροφίμων το 2016 ήταν μόλις 6 δις €, όταν η Ολλανδία είναι λίγο μεγαλύτερη από την Πελοπόννησο – επειδή, εκτός από τις ευθύνες του κράτους, εκτός από τις εξωγενείς καλύτερα, υπάρχουν και οι ενδογενείς. Δηλαδή, οι μικρού μεγέθους καλλιέργειες, καθώς επίσης η απουσία νοοτροπίας συνεργειών, συνεργασιών και συλλογικής αντιμετώπισης των αδυναμιών μας – σημειώνοντας πως στις ελάχιστες περιπτώσεις υπαρκτών παραδειγμάτων συλλογικής νοοτροπίας αγροτών που υπάρχουν στην Ελλάδα, οι προσπάθειες είχαν μεγάλη επιτυχία, όπως του ΑΣΟΠ Βελβεντού (πηγή), με καθαρή θέση 3,4 εκ. € (πηγή).

Ολοκληρώνοντας, εάν δεν τα κάνουμε όλα αυτά ξεφεύγοντας από το λήθαργο, στον οποίο έχουμε βυθιστεί τις τελευταίες δεκαετίες, από την απραξία, καθώς επίσης από τη συλλογική απόγνωση και κατάθλιψη των ετών της κρίσης, εκτός από τον εδαφικό διαμελισμό που θα υποστούμε, θα μετατραπούμε σε μία ευρωπαϊκή Γουατεμάλα – υπενθυμίζοντας τα εξής από το γνωστό ντοκιμαντέρ:

Ξένη δημοσίευση

Η Γουατεμάλα, στην κεντρική Αμερική, έχει πληθυσμό και έκταση περίπου όση η Ελλάδα. Μακροοικονομικά, είναι η χώρα των χιλίων θαυμάτων! Εμφανίζεται ως μια από τις πιο σταθερές και αναπτυσσόμενες οικονομίες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Ο πληθωρισμός της είναι ελάχιστος, η νομισματική της ισοτιμία συνεχώς σταθερή, η ανεργία βρίσκεται κάτω απ’ το 3% και οι εξαγωγές της ανθίζουν.

Το ΔΝΤ επιτηρεί την οικονομική πορεία της χώρας, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του, «Η Γουατεμάλα έχει κάνει ρεκόρ. Παρουσιάζει ένα ιστορικό συμμόρφωσης και εκπλήρωσης υποχρεώσεων ιδιαίτερα ικανοποιητικό. Έχει επιδείξει αξιέπαινη φορολογική πολιτική και έχει επιτύχει σε όλα τα επίπεδα με τον πιο ικανοποιητικό τρόπο!». Τα τελευταία εφτά χρόνια, η Γουατεμάλα εμφανίζει εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη που θα ζήλευαν πολλές ανεπτυγμένες χώρες. Ο μέσος όρος αγγίζει το 4% (γράφημα)!

Όμως, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις – οπότε κάποια άλλα στοιχεία έρχονται να μετριάσουν τον ενθουσιασμό. «Είμαστε η χώρα της Κ. Αμερικής με τον υψηλότερο δείκτη χρόνιου υποσιτισμού. Έχουμε περισσότερο από το μισό πληθυσμό μας να ζει σε συνθήκες φτώχειας, με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα. Υπάρχουν τεράστιες  ανισότητες και μεγάλες αντιφάσεις, που παρά τη μεγάλη παραγωγή πλούτου, και παρόλο που η χώρα μας είναι παραγωγός τροφίμων, το 49% των παιδιών μας κάτω των 5 ετών υφίστανται χρόνιο υποσιτισμό», σημειώνει ο συντονιστής του Κέντρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Πράγματι, η Γουατεμάλα κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις στον κόσμο σε ποσοστά χρόνιου παιδικού υποσιτισμού. Σύμφωνα με έρευνα που εξέδωσε η UNICEF το 2009, από τα 1.200 παιδιά που γεννιούνται καθημερινά, τα 599 παιδιά πρόκειται να ζήσουν υποσιτισμένα. Λόγω και του υποσιτισμού της μητέρας, 3 παιδιά θα πεθάνουν την πρώτη ημέρα της γέννησής τους, 6 πριν κλείσουν μια εβδομάδα ζωής, 4 πριν κλείσουν ένα μήνα, και 64 μωρά θα πεθάνουν πριν γίνουν 5 ετών. Ο χρόνιος παιδικός υποσιτισμός είναι η εθνική τραγωδία της Γουατεμάλα – μια σιωπηλή γενοκτονία που διεξάγεται υπό την ευημερία των αριθμών.

«Έχουμε ένα τόσο μεγάλο ποσοστό υποσιτισμένων και την ίδια στιγμή έχουμε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου σε όλη την Κ. Αμερική. Σε αυτή την κατάσταση έφτασε η χώρα μας μετά τις συμφωνίες με το ΔΝΤ!», αναφέρει συνδικαλιστής της οργάνωσης αγροτών.

Μέχρι το 1980, αν και τότε υπέφερε ακόμα τον αιματηρότερο εμφύλιο πόλεμο όλης της αμερικανικής ηπείρου, η Γουατεμάλα ήταν μια χώρα αυτάρκης σε παραγωγή τροφίμων. Το 1984, η αιμοσταγής δικτατορία προχώρησε σε συμφωνία με το ΔΝΤ, ξεκινώντας μια άγρια οικονομική πολιτική, η οποία συνεχίστηκε από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις, στρατιωτικές ή δημοκρατικές. Μέσα σε σκάνδαλα διαφθοράς για τα οποία ποτέ κανείς δεν τιμωρήθηκε, οι κρατικές επιχειρήσεις ιδιωτικοποιήθηκαν, οι φυσικοί πόροι πουλήθηκαν σε ξένες πολυεθνικές, το κράτος συρρικνώθηκε, οι μισθοί και τα εργασιακά δικαιώματα περικόπηκαν. Σήμερα, η χώρα παράγει μόνο το 50% των τροφίμων που χρειάζεται, και τα υπόλοιπα είναι εισαγόμενα. Εν τούτοις, υπολογίζεται ότι με τις εκτάσεις γης που έχει, η Γουατεμάλα θα μπορούσε να παράγει τρόφιμα για όλη την Κ. Αμερική!

Στα νοσοκομεία, οι γονείς αγωνιούν για τη ζωή των παιδιών τους. «Τα λεφτά δε φτάνουν για να αγοράσεις τα απαραίτητα για τα παιδιά. Ούτε μια λίβρα ζάχαρη δε μπορείς να αγοράσεις. Υπάρχουν μέρες που σε πιάνει απόγνωση και θλίψη, γιατί δεν μπορείς να κάνεις τίποτα!», λέει η Μαρία, ενώ η Κωνσταντίνα συμπλήρωσε: «Η Κυβέρνηση στέλνει ανθρώπους να ζυγίσουν τα παιδιά, αλλά ποτέ δεν στέλνει κάτι για τα παιδιά. Έρχονται να τα ζυγίσουν, λένε ότι είναι υποσιτισμένα και ότι πρέπει να παχύνουν. Αλλά πώς θα παχύνουν, αφού δεν στέλνουν τίποτα; Στέλνουν μόνο ανθρώπους για να τα ζυγίσουν!».

Ο σοσιαλδημοκράτης Πρόεδρος κέρδισε τις εκλογές το 2008, υποσχόμενος διατροφική ασφάλεια για τους φτωχούς. Το 2009 κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, σε μια προσπάθεια να βρει διεθνή χρηματοδότηση, για να αντιμετωπίσει την επισιτιστική κρίση που πλήττει τη χώρα του. Επί των ημερών του, οι τιμές που ήδη είχαν εκτιναχθεί στα ύψη αυξήθηκαν και πάλι, αυτή τη φορά κατά 83%! Σχεδόν ο μισός πληθυσμός αποκλείστηκε από βασικά είδη τροφίμων.

«Διαχρονικά, αυτό οφείλεται στις πολιτικές της υποτιθέμενης απελευθέρωσης του εμπορίου, γιατί τελικά δεν απελευθερώνεται. Δεν έχουμε καν ελεύθερη Αγορά! Στην πραγματικότητα αυτό που έχουμε είναι νομοθεσίες χωρίς τέλος, που ωφελούν τις μεγάλες εταιρίες κι αφήνουν σε μειονεκτική θέση τους μικροκαλλιεργητές!», επιχειρηματολογεί συνδικαλιστής αγρότης. Στη Γουατεμάλα, το 97% της παραγωγικής γης βρίσκεται στα χέρια του 3% του πληθυσμού. Η κατοχή γης είναι άπιαστο όνειρο για το μεγαλύτερο – και φτωχότερο – τμήμα του πληθυσμού.

Η Γουατεμάλα έχει γίνει σήμερα ο παράδεισος των ολιγοπωλίων. Μόνο ένας επιχειρηματικός όμιλος ελέγχει το 50% του σιταριού, ένας άλλος το 60% του ρυζιού, και ένας τρίτος το 80% του καλαμποκιού. Στα πιο εύφορα εδάφη δεν καλλιεργούνται πλέον τρόφιμα. Καλλιεργούνται μπανάνες, καφές, ζαχαροκάλαμα, καουτσούκ και βιοκαύσιμα, σε τεράστιες φυτείες που ανήκουν σε εταιρείες. Κι όπως λένε οι αγρότες πικρά: «Σήμερα στη Γουατεμάλα τα παραγωγικά εδάφη του Πολοτσίκ χρησιμοποιούνται για τον αφρικανικό φοίνικα. Ο αφρικανικός φοίνικας παράγει λάδι, που τελικά θα καταλήξει στο ντεπόζιτο των αυτοκινήτων και όχι στο στομάχι των φτωχών!».

Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση