Μόνο το περιτύλιγμα αλλάζει

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Είναι καιρός να σταματήσουν και οι δοξασίες και οι αφορισμοί και να δούμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση... Είναι καιρός να ονοματίσουμε ευθέως, αφαιρώντας τα προσωνύμια, τις μάσκες και τις προβιές και να απομυθοποιήσουμε τον "διπολικό φασισμό", πέρα από... ρητορικά κρησφύγετα και... ακαδημαϊκές γιάφκες.

Ο "φασισμός" είναι και παραμένει "φασισμός"... και στρέφεται κατά της κοινωνίας και των πολιτών μέσω των ίδιων των πολιτών και της κοινωνίας, όποια γλώσσα και αν μιλάει, όποια σημαία και αν σηκώνει, όποια μορφή και αν επιλέγει... και όταν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και πάρει τη μορφή κοινοβουλευτικού κόμματος, δεν ενδιαφέρεται διόλου για τους πολίτες και τη χώρα, που θεωρεί αμελητέες ποσότητες.

Αποτελούν τα δύο άκρα, το κύριο μέρος του προβλήματος και δεν μπορούν ποτέ να αποτελέσουν στοιχείο κάποιας όποιας "λύσης", σε ένα κράτος που διέπεται από τις αξίες του κοινοβουλευτισμού. Η μεταξύ τους ομοιότητα υπογραμμίζεται από την τρομερή κινητικότητα που παρατηρείται στις τάξεις τους, μιας και ως κόμμα δύνανται να μετεξελιχθούν και να μεταπηδήσουν εύκολα από τη μια κατηγορία στην άλλη, αφού ουσιαστικά τίποτα δεν αλλάζει, εκτός ίσως... του περιτυλίγματος.

Ο "αριστερόστροφος" φασισμός είναι κοινωνιολογικός και φιλοσοφικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει είτε ανθρώπους της αριστεράς, που έχουν φασιστικές ή φασίζουσες συμπεριφορές, είτε ανθρώπους εντός του "δεξιόστροφου" φασιστικού κινήματος οι οποίοι έχουν σοσιαλίζουσες πεποιθήσεις, σοσιαλίζουσα συμπεριφορά, που ωστόσο δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν "σοσιαλιστές", καθόσον πρόκειται περισσότερο για έναν "κομματικό εθνικισμό" με ακραία επαναστατικές και αντικαπιταλιστικές πινελιές.


Ο φασισμός, ιστορικά, θεωρήθηκε ως ακροδεξιά κυρίως ιδεολογία, αλλά εμφανίζονται ιδεολογικές ομοιότητες με την φασιστική ακροαριστερά, τη λεγόμενη και "μπάχαλο-αριστερά", σύμφωνα με τη γνωστή "Θεωρία του Πετάλου", οι οποίες μπορεί να σχηματοποιούν την ίδια τάση προς τον "ολοκληρωτισμό", ακόμα και με τη χρήση πολιτικής τρομοκρατίας και βίας.

Η "Θεωρία του Πετάλου" περιγράφει με απλή και τεκμηριωμένη λογική πως η ακροαριστερά και η ακροδεξιά, αντί να βρίσκονται στα αντίθετα άκρα ενός γραμμικού πολιτικού συνεχούς, όπως υπονοεί και η παραδοσιακή ορολογία που παραπέμπει σε μια αντίθετη "δεξιά" και "αριστερά", στην πραγματικότητα ομοιάζουν ιδιαίτερα μεταξύ τους. Σαν τα δύο άκρα ενός πετάλου και μια σειρά από ομοιότητες μεταξύ της ακροαριστεράς και της ακροδεξιάς, συμπεριλαμβανομένης της τάσης τους να βαρύνουν τον αυταρχισμό ή τον ολοκληρωτισμό, αρχίζει να διαφαίνεται και γρήγορα να παγιώνεται στη λογική κάθε νοήμονος ανθρώπου. Σύμφωνα με την εν λόγω θεωρία, τα ακραία πολιτικά συνονθυλεύματα, τύπου ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσής Αυγής, στην πραγματικότητα δεν βρίσκονται μακριά το ένα από το άλλο, πάνω σε κάποια οριζόντια ιδεολογική κλίμακα, αλλά αντιθέτως είναι κατά τα άλλα οι ίδιες άκρες ενός πολιτικού "πετάλου", που αντικρίζονται και πλησιάζουν η μία την άλλη και πολλές φορές γίνονται ένα!

Τα δύο άκρα του φασισμού μοιράζονται τον αυταρχισμό και τον κρατισμό, περιφρονούν κοινοβουλευτικές διαδικασίες και περιορίζουν την ελευθερία του λόγου στην ελευθερία... του δικού τους λόγου.

Ο όρος "αριστερός φασισμός" όπως και ο αριστερός εξτρεμισμός συνδέεται με το χάος, τη βία, την εσωτερική τρομοκρατία, την άκομψη προπαγάνδα, μέσω "γκρίζας" πλύσης εγκεφάλου και τη διαφθορά σε πολιτικά πρόσωπα, από τις αρχές και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που πολιτικοί αντίπαλοι της αριστεράς τον χαρακτηρίζουν ως απειλή για την ασφάλεια της κοινωνίας και του κράτους, λόγω της χρήσης αντιφατικών και υβριδικών πολιτικών θέσεων και πρακτικών!

Πρώτο αλλά κύριο και καίριο συστατικό της θεωρίας αυτής είναι βέβαια τα δύο άκρα, που δεν είναι τίποτε άλλο από ακραία εξτρεμιστικά κομματικά συνονθυλεύματα -στην περίπτωσή μας, υπό κοινοβουλευτικό μανδύα- που όμως διαπνέονται από καταστροφικές πολιτικές ιδεοληψίες, οι οποίες προκαλούν το μίσος, τον διχασμό και την άκρατη βία.

Κύριο χαρακτηριστικό των δύο αυτών εφιαλτικών άκρων είναι πως, ενώ κόπτονται πως επιθυμία τους μοναδική είναι το "σώσιμο" της χώρα τους, στην πραγματικότητα μόνο ένα πράγμα επιθυμούν - την καταστροφή της και την εγκαθίδρυση του "χάους", ώστε οι ίδιοι να αποκτήσουν διαχρονικό ρόλο ύπαρξης.

"Χρήσιμοι ανεγκέφαλοι" στα κομματικά αυτά συνονθυλεύματα, ειδικά όταν καταφέρνουν να υφαρπάζουν την εξουσία και ν' αποκομίσουν κοινοβουλευτικό μανδύα, προσπαθούν και κάποιες φορές πείθουν, για το καλό των προθέσεων των κομμάτων τους, αλλά η πραγματικότητα συνοψίζεται στην "εθνοκτόνα" πολιτική που θέλουν να εφαρμόσουν οι επικεφαλής τους.

Οι άβουλοι θιασώτες των δύο αυτών φασιστικών άκρων είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, μισαλλόδοξοι, απολίτιστοι, αντικοινωνικοί, χωρίς προσωπικότητα, ζηλωτές της τυφλής και αυτοκαταστροφικής κομματικής ιδεολογίας, δίχως όραμα, ή με μυωπικό όραμα κάποιου απαρχαιωμένου πολιτικά πειράματος που απέτυχε οικτρά και βούτηξε την ανθρωπότητα στη φτωχοποίηση, τη δυστυχία και το αίμα!...

Τα φασιστικά αυτά άκρα, άσχετα αν τυγχάνει να βρίσκονται στην αριστερή ή στη δεξιά πλευρά του πετάλου, μισούν τη "Δημοκρατία" και την "Αριστεία", όντας θιασώτες του "Ισοπεδωτισμού". Δρουν με αντιδημοκρατικές μεθόδους και πρακτικές και η εσωτερική τους δομή ομοιάζει περισσότερο με παρακρατική οργάνωση είτε με σέκτες. Για τον ίδιο λόγο χρησιμοποιούν κατά κόρον τη συκοφαντία, τη ρητορική μίσους, τον ρεβανσισμό, τον εθνικό διχασμό, τον άκρατο λαϊκισμό, τη βρώμικη προπαγάνδα, την κομματική πειθαρχία, τη μηδενιστική απλοποίηση, την υποκρισία και, βέβαια, το ψέμα και την εξαπάτηση. Πάντα τα φασιστικά άκρα υποτίθεται πως τάχα συμμετέχουν στο παιχνίδι του συστήματος, υπονομεύοντας όμως τις βασικές ελευθερίες και το κράτος δικαίου, με το που αναλάβουν τον έλεγχο και την εξουσία, ούτως ώστε να προκαταβάλουν και να προκαλέσουν εν τέλει την επιδιωκόμενη συνταγματική εκτροπή. Μακροπρόθεσμα, βέβαια, τα φασιστικά άκρα, είτε εξ αριστερών, είστε εκ δεξιών, οραματίζονται ακριβώς το ίδιο και το αυτό όραμα: να επιβάλουν το δικό τους πολίτευμα-παρωδία, που όμως είναι σαφώς αυταρχικό, ανελεύθερο και απολυταρχικό, φίλα προσκείμενο στους λίγους.

Εχθροί από την πλευρά της εξελικτικής θεωρίας, τόσο για τα αριστερόστροφα, όσο και για τα δεξιόστροφα φασιστικά άκρα, αποτελούν η ανανέωση, ο εκσυγχρονισμός, η ανάπτυξη, καθώς και η δημιουργία. Μεγαλύτερος εχθρός τους ωστόσο παραμένουν σε κάθε περίπτωση η Δημοκρατία και οι πολίτες!

Έτσι, αντιμετωπίζουν τη χώρα και τους θεσμούς της σαν να είναι το χωράφι τους, διορίζοντας και απολύοντας κατά το δοκούν, επηρεάζοντας τη δικαιοσύνη και τις δημόσιες υπηρεσίες και γενικότερα οδηγώντας τους πολίτες στην εξαθλίωση και την πολιτική απαξίωση, που εξυπηρετούν και εξασφαλίζουν τη διαιώνιση της κακονομίας και της κακοδιαχείρισης μιας χώρας, όπως π.χ. η Ελλάδα σήμερα.

Ίσως ο σωστότερος ορισμός των φασιστικών άκρων αυτών είναι η ωμή περιγραφή... "πολιτικά παράσιτα", σαν το σαράκι δηλαδή που κατατρώει εκ των έσω τις κοινωνίες, τις διαφθείρει, και με έναν ύπουλο τρόπο τις εκμαυλίζει και τις υποδουλώνει. Οι περισσότεροι από αυτούς τους, σε έπαρση, αλλά κατά τα άλλα... πολιτικά ανίδεους και ατάλαντους-μέτριους, είναι απόλυτα ελεγχόμενοι και δρουν σαν φθηνά φερέφωνα εσωτερικών ή και εξωτερικών κελευσμάτων.

Κάποιοι εδώ στην Ελλάδα ευθύνονται για τη γέννηση και την εγκαθίδρυση αυτών των φασιζουσών και φασιστικών συνονθυλευμάτων, αλλά ακόμα δεν έχουν ίσως συνειδητοποιήσει το μέγεθος του ατοπήματός τους. Ποτέ στο παρελθόν οι Έλληνες δεν ήταν κοινωνοί του φασισμού, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων!

Οι εκλογές πλησιάζουν! Ας τους αδειάσουμε ως απόβλητα στον κάδο απορριμμάτων της Ιστορίας και ας μην τους επιτρέψουμε στο μέλλον να ξαναβλάψουν την Ελλάδα!

Ο φασισμός είναι φασισμός... όποιο αφήγημα και αν υιοθετήσει, όποια γλώσσα κι αν μιλήσει, όποιο ρούχο κι αν φορέσει... και πάντα θα στρέφεται κατά της κοινωνίας και των πολιτών.

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση