Οι κόττες και ο κ. Κοτζιάς

Κάθε άνθρωπος μπορεί στα όνειρά του να νομίζει ότι είναι ή ότι γίνεται Ναπολέων, αλλά δεν είναι ωφέλιμο να το νομίζει και όταν είναι ξύπνιος

Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο

ΑΡΧΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ἀπό κάποιον τηλεοπτικό σταθμό μοῦ ζητήθηκε νά σχολιάσω μία μειωτική γιά τίς κόττες δήλωση τοῦ τέως ὑπουργοῦ μας ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν. Δέν εἶχα ἀντίρρηση καί εἶπα –ἄν θυμᾶμαι– τά ἑξῆς: Ὁ Ἕλληνας Ταλλεϋράνδος μπορεῖ νά ὑποτιμᾶ τή νοημοσύνη τῶν θαυμαστῶν του, ἀλλά δέν μπορεῖ νά ὑποτιμᾶ τήν ἀξία τῆς κόττας. Διότι ἡ κόττα εἶναι αὐτή πού κάνει τά αὐγά! Ὁ ἴδιος προφανῶς θέλει νά κάνει ἐπίδειξη πολιτικῆς πετεινοῦ, πολιτικῆς κόκορα. Ἀλλά παρά τίς λαμπρές τραγουδιστικές ἐπιδόσεις του πιθανῶς ἀγνοεῖ τό μετακατοχικό ἀσμάτιο πού ἔλεγε: «Τῆς γειτονιᾶς ὁ κόκορας φαινότανε γιά μάγκας μά γρήγορα κατάλαβα πώς ἦταν ματσαράγκας».

Παραβλέπει ὁ νέος Ταλλεϋράνδος τή μεγάλη ἐκτίμηση πού τρέφει ὁ ἑλληνικός λαός πρός τό κατοικίδιο αὐτό, ἐκτίμηση πού ἐκφράζεται μέ ἕνα πλῆθος παροιμιῶν. Συγκεκριμενοποιῶ λέγοντας ὅτι ὁ ἴδιος μπορεῖ νά περνᾶ ζωή καί κόττα, ἐπειδή ἴσως βρῆκε τήν κόττα πού τοῦ γεννᾶ χρυσά αὐγά καί ἔτσι νά ξεχνᾶ τό ἄλλο παροιμιακό, ὅτι ὅποιος ἀνακατεύεται μέ τά πίτουρα τόν τρῶν’ οἱ κόττες. Παραβλέπει ἀκόμη καί τό ἄλλο: «Ἀλλοῦ τά κακαρίσματα καί ἀλλοῦ γεννοῦν οἱ κόττες». Κακαρίζει γιά τίς ἐπιτυχίες του, ἀλλά τά αὐγά γεύονται οἱ Σκοπιανοί καί πιθανῶς αὔριο, μέ κάποια ἄλλη συμφωνία του, θά τά γεύονται καί οἱ Ἀλβανοί. Καί σ’ ἐμᾶς θά μείνουν τά... τσόφλια!


Ἡ πεῖρα μιᾶς πολυετοῦς ζωῆς μέ ἔχει διδάξει μέ πλῆθος παραδειγμάτων, ὅτι ἡ γριά κόττα ἔχει τό ζουμί. Ἄς ἀκούσει λοιπόν ἀπό μιά παλαιά ὄρνιθα τήν ἀκόλουθη συμβουλή: Κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ στά ὄνειρά του νά νομίζει ὅτι εἶναι ἤ ὅτι γίνεται Ναπολέων, ἀλλά δέν εἶναι ὠφέλιμο νά τό νομίζει καί ὅταν εἶναι ξύπνιος.
Μέ τό λεπτό διπλωματικό «τάκτ», πού διακρίνει πολλούς τωρινούς ὑπουργούς τῶν ἐξωτερικῶν, ἕνα «τάκτ» πού παραπέμπει «Στά παιδιά τῆς πιάτσας» τοῦ ἀείμνηστου Νίκου Τσιφόρου, ὁ ἡμέτερος ὑπουργός ἔθιξε καί ὅσες κυρίες φέρουν τό ἐπώνυμο Κόττα ἤ Κώτα (ὅπως ἡ σύζυγός μου), ἕνα ἐπώνυμο πού συνδέεται μέ τόν πρωτοπόρο τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα, τόν Καπετάν Κώτα. Ἴσως ὅμως πάνω σ’ αὐτό καί νά ἀκριβολογεῖ, ὅταν λέει ὅτι δέν θά ἀκολουθήσει αὐτός ἤ ἡ κυβέρνηση πολιτική Κόττας ἤ Κώτα. Θά ἀκολουθήσουν κυβέρνηση ὑπηρετική στά κελεύσματα τῶν ἰσχυρῶν, τούς ὁποίους ὅταν ἦσαν ἀντιπολίτευση ἔβριζαν καπηλικῶς. Δέν εἶναι καθόλου διπλωματικά κομψό τό νά γλείφεις ἐκεῖ ὅπου ἔφτυνες. Δυστυχῶς...!

Αὐτά περίπου εἶπα στήν τηλοψία τήν πρωία τῆς 23ης Ἰουλίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 2018. Κάποιος νεαρός πού προφανῶς ἔμαθε ἀ-γράμματα στό σύγχρονο πρωτοποριακό ἑλληνικό σχολεῖο, μοῦ τηλεφώνησε καί μέ ρώτησε ποιός ἦταν ὁ Ταλλεϋράνδος. Τοῦ εἶπα, ἀλλά ἄς τό ποῦμε κι ἐδῶ. Ὁ Περιγκόρ Κάρολος-Μαυρίκιος Ταλλεϋράνδος ἦταν ὁ πιό ἀνήθικος καί ἡδονόφιλος πολιτικός τοῦ 19ου αἰῶνα. Ἀλλά στάθηκε καί ὁ πλέον δαιμόνιος διπλωμάτης. Ὅπως καί ὁ καρκίνος ἦταν διάσημος γιά τίς μεταστάσεις του. Ἀπό ἐπίσκοπος μεταπήδησε στίς τάξεις τῶν δημοκρατικῶν ὅταν κηρύχθηκε ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση. Πρόδωσε τήν Ἐπανάσταση γιά νά ὑπηρετήσει τόν Ναπολέοντα, ἀλλά πρόδωσε καί τόν Ναπολέοντα γιά νά ὑπηρετήσει τούς Βουρβώνους, τούς ὁποίους ξαναπρόδωσε γιά νά ὑπηρετήσει τόν οἶκο τῆς Ὀρλεάνης. Ἔχει λεχθεῖ γι’ αὐτόν ὅτι τόν ἀγόρασαν ὅλοι, ἀλλά τούς πούλησε ὅλους. Μόνο τή μάνα του δέν πούλησε, διότι ἦταν ...ὀρφανός! Ἄν ἐμεῖς ὀνομάσαμε τόν ἡμέτερο τέως ΥΠΕΞ νέο Ταλλεϋράνδο, δέν τό κάναμε ἐπειδή ἀναγνωρίζουμε σ’ αὐτόν ἴδια ἠθικά ἐλαττώματα (ἄπαγε τῆς βλασφημίας!) ἀλλά ἕνα ἀνάλογο διπλωματικό δαιμόνιο. Ξέρει νά διαπραγματεύεται καί νά κερδίζει μάχες ὑπέρ τῶν ...ἀντιπάλων μας!

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση